Δράμα: Μια ταβέρνα που ψήνει πέστροφες στις όχθες του νερού, που μάλιστα είναι κρυστάλλινο, και κατεβαίνει φορτσάτο από το βουνό
Το Κεφαλάρι Δράμας το λέγανε παλιά Μπουνάρ-μπασί – επί Τουρκοκρατίας, «μπας» είναι το κεφάλι στα Τούρκικα, κι έτσι όταν αναβαπτίστηκε έγινε Κεφαλάρι. Είναι ένα καταπράσινο, υπερ-δροσερό χωριό όλο νερά, ποτάμια, ρέματα, πλατάνια, ιτιές και φυλλωμένες χορταστικές σκιές από αυτές που τις ψάχνεις με ανακούφιση το καλοκαίρι. Έχει 850 κατοίκους, χωρίζεται σε Ανω και Κάτω Κεφαλάρι, απέχει 18 χιλιόμετρα από τη Δράμα και 20 από την Καβάλα, άρα είναι προορισμός φαγητού – σε μισή ώρα είσαι εκεί, τόσο από Δράμα όσο κι από Καβάλα.
Ταβέρνα: Κρύα νερά
Το μεγάλο σουξέ του Κεφαλαρίου είναι οι ψητές πέστροφες, που εκτρέφονται (πριν ψηθούνε) μπροστά στα αθώα μάτια σου, στα γάργαρα νερά τα οποία κυλάνε με φόρα… ανάμεσα σε ταβέρνες και καφετέριες της δεκαετίας του ΄70. Οι ταβέρνες και καφετέριες είναι σημερινές, σύγχρονες (σχεδόν – χωρίς το «υπερ» που θα έβαζα κανονικά μπροστά τους) αλλά έχουν έναν αέρα Σέβεντυς, μια ατμόσφαιρα, διακόσμηση και αίσθηση ακόμα παλιότερη, πχ Ελληνικής ταινίας του Αλέκου Σακελλάριου. Τώρα στην περιοχή εκτρέφεται οξύρυγχος, το μακρόστενο ασχημομούρικο ψάρι που όμως βγάζει υπέροχο χαβιάρι, το γνωστό μαύρο (χαβιάρι). Το χαβιάρι είναι εκλεκτής ποιότητας και εξάγεται με επιτυχία στην Ευρώπη, ενώ οι πέστροφες, που κολυμπάνε αδιάφορες χωρίς να υποψιάζονται την μοίρα που τις περιμένει, οι πέστροφες ψήνονται στη σχάρα κατευθείαν από το ποτάμι, ή τηγανίζονται, για τους μερακλήδες.
Ταβέρνα: Κρύα νερά
Καθίσαμε με την ξαδέρφη μου στην ταβέρνα «Κρύα Νερά», με κρύα νερά να τρέχουνε από παντού γύρω μας και κάτι χοντρο-πέστροφες να πλατσουρίζουν αφηρημένες – ένας πέστροφος-μπαμπάς ήτανε μεγάλος σα πατίνι, εκτός αν ήταν μαμά, ένα τεράστιο, γυαλιστερό ψάρι με τις νωχελικές κινήσεις ενός πολύ μπλαζέ καλλιτεχνικού τύπου και μάλιστα ψαριού. Οι πέστροφες που φάγαμε ήτανε φρεσκοψημένες, ζουμερές, νόστιμες παρά τις φήμες που θέλουν τις πέστροφες άνοστες: αυτές ήταν αλατισμένες σωστά, τρυφερές, ολόφρεσκες μια και κολυμπούσανε μέχρι πριν δέκα λεπτά οι δόλιες.
Ταβέρνα: Κρύα νερά
Η ντομάτα που τις συνόδευε ήταν κατακόκκινη και νόστιμη, η ψητή μελιτζάνα καπνιστή ήταν υπέροχη, το παγωτάκι στο τέλος ήτανε ό,τι χρειαζόμασταν ακριβώς και τίποτα παραπάνω. Οι τιμές είναι λογικές – μια πέστροφα μερίδα με λαχανικά στο πλάι έχει 11 ευ – αλλά το μέρος είναι τόσο αλλούτερο, τόσο μαγικό, τόσο ξεχασμένο από το χρόνο, που δεν θέλεις να φύγεις μη τυχόν και αλλάξει όσο είσαι μακριά, και γίνει συνηθισμένο… Μάλλον απίθανο όμως, με τόση πέστροφα στα πόδια του.
«Θυμάμαι τον εαυτό μου πιτσιρικά να πίνω καφέ φίλτρου, όταν τον πρωτογνώρισα στην Ελλάδα τη δεκαετία του ʼ60. Αγαπούσα και τον ελληνικό, αλλά όσο να πεις, το ξενόφερτο και το νέο είχε τη χάρη του»
Η μυρωδιά των φρεσκοαλεσμένων κόκκων, η πλούσια γεύση τους και η μοναδική τους δυνατότητα να εμπλουτίζουν γλυκά και επιδόρπια, καθιστούν τον καφέ αναπόσπαστο κομμάτι της γαστρονομίας και ιδιαίτερα της ζαχαροπλαστικής
Aναρωτηθήκατε ποτέ απο πού προήλθε ο καφές, απο που ξεκίνησε αυτό το μικρό φρούτο καφεόδεντρου; Ετοιμαστείτε για ένα ταξίδι στον χρόνο και τις ηπείρους.
