Αγαπημένε μου σεφ, πού τρως καλοκαιριάτικα;

Με το που πιάνει καλοκαίρι στην Αθήνα, ανοίγουν οι κήποι, οι δροσερές ταράτσες, οι πεζόδρομοι γεμίζουν τραπεζάκια, τα στέκια της πόλης σφύζουν από ζωή. Ζητήσαμε από 10 γνωστούς κι αγαπημένους σεφ να μας πουν πού πάνε όταν αφήνουν τις κουτάλες και τα τηγάνια τους. Κρατήστε σημειώσεις – οι σεφ ξέρουν!

Αλέξανδρος Τσιοτίνης, σεφ-ιδιοκτήτης του CTC

Μια και καλοκαιριάζει θα σας βγάλω λίγο έξω από την Αθήνα, καθώς είναι κοινό μυστικό η τρέλα μου για τα ψάρια και τα θαλασσινά – εξού και το 80% του μενού μας στο CTC μυρίζει θάλασσα. Η αγαπημένη μου στάση, λοιπόν, είναι ο Κάβος στα Ίσθμια. Ξέρετε, δεν πρέπει να ξεχνάμε κάποιες φορές πως η λέξη εστιατόριο κρύβει μέσα της τη λέξη εστία, την ανθρώπινη ζεστασιά... και αυτό το μέρος είναι η ζωντανή απόδειξη του πώς πρέπει να ’ναι κάθε μέρος που θέλει και ξέρει πώς να φροντίζει τον πελάτη του. Ο Τάσος διαλέγει τα ψάρια και η κυρα-Παγώνα πάντα εκεί να σε φροντίζει με αληθινή ντομάτα που ευωδιάζει και καταπληκτικές θαλασσομακαρονάδες που τις βράζει στη στιγμή. Αναρωτιέστε αν αξίζει το ταξίδι; Θα σας πω και με το παραπάνω! Δεύτερη στάση θα σας πάω λίγο πιο κοντά, αυτή τη φορά στην Ηλιούπολη και στις Μικρές Κυκλάδες, πάλι για ψαρικά που τα περισσότερα έρχονται μέχρι εδώ από τη Σχοινούσα από όπου ξεκίνησε, από τον κύριο Κωβαίο, η ιστορία αυτού του εστιατορίου. Εμπιστευτείτε τα ωμά του, κι άμα λάχει κι έχει κάνα κεφαλάκι από σφυρίδα να το φάτε με σάλτσα, μαμαδίστικα. Για το τέλος θα σας πάω σε fine junk μονοπάτια και θα προτείνω το Βirdman / Εkiben για το καλύτερο burger της Αθήνας που θα το συνδυάσετε και με ωραία ουίσκι… 

Γιάννης Κιόρογλου, σεφ στα: La Guerite (Κάννες),Zano (Αθήνα), Onora (Θεσσαλονίκη)

Το φαγητό για εμένα είναι πολιτισμός και η αλήθεια είναι πως κι εγώ που μοιράζω τον χρόνο μου ανάμεσα σε Κάννες, Καραϊβική, Μαρμαρά, Παρίσι και Ελλάδα για να παρακολουθώ τα εστιατόρια που επιμελούμαι, νιώθω πολίτης του κόσμου. Όμως έχω τόσο «σφιχτό» πρόγραμμα που δεν μου δίνεται συχνά η ευκαιρία να απολαύσω την ωραία εκείνη στιγμή που κάθεσαι όμορφα και χαλαρά σε ένα τραπέζι, έτοιμος να δεχτείς την αγάπη της γεύσης. Γι’ αυτό και όταν έρχομαι στην Αθήνα είναι πολύ συγκεκριμένες οι στάσεις που θα κάνω για φαγητό. Από το αεροπλάνο κιόλας κάνω, γεμάτος προσμονή, τις «κρατήσεις» στο μυαλό μου. Εάν έχω δουλειές στο κέντρο και είναι πρωί πάντα θα πάρω πρωινό στη Μεγάλη Βρετανία – με την ποιότητα που σερβίρουν είναι σαν να έχω βγει έξω επίσημα για βράδυ. Εξαιρετικά ψωμιά, κρουασάν, βούτυρα, μαρμελάδες με γεύση και άρωμα, και επίσης άψογες παρασκευές αυγών. Κάθε μα κάθε φορά, θα περάσω από το Birdman για το burger του, για το οποίο δεν χρειάζονται πολλά λόγια αφού είναι άπαιχτο, με ψωμάκι αφράτο, καραμελωμένο, ζουμερό, ουμάμι μπιφτέκι και μια σάλτσα με μαγιονέζα που έρχεται να δέσει όλο το μυστήριο. Στο δεύτερο burger ειδικά πλέω σε πελάγη ευτυχίας! Είμαι τυχερός, επίσης, που είμαι από το Περιστέρι διότι κι εκεί φωλιάζουν διαμάντια γεύσης… Έχω παιδικές αναμνήσεις Κυριακής με όλη την οικογένεια και πλέον με τη δική μου, στην καταπράσινη αυλή του Καραγκιόζη να δοκιμάζω τα γεμάτα γεύση και ελαφρώς αρπαγμένα πάνω στα κάρβουνα αρνίσια παϊδάκια και να τα συνοδεύω με πατάτες φούρνου και μια κρύα ντομάτα κομμένη απλά με λάδι, ρίγανη και λίγο ξίδι. Όταν είναι μεσημεράκι και βρεθώ στο Σύνταγμα σίγουρα θα κατηφορίσω μέχρι την πλατεία Αγίας Ειρήνης και τον Κώστα για εκείνο το σουτζουκάκι του με την κόκκινη σαλτσούλα. Το γλυκό του δικού μου καλοκαιριού δεν μπορεί να είναι άλλο από την καλύτερη τάρτα λεμόνι που τη βρίσκω στη Μέλισσα, ενώ για το τέλειο παγωτό Σικάγο θα περάσω μια βόλτα από το ζαχαροπλαστείο Χαρά – και για να είμαι ειλικρινής, πάντα θα περάσω και από τα δυο!

Παύλος Κυριάκης, σεφ στο The Zillers, Chicken Picnic

Tώρα που ανοίγει ο καιρός μου αρέσει να κάνω βόλτες στα στενά της Αθήνας και διάφορες νόστιμες στάσεις στη γειτονιά γύρω από το Zillers. Ξεκινώ περνώντας για κρουασάν βουτύρου ή σοκολάτας από το Overoll και το συνδυάζω με καφέ στο χέρι από το Anana ακριβώς δίπλα για να συνεχίσω τη βόλτα μου. Εναλλακτικά ίσως πάρω ένα smoothie στο χέρι από το Join Juice bar στη Ρόμβης ή έναν χυμό με grapefruit και πορτοκάλι που το συνδυάζω με κάποιο μπολ με κινόα, ρύζι και αβοκάντο. Για σουβλάκι θα πάω από τον Κώστα στην Αγίας Ειρήνης που τον προτιμάω γιατί το σουβλάκι εκεί είναι old school με γεύση που σε ταξιδεύει στη δεκαετία του ’70 και του ’80. Πίτα, κρέας, ντομάτα και λίγη σάλτσα – τίποτα άλλο δεν χρειάζεται για να είναι τέλειο. Αν θέλω κάτι στο κέντρο-απόκεντρο θα πάω στο Seeds και θα πάρω το καλαμάρι, που είναι μισό ψημένο μισό ωμό. Ιδανικός προορισμός μια καλοκαιρινή μέρα είναι και το καταπληκτικό γαστρονομικά Πέλαγος για το απόλυτο κρύο σπαγγέτι με χαβιάρι. Τα καλοκαιρινά βράδια μού αρέσει να βολτάρω σε πολλά διαφορετικά μπαρ του κέντρου, ξεκινώντας από το Oinoscent για κρασί, περνάω από το Baro Negro, το  Bank Job, το Clumsies, το 7Jokers αλλά το αγαπημένο μου είναι το Bar in front of the Bar. Moυ αρέσει όλη η φάση που έχουν στήσει με τη βαβούρα και τον χαβαλέ του κόσμου έξω, που πίνει κοκτέιλς στον πεζόδρομο και που μέσα το σκηνικό αλλάζει με διαφορετικό κόσμο που στριμώχνεται κι αλλιώτικα vibes ενώ βαράει μουσικάρες.

Γωγώ Δελογιάννη, σεφ-ιδιοκτήτρια στη Στοά Κεραμεικός και στη Γαλιάντρα

Καλοκαίρι στην Αθήνα, πηχτή ζέστη και φασαρία, ερκοντίσιον, βόλτες και αναζήτηση δροσιάς και μικρών διαλειμμάτων, λίγο πριν τις διακοπές. Για τον καθένα μας ο ορισμός του καλοκαιριού στην πόλη είναι μια μεγάλη και διαφορετική ιστορία. Για μένα το αθηναϊκό καλοκαίρι είναι συνυφασμένο με τα μέρη που με κάνουν να νιώθω ευπρόσδεκτη, με τα μέρη που αγκαλιάζουν τις ιστορίες μας. Καλοκαίρι στην πόλη είναι ο πρωινός καφές και το ζεστό κρουασάν του Μπλε Παπαγάλου κάτω από τα δέντρα της πλατείας Αυδή. Το τσάι στον κήπο του Νομισματικού Μουσείου, με το βιβλίο ανά χείρας και μια σχεδόν ησυχία που σε κάνει να ξεχνάς για λίγο την πόλη έξω από την καγκελόπορτα. Είναι τα μεσημέρια στον Νικήτα στου Ψυρρή για μαγειρευτό ή στην πράσινη αυλή του παλιού σχολείου της Καλλιδρομίου, στο Άμα Λάχει. Είναι οι βόλτες στο κέντρο μόλις πέσει ο ήλιος που σίγουρα θα με βγάλουν για παγωτό ανθόγαλα μέχρι το Le Greche, ή εκείνες στην Πλάκα και τα Αναφιώτικα που θα με βγάλουν ως την Κλεψύδρα για καφέ. (Μεγάλη έλλειψη της εκεί γειτονιάς, το πολύ αγαπημένο μου καφέ-στέκι των αποφοίτων της ΑΣΚΤ, που δυστυχώς πια δεν λειτουργεί). Και μόλις πέσει ο ήλιος, φαγητό στον Σαντορινιό και στον Οικονόμου στα Πετράλωνα, κρύα μπίρα και τσουγκρίσματα. Καλοκαίρι στην Αθήνα είναι το θερινό του Φλοίσβου και οι κοτομπουκιές, και το σινέ Θησείον και η τυρόπιτα. Κι ύστερα, βράδια στις ταράτσες της Αθήνας για ποτό και κουβέντα, επισκέψεις στα μπαλκόνια των φίλων και τσίπουρα και καμένο φιδάκι, βράδια που συνήθως καταλήγουν στον Αντρέα στον Ταύρο για βρόμικο που το τρώμε χύμα, στα σκαλάκια της Παναγίας απέναντι. Καλοκαίρι χωρίς βόλτα στη θάλασσα δεν βγάζει νόημα, και βόλτα στη θάλασσα χωρίς κατάληξη στη Χήρα στη Λούτσα για ψαράκι και σούπερ ταραμοσαλάτα, με το κύμα να σε βρέχει λίγο στα πρώτα πρώτα τραπέζια, πάλι δεν βγάζει νόημα. Και φυσικά, χωρίς να θέλω να ευλογήσω τα γένια μου, καλοκαίρι στην Αθήνα χωρίς κεφτεδάκια και μαργαρίτες στη Γαλιάντρα είναι μισό καλοκαίρι.

Eλένη Σαράντη, σεφ στο εστιατόριο Lost Athens, Diego Athens

To καλύτερο καλοκαιρινό σποτ για πίτσα είναι στο κέντρο και συγκεκριμένα έξω στα τραπεζάκια του Odori την ώρα που φυσά δροσερό αεράκι. Η πίτσα που παίρνω εκεί είναι αυτή με την αγκινάρα και την ελιά. Αν θέλω σουβλάκι θα πάω στον Αχιλλέα στον Nέο Κόσμο και θα το φάω στο όρθιο, έχει τον καλύτερο χειροποίητο γύρο. Αν θέλω burger θα πάω στο Guerilla στα Εξάρχεια θα το πάρω χεράτο και θα κάνω τη βόλτα μου. Το προτιμώ γιατί γενικά δεν θέλω πολλές φανφάρες στο μπέργκερ μου, κρέας, μαγιονέζα, μουστάρδα και είμαι οκ, συν ότι είναι πολύ τίμιο για τα λεφτά που δίνεις. Value for money είναι και το φαγητό στο Kitchen στον Πειραιά που πάω για το φοβερό τους κοτόπουλο με μους αβοκάντο, για τα ντάμπλιγκς με παντζάρι και το φανταστικό ταρτάρ με καβούρι. Όλα συνδυάζονται με τρομερά, δροσερά κοκτέιλς. Δεν θα μπορούσα να μην αναφέρω το ουζερί Μίτο στην Καλλιθέα που είναι σαν να μπαίνεις σε ένα κρητικό γκέτο εκεί και αυτό που μου φέρνει δάκρια στα μάτια είναι το ζυγούρι με αγκινάρες του. Αν θέλω να κινηθώ παραλιακά μιας και καλοκαιριάζει θα πάω στο Νapule και θα ζητήσω την καρμπονάρα και τα αραντσίνι του.

Γιώργος Φελεμέγκας, σεφ στη Hytra

Τα καλοκαίρια το street food έχει την τιμητική του περισσότερο από κάθε άλλη φορά. Εγώ πηγαίνω πάντα στην καντίνα του Μπίλη, στο Περιστέρι – την πρώτη καντίνα που έμαθα όταν πρωτοέφτασα στην Αθήνα και ειδικά όταν θέλω να φάω κάτι μεταμεσονύκτια πάω εκεί για το τεράστιο σάντουιτς με το μαλακό ψωμάκι και την πανσέτα. Επίσης μου αρέσει να πηγαίνω και για brunch και συγκεκριμένα για κεσαντίγιες και να χαλαρώνω μαζί με τον καφέ μου στα τραπεζάκια, όπως στο Vibo στη Γλυφάδα ή εναλλακτικά για ένα ελαφρύ γλυκάκι όπως μια lemon tart στο Upon. Για μεσημεριανό πηγαίνω στην ταβέρνα του Οικονόμου στα Πετράλωνα γιατί είναι το πιο ιστορικό μαγαζί στην Αθήνα και το φαγητό του μου θυμίζει πάρα πολύ το φαγητό που έτρωγα στο σπίτι μου μικρός, ειδικά το φρικασέ αυγολέμονο και η παραδοσιακή σπανακόπιτα. Αν θέλω κρεατικά πάω στον Σπανό στα Πατήσια για τα παϊδάκια του. Είναι ένα ταβερνάκι με τη δική του ιστορία, που οι άνθρωποί του έχουν καταγωγή από την Αιτωλοακαρνανία και φέρνουν τα κρέατα από εκεί. Ο ωραιότερος κήπος της Αθήνας για μένα είναι αυτός της Σπονδής, που πηγαίνω τους καλοκαιρινούς μήνες γιατί με χαλαρώνει το περιβάλλον και κάθε φορά είναι μια έξοδος έμπνευσης για εμένα. Όπως και ο κήπος του Fuga στο Μέγαρο Μουσικής, που το μενού του έχει μεγάλη ευελιξία από ιαπωνικές μέχρι λατινοαμερικάνικες γεύσεις.

Σήφης Μανουσέλης, σεφ στο εστιατόριο Tsiftis

Για μεζέδες ψαγμένους και κρασάρες πηγαίνω στο il Capitano με τον Αρτέμη να μας γλεντάει και να μας πηγαίνει στην παλαιά ωραία Αθήνα. Τα σουβλάκια μου τα τρώω στον Ντέλλο, στη Νέα Ερυθραία, άνοιξε πρόσφατα αλλά πιστεύω κάνει από τα καλύτερα, καθαρότερα, παραδοσιακά χειροποίητα σουβλάκια. Καλαμάκι χοιρινό συγκλονιστικό, με ωραίο κρέας. Για ψάρια και θάλασσα πάω στην ταβέρνα Φάρος στην παραλία του Μαραθώνα. Τραπέζια κυριολεκτικά πάνω στη θάλασσα και φοβερή ατμόσφαιρα... Το καλοκαίρι θέλει δροσιές και κήπους. Κήπος, λοιπόν, για εμένα σημαίνει κήπος Μεγάρου Μουσικής και εστιατόριο Fuga με ιταλοταϊλανδέζικο τρομερό φαγητό. Τόση ησυχία που νομίζεις πως είσαι κάπου μακριά από την Αθήνα. Το καλοκαίρι μάλιστα κάθεσαι στον Κήπο του και ακούς τις φοβερές μουσικές από τις συναυλίες που διοργανώνει εκεί ο Δήμος Αθηναίων. Για κρασιά πάω στο Faidon στη Βούλα, που έχει τρομερά κρασιά ελληνικά και ξένα. Δίπλα έχει κάνει και μία κατάσταση πάνω στο πεζοδρόμιο με σκαμπό και βαρέλια όπου θα κάτσω πάντα να πιω ένα ποτήρι κρασί (από τα 1200 που διαθέτει!), τσιμπώντας φοβερά τυριά, αλλαντικά και υπέροχη πίτσα – τον πιτσαδόρο του τον έχει στείλει Νάπολη. Παρότι καλοκαίρι μου αρέσει να τριγυρνάω στα στενά του κέντρου της Αθήνας και τότε θα περάσω οπωσδήποτε και μια βόλτα από το καφενείο Καστέλλο της Ευριπίδου. Cult φάση, Κάρπαθος, φοβερή ρακή, μεζέδες και να κοιτάς έξω ένα μιξ από τουρίστες και Αθηναίους να περνούν. Για βρόμικο πάω στην καντίνα Σπύρος, στο νεκροταφείο Κηφισιάς και προτιμώ σάντουιτς με πανσετάκια – ποτέ δεν σταματάς στο ένα. Για κοκτέιλ και ποτά στο πεζοδρόμιο και στο απέναντι παρκάκι πηγαίνω στο hippy 3 στο Παγκράτι. Συχνά πηγαίνω στην ταβέρνα 5 Αδέρφια στο Καματερό, στο Γερβουνό, με πήγαινε ο παππούς μου όταν ήμουνα μικρός. Ακόμα και σήμερα έχει το πιο συγκλονιστικό ζυγούρι της Αθήνας. Κάθομαι έξω στην αυλίτσα την ξεσκέπαστη, κάτω χαλίκι, από πάνω τα αστέρια. Για κρύο ακόμα και το καλοκαίρι πηγαίνω βόρεια, στην Αυλή στη Ροδόπολη (κοντά στη Δροσιά, αν ξέρετε). Παλιά ταβέρνα που η νέα της γενιά την έχει εξελίξει με ωραία κρέατα και κοπές διάφορες, συγκλονιστικό κοκορέτσι. Για παγωτά και καφέ πάω στο Mucca στη νέα Ερυθραία, φοβερό chocolate sugar free ανθόγαλο με κροκάν αμυγδάλου, τραπεζάκια στον πεζόδρομο. Μην ξεχάσω φυσικά το σπίτι μου γιατί θα πέσει να με πλακώσει εάν δεν το παινέψω. Τι να πω για τον Τσίφτη. Πεζόδρομος παλιάς Αθήνας, δέντρα, δροσιές και ησυχία. Φαγητό (μάλλον) καλό...

Γεωργιάννα Χιλιαδάκη, σεφ-συνιδιοκτήτρια Funky Gourmet, consultant chef Zurbaran, Gatsby

Το καλοκαίρι είναι η αγαπημένη μου εποχή. Φυσικά θέλω κι εγώ, όπως όλοι, να το περάσω σε ένα νησί αλλά είναι και οι δουλειές που§ με κρατάνε στην πόλη. Δεν πειράζει, καλοκαίρι να είναι κι ας είναι και στην Αθήνα! Μου αρέσουν οι βόλτες, μακρινές και κοντινές, κι όταν θέλω κάτι απλό και παραδοσιακό πηγαίνω στον Οικονόμου στα Πετράλωνα, μια ταβέρνα από τα παλιά με μαμαδίστικο ωραίο φαγητό. Αν η όρεξη της παρέας ζητάει ψάρι, τότε πάμε γραμμή στα Κανάρια στο Μοσχάτο, κλασική αξία! Μιλώντας για ψάρια, να σας πω και για την αγαπημένη αυλή του Πεζούλα, επίσης στο Μοσχάτο. Για ένα fine dining δείπνο θα πάω στο Βαρούλκο του αγαπημένου συναδέλφου Λευτέρη Λαζάρου – σταθερή εγγύηση. Για κάτι πιο σύγχρονο αλλά και πάλι νόστιμο πηγαίνω στο Προβελέγγιο, στον Κεραμεικό. Ευφάνταστο μενού με πολύ πετυχημένους συνδυασμούς, στην παλιά αγαπημένη μου γειτονιά. Το καλοκαίρι θέλει ψάρι αλλά και βόλτες, θάλασσες και ρομάντζες γι’ αυτό πολύ μου αρέσει να κατεβαίνουμε στον Παπαϊωάννου στο Καβούρι, που έχει φανταστικό ψάρι και τραπεζάκια εκεί που σκάει το κύμα. Όταν είμαι με τις φίλες και θέλουμε να πιούμε ωραία κοκτέιλ πάμε στάνταρ Ζουρμπαράν. Πέρα από το ότι έχει την πιο ωραία μπάρα της Αθήνας, επιμελούμαι και το μενού. Ένα cult στέκι που μου αρέσει πάρα πολύ είναι του Ζαρκαδούλα στη Νίκαια, πάμε συχνά για φανταστικά καβούρια και γαρίδες. Κομψό brunch θα πάρω στη μαγική στοά του ξενοδοχείου Gatsby, στο εστιατόριο Geco. Εκεί οι Κυριακές έχουν γίνει must με τα φοβερά live που οργανώνουν. Και φυσικά το μενού είναι υπογραφή του Νίκου Ρούσσου και δικό μου, σε συνεργασία με τον πολύ ταλαντούχο resident σεφ Παναγιώτη Φλάκα. Στις vegetarian «στιγμές» μου θα κατευθυνθώ στο Joshua στο Μετς, το καλύτερο βετζετέριαν μενού της Αθήνας με φοβερό βάιμπ! Αντίθετα και μακριά από κάθε τι βίγκαν, σουβλάκια, επειδή μένω βόρεια, θα πάρω από το Χειροποίητο στην πλατεία Ανάληψης στα Βριλήσσια – έχουν και φανταστικό κεμπάπ προβατίνας. Για τυλιχτό θα πάω στον ΠανερυθραΪκό στην Ερυθραία, αγάπη κλασική. Όταν θέλω κάτι γλυκό δύο είναι τα ονόματα: Σελέκος και Ζηντίλης, και των δύο τα γλυκά είναι ακαταμάχητα...

Θάνος Φέσκος, σεφ στο Delta Restaurant

Αν έχω όρεξη για σουβλάκι θα πάω στου Λευτέρη του Πολίτη γιατί είναι το πιο original πολίτικο σουβλάκι στην Αθήνα και αν θέλω μεζέδες θα πάω στο κρητικό τσιπουράδικο Μίτο στην Καλλιθέα που έχει πεντανόστιμα πράγματα από τους πιο φιλόξενους ανθρώπους. Για φαγητό στο Lost Athens στο Παγκράτι γιατί με εξιτάρει το γεγονός ότι πρόκειται για μια κουζίνα γεμάτη γυναίκες που μαγειρεύουν καταπληκτικά και παίρνω πάντα τη λαδένια με σαλάμι αέρος και κρέμα από κρεμμύδι. Για ποτό θα πάω στο Line επειδή ανήκει στην κατηγορία των πιο innovative bars, μου αρέσει η αισθητική του, τα wine cocktails του και βασικά φτιάχνει την καλύτερη παλόμα της Αθήνας. Για γλυκό πηγαίνω προς το Φάληρο, στο Ourse και παίρνω πάντα το γλυκό του με την κρέμα από φιστίκι.

Γρηγόρης Κίκης, σεφ στο εστιατόριο Herve και στο Upon

Tα καλοκαίρια θέλουν δροσερές ταράτσες γι’ αυτό κι εγώ προτιμώ το Zillers με την απίστευτη θέα στον Παρθενώνα και την ντελικάτη μαγειρική του – αγαπώ, άλλωστε, τα γαλλικά στοιχεία στη γαστρονομία. Αλλιώς θα πάω σε μια λιγότερο θορυβώδη πλευρά της Αθήνας και συγκεκριμένα στο Simul στο Κολωνάκι. Ένα χαλαρό, ήσυχο μέρος τύπου μπιστρό που ταιριάζει σε όλες τις εποχές. Στο Pharaoh για τα ζουμερά μπιφτέκια του και το ριγανάτο, λεμονάτο κουνέλι του αλλά και το γαλακτομπούρεκό του. Μια ιδανική όμως κυριακάτικη μέρα τη φαντάζομαι με μεγάλη παρέα στο ΦΙΤΑ και μπροστά μου μια πιατέλα με πατάτα τηγανητή πολύ λεπτή, ψιλοκομμένη σαν τσιπς που βουτά στον ταραμά. Κι αυτό είναι ίσως από τις καλύτερες καλοκαιρινές γαστρονομικές εμπειρίες.