Όταν λες ότι νηστεύεις και στη ζούλα τρως ότι δεν είναι νηστίσιμο
Βρέθηκα με γνωστό άτομο στο ζαχαροπλαστείο “Fresh”, που έχει την καταπληκτική πολιτική «σε κερνάω κάτι πριν αγοράσεις» (ή «σε κερνάω κάτι, είτε αγοράσεις είτε όχι»). Η κοπέλα του μαγαζιού μας κέρασε από ένα γλυκάκι πάρα πολύ ωραίο, το σκίσαμε, και μετά, το γνωστό μου άτομο, που ήθελε να αγοράσει γλυκά για το σπίτι, άρχισε να ρωτάει ποια γλυκά είναι νηστίσιμα. Διότι νηστεύει, το ίδιο το άτομο και όλο του το σπίτι, και δεν θέλει να χαλάσει τη νηστεία με βούτυρο, αυγό, κρέμα γάλακτος και τα σχετικά.
Ένοιωσα να ξυπνάει μέσα μου ο Πέτρος Τατσόπουλος καθώς κοίταξα στραβά το γνωστό μου άτομο: μόλις είχε τσακίσει ένα παστάκι το οποίο σίγουρα περιείχε βούτυρο, αυγό, κρέμα γάλακτος και άλλα μη νηστίσιμα πράγματα. «Πώς νηστεύεις χρυσό μου;» ρώτησα, «αφού σε είδαμε όλες να καταπίνεις το παστάκι!»
Εκνευρίστηκα γιατί μερικές μέρες πιο πριν, καλεσμένη σε γραφείο γνωστών ατόμων (άλλων), πήρα παραγγελία να φέρω γλυκά: με προσοχή όμως γιατί η ομήγυρης νηστεύει άρα δεν τρώνε βούτυρο, γάλα, αυγά κλπ. Υπάρχουν νηστίσιμα γλυκά, τα διαφημίζουν όλα τα φαγητικά σάιτ όταν ξεκινάνε οι νηστείες: λουκούμια, χαλβάς, μαύρη σοκολάτα σκέτη αλλά μόνον αν είναι βίγκαν γιατί αν έχει γάλα μέσα δεν παίζει, φρουί γλασέ, μαρόν γλασέ, παστέλια, φλωρεντίνες (αρκεί να μην έχουν βούτυρο, να το ρωτήσω αυτό) και κάποια ακόμα.
Φωτογραφία: Nadin Sh/ Pexels
Στάθηκα σε άλλο ζαχαροπλαστείο λίγο συγχυσμένη γιατί σκόπευα να πάρω κουλουράκια επιπέδου πτι-φουρ, μια οικονομική λύση, και βολική γιατί δεν χαλάνε στη μεταφορά, δεν ζυγίζουν πολύ και δεν λερώνουν όταν τα τρως μέσα σε γραφείο, παίρνει ο καθένας το κουλούρι του με μια χαρτοπετσέτα και το βουτάει διακριτικά στον καφέ του. Σε αντίθεση με τα νηστίσιμα σκαλτσούνια, που σε κάνουν Χατζή με άχνες και ζαχαρωμένα φρουτάκια, και μετά πρέπει να πλύνεις χέρια, ή με τα φρουί γλασέ που σου κολλάνε στον ουρανίσκο και παιδεύεσαι ώρα μέχρι να τα προσγειώσεις.
Τα νηστίσιμα κουλουράκια όμως έδειχναν άθλια, μαραγκιασμένα επειδή κανείς δεν τα αγαπάει, σκληροτράχηλα μέσα στην προθήκη τους. Πήρα μαργαρίτες μαύρης σοκολάτας τελικά, χωρίς να ρωτήσω αν είχαν γάλα μέσα – έχουν-δεν έχουν γάλα, οι μαργαρίτες είναι ασκητικό κέρασμα, υποδηλώνει ότι δεν θέλεις να χαρείς και πολύ, όσο πατάει η γάτα, ίσα για να πεις ότι έφαγες κάτι (ελαφρά) ημίγλυκο.
Η νηστεία είναι σίγουρα καλό πράγμα, έχει αποδειχθεί από 800 διαφορετικές θρησκείες που επιβάλλουν νηστείες στους πιστούς τους, άρα κάτι θα ξέρουν. Μου φαίνεται κάπως υποκριτικό, όχι το να νηστεύεις, αλλά το να διαλαλείς την αρετή σου, σόρι, τη νηστεία σου λες κι είναι κατόρθωμα. Ειδικά όταν έχεις χτυπήσει (κερασμένο!) παστάκι από το «Fresh»μπροστά στα ίδια μας τα άπιστα, αμαρτωλά ματάκια…
«Θυμάμαι τον εαυτό μου πιτσιρικά να πίνω καφέ φίλτρου, όταν τον πρωτογνώρισα στην Ελλάδα τη δεκαετία του ʼ60. Αγαπούσα και τον ελληνικό, αλλά όσο να πεις, το ξενόφερτο και το νέο είχε τη χάρη του»
Η μυρωδιά των φρεσκοαλεσμένων κόκκων, η πλούσια γεύση τους και η μοναδική τους δυνατότητα να εμπλουτίζουν γλυκά και επιδόρπια, καθιστούν τον καφέ αναπόσπαστο κομμάτι της γαστρονομίας και ιδιαίτερα της ζαχαροπλαστικής
Aναρωτηθήκατε ποτέ απο πού προήλθε ο καφές, απο που ξεκίνησε αυτό το μικρό φρούτο καφεόδεντρου; Ετοιμαστείτε για ένα ταξίδι στον χρόνο και τις ηπείρους.
11°
