Sknipa, η μικροζυθοποιία της Θεσσαλονίκης με τις δυνατές απαστερίωτες μπίρες

Έτος 2010. Ένα υπόγειο και τρεις νεαροί πάνω από μια κατσαρόλα να το παίζουν δρυίδηδες «μαγειρεύοντας» μαγικές συνταγές μπίρας χωρίς προηγούμενη εμπειρία, αλλά μόνο από κάποια υποτυπώδη σεμινάρια συν το you tube… of course! Και να δοκιμάζουν σαν οικιακοί ζυθοποιοί, με έκδηλο ενθουσιασμό αμερικάνικους και μη τύπους λυκίσκου σε συνδυασμό με διαφορετικές ποικιλίες από ελληνικές βύνες. Μέχρι που κάποια μέρα, όπως γίνεται στις ρετρό ταινίες ποτοαπαγόρευσης, μπούκαραν οι γυναίκες τους διατυπώνοντας αργά και καθαρά λέω εγώ, τη μαγική ατάκα: «Σκνίπα γίνατε!». ‘Έτσι ο Γιώργος Χαριτίδης, ο Άγγελος Κανιατσάκης και ο Γιώργος Γκουτζιούρης κράτησαν συμβολικά τη λέξη και βάφτισαν την νέα Πρότυπη Μικροζυθοποιία Θεσσαλονίκης: “SKNIPA”.

«Ποιες μπίρες σας είναι “επικίνδυνες” να με φέρουν μπροστά στον τίτλο σας;». 

«Υπό κανονικές συνθήκες καμία μπίρα δεν μπορεί να το κάνει. Εμείς, για να το πω, κρατήσαμε βέβαια αυτό τον τίτλο γιατί πιθανά να περικλείει όλη μας την τρέλα και την αγάπη μας για τη δημιουργία του ποτού, αλλά για να το ξεκαθαρίσουμε αυτό στο μυαλό του κόσμου βάλαμε μια χαριτωμένη σκνίπα στο λογότυπο, ώστε αυτή η λέξη να μην παραπέμπει σε αλκοολισμό». Γελάει… Για να απαντήσω όμως κι εγώ στο ερώτημα μπορώ να πω ότι η Imperial Stout είναι μια αρκετά δυνατή μπίρα, με 12% αλκοόλ που φτιάχτηκε για εκείνους που θέλουν μια μαύρη, δυνατή και απαστερίωτη μπίρα. Διαφορετικές ποσότητες από διαφορετικές βύνες και μέτρια ποσότητα λυκίσκου αλλά και παντελής έλλειψη ζάχαρης έδωσαν αυτό το αποτέλεσμα. Δοκίμασα πρώτη αυτή με το γεμάτο σώμα, την απαλή και κρεμώδη αίσθηση στο στόμα. Μου άφησε μια μακρά επίγευση. 

Όταν το πάθος γίνεται επάγγελμα

«Πες μου Γιώργο πως είναι να κάνεις αυτό που σε παθιάζει επάγγελμα;Θεωρητικά είναι ότι καλύτερο. Όμως στην πράξη, όταν βρεθείς απέναντι από τιμολόγια, από τον λογιστή ή από το προϊόν που δεν πουλάει το ρόδινο χρώμα χάνεται. Επηρεάζοντας και την αγάπη και το πάθος. Τι γίνεται λοιπόν όταν παντρεύεσαι το φλερτ σου;»
«Είναι σίγουρα δύσκολο να επιλέγεις αυτό που ονειρεύεσαι και διάφορες καταστάσεις να το στραβώνουν. Φάγαμε πολύ «ξύλο» μέσα σε αυτή τη δουλειά. Αλλά εδώ έρχεται το πάθος που σε κάνει να προσπαθείς, να επιμένεις. Δεν ήταν όλα στρωμένα από την πρώτη μέρα σε αυτή τη δουλειά αλλά μπορώ να πω ότι η κάθε δυστοκία μας πείσμωνε και αντί για ένα βήμα πίσω κάναμε δύο μπροστά. Γιατί το πιστεύαμε και θέλαμε τον γάμο που λες με τη μπίρα. Σίγουρα αν το ξεκινούσαμε σαν σκέψη επαγγέλματος δε θα ήμασταν εδώ να μιλάμε».  

«Και για πόσα χρόνια μπαίνατε «μέσα» κατά τη γνωστή έκφραση. Και μη μου πεις ότι δεν, γιατί δεν θα το πιστέψω...». 
«Να σου πω εγώ. Για τρία χρόνια βάζαμε από την τσέπη μας. Όλοι κρατούσαμε τις δουλειές για την επιβίωση και ταΐζαμε την μπίρα αντί αυτή εμάς».

Ο Άγγελος Κανιατσάκης, πρώην ηλεκτρονικός και αγαπημένο μου μοντέλο για τις φωτογραφίες λόγω αυθορμητισμού και ιδιοφυούς γενειάδας, ήταν που επενέβη. Αυτός μου πρόσφερε και τη δεύτερη Imperial stout, τη μεγαλωμένη για 10 μήνες σε δρύινα βαρέλια που έχει ωριμάσει σαν bourbon whiskey. Εκεί η μπίρα αντάλλαξε αρώματα και γεύσεις με το πολυετές βαρέλι. Και καθώς είναι αφιλτράριστη, με υψηλό αλκαλικό βαθμό και αφροζύμωτη μαγιά μου έδωσε άφοβα τον γλυκόπικρο βυνώδη χαρακτήρα της, τα αρώματα καφέ, βανίλιας και μαύρης σοκολάτας σε μια ειλικρινά μακρά επίγευση. Αυτή την είδα να κάνει pairing με πολλές από τις Cocoowa σοκολάτες μου. Μόνο η τιμή της δεν είναι ελκυστική, αφού στοιχίζει 11€, το μικρό γνωστό μπουκάλι. 

«Ποιος αγοράζει μια μπίρα 330 ml στην τιμή ενός κρασιού και μάλιστα στην Ελλάδα του σήμερα. Σας βρίσκω εξαιρετικά αισιόδοξους...»
«Έτσι φαίνεται, αλλά πρόσεξε! Καταρχήν αυτή που πίνεις εξαντλήθηκε. ‘Έχουμε βέβαια το ξαδερφάκι της, που ωριμάζει σε βαρέλια από ρούμι της Μαρτινίκας. Άλλη γεύση, άλλα πολύπλοκα αρώματα αλλά ίδια θεωρία διαφορετικής από ό,τι γνωρίζει ο κόσμος μπίρας. Δεν το φοβόμαστε γιατί αυτές οι μπίρες πουλάνε σε εκείνους που ψάχνουν κάτι πιο πολύπλοκο σε αυτή τη θεωρητικά απλή γεύση. Εξάλλου μιλάμε για αριθμημένα μπουκάλια κι όχι για πολλές χιλιάδες. Η μπίρα αυτή μένει ένα χρόνο μέχρι να συσκευαστεί με όλη τη φροντίδα αυτού του διαστήματος και χρειάζεται τον τετραπλάσιο χρόνο από την απλή. Δεν αφήνει κέρδος στην εταιρία αλλά γίνεται με πολύ χαρά δημιουργίας και αυτό μας αρκεί. Εξάλλου τα τελευταία χρόνια, όπως καλά ξέρεις, φύτρωσαν πολλές μικροζυθοποιίες στη χώρα μας που κάνουν εξαιρετική δουλειά. Διαφορετικά αρώματα, βότανα φρούτα, μέχρι και καφές στη μπίρα. Ο μεγάλος κατάλογος άλλαξε σίγουρα και τις απαιτήσεις του κόσμου».  

Η μπίρα που βρήκε το ταίρι της σε μια σοκολάτα

Δοκίμασα τη Salonikia Honey Pilsner και τη Salonikia WEISS. Δυσκολεύτηκα μετά την προηγούμενη εμπειρία η αλήθεια. Το κλείσιμο ήρθε με την Oatmeal stout. Καβουρδισμένο κριθάρι, βύνη σιταριού και κριθαριού και αρκετές νιφάδες βρώμης συνθέτουν αυτή τη μπίρα με τη νύχτα της Θεσσαλονίκης για αρχική ετικέτα. Και λέω αρχική γιατί με τη SKNIPA συνεργάστηκε η δική μου Cocoowa Wild Chocolate και δημιουργήθηκε μια σοκολάτα χωρίς ζάχαρη, με βύνη και μέλι στο σώμα της. Το pairing των δύο είναι καινούργια γευστική εμπειρία. Και η ανάλαφρη, αρωματική μπίρα με τα έντονα αρώματα ψημένου καφέ, φρούτων και σοκολάτας βρήκε το ταίρι της. Για κοινή ετικέτα επιλέχτηκε το πορτραίτο μιας Κολομβιανής από την πιο πλούσια σε κακάο πόλη της χώρας. Το San Vicente. 

Και η ιστορία με τη σοκολάτα δεν σταματάει εδώ. Η ανήσυχη SKNIPA σε δύο συνεχόμενα φεστιβάλ μπίρας δειγμάτισε μια πολύ...αλλά λέμε πολύ, ιδιαίτερη Cocoowa Chocolate σε πάνω από 3000 άτομα που είπαν το «ναι» σε μια σοκολάτα που κάνει απίστευτο κοντράστ ανάμεσα στο γλυκό και το πικρό. Το γλυκό προερχόμενο από τη λευκή σοκολάτα και το πικρό από τους τόσο εξαιρετικά αρωματικούς όσο και πικρούς λυκίσκους. Δε θυμάμαι να έχω δοκιμάσει κάτι πιο πικρό στη ζωή μου από αυτό, το πρώτο ξαδερφάκι της κάνναβης. Και λόγω του λυκίσκου (HOP) το όνομά της νέας μπάρας θα είναι HOP [E]. Μια γεύση γλυκόπικρη σαν την ελπίδα, που θα συνδυάζεται άριστα με όλη την ιδιαίτερη σειρά της Imperial stout περιμένει το κοινό της SKNIPΑ.