10 νόστιμοι λόγοι για να αγαπήσεις την Αθήνα τον Σεπτέμβρη

Άμα ξέρεις να του γελάσεις, ο Σεπτέμβρης δεν θα σου δείξει ποτέ τη μελαγχολία του. Η επάνοδος στην πόλη περιέχει τη δική της αδρεναλίνη και όλες τις ορμόνες της χαράς, αν μπορέσεις πίσω από τη ρουτίνα να διακρίνεις τη χαρά που ξαναβρίσκεις όλα όσα αγαπάς, φίλους και στέκια αλλά έχει να σου δείξει και ένα καινούργιο πρόσωπο, αφού όσο εσύ ξέσκαγες στο νησί, κάποιοι μοχθούσαν στον καύσωνα ετοιμάζοντας φρέσκα μαγαζιά, νέες προσπάθειες, αστραφτερά καινούργιες προτάσεις για να ανανεώσεις τη σχέση σου με την πρωτεύουσα. Ταυτόχρονα, όλα είναι θέμα ματιάς. Το καινούργιο ξεκίνημα μπορεί να έχει ολοκαίνουργια γεύση άμα αλλάξεις το στέκι του καφέ σου, τη μάρκα των μπισκότων σου, αν αφεθείς στη χάρη ενός κοκτέιλ -εσύ ο στρειτοποτάς-, αν δοκιμάσεις ένα καινούργιο κρασί, αν εξερευνήσεις μια άγνωστη γειτονιά, αν παραγγείλεις κάτι άλλο από το αγαπημένο σου πιάτο στο εστιατόριο που αγαπάς να συχνάζεις. Ο Σεπτέμβρης θα είναι καυτός μήνας. Φόρα το αντηλιακό σου, κάνει διακοπές και στη Σταδίου!

*Bόλτα στο κέντρο, το trade mark της επιστροφής. Αν δεν κατέβεις ποδαράτο την Ερμού και τα πέριξ, δεν έχεις ακόμα προσγειωθεί στο απόλυτο μεγαλείο του αθηναϊκού βάιμπ. Και αυτό το κέντρο χωράει ακόμη πολλή ζάχαρη, αφού οι στάσεις για ένα καλό γλυκό δεν είναι ακόμη το φόρτε της περιφέρειας Συντάγματος. Ένα βήμα από την Πλάκα, στο 6 της Π. Μπενιζέλου, ο Γιώργος Πλατινός ή αλλιώς ένας pastry chef ταυτισμένος με το γλυκό πολλών αστεράτων εστιατορίων, όπως η Σπονδή, το Lycabettus ή το Throubi της Σαντορίνης. Στο καινούργιο παιδί του Zillers της Μητροπόλεως θα μπορείς να συνδυάσεις τον καφέ σου με άπαιχτα κρουασάν σε πολλές γεύσεις και λοιπές βιενουαζερί ή το βραδινό σου κοκτέιλ με γλυκά που φορούν τα καλά τους.

*Αν βρεθείς όμως στη γειτονιά, μην λησμονήσεις και το κλασικό, αθάνατο γλυκό μιας ιστορικής πατισερί. Στο Μητροπολιτικόν, τα καρυδάτα με σιρόπι και τραγανό φύλλο είναι θεσμός, το ίδιο και το σοκολατάκι δαμάσκηνο με κακάο και κονιάκ. Και αν νοστάλγησες νησί, πλάι σου έχεις το υδραίικο αμυγδαλωτό με άρωμα μανταρίνι. (Βουλής 39, 2103220226)

*Αν θες να ξεχάσεις, για όσο κρατά ένα ποτήρι λευκό κρασί με συνοδευτικά σερβιρισμένα σε ατόφιο ασήμι και ακριβή πορσελάνη, όλα τα δεινά που μας καταδιώκουν, αν θες να πιστέψεις, για όσο κρατά ένα κοκτέιλ με ένα wrap τορτίγια κοτόπουλο με την υπογραφή του Αστέριου Κουστούδη, ότι αυτός ο κόσμος είναι πλούσιος, αριστοκρατικός και ανέμελος, υπάρχει μια κρυφή γωνιά στον πρώτο όροφο της Μ. Βρεταννίας. Μικρή και χουχουλιαστή, ένα Atrium του Alexander's Lounge κάτω από κυπαρίσσια, ελιές, δάφνες και ολόφρεσκα λουλούδια. Σαν να πρωταγωνιστείς σε κάποια σκηνή της "Ινδοκίνας" ή βάλε εσύ, όποια ταινία για τις Αποικίες προτιμάς.

 *Με τόσο παρελθόν τριγύρω, αναρωτιέσαι πού χωράει το παρόν και μήπως είναι σωστότερο να έρθεις εδώ ντυμένος με κρινολίνα ή φράκο. Αν ονειρεύεσαι ένα ταξίδι στον πλακιώτικο χρόνο ή το χρόνο γενικότερα, το Βρυσάκι δεν είναι μόνο ωραίος καφές, κοκτέιλ, ζεστή σοκολάτα, σπιτική λεμονάδα με γλυκό ή σάντουιτς με ιστορική θέα αλλά και μια πιστή αναπαράσταση ενός παλιού αστικού σπιτιού, με τα έπιπλα, τα κάδρα, τα βάζα με τα φρέσκα λουλούδια, τη λουλουδιαστή εσωτερική αυλή με τη γάτα και τις ψάθινες καρέκλες της και όλα τα αξεσουάρ του. Είναι και χώρος εικαστικός, με διάφορες ενδιαφέρουσες εκδηλώσεις για μικρούς και μεγάλους αλλά κυρίως,  ένας λόγος για να αποκτήσει συγκεκριμένο νόημα η περιπλάνηση στην Πλάκα και το Μοναστηράκι: την απόλυτη μετάβαση στη νοσταλγία, σε ένα χώρο περίκλειστης γαλήνης όπου όλα τα δυσάρεστα σβήνονται σαν την κιμωλία στον μαυροπίνακα. (Βρυσακίου 17).

*Το Ψυρρή θα μπερδευτεί στα πόδια σου όποια κατεύθυνση και να ακολουθήσεις στη βόλτα στο κέντρο, αυτή που την προτιμάμε Σαββατοκυριακάτικη, να ψάχνει ευκαιρίες στα παλιατζίδικα και τις πραμάτειες που στρώνονται στο δρόμο, να ανακαλύπτει μοντελάκια νέων σχεδιαστών, να παρασύρεται από το ποτάμι του κόσμου και κάποια στιγμή, να πεινάει. Εδώ σε θέλω, όμως, καθότι ο γρίφος Ψυρρή και καλό φαγητό είναι από κείνους που έχουν βαθμό δυσκολίας. Εγγύηση, ο Νικήτας. Για το ονομαστό, αφράτο, ιστορικό πια, μπιφτέκι του, με την ίδια γεύση από τους αμνημόνευτους καιρούς που ήμουν νέα, όλα εδώ εξάλλου παραμένουν το ίδιο αυθεντικά, η σπιτική τυρόπιτα με το χειροποίητο φύλλο με κείνη την πλούσια σε αβγά γέμιση που έφτιαχναν οι μαμάδες μας, τα φρεσκοβρασμένα χόρτα, τα αρωματικά μικροσκοπικά ντολμαδάκια, τα σουτζουκάκια με τις αληθινές πατάτες, το λουκούμι λεμονάτο με τα μακαρόνια. (Αγ. Αναργύρων 19)

*Aν το νησί σου είναι η Τήνος και θέλεις να τιμήσεις τις μνήμες των διακοπών σου, υπάρχει το αγέρωχο Τηνιακόν, στο 50 της Λ. Αλεξάνδρας. "Φτηνιακόν" το λέγαμε φοιτητές και από κει ξεκινούσε κάθε βραδιά μας, το πρώτο μπάτζετ ζέσταμα πριν ξανοιχτούμε στα κλαμπς, αν και ενίοτε τελείωνε στο επιτόπου με μπίρες ως το ξημέρωμα. Το ίδιο στέκι του Συνδέσμου Τηνίων, έχει αναθρέψει γενιές και γενιές φοιτηταριού, τώρα πια θα δεις τον πρώην αναρχοαυτόνομο συμφοιτητή να έρχεται κοστουμάτος μετά το γειτονικό Εφετείο, για την ίδια και απαράλλακτη ποικιλία, τηγανητό ψωμάκι, ομοίως τηγανητό τυράκι και κεφτέδες, οι οποίοι πολλές φορές κατέληγαν σε κεφτεδοπόλεμο στο τσακίρ κέφι. Από τα μαγαζιά όπου ο γιός, ο μπαμπάς, μαζί και ο παππούς, θα συναντηθούν χωρίς ποτέ να χαθούν στη μετάφραση.

 *Όπου κι αν έχεις πάει διακοπές, όποια και να είναι η αγαπημένη σου Ελλάδα, υπάρχει ένα αυθεντικά ελληνικό μπραντς που τη συνοψίζει σε μια μπουκιά. Το Fillo, μόλις ξανάνοιξε φρέσκο και καινούργιο, Βουλής 11. Και τί άλλο θα μπορούσε να συνοψίσει καλύτερα το ελληνικό πρωινό από μια πίτα της γιαγιάς με έναν καλό καφέ; Φαεινή ιδέα, εδώ οι πίτες έρχονται από κάθε γωνιά της Ελλάδας, φτιαγμένες από τους τοπικούς Συνεταιρισμούς Γυναικών. Αυτό σημαίνει, πως η γεύση της γεωγραφίας φτάνει ως εδώ αληθινή, με τα καλύτερα προϊόντα της εντοπιότητας και με όλη τη διαφορετικότητά της: άλλο φύλλο βάζει στη μανιταρόπιτα το Σέσκλο της Μαγνησίας, άλλη η Ραιδεστός στην κασερόπιτά της, άλλο η Λάρισα στην γαλατόπιτά της και άλλο ο Πολίχνιτος της Λέσβου στον γκιουζλεμέ. Και τοπικά αναψυκτικά για το φουλ του διακτινισμού.

*Το φθινόπωρο είναι η εποχή των οσπρίων νέας εσοδείας. Η αναζήτηση του νοστιμότερου και πιο βραστερού, είναι μια διαδικασία που θα σε συμφιλιώσει με την εποχή, μια χαλαρή εισαγωγή στο χουχούλιασμα του επερχόμενου χειμώνα. Ειδικός στο καλύτερο και με τόπο καταγωγής όσπριο, ο κύριος Βαγγέλης στο "Φθηνό Υπόγειο" της Ευριπίδου 46Β, το πουλά χύμα και με το όνομά του: ρεβύθια, κόκκινες φακές, στάρι, ποπ-κορν και κουκιά από την «Κοιλάδα του Ενιπέα» στα Φάρσαλα, γίγαντες, ελέφαντες και φασόλια Πρεσπών από τον "Πελεκάνο", ροβίτσα καλαματιανή, μαυρομάτικα και αμπελοφάσουλα Καβάλας. Πλάι τους, σε τιμές χονδρικής, όλων των λογιών τα εντόπια και εξωτικά ρύζια, βιολογικό αλεύρι από τον πετρόμυλο Πανταζή στα Μέγαρα, αμύγδαλο βολιώτικο και εξαίρετο και καρύδι από το Λιμογάρδι Λαμίας. Αν πάτε, κρατείστε μεγάλο καλάθι, οι τιμές το επιβάλλουν!

*Το ξέρω πως και συ, όπως και εγώ, κάθε φορά που επιστρέφεις από τις διακοπές ορκίζεσαι πως του χρόνου δεν θα ξαναπάς αδιάβαστος στα πανηγύρια του επόμενου καλοκαιριού αλλά με στοιχειώδεις έως και ενδελεχείς γνώσεις στα τσαλιμάκια του μπάλου, του τσάμικου, των χιλιάδων συρτών, του μαλεβιζιώτη και του πεντοζάλη και προπαντός του βέρου ικαριώτικου. Γράψου τώρα στο Λύκειο Ελληνίδων και το όνειρό σου θα γίνει πραγματικότητα. Μέχρι να συμβεί αυτό, η ζωή σου θα  πάρει ένα καινούργιο νόημα, θα γίνεις μέλος ενός ιστορικού θεσμού και μιας παθιασμένης με την ελληνικότητα κοινωνίας, θα αποκτήσεις καινούργιους φίλους και παρτενέρ και έναντι συμβολικού αντιτίμου θα έχεις πρόσβαση για τα μαθήματα στο μαγικό, ιστορικό, αριστοκρατικό νεοκλασικό του 1933, που στεγάζει τα μαθήματα στη Δημοκρίτου 14, στο Κολωνάκι.

 *Το νόημα των διακοπών είναι το πέρα-βρέχει, το ξεσάλωμα που δεν κοιτά ρολόγια, ο διονυσιασμός που τρέφεται από την ελευθερία και το κέφι. Όλα αυτά στριμώχνονται στην πόλη αλλά άμα είναι Σαββατόβραδο δεν έχεις κανένα λόγο να μην ξανανιώσεις διακοπές. Στον «Άγγελο» στα Εξάρχεια, στις 10 το βράδυ ακόμα σφουγγαρίζουν. Η ιερή τελετουργία ξεκινά μεσάνυχτα με το γοβάκι της Σταχτοπούτας, δεν ξέρω πώς θα το κάνεις αλλά όταν έρθεις πρέπει να πεινάς. Και όχι μόνο για το πιο εξασφαλισμένο, το πιο ονειρικό γλέντι της πόλης, με τη Λένα Κιτσοπούλου να τραγουδά ρεμπέτικα με τον δικό της τρόπο. Μπορεί ο χώρος να μην σε προδιαθέτει, όμως εδώ το φαγητό είναι αποκάλυψη: ο Άγγελος ψαρεύει το δικό του ψάρι, βγάζει σπάνια όστρακα, φτιάχνει σπιτικό αβγοτάραχο και αλλαντικά, μαζεύει άγρια χόρτα, ψωνίζει το πιο σπάνιο κρέας, τηγανίζει την πιο τσιπς-κράντσι πατάτα, ψήνει λουκούμι μπουτάκι προβατίνας. Το κοινό αγκαλιάζει όλες τις ηλικίες, που μπλέκονται στα νεοκλασικά δωματιάκια, ενώνουν φωνές και χορούς, βιώνοντας την απόλυτη στιγμή της αθανασίας, όπως μεταφράζεται μέσα από το ελληνικό τσακίρ κέφι. Να πάρεις μαζί σου μαύρα γυαλιά, θα σου χρειαστούν στην έξοδο. (Ζωοδόχου Πηγής 19 & Κωλέττη).