Meet Your Makers: Η φάρμα Κοκκιάδη στο Ηράκλειο Κρήτης φτιάχνει εξαιρετικό μέλι, παράγει και πολλά λαχανικά, όλα με σεβασμό στη φύση
Συχνάζω στην Κρήτη τελευταία, πότε για τις ανάγκες της φωτογραφικής μου ιδιότητας κι άλλοτε για αυτή τη στήλη και την αναζήτηση νέων γεύσεων και παραγωγών της Μεγαλονήσου. Σχεδόν καλοκαίρι ακόμη εδώ και ανηφορίζω από το Ηράκλειο προς το χωριό Αθάνατοι. Υπέροχη διαδρομή ανάμεσα σε κτήματα με ελιές και οπωροφόρα, εικόνα που με τροφοδοτεί με μια γλυκιά ευεξία. Λίγο πριν το χωριό, μια στροφή δεξιά και μια απότομη κατηφόρα με φέρνουν στη σκαρφαλωμένη στην άκρη του λόφου, 300 μέτρα πάνω από την επιφάνεια της θάλασσας, φάρμα Κοκκιάδη, που παράγει Κρήτη με τοπ προϊόν της το χρυσό ελιξίριο της φύσης, το μέλι. Η Κρήτη εξάλλου, λόγω της ιδιαίτερης γεωγραφίας της -βλέπε ήλιος, θάλασσα και βουνό- είναι γνωστή για την παραγωγή υψηλής ποιότητας μελιού. Το νησί παράγει μέλι με πλούσια γεύση λόγω καλής ανθοφορίας, με πυκνή υφή λόγω ξηρού κλίματος και πολύ δημοφιλές αφού χρησιμοποιείται αρκετά και στην τοπική κουζίνα. Τολμώ να πω ότι ο Σταύρος Κοκκιάδης κινείται κάπως σαν τις μέλισσές του. Συλλέγει κάθε είδους αγριόχορτο από τη γύρω περιοχή, έχει ο ίδιος έναν πλούσιο κήπο και πολλά οπωροφόρα δέντρα. Κι όλα αυτά χωρίς καν να χρησιμοποιεί ρεύμα αφού με τον ήλιο καλύπτει όλες τις ανάγκες της κυριολεκτικά «πράσινης» φάρμας του. Άσε που το βουητό από τις χιλιάδες εργάτριες δημιουργεί ένα μόνιμο soundtrack στο κτήμα.
Φωτογραφία: Γιώργος Ζαρζώνης
“OurMission…”. Μου έκανε λίγο ταινία και μάλιστα διαστημική ο τίτλος που έχεις στο site σου και ομολογώ μου άρεσε η οπτική σου. Είναι αποστολή τελικά το να παράγεις ένα προϊόν; Ναι, και βέβαια! Είναι τρόπος ζωής και αντίληψης που πρέπει να κατανοήσουμε, η σωτηρία της φύσης μέσα από τον δικό της βιολογικό κύκλο. Δεν ξεκίνησα αυτή τη φάρμα για την παραγωγή χρημάτων. Αυτό ήρθε μετά και μόνο του. Αποστολή είναι και το να βοηθήσω την ίδια την μέλισσα. Για να καταλάβεις από το κάθε μελίσσι παίρνω ένα κιλό μέλι το χρόνο αφήνοντας άλλα πέντε έως έξι για να φάνε. Είναι η τροφή τους!
Φωτογραφία: Γιώργος Ζαρζώνης
Ο Άλμπερτ Αϊνστάιν είπε, ότι αν η μέλισσα εξαφανιζόταν από την επιφάνεια του πλανήτη, τότε ο άνθρωπος θα είχε μόνο τέσσερα χρόνια ζωής. Σήμερα, καθώς είμαστε εξαρτημένοι από τις υπηρεσίες της μέλισσας αφού από τα 100 είδη καλλιεργειών που παρέχουν το 90% της τροφής στον κόσμο, τα 70 γονιμοποιούνται από αυτές, μάλλον δεν ακούσαμε και πολύ τον Άλμπερτ. Έτσι γίνονται προσπάθειες για την κατασκευή μικρών ρομπότ ώστε να το σώσουμε λίγο το «ζήτημα». Το βρίσκω ακραίο σενάριο τη στιγμή που η κάθε μέλισσα χρειάζεται 10.000.000, λέει, ταξίδια για να μαζέψει αρκετό νέκταρ ώστε να παράγει 1 κιλό μέλι. Και την ίδια χρονική στιγμή κυκλοφορούν στο εμπόριο 590 σκευάσματα φυτοφαρμάκων, γι’ αυτό και έχω ζήσει περιοχές της χώρας μας χωρίς ίχνος ζωής. Εσένα, που οι μέλισσες είναι μέρος της φύσης σου, πόσο σε όλο τρομάζει αυτό το φανταστικό σενάριο; Με τρομάζει αρκετά. Ωστόσο εμείς εδώ κάνουμε το χρέος μας προς τη φύση. Πρέπει να σώσουμε τις μέλισσες και να μην αφεθούμε στα ρομποτάκια... Υπάρχουν γύρω σου 23 στρέμματα με ελιές και όλα τα οπωροφόρα δέντρα και εσπεριδοειδή που σηκώνει ο τόπος. Όλα βοηθάνε τις μέλισσες και επιπλέον επειδή έχω τουλάχιστον τρία έως και πέντε δέντρα από το καθένα καλύπτω τις ανάγκες της οικογένειας. Ότι περισσεύει γίνεται μαρμελάδα. Όσο για τη μέλισσα, περιφρουρούμε με φυσικό τρόπο τις ανάγκες της. Δηλαδή: γύρω από το κτήμα έχω βάλει δεντρολίβανο το οποίο ανθοφορεί δύο φορές το χρόνο και κάνει καλό στο αναπνευστικό της σύστημα. Με τον ίδιο τρόπο έχουμε φυτέψει και γαϊδουράγκαθο που βοηθάει στο πεπτικό σύστημα της μέλισσας. Αυτό ανθίζει 60 έως 90 μέρες το χρόνο και αποτυπώνεται στις αναλύσεις του μελιού. Γι’ αυτό και έχουμε ένα σπάνιο μέλι. Μια κουταλιά από αυτό στο τσάι βοηθάει ώστε να λιώσει το λίπος στο συκώτι. Εκεί που καταλήγουν δηλαδή οι ρακές (…γέλια).
Φωτογραφία: Γιώργος Ζαρζώνης
Πες μου λίγο για τις αναλύσεις του μελιού σου μια και εκεί φαντάζομαι στηρίζεται και η τιμή που πουλιέται. Τα 49€ για 250 γραμμάρια είναι ένα «δυνατό» ποσό για μέλι ακόμα κι αν θυμηθώ τη φράση του Αριστοτέλη που χαρακτήρισε το μέλι Νέκταρ των Θεών. Βέβαια, να το πω κι αυτό, στη γεύση μου έβγαλε ήπιο χαρούπι και ευκάλυπτο που δεν έχω συναντήσει ξανά. Μα είναι νέκταρ! Η ανάλυση που έγινε στο μέλι μου δεν έδωσε καμία ένδειξη για σακχαρόζη, εντομοκτόνα και παρασιτοκτόνα. Χάρη στα συστατικά του έχει αντιοξειδωτικές, αντιμικροβιακές, επουλωτικές, αντιφλεγμονώδεις, αντικαρκινικές, ανοσοκατασταλτικές και καρδιοπροστατευτικές ιδιότητες. Εδώ, μιλάμε για φάρμακο, για ένα ελιξίριο της ζωής! Ουσιαστικά κατατάσσεται στην κατηγορία του άγριου μελιού, θυμήσου εκείνη την εικόνα των ιθαγενών που κατεβάζουν το μέλι από τα δέντρα. Κάπως έτσι! Η ανάλυση είναι αναρτημένη στη σελίδα μου. Στο Διεθνή Διαγωνισμό Ποιότητας Μελιού «London Honey Awards» πήραμε ασημένιο βραβείο για την αγνή και εξαιρετική ποιότητα.
Φωτογραφία: Γιώργος Ζαρζώνης
Μετά το καταπληκτικό φαγητό της μαμάς-κυρίας Μαρίνας Κοκκιάδη, που είναι βοηθός στα πάντα εδώ, φυσικά δοκίμασα και το εξαιρετικό ρακόμελο του Σταύρου που παράγει μόνο για φίλους. Να τονίσω εδώ ότι το ελληνικό αυτό αλκοολούχο, απόγονος του αρχαίου υδρόμελου και του οινόμελου, συγκαταλέγεται πια μέσα στα 20 καλύτερα λικέρ του πλανήτη. Στην απογευματινή ζέστη του κρητικού τόπου μου έβγαλε μονομιάς μια απαλή αίσθηση μπαχαρικών στη μύτη. Ο Σταύρος δεν σταματάει στην παραγωγή μελιού και μαρμελάδας. Παράγει και εξαιρετική κεραλοιφή από το ελαιόλαδο του κτήματος η οποία κάνει θαύματα στα δερματικά αλλά και πολλά λαχανικά αναγεννητικής καλλιέργειας. Το κτήμα Κοκκιάδη είναι επισκέψιμο. Μικρές ομάδες επισκεπτών φτάνουν εδώ για να ζήσουν την εμπειρία της φάρμας, τις βόλτες στη φύση, την ξενάγηση στην παράδοση, τις κρητικές μαγειρικές και το φαγητό της φύσης…μέσα στη φύση. Παίρνω σαν επίγευση τα γέλια των ανθρώπων του κτήματος και την κάλμα τους και τα «εξηγώ» με τη φράση του Φρίντριχ Νίτσε, που χρόνια αγαπώ: «Είναι το μέλι στις φλέβες μου που κάνει το αίμα μου πιο πηχτό και την ψυχή μου πιο ήσυχη».
*Τα προϊόντα της φάρμας τα βρίσκουμε πατώντας εδώ.
«Θυμάμαι τον εαυτό μου πιτσιρικά να πίνω καφέ φίλτρου, όταν τον πρωτογνώρισα στην Ελλάδα τη δεκαετία του ʼ60. Αγαπούσα και τον ελληνικό, αλλά όσο να πεις, το ξενόφερτο και το νέο είχε τη χάρη του»
Η μυρωδιά των φρεσκοαλεσμένων κόκκων, η πλούσια γεύση τους και η μοναδική τους δυνατότητα να εμπλουτίζουν γλυκά και επιδόρπια, καθιστούν τον καφέ αναπόσπαστο κομμάτι της γαστρονομίας και ιδιαίτερα της ζαχαροπλαστικής
Aναρωτηθήκατε ποτέ απο πού προήλθε ο καφές, απο που ξεκίνησε αυτό το μικρό φρούτο καφεόδεντρου; Ετοιμαστείτε για ένα ταξίδι στον χρόνο και τις ηπείρους.
9°
