Το Μουσείο Κλωστοϋφαντουργίας Ερμούπολης - Hermoupolis Heritage και οι άνθρωποι που ασχολούνται με τη γαστρονομία της Σύρου κρατούν ζωντανό τον γαστρονομικό πολιτισμό του νησιού
Η οδός Χίου είναι ο δρόμος που ενώνει το λιμάνι με τη δεξιά πλευρά της πλατείας της Ερμούπολης όπου δεσπόζει το περίφημο Δημαρχείο του νησιού. Για τους παλιούς όμως, ήταν και είναι μέχρι σήμερα «τα μανάβικα», παρότι ο δρόμος φιλοξενούσε από πάντα όλων των ειδών τα καταστήματα διατροφής, όπως μπακάλικα, χασάπικα, ψαράδικα, κοτοπουλάδικα, αλλά κι όλα τα «στριτ φουντ» της εποχής (τηγανιτζίδικα, κοκορετσάδικα), κουρεία και πλανόδιους πωλητές, τον νερουλά, τον παγωτατζή και τον αυγουλά.
Για δυο μέρες μόνο, στις 20 και 21 Απριλίου τα μανάβικα έκαναν μια νοσταλγική βουτιά στο χρόνο, μεταφέρθηκαν σύσσωμα στον εκπληκτικό χώρο του Μουσείου Κλωστοϋφαντουργίας Ερμούπολης κι έζησαν ξανά το παρελθόν τους, αφήνοντας στους νεότερους χαμόγελα έκπληξης «μα έτσι ήταν τότε;» και στους παλιότερους που τα έχουν ζήσει υγρά μάτια και συγκίνηση. Το θεατρικό σκηνικό στήθηκε στον προαύλιο χώρο του Μουσείου Κλωστοϋφαντουργίας. Μπρος από την κουρτίνα-αυλαία, η Ντίνα Συκουτρή, η κυρά των λουκουμιών, μας καλωσόρισε και με κοριτσίστικη συστολή γιατί το χειλόφωνο πολύ τη δυσκόλευε, προλόγισε την εκδήλωση, μεταφέροντάς μας στο τότε των μανάβικων και περιγράφοντάς μας με ακρίβεια το πνεύμα και την ατμόσφαιρα της εποχής.
Ύστερα η αυλαία έπεσε κι όλοι οι παρευρισκόμενοι μπήκαμε σε χρονοκάψουλα. Ο χώρος γέμισε από τις ζωηρές φωνές των δήθεν μαγαζατόρων και των ψωνιστών της αγοράς, τα κίτρινα λαμπιόνια άναψαν, κουδούνια και κουδούνες αντηχούσαν ξέφρενα και μια διαπεραστική φωνή διαφήμιζε στη διαπασών ένα πουλί. Του κουρέα απ’ ότι καταλάβαμε αργότερα. Οι πάγκοι των μαγαζατόρων ήταν γεμάτοι με λογιών λογιών καλούδια, οι σημερινοί μανάβηδες ήταν ντυμένοι με τα ρούχα και τις τραγιάσκες των παλιών μανάβηδων, το ίδιο κι οι χασάπηδες, οι μπακάληδες κι οι μπακαλόγατοι, ο αυγουλάς, ο παγωτατζής κι ο ψαράς.
Ο κουρέας, ο περίφημος «Τριχοκόπτης» δεν προλάβαινε να κουρεύει και να παρφουμάρει τους πελάτες του. Μάγειρες κι εστιάτορες άφησαν τις δουλειές τους κι έγιναν για 2 μέρες τηγανιτζήδες κι έλιωσαν πίσω από τα γκάζια τηγανίζοντας χιλιάδες ευωδιαστούς κεφτέδες, ζηλευτές πατάτες και τραγανό αθερινάκι του ονείρου που πρόσφεραν στον κόσμο μέσα σε χωνάκια από εφημερίδα. Ο κοκορετσάς δεν προλάβαινε να ψήνει και να προσφέρει το κοκορέτσι του που, αντικειμενικά μιλώντας, ήταν πραγματικά θεσπέσιο!
Ένα καφενείο με όλα τα καλά στήθηκε στη μέση της αυλής και σέρβιρε στα λιγοστά τραπέζια του κρασί σε κούπα και τσίπουρο με μεζέ αλλά και παραδοσιακά γλυκά του ταψιού, του κουταλιού και ρυζόγαλο. Ο παγωτατζής με το καρότσι του δεν άργησε να ξεπουλήσει το παγωτό του που το μοίραζε σε χωνάκια. Μια λαϊκή ορχήστρα με εξαιρετικούς μουσικούς έπαιζε live Bαμβακάρη και Τσιτσάνη και πραγματικά, όποιος είχε την τύχη να βρεθεί εκεί, δεν χόρταινε την ατμόσφαιρα, ούτε βιαζόταν να φύγει. Κι αυτό γιατί όσοι πήραν μέρος στην εκδήλωση το έκαναν αυθόρμητα και με την καρδιά τους, συντονίστηκαν κι εργάστηκαν εθελοντικά και με μεγάλο κέφι ενώ κι όσοι είχαν την τύχη να το ζήσουν το εισέπραξαν και με το παραπάνω.
«Η Παλιά Αγορά της Ερμούπολης» ήταν η πρώτη από μια σειρά εκδηλώσεων, στο φάσμα της αναβίωσης τοπόσημων ιστορικής και πολιτιστικής σημασίας της Σύρου. Πυρήνας και ορμητήριό τους, η πολυδιάστατη τοπική γαστρονομία, που αναπτύχθηκε και εξελίχθηκε στο νησί στη διάρκεια του περασμένου αιώνα. Τέτοιες εκδηλώσεις μόνο θετικό πρόσημο μπορούν να έχουν για το νησί. Αναμένουμε τη συνέχεια, μακάρι οι εκδηλώσεις τους να έχουν συνέχεια κι αντίστοιχη επιτυχία.
