Λαχαναγορά του Ρέντη: Η Αγορά που θέλει να βάλει τα γυαλιά στη Βαρβάκειο

Κάπου εκεί, στα μέσα της δεκαετίας του ’50, τότε που ο Έλληνας απαρνήθηκε το χωριό του για μια καλύτερη τύχη στην πρωτεύουσα, το στομάχι της πόλης δεν μπορούσαν πια να χορτάσουν οι δύο Κεντρικές Αγορές της Αθήνας και του Πειραιά, που λειτουργούσαν από τον Μεσοπόλεμο. Την ίδια εποχή ολοκληρώνεται η Εθνική οδός, η Ελλάδα σκουπίζει τα δάκρυα των πολέμων χτίζοντας πυρετωδώς το νέο μοντέρνο προφίλ της και το 1959 ο Κωνσταντίνος Καραμανλής εγκαινιάζει με παρούσα σύσσωμη την κυβέρνηση τη νέα Λαχαναγορά του Ρέντη, που στόχο είχε να αναδείξει τον δήμο του Ρέντη και τον Πειραιά σαν το κεντρικότερο εμπορικό αλισβερίσι της Αττικής. Τα 60 στρέμματα στη συγκεκριμένη περιοχή κρίθηκαν ιδανικά, αφού, χάρη στους δρόμους της νέας προόδου, ήταν εύκολα προσβάσιμα και από τον βορρά και από τον νότο αλλά και γιατί ακόμη τότε η περιοχή είχε τα δικά της περιβόλια που θα μπορούσαν να ενισχύσουν με τα κηπευτικά τους την καινούργια αγορά.

Για μένα που οι αγορές της τροφής είναι το υπέρτατο, το μαγικότερο των ταξιδιών, ο Ρέντης για πολλά χρόνια ήταν κάτι σαν το απαγορευμένο μήλο της Εύας, μια βουερή Εδέμ καμωμένη από βουνά λαχταριστών φαγώσιμων, το αστραφτερότερο Αllou Fun Park της αφθονίας, στο οποίο δεν είχε πρόσβαση ο φτωχός συγγενής και καθημερινός καταναλωτής που τα ψώνια τα εννοεί ως ένα κιλό λεμόνια και μισό κιλό κιμά. Όταν ο Βασιλάκης Καλλίδης είχε την τρελή έμπνευση να ανοίξει το pop up Uberness μέσα ακριβώς στην ψυχή της Λαχαναγοράς, έκοψα επιτέλους, ως παρατρεχάμενη, εισιτήριο για τον παράδεισο. Εκείνον τον πρώτο καιρό, ως μεθυσμένοι και αφηνιασμένοι, τσαλαβουτούσαμε έκθαμβοι στα τεραστιώδη μεγέθη μιας αγοράς που ταΐζει δυο πρωτεύουσες και τα πέριξ τους. Χαζεύαμε τα τρισμέγιστα τεμαχιστήρια των κρεάτων και τον μηχανισμό τους, τις ψαρούκλες με το μάτι γαρίδα, τους γερανούς και την παρέλαση των φορτηγών, την αέναη προετοιμασία της τροφής πριν φιγουράρει ποζάτη στη βιτρίνα, ζούσαμε τα άρρητα και απόρρητα της χονδρικής, εκεί όπου όλα είναι πολλά και μεγάλα – ακόμα και τα κρουασάν. Ο Ρέντης μύριζε ζωή, μύριζε κίνηση, μύριζε ούζο έξω από τον παλιό Βόλακα που έκλεισε πια, μύριζε τσίκνα ορεκτική από σουβλάκι, μύριζε σώματα που αγκομαχούν κάτω από τον ήλιο, ντέφια τσιγγάνικα και γλέντια μεσημεριανά, διονυσιακά. Μύριζε την αύρα μιας κοπέλας νεράιδας να χορεύει τσιφτετέλι πλάι στα καφάσια κι ένα σκυλί να μπερδεύεται στα βήματά της, να το σηκώνει από τα δυο του πόδια και να το κάνει καβαλιέρο. Η γεύση εδώ ήταν απέραντη σαν ωκεανός.

Και να που από πέρσι οι άνθρωποι της αγοράς αποφάσισαν την εξωστρέφεια, αφιερώνοντας δυο αλέες στο ευρύ κοινό, μια αγορά με όλα τα καλύτερα, ανοιχτή σαν καρδιά από δροσερό μαρούλι ακόμα και την Κυριακή – και αυτό είναι ίσως το καλύτερο νέο. Γιατί, όπως και σε κάθε πόλη της Ευρώπης, την Κυριακή τα ψώνια μοιάζουν εκδρομή, σαν ένα πρωινό που θυμίζει πανηγύρι με οπωσδήποτε κατάληξη για τσίπουρα και μεζεδάκια στα Μεζεκλίκια. Μουσικές εξασφαλισμένες, πλανόδιες και πλάνα τσιγγάνικες, όλο και κάποιος φροντίζει η λιακάδα να συνοδεύεται από μπουζούκια, μπαγλαμάδες και κέφια που δεν ήταν απαραίτητα στη λίστα με το φρέσκο μπαρμπούνι και τα κολοκυθάκια.

Η εμπειρία του Ρέντη έχει τον δικό της πρόλογο, που όπως σε κάθε ιερουργία σε βάζει στο κλίμα. Ξεκινά στη στροφή της Πειραιώς, λίγο πιο κάτω από την Καλών Τεχνών, αυτή είναι που θα σε βγάλει στην Πύλη του. Μια βροχή από ταμπέλες, πλάστιγγες, τα πρώτα τυράδικα εκτός των πυλών, η αγορά της μπανάνας και των συσκευασιών. Αν είσαι καλλιτέχνης αυτός ο πλανήτης της συσκευασίας μέσα στην εδώ πληθωρικότητά του θα σου δώσει ιδέες – αν πάλι δεν είσαι, κινδυνεύεις να γίνεις. Τόσα πλαστικά, τόση αλυσίδα, τόσο σχοινί, τόσο καφάσι, τόσο κουτί και τόσο χαρτί και άλλες τόσες εμπνεύσεις.

Και ύστερα η Αγορά των Καταναλωτών, που δεν είναι καθόλου αυτό που φαντάστηκες. Μια αστραφτερή καθαριότητα παντού, τίποτα που να θυμίζει τον παλιό χρόνο στη Βαρβάκειο – μια που βάζω στοίχημα πως στο μυαλό σου αυτές οι δύο θα συναντηθούν. Άνετο και αβάδιστο πάρκινγκ, τα καταστήματα ολοκαίνουργια και απαστράπτοντα, το ένα πλάι στο άλλο, με τα παγκάκια, τα καθιστικά και τον διαμορφωμένο μπροστά ελεύθερο χώρο τους. Τα ψώνια με μια ματιά και με πολλές στάσεις χαζέματος και ξεκούρασης στο ενδιάμεσο. Ο χώρος της χονδρικής μακριά από το οπτικό σου πεδίο. Εδώ βλέπεις μαγαζιά που θα συναντούσες σε λουσάτα βόρεια και νότια προάστια, και του πουλιού το γάλα σε περιβάλλον μπουτίκ, τιμές τουλάχιστον 20% κάτω ή και παραπάνω (κάτω) σε προϊόντα άψογης ποιότητας, αφού εδώ γλυτώνεις το 3ο χέρι της λιανικής πώλησης, και φυσικά καμιά απολύτως έγνοια για τη φρεσκάδα του ψαριού που σου χαμογελά στον πάγκο. Σοφιστικέ ζευγάρια, οικογένειες σινιέ από το τζιν μέχρι το τζιπ, ξένοι γκουρμεδίστες προσωρινώς Αθηναίοι, κάτοικοι των Β.Π. που εύκολα φτάνουν εδώ από την Εθνική, ευκατάστατη πελατεία. Αυτή η αγορά δεν έχει τίποτα από παρελθόν, τίποτα από φολκλόρ, τίποτα από κουλέρ λοκάλ. Είναι ένα πρωτότυπο ελληνικό mall, το οποίο ετοιμάζεται να ενηλικιωθεί και να εμπλουτιστεί με φαρμακείο (ήδη διαθέτει τον γιατρό του) και άλλα πολλά καταστήματα, χώρους για παιδιά, ένα τεράστιο Cash & Carry αλλά και με ένα εστιατόριο με δημοφιλή και αστεράτο σεφ. Όλα τα ψώνια καλύτερα από ό,τι τα φαντάστηκες καταστρώνοντας τη λίστα της εβδομάδας, χωρίς να σε τρώει το στριμωξίδι, ο ποδαρόδρομος και η ουρά στο ταμείο στους δαιδάλους του σούπερ μάρκετ, μαζί και έξυπνες αγορές και προϊόντα που δεν θα βρεις αλλού. Μια νέα υβριδική κατάσταση ανάμεσα στο ντελικατέσεν και τον παλιό μπακάλη και μια νέα αρχιτεκτονημένη αισθητική που τελικά σβήνει μονοκοντυλιά την άποψη για γρήγορη εξυπηρέτηση που εκπροσωπεί η ιδέα του σούπερ μάρκετ.

Μπαίνοντας στο κάθε κατάστημα, η πρώτη ματιά αρκεί για να αγκαλιάσει όλο το εμπόρευμα, η προσωπική επαφή είναι εκεί να σε γυρίσει πίσω στον κυρ-Γιάννη, τον μανάβη της γειτονιάς του ’60, να πιάσεις κουβέντα για το από πού κρατά η σκούφια της τσιπούρας, να τελειώνεις κιόλας στον βιαστικό χρόνο που αντέχουν τα σπασμένα μας νεύρα. Κι αφού φορτώσεις το αμάξι και ξεπεζέψεις για ένα τσίπουρο με χοιρινή τηγανιά και ηρεμήσει το πνεύμα σου, κάπου μακριά, κάπου κοντά, θαρρείς και στην αχλή του δειλινού περνά ένας αραμπάς φορτωμένος κοφίνια με λαχανικά ανηφορίζοντας για την Αθήνα. Θαρρείς και νιώθεις τη δροσιά από τα αμπέλια και τα περιβόλια του Ελαιώνα της εποχής του Πεισίστρατου, θαρρείς και ο αρχαίος τόπος δεν κρύβεται από κανένα τσιμέντο αν αποφασίσεις να τον αφουγκραστείς κάτω από τα νέα κράσπεδα.

Τι να πρωτοδιαλέξω;

Open Farm Στον χώρο που παλιά ήταν το Uberness του Καλλίδη, είναι ένα ταξίδι στην Ελλάδα που παράγει αυτό το ιδιαίτερο και ξεχωριστό που είθισται πια να αποκαλούμε ελληνικό τοπικό προϊόν. Το οποίο προϊόν δεν θα ήταν τίποτα χωρίς τις ανθρώπινες ιστορίες των παραγωγών, χωρίς τον μόχθο τους. Ο χώρος από μόνος του είναι ένα ηλιόλουστο ταξίδι, μια νέα Ελλάδα καμωμένη από εμφανή μπετόν, ράφια που φιλοξενούν κάθε λογής ιδιαίτερα καλούδια, μια ξώχαρη κουζίνα, πάγκους με τραπέζια σαν κάλεσμα για δοκιμές και συζητήσεις. Εδώ θα συναντήσεις τους παραγωγούς, θα δοκιμάσεις τα προϊόντα τους, θα γευτείς την Ελλάδα που παράγει μια φρέσκια Ελλάδα. Παράλληλα, διοργανώνονται μαγειρικές, εταιρικά events αλλά και ενημερώσεις σε παιδάκια των σχολείων για τη διατροφή και το περιβάλλον.

Το κρέας

Το Κρεοπωλείο της Αγοράς Το πιο εντυπωσιακό κατάστημα της αγοράς, αυτό που θα σου τραβήξει την προσοχή πριν ακόμη μπεις, με την ντιζαϊνάτη πρόσοψή του. Ένα ντελικατέσεν κρεάτων με τέσσερις γενιές πείρα στο είδος, αφιερωμένο εξαιρετικά σε αυτόν που δεν παίζει με το κρέας του. Οι πιο περίεργες κοπές σε γίδα και προβατίνα –τη βρίσκεις ακόμη και σε λεπτό φιλετάκι–, κοτόπουλο σε άπειρα έτοιμα παρασκευάσματα που χρειάζονται μόνο ψήσιμο, μπιφτέκι από προβατίνα και κάθε λογής κρέας σε διαφορετικές γεύσεις. Mπέργκερ από άνγκους, σκέπες, γύρος, τηγανιές, πανσέτα πλεξούδα, σουβλάκι και σωστό οσομπούκο. Μαζί και ό,τι χρειάζεται μια ιδανική κρεοφαγία για να ολοκληρώσει την αποστολή της: οι πολύ καλές πίτες του Αλεξανδρή που βγαίνουν και σε τετράγωνο σχήμα, μπριός, μπαχαρικά, σάλτσες, μουστάρδες, κρασιά, αποστάγματα, τα καταπληκτικά ιταλικά ζυμαρικά Chitarra Grano Armando, φρέσκο βουβαλίσιο βούτυρο La Marchesa, το πολύ καλό ελληνικό παγωτό Provio που δύσκολα το βρίσκεις στην αγορά. Για όσο ψήνεται το κυρίως, θα βρεις εξειδικευμένες βιτρίνες με λουκάνικα, ελληνικά και ιταλικά ψαγμένα τυριά και αλλαντικά – αξίζει να δοκιμάσεις την παρμεζάνα Gran Mantovano. Εδώ δεν ξέρεις τι να πρωτοθαυμάσεις: το λαχταριστό εμπόρευμα ή τη λαχταριστή αρχιτεκτονική και το ντιζάιν του χώρου που αλλάζει ακόμη και την έννοια του ταμείου όπως το ξέραμε. (2104836414, www.eatmeat.gr)

Το ψάρι

Ροκάκης Κάτι σαν τον έμπορα γκουρού της Ελλάδας, αυτόν που έχουν στο στόμα τους σαν προσευχή όλοι οι μεγάλοι σεφ που αναζητούν από τη θάλασσα το κάτι ιδιαίτερο ή το κάτι ολόφρεσκο. Επιτέλους άνοιξε και για μας τους θνητούς ένα μαγαζί σκέτο ποίημα, σαν ταξίδι στο Αιγαίο. Όλα ολοζώντανα μεταξύ άλλων και από το δικό τους καΐκι, από τον πιο λαχταριστό στρουμπουλό γαύρο, μέχρι την πεντάκιλη σφυρίδα. Φρέσκα στρείδια και μπλε ελληνικά ψωμωμένα καβουράκια, οστρακοειδή και ό,τι λαχταρήσει η ψυχή σου μαζί με κάποια κατεψυγμένα. Από το ψυγείο ξεχώρισα την ταραμοσαλάτα του Παλτσίδη, τα καπνιστά ψάρια, το αυγοτάραχο και τον ταραμά του Στέφου. Στα ενδότερα κόσμος και κοσμάκης καθαρίζει και φιλετάρει ψάρια, οπότε το ψάρι σου θα το παραλάβεις κουκλάκι, αν θες και χωρίς κόκαλα και ό,τι πεθυμήσεις μπορείς από την προηγούμενη να το παραγγείλεις τηλεφωνικώς. (2104830044)

Ενάλιον Με πείρα στο ψάρι από το 1924, έχουν το δικό τους καΐκι αλλά το ψάρι τους έρχεται από κάθε γωνιά της Ελλάδας όπως και από το εξωτερικό. Λαχταριστή σαρδέλα, κοκκάλι που δύσκολα βρίσκεις στην αγορά και ό,τι σε ολόφρεσκο ψάρι και θαλασσινό. Μαζί τους μια πολύ καλή ποικιλία από κατεψυγμένα ποιότητας, να και οι ιταλικές vongole που απελπισμένα αναζητούσα για μια μακαρονάδα, να και οι αχιβάδες να κάνω ένα γαλλικό κοχύλι Σεν Ζακ στο καβούκι του. Για μια περιωπής τσιπουροκατάσταση, ψωνίζεις το καλύτερο ελληνικό καβούρι –άπαιχτο– ξεκοκαλισμένο και συντηρημένο σε αλατισμένο νερό, καπνιστό χέλι ή ένα κλασικό αυγοτάραχο. (2104813300)

Φλεριανός Είναι ο άρχοντας του ποιοτικού κατεψυγμένου. Ακόμη κι αν ψηφίζεις μόνο σπαρταριστό ημέρας κι ας είναι και φύκι, εδώ μια στάση θα την κάνεις και θα συναντήσεις πολλά ιδιαίτερα που θα σε συμφιλιώσουν με τον πάγο. Από την κατάψυξη, ξεχώρισα τις vongole, τις ουρές πεσκανδρίτσας, τους αστακούς, τον φιλεταρισμένο γαύρο, το φιλέτο από ισπανικό κιτρινόπτερο τόνο, τα βασιλικά χτένια, το μελάνι σουπιάς, τις γιαπωνέζικες γαρίδες πανέ, γαρίδες τυλιγμένες σε σπαγγέτι πατάτας έτοιμες για βαθύ τηγάνι, καβούρι πανέ και το πιο εντυπωσιακό: θαλασσινό νερό σε συσκευασία τετραπάκ για διαφορετικά μαγειρέματα. (2104822372)

Μια ξεχωριστή περίπτωση

Γογγάκης Απ’ έξω κιόλας, σε εντυπωσιάζει με το μέγεθός του. Μέσα, κυριολεκτικά τα χάνεις με την ποικιλία σε κατεψυγμένα αλλά και νωπά προϊόντα. Στεριά και θάλασσα κονταροχτυπιούνται και αν δεν έχεις το μάτι γαρίδα μπορεί να χαθείς στη μετάφραση ή να προσπεράσεις κανένα διαμαντάκι. Θέλεις καγκουρό, αντιλόπη, κροκόδειλο, στρουθοκάμηλο, ελάφι ή μήπως ένα κοινό βατραχοποδαράκι; Θέλεις πάπια, χήνα ή μήπως σαν κι εμένα μόνον αρνίσια νεφράκια που δεν βρίσκεις πουθενά στην αγορά; Ψάχνεις γαλλικό σαλσιφί, λαχανικά σε σάλτσα βουτύρου, παέλια ή μήπως μια γαλλική ρατατούιγ; Λαχτάρησες λέμον πάι, μπλακ φόρεστ, γαλλική μπαγκέτα και κρουασάν, σπρινγκ ρολς και ντοματοκεφτέδες; Γαρίδες και αστακοουρές; Στον φρέσκο-νωπό τομέα θα πέσεις πάνω σε χοιρινά και πουλερικά αλλά και κερκυραϊκά προϊόντα που δύσκολα βρίσκεις αλλού: καπνιστό νούμπουλο, λουκάνικο και μια καλή ποικιλία από ελληνικά, τοπικά αλλαντικά. (2104814010)

Τα λαχανικά

Το Μανάβικο της Λαχαναγοράς Το στήσιμο και το ντιζάιν του θα σου θυμίσουν art installation στα καλύτερά της, με τα χρώματα των λαχανικών να συνδυάζονται σοφά, σε ποσότητες τεράστιες που θαρρείς και φτάνουν ως το ταβάνι. Ό,τι βγάζει η γη εδώ θα το βρεις, λαχταριστό και κουκλίστικο. Κι αν ζητήσεις κάτι κουφό, πάλι ο εξυπηρετικότατος κύριος Γιάννης Σιδέρης θα σπεύσει να το φέρει από την αποθήκη της χοντρικής. Μπαίνοντας στο χυμάδικο θα στύψεις τον δικό σου χυμό που θα κάνει πιο απολαυστικά τα ψώνια σου. Να κι ένα μανάβικο με 4-5 διαφορετικά είδη πατάτας, μια εξαιρετική ποικιλία από ελληνικά μέλια, βιολογικά αυγά, όσπρια και τα καλύτερα, τρυφερά συντηρημένα αμπελόφυλλα. (2104837575)

Ρίζες Εδώ τα πράγματα βαίνουν πιο ταπεινά, όλα θυμίζουν ένα κρητικό μαγαζάκι όπου όμως θα βρεις ωραίους χοχλιούς, τα γλυκά μικρά κρητικά κάστανα, τυριά, παξιμάδια και μια μεγάλη ποικιλία σε κατεψυγμένες πίτες και πιτάκια της Μεγαλονήσου. Μαζί τους πήρα και τα εξαιρετικά μακεδονίτικα τουρσιά του Χαλβατζή, την πιπερίτσα και το αγγουράκι. (2104825585)

To Μπακάλικο της Αγοράς Παραγωγοί από τα Μέγαρα που διαθέτουν εδώ τα δικά τους αυγά, συμβατικά, βιολογικά και ελευθέρας βοσκής και το δικό τους φιστίκι. Οπότε, θα αναφερθώ ένθερμα στο σωστά καβουρδισμένο και αλατισμένο φιστίκι τους, τύπου Αιγίνης. Ωστόσο, ανιχνεύοντας τα ράφια θα ανακαλύψεις και πολλά προϊόντα που αξίζουν τον κόπο και μοσχοβολούν Ελλάδα: τα αποξηραμένα μανιτάρια Δίρφυς, βαζάκια με πεταλίδες, πορφύρες, αχιβάδες και πετροσωλήνες, μελάνι σουπιάς, σύγκλινο και απάκι, σπιτικά γλυκά και μαρμελάδες από τον Αρτινό Συνεταιρισμό Γυναικών του Πέτα, τα αγαπημένα αλλαντικά Sary, σαλάμι Λευκάδας του Ντελημάρη, φέτα από την Κεφαλονιά, την Τρίπολη και τη Βυτίνα, κριτσίνια, μπαχαρικά, ταχινόπαστο, φύλλα Περέκ και ωραίο μπακαλιάρο Ισλανδίας. Ο Μπακαλόγατος σε βερσιόν 2023. (2104833255)

Αντώνης Ο Αντώνης είναι ίσως το μεγαλύτερο μαγαζί της αγοράς, η χαρά της ζάχαρης. Από κείνα που παλιά έγραφαν στην ταμπέλα τους «Ζαχαρώδη Προϊόντα». Χιλιάδες οι ποικιλίες από κουφέτα, κουφετάκια, κουφετόπουλα, ζαχαρωτά, βουτηματοειδή, σοκολατάκια και κεράσματα πάσης φύσεως από την παλιά μαργαρίτα μέχρι την αλατισμένη σοκολάτα. Λουκούμια και λουκουμόπουλα, τσουρέκια, σοτζούκ λοκούμ, ταχίνια, σιρόπια, βότσαλα καμωμένα από φρούτα με επικάλυψη σοκολάτας, ζάχαρη, γλυκά, όσπρια, πατατάκια, μέλια, σάμαλι και καραμέλες και μια μεγάλη ποικιλία από πραλίνες, μπίτερ, γάλακτος, oreo. (2104838359)

Στο τέλος του ταξιδιού έχει...

Τα Μεζεκλίκια της Λαχαναγοράς Τα Μεζεκλίκια είναι πρώτα από όλα ο χώρος. Από εκείνους που μπαίνεις και το ουάου αντηχεί από μόνο του, χωρίς να σε ρωτήσει. Ράφια ολόγυρα, στη μέση τα τραπέζια –σαν να τρως στο μπακάλικο του Ζήκου–, όπου όλα είναι απλά αλλά κατόπιν περίσκεψης και σχεδιασμού. Τα προϊόντα του θα σου φέρουν δάκρυα στα μάτια, σαν να έχει ξετρυπώσει το πραγματικά μοναδικό, το πιο σπάνιο, το πιο ξεχωριστό προϊόν από κάθε γωνιά της Ελλάδας. Γραβιέρες από Νάξο, Ίο και Κρήτη, ανθότυρο και στάκα από την Κρήτη, παλαιωμένο κασέρι από τα Γρεβενά, παστουρμάδες, σουτζούκια, καπνιστά χοιρινά, παστράμια και λουκάνικα και μερικά εκλεκτά γαλλικά και ιταλικά τυριά και αλλαντικά, τα υπέροχα λαδένια παξιμάδια του Καραβά από τα Κύθηρα και του Νικητέα από τη Σπάρτη, τα σπάνια αναψυκτικά Ψηλορείτης και μια μαγική ποικιλία από τα καλύτερα τσίπουρα της χώρας και μπίρες μικρής παραγωγής. Στους μεζέδες, ντολμαδάκια αρμένικα σπιτικά, κοντοσούβλι κοτόπουλο, μοσχαρίσιες σπαλομπριζόλες και ριζότο με μανιτάρια και ζωντανές μουσικές όταν σβήσει ο ήχος της Αγοράς και πέσει το σκοτάδι του γλεντιού και της χαλάρωσης. (2104820020)

▶ Για το ψωμί σου, υπάρχει ο φούρνος Σταματάκη, που λειτουργεί σε πολλά υποκαταστήματα της Αθήνας από το 1952. Ιδανικός για ένα σάντουιτς με κουλούρι Θεσσαλονίκης γεμιστό, κάπου ανάμεσα στα κρέατα και τα ψάρια.

▶ Στο okaa.gr (Οργανισμός Κεντρικών Αγορών και Αλιείας) θα βρεις όλες τις πληροφορίες για την Αγορά των Καταναλωτών και καθημερινά τις τιμές λιανικής για όλα τα προϊόντα. Για πιο ήσυχα ψώνια, προτιμάς τις καθημερινές. Ανοιχτά καθημερινά 8.00-17.00.