«Merci Chef!»: Πώς είναι να μαγειρεύεις στο Τζάνειο;

Δευτέρα νωρίς το πρωί, κατευθυνόμαστε στην κουζίνα του Τζανείου Νοσοκομείου εκεί όπου ο σεφ Ιάκωβος Απέργης, ένας μάγειρας με ευαισθησίες όπως έχει χαρακτηριστεί από πολλούς, μαγειρεύει νόστιμο και ποιοτικό φαγητό για τους ασθενείς του νοσοκομείου. Σήμερα ωστόσο, στον χώρο που δημιουργεί εκείνος και η ομάδα του καθημερινά, μας υποδέχονται με τον σεφ της Γαλλικής Πρεσβείας, Jean-Marie Hoffmann, τον βραβευμένο με αστέρι Michelin σεφ Γρηγόρη Κίκη (κατέκτησε τον πρώτο του Χρυσό Σκούφο σε ηλικία 25 ετών), τον βραβευμένο σεφ Ιωσήφ Πετρόφ που κατέφθασε από την Κρήτη και τον executive nutri chef, ιδρυτή του Kids cooking club, Κυριάκο Μελά.
Χαμογελαστοί, ευγενικοί, ήρεμοι και ταυτόχρονα δυναμικοί και με πολύ χιούμορ, «πειράζουν» ο ένας τον άλλον όσο προετοιμάζουν τα πιάτα της ημέρας του νοσοκομείου. Κάτι καλό ετοιμάζεται εδώ… γιουβαρλάκια και παστίτσιο. Η κουζίνα γύρω μου πεντακάθαρη, τα μακαρόνια βράζουν στο μεγάλο καζάνι, ο κιμάς στην κατσαρόλα με τα ξεχωριστά του μπαχαρικά, η μπεσαμέλ χωρίς αυγό (αλά γαλλικά) μοσχοβολάει όσο την ανακατεύει ο Γρηγόρης Κίκης, ενώ παράλληλα οι υπόλοιποι πλάθουν τα μπαμπάτσικα γιουβαρλάκια.

«Merci Chef!»: Φιλανθρωπική εκδήλωση στο Τζάνειο 

Λίγα λεπτά αργότερα και αφού έχουμε ξεναγηθεί στον χώρο τους, καταφθάνει και η Πρέσβειρα της Γαλλίας στην Ελλάδα, η Laurence Auer. Ευγενική, χαμογελαστή, ευχαριστεί τη διοίκηση του νοσοκομείου για την θερμή υποδοχή και μιλάει με τους σεφ για την πολύτιμη προσφορά τους. Στο πλαίσιο του «Μerci Chef!», της εβδομάδας γαλλικής γαστρονομίας που ετοιμάζουν για πρώτη φορά η πρεσβεία της Γαλλίας και το Γαλλικό Ινστιτούτο Ελλάδος, διεξήχθη φιλανθρωπική εκδήλωση που στόχο είχε πέρα από την ευαισθητοποίηση και την προσφορά αγαθών σε όσους έχουν πραγματικά ανάγκη, να τους φέρει σε επαφή με τον γαστρονομικό πολιτισμό της Γαλλίας, ανακαλύπτοντας ταυτόχρονα τη σχέση του με την Ελλάδα.

Αφού ολοκληρωθούν τα πιάτα της ημέρας με μπόλικο κέφι και μεράκι, σειρά έχει να μοιραστούν 400 σοκολάτες Cacao Barry στο νοσοκομείο. Οι σεφ τακτοποιούν τις σοκολάτες και με τα δυο καροτσάκια και τη συνοδεία της Πρέσβειρας, χτυπάνε πόρτα πόρτα δωμάτια του νοσοκομείου, μεταξύ άλλων και στα τμήματα της παιδοψυχιατρικής, παιδιατρικής, μαιευτικής και στο ΩΡΛ Τμήμα. Από κάποια δωμάτια ακούγονται κλάματα μωρών που βρίσκονται στην αγκαλιά της μαμάς τους, μερικοί είναι μόνοι και το πρόσωπό τους γλυκαίνει αμέσως με το άκουσμα της σοκολάτας, ενώ αρκετοί συγγενείς ασθενών παρότι βρίσκονται σε αγωνία ευχαριστούν αμέσως για το γλύκισμα. Το βλέπεις στο πρόσωπό τους πως για μερικά δεύτερα αγνοούν ό,τι συμβαίνει εκεί, μοιράζουν στιγμιαία ένα χαμόγελο, άλλοτε πιο διάπλατο και άλλοτε πιο μικρό και απολαμβάνουν τα κομμάτια της σοκολάτας.

Στη στάση μας στην παιδοψυχιατρική ο κος Απέργης ρωτάει τα παιδιά ποιο είναι το αγαπημένο τους γλυκό, όσο μοιράζει ευγενικά τα σακουλάκια. Αν και είναι πιο διερευνητικά και διστακτικά στην αρχή, αφού σπάσει ο πάγος ακούγονται κάποια γέλια πιο έντονα. Η μικρή Ζ. απαντάει πως λατρεύει το προφιτερόλ και ο σεφ δεσμεύεται σύντομα να δημιουργήσουν κάτι μαγειρικό όλοι μαζί. Λίγο πριν φύγουμε ζητούν κι άλλο ένα «πακετάκι» για να το φυλάξουν για τη φίλη τους που είχε χθες γενέθλια αλλά σήμερα δεν βρίσκεται μαζί τους. Το κρατάνε σαν να είναι το πιο πολύτιμο φυλαχτό και βρίσκουν με τις νοσηλεύτριες το κατάλληλο μέρος για να «μην το βρει κανείς». Συνεχίζουν έπειτα το παιχνίδι ή την ξεκούρασή τους στο σαλονάκι.

«Merci Chef!»: Μιλήσαμε με τους Ι. Απέργη, Jean-Marie Hoffmann, Σ. Γερωνυμάκη για τη φιλανθρωπική εκδήλωση στο Τζάνειο Νοσοκομείο

Με τον σεφ του νοσοκομείου συζητάμε για τη γνωριμία του με τον Jean-Marie Hoffmann. Έχουν φιλία δύο χρόνων. Πέρυσι μάλιστα ο πρώτος παρουσίασε το βιβλίο του στη Γαλλική Πρεσβεία, το οποίο απέσπασε δύο βραβεία στα γαλλικά Gourmand awards. «Ο Φεβρουάριος έχει καταντήσει να είναι “γαλλικός” για μένα. Πέρυσι το βιβλίο, φέτος αυτή η σημαντική επίσκεψη. Ήταν τιμή μου όλο αυτό που συνέβη γιατί οι σεφ που μας επισκέφτηκαν δεν ήρθαν απλώς για να μαγειρέψουν. Πέρασαν ένα πρωινό σε έναν χώρο που μέχρι πριν λίγα χρόνια απωθούσε τον κόσμο από οποιαδήποτε δράση-προσπάθεια εμπλοκής – ειδικά στο κομμάτι της κουζίνας. Αποδείξαμε ότι αξίζει ανάλογη προσοχή, σημασία και ποιότητα στους ανθρώπους που νοσηλεύονται ή εργάζονται εδώ. Τους αξίζει άνθρωποι από έξω, άνθρωποι που βλέπουν και θαυμάζουν, να βρεθούν στην κουζίνα για εκείνους. Αναστατώσαμε, λοιπόν, το νοσοκομείο ευχάριστα, ήταν ανέλπιστο όλο αυτό που έγινε.

»Eντυπωσιάστηκα από την απλότητα και την καλοσύνη της Γαλλίδα Πρέσβειρας, το λέω και το εννοώ. Πρέπει να γίνονται τέτοιες δράσεις. Υποσχεθήκαμε μάλιστα με την Πρέσβειρα να επισκεφτούμε και να κάνουμε κάτι ανάλογο και σε ένα ίδρυμα με παιδιά με αυτισμό. Κρατάω αυτό που είδα στα μάτια της γιατί τα λόγια μπορεί ο καθένας μας να τα πει πολύ εύκολα. Θα σου πω αυτό που δεν φαίνεται πολλές φορές. Ο τρόπος που σου έπιανε το χέρι και σε αγκάλιαζε και που σε κοίταγε όταν της μίλαγες για όσα γίνονται εδώ, ήταν αλήθεια ξεχωριστός. Αυτό είναι που μένει στην πραγματικότητα και καλό είναι να το κοιτάμε καμία φορά κι αυτό.

»Αρκετά συχνά κάποιες δράσεις τις αντιμετωπίζουμε του στιλ ότι έγιναν απλώς για να φανούν έξω στην κοινωνία. Ας φανούν λοιπόν κάποιοι μερικές φορές, δεν πειράζει. Στην ουσία, το θέμα είναι να βγουν κερδισμένοι οι άνθρωποι που νοσηλεύονται. Αυτό ας κρατάμε. Να θυμόμαστε ότι αυτοί οι άνθρωποι δεν μας επέλεξαν, δεν ήρθαν με τη θέλησή τους, δεν είμαστε εστιατόριο. Άρα από τη στιγμή που βρεθήκαν εδώ, οφείλουμε έστω και μια μέρα όπως η σημερινή να τους την κάνουμε ευχάριστη γιατί δυστυχώς τα ευχάριστα έχουν γίνει λίγα στην καθημερινότητά μας. Ας είμαστε μια ευχάριστη είδηση σήμερα στα τόσα άσχημα. Κρατάω το ευχαριστώ και την έκπληξή τους. Θα μπορούσαμε να πούμε πολλά “θα” αλλά εμείς τα κάναμε πράξη.

»Πήραμε τα καροτσάκια, είδαμε πώς είναι ένα δημόσιο νοσοκομείο με τα καλά και τα αρνητικά του. Δεν τους πήγαμε όπου θέλαμε. Δεν φτιάξαμε την κουζίνα, δείξαμε την καθημερινότητά μας γιατί για να είσαι σωστός και οι άλλοι να σε σέβονται γι' αυτό που κάνεις πρέπει να δούνε την πραγματική εικόνα σου. Αυτό που χρειαζόμαστε είναι υποστήριξη κυρίως στο τεχνολογικό κομμάτι του νοσοκομείου όπου υπάρχουν και ελλείψεις. Η κυρία Κουτελά είναι, για παράδειγμα, συνέχεια δίπλα μας και μας βοηθά. Στόχος μας είναι να κερδίσουμε τους ανθρώπους στην προσπάθεια μας γι' αυτό που κάνουμε πρακτικά και να είναι δίπλα μας όλοι όσοι θέλουν να προσφέρουν.

»Η μεγαλύτερη πρόκληση είναι κάθε μέρα που περνάει να βγάλουμε το καλύτερο δυνατό αποτέλεσμα με όσο το δυνατόν λιγότερες ζημιές και προβλήματα. Θέλουμε να φτάσει κάποια στιγμή που το νοσοκομειακό φαγητό και όλη αυτή η κατάσταση δεν θα αποτελεί είδηση. Να θεωρούν οι άνθρωποι ότι μπορούν να τρώνε καλά σε ένα νοσοκομείο και ότι οι συνθήκες στα νοσοκομεία είναι καλές».

Στη συνέχεια μιλήσαμε με τον Στέλιο Γερωνυμάκη, αναπληρωτή διοικητή του Τζανείου νοσοκομείου για τη δράση που διεξήχθη. «Σήμερα μας τίμησε, μεταξύ άλλων, με την παρουσία της η Γαλλίδα Πρέσβειρα. Θέλουμε να ευχαριστήσουμε όλους για την προσφορά τους και να ευχηθούμε παρόμοιες πράξεις να συνεχίσουν να διαδραματίζονται στο νοσοκομείο μας και σε άλλα αντίστοιχα. Η δράση αυτή ήταν πολύ σημαντική. Το νοσοκομείο είναι ένας φορέας που πρέπει να έχει και εξωστρέφεια. Μέσω αυτής της διαδικασίας φέραμε ανθρώπους εντός και προσπαθήσαμε να προσφέρουμε κάτι διαφορετικό σε ασθενείς, γιατρούς και προσωπικό. Ελπίζουμε να το απόλαυσαν και να είναι μια δράση επωφελής για όλους. Από την Πρέσβειρα κρατώ το διαρκές χαμόγελό της, την απλότητά της, την ευγένεια, δείγμα της γαλλικής προέλευσής της. Μας ευχαρίστησε που τους δεχθήκαμε και μας είπε πως είναι πρόθυμη να στηρίξει και άλλες τέτοιες πρωτοβουλίες. Είναι μάλιστα η πρώτη φορά που επισκέφτηκε κάποιο νοσοκομείο στη χώρα μας κι ευτυχώς για έναν ευχάριστο λόγο. Εντυπωσιάστηκε από τον κόσμο που υπάρχει εδώ, επισκέφτηκε τμήματα του νοσοκομείου και είπε πως ήταν ευχάριστη εμπειρία για εκείνη».

Ο σχεδόν δύο δεκαετίες chef της Γαλλικής Πρεσβείας Jean-Marie, που μαγειρεύει με πρώτη ύλη τη διπλή του ελληνογαλλική καταγωγή (τη Γαλλία και την Ελλάδα) αναφέρει σχετικά με τη γιορτή αυτής της φιλίας και τη δράση: «Σήμερα ήταν μια ωραία μέρα γιατί στο πλαίσιο του event μαγειρέψαμε με τους Έλληνες σεφ που υποστήριξαν το έργο που κάνει η δημιουργική ομάδα της κουζίνας του νοσοκομείου. Δεν αλλάξαμε το μενού του νοσοκομείου, προσαρμοστήκαμε στις ανάγκες του και υποστηρίξαμε έμπρακτα το έργο τους. Οι συνθήκες εδώ είναι δύσκολες και σκοπός δεν είναι αποδείξουμε κάτι άλλο. Με τη συνεργασία και τη βοήθεια των χορηγών καταφέραμε να μοιράσουμε πάνω από 100 κιλά σοκολάτας σε όλο το νοσοκομείο, σε ασθενείς, συνοδούς, νοσηλευτές, γιατρούς, να δώσουμε χαρά σε όποιον το έχει ανάγκη. Σκοπός άλλωστε όλης αυτής της εβδομάδας είναι να προσφέρουμε απλόχερα λίγη χαρά. Είναι μια γιορτή, θέλουμε να μοιράσουμε σε όλους κάτι το γαλλικό.

»Το πιο ευχάριστο κομμάτι πάντα για εμάς, σαν σεφ, είναι η ευχαρίστηση που βλέπουμε από τον κόσμο. Θέλουμε να βλέπουμε τους ανθρώπους χαρούμενους, τα χαμόγελα ειδικά των παιδιών να λάμπουν συνέχεια. Νομίζω ότι όλα τα νοσοκομεία στην Ελλάδα και στον κόσμο έχουν ανάγκη από τέτοιες δράσεις. Τα παιδιά στην κουζίνα κάνουν βέβαια ήδη μια τεράστια προσπάθεια. Όταν μπορούμε όμως να κάνουμε ανάλογες δράσεις και να λάβουμε αυτά τα χαμόγελα είναι ό,τι πιο ευχάριστο».

Ο Jean-Marie επισημαίνει ότι μια ακόμη δωρεά που έγινε στο νοσοκομείο είναι εκείνη της μηχανής κοπής λαχανικών EMKO. «Το τελευταίο κομμάτι της δράσης μας είναι να αφήσουμε παρακαταθήκη στο νοσοκομείο και μια συσκευή που θα εξυπηρετεί την καθημερινότητα των ανθρώπων που βρίσκονται στην κουζίνα. Εύχομαι να μπορέσουμε να προσφέρουμε και άλλα».

Μεταξύ άλλων είπαμε με τον σεφ για το υλικό που χρησιμοποιούν αρκετά οι Γάλλοι και θα μπορούσαν να ενσωματώσουν και οι Έλληνες λίγο περισσότερο στη μαγειρική τους και αντίστροφα, αλλά και για την αγάπη της Πρέσβειρας στην ελληνική κουζίνα. «Οι Γάλλοι χρησιμοποιούν πιο πολύ βούτυρο και όχι ελαιόλαδο. Δυστυχώς στη Γαλλία βέβαια δεν βρίσκεις τόσο καλή ποιότητα ελαιολάδου. Αντίστοιχα το βούτυρο θα μπορούσε να αξιοποιηθεί κι άλλο στην ελληνική κουζίνα.

»Η Πρέσβειρα αγαπάει πολύ την ελληνική κουζίνα και μας ζητάει να της μαγειρεύουμε συχνά και ελληνικά φαγητά. Όπως γνωρίζεται ποτέ δεν λέμε τι τρώει ακριβώς γιατί όπου κι αν βρεθεί μετά πιθανότατα θα βλέπει αυτό το πιάτο (χαμογελάει)».

Οι δύο χώρες μοιράζονται την ίδια αγάπη για το φαγητό, την παράδοση και τις μαγειρικές απολαύσεις, υπηρετούν πιστά μέχρι σήμερα το όραμα για τη δημιουργία μιας κοινωνικής γαστρονομικής συνείδησης και τη διάδοση της εμπνευσμένης και υγιεινής διατροφής. Η γαλλική και η ελληνική γαστρονομία στοχεύουν στον εορτασμό των πιο απλών και σημαντικών στιγμών στη ζωή των ανθρώπων, δηλαδή των καθημερινών.

Η δική μου σχέση με τη Γαλλία είχε ξεκινήσει πριν καλά καλά γεννηθώ, αφού οι παππούδες μου ζούσαν για αρκετά χρόνια ως μετανάστες στο Παρίσι. Θυμάμαι πάντα να μου διηγούνται μια ιστορία από εκεί που περιείχε έντονες, φυσικές γεύσεις τις οποίες μοιράζονταν καθημερινά με τους αγαπημένους τους ή κάποιο πεντανόστιμο γλυκό, όπως κρουασάν ή κρέπες, που τους είχε «κλέψει την καρδιά», παρέα φυσικά με την αντίστοιχη ασπρόμαυρη φωτογραφία. Αυτή η δράση μου έφερε ακριβώς αυτό στο μυαλό. Στο πλαίσιο της γιορτής της ελληνογαλλικής φιλίας, συνειδητοποίησα ότι η γαλλική κουζίνα δεν είναι απλώς ένα ελιτίστικο προνόμιο λίγων, αλλά ένα «ανοιχτό παράθυρο» στη γεύση και κυρίως στην προσφορά.

*Η ΑTHENS VOICE είναι χορηγός επικοινωνίας στην Εβδομάδα Γαλλικής Γαστρονομίας.