Η τούρτα ψυγείου της μαμάς μου

Η μαμά μου υπήρξε εξαιρετική μαγείρισσα. Κάθε μέρα στο σπίτι υπήρχαν 3-4 διαφορετικά φαγητά – είναι πραγματικά απίστευτο το πόσες πολλές εκδοχές μπορεί να δώσουν λίγα υλικά στα χέρια μιας ευρηματικής, μερακλούς μαμάς. Από ζαχαροπλαστική, αντιθέτως, δεν σκάμπαζε γρι… Ένα κουτσοκέικ είχε καταφέρει να μάθει, μια μονίμως λασπωμένη βασιλόπιτα (ίσως γι’ αυτό ακόμη και σήμερα που έχω δοκιμάσει τις δημιουργίες όλων των διάσημων patissiers της Αθήνας, προτιμάω τις «ατυχήσασες» λασπωμένες) και τη θρυλική τούρτα «ψυγείου» που ταίριαζε γάντι με τα μαγιάτικα γενέθλιά μου. Στα παιδικά μου πάρτι, τότε που δεν υπήρχαν παιδότοποι, επαγγελματίες κλόουν και κέιτερινγκ, οι μαμάδες καθόντουσαν στο σαλόνι κι εμείς κλεινόμασταν σε ένα δωμάτιο για να μην ενοχλούμε τους μεγάλους, κυρίως όμως για να παίξουμε ανενόχλητοι «Πυθία» και «Μπουκάλα». Βγαίναμε έξω μόνο όταν έπεφτε το σύνθημα: Τούρτααααα!!!

Στηνόμουνα μπροστά στο τραπέζι του σαλονιού, με την τούρτα στολισμένη στην πιατέλα του καλού σερβίτσιου, εγώ χαιρόμουνα που ήμουνα η «τιμώμενη», όλοι οι υπόλοιποι χαιρόντουσαν που θα τρώγανε το περίφημο γλυκό. Οι φίλες της την άλλη μέρα τη ρωτάγανε πώς τη φτιάχνει και η μάνα μου τάχα μου τους έλεγε τη συνταγή. Μια τις μπέρδευε με τις ποσότητες, μια δεν τους έλεγε εκείνο το «τίποτα» αλλά και τόσο σημαντικό, αυτό ακριβώς που θα την έκανε επιτυχημένη. Προχτές, δεύτερη Κυριακή του Μαΐου και γιορτή της μανούλας, την έχουμε βγάλει έξω για να τη γιορτάσουμε. Ενώ με τυραννάει χρόνια τώρα της ενήλικης ζωής μου επιμένοντας να μου μαγειρέψει διάφορα, για κάποιον ανεξήγητο λόγο αρνείται να μου φτιάξει την παιδική τούρτα που της ζητάω κάθε χρόνο. Με τα γενέθλιά μου εντός των ημερών αποπειρώμαι για πολλοστή φορά να της αποσπάσω τη συνταγή. Τίποτα, φίλε…

Προσπαθώ με το καλό, προσπαθώ με το άγριο, επιτέλους, της λέω, δεν μοιράζεσαι τη γνώση… Είναι απίστευτο το πώς αρνείται ακόμη και σήμερα να είναι σαφής. Αφιερώνει ώρες για τη σπουδαιότητα των φρέσκων αυγών στο «ωμό» γλυκό, και «τσ, τσ, τσ, πάτε και παίρνετε αυγά από το σούπερ μάρκετ», αλλά στις καίριες ερωτήσεις μού κάνει το παγώνι και απαντάει εκείνο το εκνευριστικό «…με το μάτι». Με τα πολλά μαθαίνω τα βασικά, παίρνω και την κολλητή να μου συμπληρώσει τα κενά (την έχουν φτιάξει και μαζί την τούρτα). Για όσους μικρούς-μεγάλους έχετε καλοκαιρινά γενέθλια και σας συγκινούν οι παλιές, «ρετρό» τούρτες ψυγείου σάς παραθέτω τη συνταγή...

Σε μια λεκάνη χτυπάμε ένα βούτυρο (τύπου) Κερκύρας μαζί με περίπου ένα ποτήρι νερού ζάχαρη και δύο κρόκους καλών, φρέσκων αυγών. Στη συνέχεια προσθέτουμε σκόνη κακάο κατά βούληση (εμένα μ’ αρέσει να είναι πολύ, τουλάχιστον 5 κουταλιές σούπας). Προσθέτουμε λίγο γάλα και αρκετό κονιάκ (το φτηνό τριάστερο Metaxa) μέχρι να γίνει μια ωραία μους. Σε βαθύ πιάτο βάζουμε γάλα (φρέσκο) και ίδια ποσότητα κονιάκ. Βαφτίζουμε τα Πτι Μπερ για ελάχιστα δευτερόλεπτα (αλλιώς παπαριάζουν και δεν είναι ωραία) και αρχίζουμε να τα στρώνουμε στην πιατέλα. Από πάνω απλώνουμε τη μισή ποσότητα της μους-κρέμας κακάο. Με τον ίδιο τρόπο στρώνουμε δεύτερη στρώση Πτι Μπερ και από πάνω την υπόλοιπη κρέμα κακάο. Χτυπάμε ένα κουτί σαντιγί σύμφωνα με τις οδηγίες στο κουτί ή, όπως κάνει και η μαμά μου, την παίρνουμε έτοιμη από καλό εργαστήρι ζαχαροπλαστικής.

Την απλώνουμε πάνω από την τούρτα να πάει καλά παντού και τη βάζουμε για περίπου μισή ώρα στην κατάψυξη. Τη βγάζουμε κάνα τέταρτο πριν σερβίρουμε και τελευταία στιγμή προσθέτουμε από πάνω αμύγδαλα καραμελέ που έχουμε φτιάξει ως εξής: Σε ένα τηγάνι, σε δυνατή φωτιά, βάζουμε ανάλατα αμύγδαλα (και με τη φλούδα) και γύρω στις 5 κουταλιές σούπας ζάχαρη. Μόλις αρχίζει να λιώνει η ζάχαρη ανακατεύουμε συνεχώς χαμηλώνοντας όσο πρέπει για να μη μας αρπάξουν. Όταν, μαγικό δευτερόλεπτο, σκουρύνουν αρκετά τα αδειάζουμε σαν στρώση σε ένα μεγάλο κομμάτι αλουμινόχαρτο και τα αφήνουμε τουλάχιστον μισή ώρα να κρυώσουν. Κατόπιν τα χτυπάμε σε ένα γουδί, όχι πολύ, είναι ωραία να είναι χοντροκομμένα, και όταν έρθει η ώρα τα πασπαλίζουμε σπάταλα πάνω από την τούρτα. Καλή επιτυχία!