Συναντάω τους Tip The Chef μια Δευτέρα πρωί στην πλατεία Μαβίλη. Ο Fahd μού είχε στείλει μήνυμα στο κινητό: «Καθόμαστε έξω. Φοράω μαύρο καπέλο». Φτάνω και εντοπίζω το μαύρο καπέλο, το φιλικό πρόσωπο και τους υπόλοιπους τρεις, χαμογελαστούς και εγκάρδιους.
Ο Fahd, ο Θοδωρής, ο Αντώνης και ο Βασίλης είναι τέσσερα νέα παιδιά με όρεξη να μαγειρέψουν, γιατί πιστεύουν ότι το φαγητό έχει πλάκα και πρέπει να φέρνει τους ανθρώπους πιο κοντά. Με διαφορετικές ηλικίες ο καθένας και με άλλα ερεθίσματα, όπως μου εξηγούν, μου θυμίζουν κάτι καλοκαίρια σε νησιά, με μια μεγάλη παρέα από πιτσιρίκια που το μικρότερο ήταν 2 και το μεγαλύτερο 12. Κι όμως τι ωραίο που ήταν το παιχνίδι… Κάπως έτσι είναι και οι Tip The Chef, μια παρέα από παιδιά που ο μικρότερος είναι 22 και ο μεγαλύτερος 32, όλοι διαφορετικοί μεταξύ τους, που ενώνονται όμως πάνω από μια κατσαρόλα και βγάζουν ένα ωραίο φαγητό.
Οι Tip the Chef μαγειρεύουν και κάτω από αντίξοες συνθήκες
Ποιοι είναι οι Tip the Chef;
Ήταν καλοκαίρι του 2012 όταν ο Fahd πήρε τηλέφωνο τον Θοδωρή, φίλο του από τη σχολή μαγειρικής, για να του προτείνει να φτιάξουν μια μαγειρική ομάδα. Και αφού στην «κουζίνα» ήρθαν και ο Αντώνης με τον Βασίλη, έγιναν οι Tip the Chef.
Η ιδέα έχει ως εξής: Τους καλείς σπίτι σου, σου μαγειρεύουν και μετά τους δίνεις την αμοιβή τους. Δηλαδή ό,τι θες εσύ, μιας που η αμοιβή τους είναι το… φιλοδώρημα. Έτσι κάνουν αυτό που αγαπούν και ταυτόχρονα δίνουν την ευκαιρία στους οικοδεσπότες –για τα παιδιά δεν είναι ποτέ πελάτες– να τους μαγειρέψουν 4 επαγγελματίες μάγειρες, χωρίς να έχουν το άγχος του κόστους.
Η ιδέα του tipping είναι καθαρά ένα μέτρο αξιολόγησης για τη δουλειά τους. Έχει τύχει να πάρουν πολύ λιγότερα από όσα υπολογίζανε, αλλά και πολύ περισσότερα. «Αυτό όμως είναι λογικό» λέει ο Αντώνης. «Αυτό ήταν εξαρχής το κριτήριό μας για να κρίνουμε τη δουλειά μας εμείς».
Η πρώτη τους δουλειά ήταν Παραμονή Χριστουγέννων του 2012, όταν μια φίλη τους σχεδίαζε να κάνει ένα δείπνο για 45 άτομα στην γκαλερί της. Η θεματολογία του δείπνου ήθελε να είναι βασισμένη στο αλκοόλ και στις γιορτές. Έφτιαξαν ένα μενού 11 πιάτων, για το οποίο άκουσαν πολύ καλές κριτικές. «Εκεί ήταν που άναψε το σπίρτο και είπαμε να το προσπαθήσουμε!»
Μαγειρεύοντας συνταγές από περισσεύματα τροφίμων σε μια δράση της WWF και του «Μπορούμε» κατά της σπατάλης του φαγητού
Το πάρτι είναι στην κουζίνα!
Πιστεύουν πως στην Ελλάδα λείπει η πρωτοτυπία από το φαγητό. Στο Λονδίνο, όπως μου λένε, «έχουν block parties, δηλαδή οι γειτονιές, και συνήθως καλές γειτονιές, κάθε Κυριακή συμφωνούν ότι ο καθένας θα μαγειρέψει κάτι, φέρνουν και μουσική, βγαίνουν στο δρόμο με τα παιδιά τους, με τους γείτονές τους, έρχονται και οι φίλοι... Κάπως έτσι θέλουμε να κάνουμε εμείς, ρε παιδί μου». Και πράγματι φαίνεται να το καταφέρνουν: «Σε όσα σπίτια έχουμε πάει» μου λένε, «το πάρτι σχεδόν πάντα μεταφέρεται στην κουζίνα». Κάποιος θα πάει με ένα μπουκάλι κρασί και θα αρχίσει να τους ρωτάει «παιδιά, γιατί το κάνετε αυτό έτσι κι εκείνο έτσι;» κι ύστερα θα μαζευτούν όλοι εκεί.
Σουρωτήρι από μπομπονιέρα και άλλες πατέντες
Το να μαγειρεύουν επαγγελματικά μενού σε μη επαγγελματικές κουζίνες ακονίζει τη δημιουργικότητα, την προσαρμοστικότητα και την εφευρετικότητά τους, «γιατί άμα δεν υπάρχει κάτι, πρέπει να βρεις τη λύση, μάγκα μου!» Έχουν φτιάξει αυτοσχέδιες κουτάλες και σουρωτήρια, ρωτώντας «έχετε λίγο γάζα μήπως, να φτιάξουμε ένα σουρωτηράκι που χρειαζόμαστε για να περάσουμε τη σούπα; Μια μπομπονιέρα έστω;». Κάπως έτσι ο Αντώνης επινόησε το γαλακτομπούρεκο spring rolls, όταν έπρεπε να μαγειρέψουν ένα γαλακτομπούρεκο για 120 άτομα και το ταψί δεν υπήρχε περίπτωση να χωρέσει στον οικιακό φούρνο.
Η αγαπημένη τους στιγμή είναι ένα ποτήρι κρασιού, όταν έχουν τελειώσει. «Γιατί πάει να πει ότι έφυγε όλο το άγχος και μπορείς να πιεις ένα ποτήρι κρασί, να κάνεις ένα τσιγάρο, πριν αρχίσεις να μαζεύεσαι…»
Η προβολή τους στα media κανέναν από τους τέσσερις δεν συγκινεί και ο Θοδωρής με αφοπλίζει με την απάντησή του: «Δηλαδή, είναι ωραίο τώρα που μας παίρνεις συνέντευξη, αλλά εγώ θα προτιμούσα να μας πάρεις σπίτι σου να σου μαγειρέψουμε για 20-30 άτομα. Κατάλαβες;».
Το λογότυπο των Tip The Chef είναι σχεδιασμένο από φίλο τους και έχει βραβευθεί σε πολλούς διαγωνισμούς
Μια φορά παραλίγο να «χάσουν» ένα ρύζι, που τους λάσπωσε. Τη λύση έδωσε ο Αντώνης, που πήρε μια αλμυρή μαρμελάδα ντομάτας, που είχε φτιάξει ο Fahd εκείνο το πρωί, την πέταξε στο ρύζι, μαζί με διάφορα μπαχαρικά και στη συνέχεια το έστρωσε στο ταψί και το άφησε να παγώσει. «Αυτό έδεσε με το άμυλο και έπειτα το έκοψα... Ήταν σαν κέικ ρυζιού».
Δεν τους λείπει η φαντασία και τους το λέω. Τότε ο Fahd μού περιγράφει μια ιστορία για μια φορά που είχαν έναν πελάτη με κρέμες προσώπου, ο οποίος ήθελε να βγάλει ένα μενού με τα συστατικά που είχε μέσα η κρέμα. «Και του είχαμε βγάλει μια συνταγή για αλόη». «Αλόη;» τους κοιτάω όλο απορία... «Κοίτα» μου λέει ο Fahd, «το μαγικό με το φαΐ είναι ότι τα πάντα τρώγονται, πώς να στο πω; Και οι κορμοί δέντρων, άμα θες...»
Τέσσερις όντως πολύ διαφορετικοί χαρακτήρες. Ο Fahd είναι ο πιο δραστήριος, κάνει χειρονομίες ενώ μιλάει και έχει ενθουσιασμό μικρού παιδιού. Θέλει να προλάβει να μου τα πει όλα. Αντίθετα, τα λόγια του Βασίλη είναι μετρημένα. Θα πει ακριβώς όσα χρειάζεται. Ο Αντώνης κάθεται ήσυχος στην καρέκλα του και μιλά μόνο όταν τον ρωτάω κάτι, είναι ο ντροπαλός της υπόθεσης. Το αντίθετό του είναι ο Θοδωρής, που έχει τσαγανό και δεν το κρύβει. Είναι όμως σε τέτοιο βαθμό δεμένοι μεταξύ τους, που ο ένας συμπληρώνει την πρόταση του άλλου. Μια φράση του Βασίλη μού έρχεται στο μυαλό: «Τα κενά του ενός τα καλύπτει ο άλλος… και αυτό είναι που κάνει την ομάδα, ουσιαστικά». Σαν το ουμάμι κι αυτοί. Το ουμάμι, όπως μου εξηγούν τα παιδιά, είναι η ιαπωνική αντίληψη για το φαγητό. Οι τέσσερις γεύσεις σε απόλυτη αρμονία μεταξύ τους, βγάζουν την πέμπτη, το ουμάμι, που είναι η απόλυτη γεύση. Έτσι και εκείνοι: ο Αντώνης, ο Βασίλης, ο Fahd και ο Θοδωρής… το αλμυρό, το γλυκό, το πικρό και το ξινό, συνδυάζονται μεταξύ τους σε τέλεια αρμονία και στην υπέρτατη εκείνη στιγμή της απόλυτης ισορροπίας γεννιούνται οι Tip The Chef.
Οι Tip The Chef (από αριστερά): Αντώνης Βασιλειάδης, Θοδωρής Χουντάσης, Fahd Kassem, Βασίλης Τσιτσιριδάκης Φωτό: Νίκος Εξαρχόπουλος
* Ο Fahd έχει καταγωγή από τον Λίβανο, μιλάει πέντε γλώσσες και βάζει παντού κύμινο.
* Τα δύο συστατικά που δεν λείπουν ποτέ από την κουζίνα του Θοδωρή είναι η αγάπη και το ελαιόλαδο.
* Ο Βασίλης αποφάσισε ότι θέλει να γίνει μάγειρας στα 23 του, όταν δούλεψε σε ένα εστιατόριο φίλων ως λαντζιέρης.
* Ο Θοδωρής δουλεύει σε ένα από τα κορυφαία εστιατόρια, τη Ηytra.
* Ο Fahd μέχρι τα 28 του δούλευε στο Ντουμπάι, στο χώρο του μάρκετινγκ. Τότε όμως γύρισε στην Ελλάδα να σπουδάσει μαγειρική, γιατί «από το να βγάλει για μια πολυεθνική κέρδη για τη σεζόν 2013-2014, προτιμά να βγάλει μία ωραία σαλάτα».
* Οι αγαπημένες μυρωδιές στην κουζίνα είναι για τον Θοδωρή όταν ψήνεται το μπριάμ και η μυρωδιά της θάλασσας που κουβαλά το φρέσκο ψάρι.
* Το μεγαλύτερο φιλοδώρημα ήταν στην πρώτη τους δουλειά, «γιατί οι οικοδεσπότες μάς έδωσαν κάποια λεφτά, και στη συνέχεια στο τσακίρ κέφι μια καλεσμένη φόραγε ένα μπερεδάκι, έβγαλε το μπερεδάκι της και έκανε χαβαλέ…»
* Σε ένα event που τους είχαν καλέσει και έγινε στο δρόμο, χωρίς να θέλουν να πάρουν φιλοδώρημα, έρχονταν άστεγοι και εξαρτημένα άτομα να αφήσουν tips.
* Το tip των Tip The Chef είναι να έχετε αγάπη και φαντασία για το φαγητό.
«Θυμάμαι τον εαυτό μου πιτσιρικά να πίνω καφέ φίλτρου, όταν τον πρωτογνώρισα στην Ελλάδα τη δεκαετία του ʼ60. Αγαπούσα και τον ελληνικό, αλλά όσο να πεις, το ξενόφερτο και το νέο είχε τη χάρη του»
Η μυρωδιά των φρεσκοαλεσμένων κόκκων, η πλούσια γεύση τους και η μοναδική τους δυνατότητα να εμπλουτίζουν γλυκά και επιδόρπια, καθιστούν τον καφέ αναπόσπαστο κομμάτι της γαστρονομίας και ιδιαίτερα της ζαχαροπλαστικής
Aναρωτηθήκατε ποτέ απο πού προήλθε ο καφές, απο που ξεκίνησε αυτό το μικρό φρούτο καφεόδεντρου; Ετοιμαστείτε για ένα ταξίδι στον χρόνο και τις ηπείρους.
