Γιατί τα χριστουγεννιάτικα τραπέζια είναι τα πιο νόστιμα;

Έχουμε τα καλύτερα στα γιορτινά μας τραπέζια, φαγητά και γλυκά, παραδοσιακά και μη: κατσικάκι, χοιρινό ή αρνάκι στο φούρνο με πατάτες, ξεροψημένα όπως και η γαλοπούλα, ας είναι ξενόφερτη. Μοσχοβολάει όταν ψήνεται (με τις ώρες…) κι αν ακολουθήσουμε τις οδηγίες των συνταγών ή/και το τυχερό μας αστέρι, βγαίνει ζουμερή, έστω μετά από μερικές προσπάθειες, δηλαδή χρονιές. Η γαλοπούλα όπως και η γέμισή της είναι αποκλειστικά Χριστουγεννιάτικο πιάτο – ποτέ άλλοτε μέσα στο χρόνο δεν στρωνόμαστε να φτιάξουμε, ούτε παραγγέλνουμε, ρύζι με κουκουνάρια, κάστανα, συκωτάκια και σταφίδες, είναι too much. Παρόλο που για τις Γιορτές, είναι ό,τι πρέπει.

Διάφορα ξένα φαγητο-έθιμα τα έχουμε υιοθετήσει με χαρά: τσάτνει μήλου ή ντομάτας, κράνμπερι σος, σάλτσα γκρέηβι με το ζουμί της γαλοπούλας, γλυκοπατάτες στο φούρνο, ορίστε που είμαστε τόσο ανοιχτά άτομα ώστε έχουμε δεχτεί ακόμα και τα κακομούτσουνα λαχανάκια Βρυξελλών. Τα οποία δεν τα τρώνε ούτε οι Βρυξέλλες οι ίδιες. Στα πιο παραδοσιακά σπίτια, φτιάχνουν γεμιστό κοτόπουλο αντί για γαλοπούλα, έτσι, για αντίσταση… αν και η ιδέα είναι η ίδια, ένα μεγάλο πυρέξ στη μέση του ωραία στρωμένου τραπεζιού, με ροδοκόκκινο  ψητό που μοσχοβολάει μέχρι το πεζοδρόμιο. Υπάρχουν και οι βίγκαν εκδοχές, απλώς διαλέξαμε την πιο χαρακτηριστική εικόνα, αυτή που ξέρουμε από χριστουγεννιάτικες ταινίες της Ντίσνει.

Στα επιδόρπια, τα πράγματα γίνονται ακόμα καλύτερα. Τίποτα δεν είναι πιο κόζι από την ευωδιά των μελομακάρονων που βγαίνουν από τον φούρνο, έστω τον φούρνο ή το ζαχαροπλαστείο της γειτονιάς, μελωμένα, καρυδάτα και πορτοκαλο-κανελο-βουτηγμένα. Οι κουραμπιέδες με μπόλικα αμύγδαλα κολυμπούν στην άχνη όπως τα μελομακάρονα (πρέπει να) κολυμπούν στο σιρόπι, οι γιαγιάδες φτιάχνουν γαλακτομπούρεκο ή ραβανί («για τη χώνεψη!») και να τις εκτιμάτε όσο το φτιάχνουν γιατί είναι μεγάλη υπόθεση…

Γαλλο-τραφείς φίλες/οι, ή άτομα που πήγανε στο Παρίσι μια φορά και τους άρεσε, φιλοτεχνούν Κορμό Χριστουγέννων, με σοκολάτα-σαντιγί σε σχήμα κορμού. Ο οποίος, σόρι, αλλά είναι πάντα καλύτερος όταν είναι αγορασμένος σε καλό ζαχαροπλαστείο από ότι σπιτικός. Το παντεσπάνι είναι πιο λεπτό, η κρέμα σοκολάτας πιο κρεμώδης, τα κερασάκια πιο γυαλιστερά, το γλάσο πιο βελούδινο, η σαντιγί πιο αφράτη. 

Αλλά δεν έχει σημασία, αν κάποια/ος κόπιασε να κεντήσει Κορμό Χριστουγέννων, τον τρώμε με πολύ κέφι. Γιατί στις Γιορτές η διάθεση φτιάχνεται μαζί με τα γλυκά των Γιορτών, και πολλές φορές χάρη σε αυτά, όταν δεν χορεύει κλακέτες (η διάθεση) από μόνη της… Μπορούμε μια χαρά να μη φτιάξουμε τίποτε με τα χεράκια μας, να πάρουμε τους δρόμους (πόσο πίσω μας πάω τώρα…) όπως κάναμε άλλες, παλιότερες Γιορτές, σε μπαρ, εστιατόρια, ταβέρνες και μαγαζιά που έχουν οργανώσει ρεβεγιόν, ή που σερβίρουν εορταστικά πράγματα –  τα ξενοδοχεία, πχ, όπως και όλα τα «μαγαζιά», δίνουνε ρέστα τέτοιες μέρες, προσκαλούν σεφ, σερβίρουν αριστουργήματα, στήνουν πλουσιοπάροχα μενού. Με γαλοπούλες, γουρουνόπουλα, κράνμπερι, και όλα τα σχετικά των Γιορτών.

Κατά τα άλλα, τα ωραιότερα, πιο χορταστικά και πιο παρείστικα γεύματα της χρονιάς είναι αυτά που απολαμβάνουμε τις Γιορτές – στο σπίτι μας ή «έξω», σε ανεβαστικά μαγαζιά, έτοιμα να το ρίξουν στο χορό, στολισμένα σαν Χριστουγεννιάτικα δέντρα. Όλα όσα τρώμε, φαγητά και γλυκά, είναι ΤΑ καλύτερα επειδή τα φτιάχνουμε, ή τα παραγγέλνουμε και τα σκίζουμε, μία φορά το χρόνο… ας τα απολαύσουμε φέτος για να μη χαλάσουμε το σερί, μια και έχουμε την ευκαιρία που δεν είχαμε πέρυσι, μέσα ή έξω από το σπίτι. Και του χρόνου με υγεία!