Έχει κάτι ο Άκης Πετρετζίκης, εκτός από πετυχημένη πορεία, σουξέ, φωτογένεια, συνταγές και μαγειρικά τρικ.
Ο Άκης Πετρετζίκης παίζει στα δάχτυλα όλες τις συνταγές του κόσμου, ξέρει όλα τα τρικ που σου κάνουν τη ζωή εύκολη στην κουζίνα, βγάζει βιβλία, είναι φωτογενής και έχει ΤΑ μπράτσα. Πως τα καταφέρνει;
Τα απογεύματα που περνάω από τη μαμά μου, βλέπει συνήθως Πετρετζίκη: συνταγές τις οποίες ξεχνάει αμέσως μόλις τις δει αλλά δείχνουν υπέροχες, κάθομαι δίπλα της και μου τρέχουν τα σάλια. «Κοίτα πόσο εύκολα το φτιάχνει!» λέμε κάθε τόσο, για κάτι το οποίο αν δοκίμαζα να φτιάξω εγώ, θα είχα κάνει την κουζίνα θερινή αφενός, και με χάλιο αποτέλεσμα αφετέρου. Όχι επειδή οι συνταγές του Άκη είναι κακές – είναι τέλειες, δεν υπάρχει θέμα, το παιδί «το έχει» με ό,τι κι αν καταπιάνεται… Αλλά αυτά που κάνει με απλό, χαλαρό τρόπο σα να περπατάει σε παραλία με τον ήλιο στην πλάτη του, εγώ αποκλείεται να τα κάνω με τον ίδιο απλό χαλαρό τρόπο, και λίγα λέω.
Σήμερα τον χαζεύαμε μαζί με την αδερφή μου, η οποία μαγειρεύει σοβαρά, και φιλοτεχνεί υψηλού επιπέδου πιάτα, όχι παίξε-γέλασε. Η μαμά μας ρωτούσε κάθε τόσο τι ήταν αυτό που έφτιαχνε στην οθόνη ο Άκης, επειδή περνούσε τα φιλέτα μπακαλιάρου σε σουβλάκια πριν τα βουτήξει σε κουρκούτι και τα τηγανίσει. Καμιά μας δεν είχε σκεφτεί ποτέ ότι τα φιλέτα μπακαλιάρου κομμένα κατά μήκος μπορεί να περαστούν, κυματιστά, σε σουβλάκια. Καλά, το ότι δεν το είχα σκεφτεί εγώ, δεν σημαίνει τίποτα γιατί δεν σκέφτομαι πράγματα σχετικά με την κουζίνα παρά μόνον όταν είμαι μέσα στην κουζίνα, και με το μαχαίρι στο λαιμό – αλλά ορίστε που δεν το είχε σκεφτεί ούτε η μαμά, ούτε η αδερφή μας, με πολλά χιλιόμετρα μπακαλιάρων πίσω τους και οι δύο. Δηλαδή αν ενώσεις τους μπακαλιάρους που έχουν τηγανίσει, σωστά κουρκουτιασμένους, σε όχι-μακρόστενα κομμάτια, «φιλαρισμένους» και αλευρωμένους πριν ορμήσουν στο κουρκούτι, αν τους βάλεις σε μια σειρά όλους αυτούς τους μπακαλιάρους φτιάχνεις ολόκληρη φάλαινα, ίσως και δύο φάλαινες, αν βγαίνουν σε ζευγάρια.
«Πρώτα περνάω το ψάρι στο σουβλάκι και μετά το βάζω στο κουρκούτι», είπε ο Άκης στην οθόνη, «γιατί όταν το δοκίμασα ανάποδα, έφευγε το μισό κουρκούτι στα χέρια μου», και σκέφτηκα, Πόσο αλήθεια. Επειδή όποτε έφτιαξα τηγανιτό μπακαλιάρο, το μισό κουρκούτι έφευγε στα χέρια μου (εκτός από τον πάγκο της κουζίνας, το πάτωμα και το ταβάνι), κι ας μην τον περνούσα καν σε σουβλάκι.
Έχω τσιμπήσει διάφορα τρικ, εκτός από ολόκληρες συνταγές από τον Πετρετζίκη, ακόμα και για φαγητά που θεωρούσα ότι ήξερα καλά, λόγω οικογενειακής παράδοσης. Στον άλλο μπακαλιάρο, τον πλακί, πχ, ο Πετρετζίκης επέμενε να βάλω πρώτα τις πατάτες με το κρεμμυδάκι στο φούρνο για «πενήντα με εξήντα λεπτά», κι έπειτα να ψήσω το φαγητό άλλα 15’-20’ με τον μπακαλιάρο επάνω στις πατάτες, μαζί με τη σάλτσα ντομάτας. «Για να μην παίρνει η πατάτα όλη την ψαρίλα», όπως είχε πει. Ουάου. Τρομερή ιδέα, και πιάνει, γίνεται πάρα πολύ καλύτερος έτσι. Ο μπακαλιάρος, όχι ο Πετρετζίκης.
Ο οποίος είναι θεός, τον έψαξα μετά, εκτός από το κανάλι του «Kitchenlab» στο Youtube. Εκτός από τις χίλιες τηλεοπτικές εκπομπές, την πετυχημένη ή και λαμπρή θητεία του σε κουζίνες μεγάλων ξενοδοχείων και εστιατορίων στην Αγγλία και στην Ελλάδα, εκτός από τα περιοδικά και βιβλία του. Το βιβλίο με τις συνταγές «Νηστείας», το είχα χαρίσει σε φίλο που χοροπηδάει ακόμα από τη χαρά του (κι ας είναι σε μόνιμη νηστεία), και το «Αυτό πρέπει να το δοκιμάσεις» είναι γεμάτο με τρικ που κάνουν σχεδόν προσιτές (κάποιες) γκουρμέ συνταγές. Εκτός από όλα αυτά, ο Πετρετζίκης είναι διευθύνων σύμβουλος της δικής του εταιρείας από το ΄13, σκίζεται, ψάχνεται, δοκιμάζει καινούργιους συνδυασμούς ΚΑΙ είναι φέτες το άτομο, δηλαδή πότε προλαβαίνει; Και πώς ολόκληρος σεφ δεν είναι σαν γιουβαρλάκι, όπως έχουμε συνηθίσει τους σεφ μας ως τώρα; Πώς είναι φωτογενής με χαμόγελο πολλών βατ, ΚΑΙ με μπράτσα, ένας άνθρωπος που ξέρει από νισιστέ;
Όλα αυτά είναι μυστήρια που με απασχολούν κυρίως τα απογεύματα της Κυριακής δίπλα στη μαμά μας, με σχόλια για το αν ταιριάζει η άσπρη σοκολάτα στα φρούτα (άμα λιώνει σε μπενμαρί, γιατί αλλιώς γίνεται στουπέτσι) και γιατί πρέπει να μπαίνει η κρεμ πατισερί στο ψυγείο αφού μετά πρέπει να χτυπηθεί για να αφρατέψει (για να μην λιώσει η μπισκοτένια βάση, η οποία θα λιώσει αν είναι ζεστή η κρέμα, όπως είπε πολύ σωστά η αδερφή μου, που ξέρει από βέσπα).
Στην υπόλοιπη ζωή μου, η άσπρη σοκολάτα και ο μπακαλιάρος σουβλάκι δεν έχει θέση, όπως δεν έχει και ο Άκης Πετρετζίκης, κι ας είναι ταλαντούχος, κούκλος και επιδέξιος με τον σκορδοστίφτη. Αλλά κάνει πολύ καλύτερα τα Κυριακάτικα απογεύματα, και οφείλω να το πω. Όπως και ότι ο μπακαλιάρος μου πλακί πήρε άλλον αέρα χάρη στις συμβουλές του.
«Θυμάμαι τον εαυτό μου πιτσιρικά να πίνω καφέ φίλτρου, όταν τον πρωτογνώρισα στην Ελλάδα τη δεκαετία του ʼ60. Αγαπούσα και τον ελληνικό, αλλά όσο να πεις, το ξενόφερτο και το νέο είχε τη χάρη του»
Η μυρωδιά των φρεσκοαλεσμένων κόκκων, η πλούσια γεύση τους και η μοναδική τους δυνατότητα να εμπλουτίζουν γλυκά και επιδόρπια, καθιστούν τον καφέ αναπόσπαστο κομμάτι της γαστρονομίας και ιδιαίτερα της ζαχαροπλαστικής
Aναρωτηθήκατε ποτέ απο πού προήλθε ο καφές, απο που ξεκίνησε αυτό το μικρό φρούτο καφεόδεντρου; Ετοιμαστείτε για ένα ταξίδι στον χρόνο και τις ηπείρους.
