Στη Δωροθέα Αλμωπίας οι καλλιεργητές έχουν εφεύρει μια πατέντα για να ξεπλένουν τα πράσα τους με φυσικό τρόπο στο νερό
Με την πρώτη ματιά δεν καταλαβαίνεις τι ακριβώς βλέπεις ή έστω αν βλέπεις καλά… τι πλωτοί κύβοι πρασινάδας είναι αυτοί; Μοιάζουν με μπαμπού, αλλά μπαμπού η Βόρεια Ελλάδα δεν έχει. Για αυτό είσαι σίγουρος. Μισοκλείνοντας, όμως, τα μάτια και γέρνοντας πιο κοντά καταλαβαίνεις ότι αυτοί οι πράσινοι κύβοι δεν είναι τίποτα άλλο παρά εκατοντάδες πράσα δεμένα σε δεμάτια, αφημένα να δροσίζονται στα παγωμένα νερά του ποταμού. Μία έξυπνη ιδέα που οι πρασοκαλλιεργητές της Δωροθέας Αλμωπίας στον νομό Πέλλας εφαρμόζουν εδώ και δεκαετίες.
Φωτογραφία: Μαρία Νατσιούλα
Αυτή την τεχνική ο 46χρονος Κώστας Ηλιάδης, ο πρόεδρος του χωριού, θυμάται να την εφαρμόζουν οι ντόπιοι από τότε που ήταν μικρό παιδί. Μου εξηγεί: «Ο τόπος μας έχει πολλά νερά, καθώς σε απόσταση ενός χιλιομέτρου από το χωριό αναβλύζουν πηγές». Το νερό αυτών των πηγών περνάει μέσα από το χωριό και σε ένα σημείο σχηματίζει μια φυσική δεξαμενή. Εδώ αποθέτουν τα πράσα τους οι παραγωγοί, που στο σύνολό τους φτάνουν τις 45 οικογένειες.
Φωτογραφία: Μαρία Νατσιούλα
Ο κ. Ηλιάδης διευκρινίζει ότι αυτός είναι ένας τρόπος ώστε «η φύση να ολοκληρώσει ένα έργο που οι άνθρωποι όσο και να προσπαθούν δεν μπορούν να διεκπεραιώσουν ολοκληρωτικά ή για να το πετύχουν τόσο καλά, θα χρειάζονταν αμέτρητες εργατοώρες και σκληρή, κοπιαστική χειρωνακτική δουλειά». Αφήνοντας, όμως, τα πράσα στα νερά της πηγής «Κρύο Νερό» -που οι ντόπιοι αποκαλούν έτσι καθώς η θερμοκρασία των νερών του παραμένει χειμώνα καλοκαίρι σταθερά στους 14°C- ξεπλένονται στην εντέλεια τα «μουστάκια» τους (δηλαδή η ρίζα του φυτού) και στη συνέχεια παραδίδονται στους εμπόρους και φτάνουν στους καταναλωτές πεντακάθαρα.
Φωτογραφία: Μαρία Νατσιούλα
«Η καλλιέργεια του πράσου είναι κοπιαστική δουλειά», λέει ο Κώστας Ηλιάδης «Σκέψου ότι το περασμένο Σάββατο ξηλώσαμε ένα-ένα τα πράσα από το χωράφι, κι έπειτα τα πήγαμε στο σπίτι όπου 6 γυναίκες κάθισαν όλη την Κυριακή και μέχρι το μεσημέρι της Δευτέρας για να τα καθαρίσουν, και πάλι με το χέρι. Μετά τα δένουμε σε δεμάτια με σπάγκους, ανά 15 ή και 20 φυτά, όπου το κάθε δεμάτιο ζυγίζει μέχρι και 8 κιλά και έχει ύψους έως και 70 πόντους, και τα αφήνουμε στο “Κρύο Νερό” από 1 έως και 6 ώρες προκειμένου να ξεπλυθούν καλά».
Φωτογραφία: Μαρία Νατσιούλα
Ο Κώστας Ηλιάδης σημειώνει: «Η ποικιλία που καλλιεργούμε εδώ και 100 χρόνια στο χωριό είναι ντόπια, ήρθε από τη Μικρά Ασία. Την αναπαράγουμε μόνοι μας και είναι από τις πιο γευστικές σε όλη τη χώρα». Το 85% της παραγωγής κατευθύνεται στην Κεντρική Αγορά Θεσσαλονίκης, ενώ το υπόλοιπο 15% πωλείται από τους ίδιους τους παραγωγούς σε λαϊκές αγορές της Κεντρικής Μακεδονίας και της Θεσσαλονίκης.
«Θυμάμαι τον εαυτό μου πιτσιρικά να πίνω καφέ φίλτρου, όταν τον πρωτογνώρισα στην Ελλάδα τη δεκαετία του ʼ60. Αγαπούσα και τον ελληνικό, αλλά όσο να πεις, το ξενόφερτο και το νέο είχε τη χάρη του»
Η μυρωδιά των φρεσκοαλεσμένων κόκκων, η πλούσια γεύση τους και η μοναδική τους δυνατότητα να εμπλουτίζουν γλυκά και επιδόρπια, καθιστούν τον καφέ αναπόσπαστο κομμάτι της γαστρονομίας και ιδιαίτερα της ζαχαροπλαστικής
Aναρωτηθήκατε ποτέ απο πού προήλθε ο καφές, απο που ξεκίνησε αυτό το μικρό φρούτο καφεόδεντρου; Ετοιμαστείτε για ένα ταξίδι στον χρόνο και τις ηπείρους.
4°
