Η Θεσσαλονίκη είναι μια καλοταϊσμένη πόλη. «Τσιμπάει» κάτι όλη μέρα (και καμιά φορά και μέσα στη μαύρη νύχτα), μοιάζει με τη Λωξάνδρα, που έψηνε χαλβαδάκι για να στυλωθεί. Οι γαστριμαργικές της επιλογές είναι πολλές, είναι ποιοτικές, είναι αξέχαστες. Και αν δεχτούμε πως ο έρωτας περνάει από το στομάχι, θα πρέπει να δεχτούμε και το κλισέ πως η Θεσσαλονίκη είναι ερωτική πόλη.
Επομένως, βρίσκεστε στην πόλη για δουλειές ή long weekend. Χαράσσουμε πριν από σας για σας πορεία και πρόγραμμα. Για πρωινό με θέα τη θάλασσα και τα κύματα του χειμώνα, προτιμήστε το καφέ “Ciel” (Αριστοτέλους 9), στο ισόγειο του ξενοδοχείου Ηλέκτρα Παλλάς, με έμφαση στο σαλονικιώτικο κουλούρι με γέμιση τυρί Philadelphia, την καταπληκτική τυρόπιτα κουρού με πλούσια γέμιση ελληνικού τύρου και τα καλοψημένα κρουασάν με μανούρι.
Επίσης, «Κόκκινος Φούρνος» (Αποστόλου Παύλου 1 & Μανωλάκη Κυριακού 4 & Αρμενοπούλου). Highlights τα καλαμποκένια σάντουιτς, οι μηλόπιτες, τα δανέζικα κρουασάν αλλά και το χειροποίητο ψωμί για τοστ.
"Κόκκινος Φούρνος"
Αν ο χρόνος και οι δουλειές σας τρέχουν και δεν προλαβαίνετε να αράξετε για πρωινό, «Παραδοσιακό» στην Τσιμισκή και στην Κούσκουρα. Για ελαφρύ τσίμπημα και προσεγμένα σνακς, και μάλιστα 24 ώρες το 24ωρο. Η κοτόπιτα και η μπουγάτσα με κιμά θα σας στυλώσουν, τα tramezzini και οι αλμυρές τάρτες είναι ο πιο σύντομος δρόμος για να σας βγάλουν στην Ιταλία.
Για καφεδάκι και χάζι, πιάστε ένα στασίδι στα τραπεζάκια έξω του «De facto» (Παύλου Μελά 19, μπαρ κλασικό, καλόγουστο και εκλεπτυσμένο. Με τον καφέ, δώστε έμφαση στο σοκολατάκι μαρτζιπάν που σερβίρουν, γιατί πρόκειται για αποκλειστικότητα του μαγαζιού.
Μπουγάτσα από το "Παραδοσιακό"
Για μεσημεριανό, ανεβείτε στη στοά Μοδιάνο, και προτιμήστε το ψαροεστιατόριο «Χοντρό Αλάτι» (Ερμού 26). Εξαιρετικές σαρδέλες τηγανισμένες με σουσάμι και πινελίκια θεσπέσια, όπως οι τυλιχτές μελιτζάνες, η σαλάτα ονόματι Πονηρή, το μαγικό τσίπουρο και η όλη ατμόσφαιρα γενικώς, που έχει αυτό που λέμε «θεσσαλονικιώτικη φιλοξενία».
Συναγρίδα στο "Χοντρό Αλάτι"
Η «Μασσαλία» (Μανουσογιαννάκη και Φιλικής Εταιρείας) είναι το φετινό talk of the town. Το μενού της είναι ένας συνδυασμός λαϊκής ελληνικής κουζίνας με φωτογραφικό στήσιμο (Γιαννακάρας food styling) και στο μάτι και στη γεύση. Όλα τα πιάτα είναι ξεχωριστά: Σίγουρα πρέπει να δοκιμάσετε τη φέτα με σάλτσα πιπεριάς, το ταλαγάνι, τη μελωμένη παντσέτα, την τηγανιά με τα μανιτάρια, τα αχνιστά μύδια. Και, για να μην πολυλογούμε, όλον τον κατάλογο.
Σαλάτα με καβούρι ψίχα, χυμό λάιμ και γλυκό τσίλι στη "Μασσαλία"
Στο Μπακάλικον, το «εδώ θα φας καλά» δεν είναι κλισέ, αλλά η απόλυτη αλήθεια. Το μεζεδοπωλείο, που με έδρα το Ναυαρίνο (Νούμερο 7) στήνει σπονδές στη γεύση, μπορεί να περηφανεύεται πως σερβίρει το καλύτερο βουβαλίσιο μπιφτέκι της πόλης.
Για απογευματινό καφέ ή πρώτο ποτό, κατεβείτε στο Ντορέ και την «Εφημερίδα» (Φιλικής Εταιρείας 11). Κουλτουριάρικο (όσο πρέπει), είναι το must στέκι της ψαγμένης νεολαίας. Σερβίρει και ωραιότατα μπέργκερ, κλαμπ, φιλέτα κοτόπουλου, σαλατάρες.
Διαβολομέρα; Κλείσε την όμορφα στην "Εφημερίδα"
Ο «Σκούφος» (Κωνσταντινουπόλεως 140) είναι ένας εναλλακτικός χώρος, κάτι μεταξύ ποπ ταβέρνας και ψαγμένου εστιατορίου. Με το «ψαγμένο» εννοούμε έναν κατάλογο ιδιαίτερης και δημιουργικής ελληνικής κουζίνας που σε εντυπωσιάζει από τις πρώτες γραμμές του: κρέμα κόκκινης φακής με σύγκλινο Μάνης, ριζότο με συκωτάκια πουλιών, σταφίδα και κουκουνάρι, όστρακα στη λαδόκολλα, κόντρα φιλέτο μοσχαρίσιο με κρούστα μυρωδικών, ζυμαρικά με φρέσκο σολωμό και βότκα.
Ριζότο με φρέσκα καλαμάρια κοκκινιστά, κανέλα και δυόσμο στο "Σκούφο"
Για χαλαρό βραδινό γεύμα και για να ξεφύγετε από τις local γεύσεις, διαλέξτε την κουζίνα του ρέστο «Habanera» της Γεωργίου Παπανδρέου (στο νούμερο 29). Είναι το καλύτερο Caribbean ρέστο της πόλης, με ποικιλία μεξικάνικων κοκτέιλ αλλά και γεύσεων που κινούνται μεταξύ τάκος και φαχίτας.
Κι αν ντε και καλά δεν ξεκολλάτε από το κέντρο, μια αυθεντική μεσογειακή κουζίνα και δύο γλυκύτατοι Κωστάδες, όπως αυτοί της «Ακαδημίας» στην Αγίου Μηνά 3, θα σας καλοσερβίρουν εξαίσιες γεύσεις.
"Ακαδημία"
Μην φύγετε χωρίς να δοκιμάσετε:
- την ανιθοσαλάτα, τους παλατιανούς κεφτέδες, την παστουρμαδόπιτα και το γκατό σοκολά του εστιατορίου «Ζύθος»
- το μιλφέιγ μελιτζάνας, το κατσικίσιο τυρί με σουσάμι και μέλι και τα χοιρινά φιλετάκια με μουστάρδα του εστιατορίου «Παπαρούνα».
- το cheese cake του «Τερκενλή», που μπορεί να είναι πανελλαδικώς γνωστός για το τσουρέκι του, όμως σαν το cheese cake του δεν υπάρχει όμοιο.
- το μιλφέιγ του «Κωνσταντινίδη». Είναι για Όσκαρ - βγαίνει και σε τούρτα παγωτό.
- τα παγωτά του «Gelati e Amore». 28 γεύσεις γεμάτες μαστοριά που οφείλουν οπωσδήποτε πολλά στις σπουδές μαγειρικής και ζαχαροπλαστικής του ιδιοκτήτη Franco.
Κεντρική φωτογραφία: Ρολάκια με γαρίδα και χταπόδι και λευκός ταραμάς αρωματισμένος με δυόσμο από το εστιατόριο «Μασσαλία»
«Θυμάμαι τον εαυτό μου πιτσιρικά να πίνω καφέ φίλτρου, όταν τον πρωτογνώρισα στην Ελλάδα τη δεκαετία του ʼ60. Αγαπούσα και τον ελληνικό, αλλά όσο να πεις, το ξενόφερτο και το νέο είχε τη χάρη του»
Η μυρωδιά των φρεσκοαλεσμένων κόκκων, η πλούσια γεύση τους και η μοναδική τους δυνατότητα να εμπλουτίζουν γλυκά και επιδόρπια, καθιστούν τον καφέ αναπόσπαστο κομμάτι της γαστρονομίας και ιδιαίτερα της ζαχαροπλαστικής
Aναρωτηθήκατε ποτέ απο πού προήλθε ο καφές, απο που ξεκίνησε αυτό το μικρό φρούτο καφεόδεντρου; Ετοιμαστείτε για ένα ταξίδι στον χρόνο και τις ηπείρους.
18°
