Η Food on, ο εμπνευστής της Αργύρης Ζαννιάς και τα μαγειρικά δείπνα για καλό σκοπό
Ο Αργύρης, από μικρός γνώρισε τον αποκλεισμό, το πώς είναι να ζεις σε μια μικρή κοινωνία που σε δείχνει με το δάχτυλο. Στη Λειβαδιά της δεκαετίας του '90, το διαζύγιο ήταν ακόμη ένα στίγμα, ένας διόλου ευχάριστος τρόπος να ξεχωρίζεις, ιδιαίτερα όταν η μονογονεϊκή οικογένεια που μεγαλώνεις πασχίζει βιοπαλεύοντας να φέρει τα απαραίτητα στο σπίτι. Όταν ήρθε η ώρα, έφυγε στην Αθήνα, σπούδασε γραφιστική και μετά, το ξέχασε. Δούλεψε σε χίλιες δουλειές, ο δρόμος της επιβίωσης τον έφερε στον πλανήτη της κουζίνας, του σέρβις, της μαγειρικής.
Όλα αυτά τα χρόνια, μέσα του επώαζε και ωρίμαζε μια Food On αλλά και αυτό, ακόμη τότε, δεν το ήξερε. «Δώσε σε κάποιον ένα πιάτο φαγητό και θα ζήσει μια μέρα. Μάθε του να μαγειρεύει και θα ζήσει μια ζωή». Ίσως αυτό να είχε κατά νου, όταν αποφάσισε έναν πρωτότυπο, δικό του, επαγγελματικό προσανατολισμό, βασισμένο στην αλληλεγγύη. Έναν τρόπο, ταυτόχρονα, να επουλώσει τα δικά του τραύματα, δίνοντας το χέρι βοήθειας που κάποτε ονειρεύτηκε για τον εαυτό του, σε κάποιους λιγότερο τυχερούς. Πάντα υπάρχει τρόπος να μεταμορφώσεις το σκοτάδι σε φως και τον Μάιο του 2023, η Food On πραγματοποιεί την πρώτη της δράση, οργανώνοντας με την υποστήριξη του Ιδρύματος Ι. Λάτση, το πρώτο εντατικό σεμινάριο για επίδοξους μάγειρες.
Εθελοντικά και με ενθουσιασμό έσπευσαν να βοηθήσουν τα πιο λαμπερά ονόματα της τοπικής μας γαστρονομικής σκηνής. Ήταν εκεί ο Λευτέρης Λαζάρου, ο Χριστόφορος Πέσκιας, η Γωγώ Δελογιάννη, ο Χρόνης Δαμαλάς, ο Μιχάλης Νουρλόγλου, ο Γιώργος Τσούλης, ο Νίκος Θωμάς, o Πάνος Ιωαννίδης, ο Ηλίας Σκουλάς, ο Σπύρος Παυλίδης και άλλοι πολλοί. 12 υποτροφίες δόθηκαν στους πρώτους μαθητές, οι 9 από αυτούς ήδη έχουν βρει μια μόνιμη θέση πια στην επαγγελματική κουζίνα, μερικοί στο πλευρό των σεφ που τους εκπαίδευσαν.
Ο Αργύρης είναι παιδί του χώρου, μέσα στα πράγματα. Γνωρίζει τον μεγάλο καημό του κάθε επιχειρηματία που δεν βρίσκει προσωπικό να κάνει τη δουλειά του. Απευθύνεται, λοιπόν, επίσημα πλέον με μια Ακαδημία και τρίμηνα εντατικά σεμινάρια που καταλήγουν στην πρακτική μιας επώνυμης κουζίνας, σε όποιον δεν έχει τα χρήματα να πάει σε μια σχολή, σε όποιον εργάζεται κάπου ήδη και δεν έχει το χρόνο να παρακολουθήσει τα δύσκολα ωράρια μιας γαστρονομικής σχολής. Δωρεάν και με πολλή αγάπη.
Η οποία, δεν σταματά μόνον εκεί. Στον τελευταίο όροφο του Metropolitan College, πάνω στην Ακαδημίας, η θέα κυκλώνει την πόλη, αγκαλιάζει την Ακρόπολη και τον Λυκαβηττό. Μια ξώχαρη, οργανωμένη κουζίνα, περιμένει τους μαθητές. Πλάι της, ένα χαριτωμένο εστιατόριο και ένα μπαρ, όπως θα το ονειρευόταν ο κάθε φιλόδοξος mixologist. Εδώ, λοιπόν, έχουν βρει τη δική τους στέγη, τα social dinners. Το φαγητό δεν είναι μόνο επιβίωση. Είναι χαρά γύρω από ένα τραπέζι, είναι να μοιράζεσαι εμπειρίες και συναισθήματα κεντημένα πάνω στην ηδονή, είναι δικτύωση, συμμετοχή, αλληλεπίδραση, μια στιγμή όπου όλοι μπορούμε να νοιώσουμε ίσοι, παιδιά του ίδιου Θεού, μια ίδια συνθήκη για όλους.
Τα δείπνα οργανώνονται μια φορά το μήνα, γνωστοί και επώνυμοι σεφ μαγειρεύουν, η βραδιά χωρά 50 άτομα. Οι έχοντες και πιο τυχεροί αυτού του κόσμου, πληρώνουν μια συμμετοχή 35 ευρώ. Οι κοινωνικές υπηρεσίες υποδεικνύουν τους υπόλοιπους 25 συνδαιτυμόνες, άτομα που έχουν ανάγκη από κοινωνικοποίηση, που θα έρθουν εδώ να μοιραστούν γεύσεις και συναισθήματα, κυρίως την αίσθηση, πως όσο κρατά αυτό το δείπνο είμαστε όλοι μια παρέα, χωρίς διαχωρισμούς. Όλοι, ακόμη κι εσύ, μπορείς να βοηθήσεις στην κουζίνα, στην οργάνωση, σε ό,τι χρειαστεί το νόστιμο αυτό πάρτι.
Στο επόμενο, στις 9 Νοεμβρίου, θα έχω τη χαρά να μαγειρέψω εγώ με την Ιωάννα Σταμούλου -που είναι μανούλα στα γλυκά. Ελάτε γιατί το μόνο που ακόμη δεν μπορεί να μας πάρει κανείς στον παράλογο κόσμο που ζούμε, είναι η Προσφορά. Το Εμείς, γύρω από ένα τραπέζι. Γιατί το φαγητό είναι πρόθυμο και ευέλικτο να μεταφέρει πέρα από την απόλαυση, το νόημα που θέλουμε να του δώσουμε.
«Θυμάμαι τον εαυτό μου πιτσιρικά να πίνω καφέ φίλτρου, όταν τον πρωτογνώρισα στην Ελλάδα τη δεκαετία του ʼ60. Αγαπούσα και τον ελληνικό, αλλά όσο να πεις, το ξενόφερτο και το νέο είχε τη χάρη του»
Η μυρωδιά των φρεσκοαλεσμένων κόκκων, η πλούσια γεύση τους και η μοναδική τους δυνατότητα να εμπλουτίζουν γλυκά και επιδόρπια, καθιστούν τον καφέ αναπόσπαστο κομμάτι της γαστρονομίας και ιδιαίτερα της ζαχαροπλαστικής
Aναρωτηθήκατε ποτέ απο πού προήλθε ο καφές, απο που ξεκίνησε αυτό το μικρό φρούτο καφεόδεντρου; Ετοιμαστείτε για ένα ταξίδι στον χρόνο και τις ηπείρους.
17°
