Στο Athénée, με σεφ τον Νίκο Σκλήρα, στενό συνεργάτη του ομίλου Πανά, στη Βουκουρεστίου 9, για cocktail, φαγητό ή ένα γρήγορο διάλειμμα.
Σε αυτή τη γωνία της Πανεπιστημίου με τη Βουκουρεστίου, πίσω από τις μεγάλες τζαμαρίες με τα χρυσά καλλιγραφικά γράμματα, έχει γραφτεί ένα μεγάλο μέρος της αθηναϊκής ιστορίας. Είναι η ιστορία μιας Αθήνας κοσμοπολίτικης, φίνας, διαφορετικής. Σε αυτό το εστιατόριο-ορόσημο έχουν πιει καφέ, γευματίσει, ανταλλάξει ιδέες και κοσμικές φιλοφρονήσεις ο Οδυσσέας Ελύτης, ο Νίκος Γκάτσος, ο Μάνος Χατζιδάκις, η Μελίνα Μερκούρη, ακόμη και η Sophia Loren ή ο Anthony Quinn κάθε φορά που έρχονταν στην πόλη. Από το 1939, κι εκείνη τη ζεστή αυγουστιάτικη βραδιά των εγκαινίων, μέχρι σήμερα πάνω από 80 χρόνια έχουν μεσολαβήσει. Στη διάρκειά τους η Αθήνα άλλαξε πολύ, για ένα διάστημα έχασε ακόμα και το θρυλικό στέκι στην καρδιά της. Πριν μερικά χρόνια όμως ο Σπύρος και ο Χρύσανθος Πανάς πήραν την απόφαση να ξαναστήσουν τον λαμπερό χώρο, κρατώντας την παλιά του αίγλη, γράφοντας καινούργιες σελίδες στη γοητευτική του ιστορία.
Το βράδυ που επισκέπτομαι το Athénée δεν είναι Αύγουστος, αν και έχει τη γλυκιά, ράθυμη ζέστη του. Ούτε βραδιά εγκαινίων είναι, αν και ο κόσμος που ξεμουδιασμένος βγαίνει από μια μεγάλη περίοδο καραντίνας έχει την προσμονή ότι τώρα κάτι καινούργιο αρχίζει. Κάθομαι στα στρωμένα με λευκά τραπεζομάντιλα τραπέζια της Βουκουρεστίου. Αυτή η υπερυψωμένη «αυλή», έτσι προικισμένη με τα πανύψηλα δέντρα του πεζόδρομου, μοιάζει πάντα φιλόξενη, ένα δροσερό καταφύγιο από το καυτό καλοκαίρι της Αθήνας. Δροσερό όπως τα νέα signature cocktails που με καλωσορίζουν στον κατάλογο.
Διαλέγω το καρπουζένιο “Summer Breeze” με βάση το τζιν, δροσερό όσο το υποσχόμενο όνομά του, η παρέα μου αμφιταλαντεύεται ανάμεσα στο “Malibu Beach” και το “Mastiha Sunrize” και η αλήθεια είναι ότι η επιλογή ανάμεσα στα 6 signature cocktails του καταλόγου είναι λίγο δύσκολη. Έχοντας δοκιμάσει τα μισά, ευχαρίστως θα επέστρεφα κάποιο καυτό απόγευμα και για τα υπόλοιπα.
Ο σεφ Νίκος Σκλήρας
Το ίδιο ισχύει και για τον κατάλογο του φαγητού. Ο σεφ Νίκος Σκλήρας, χρόνια στενός συνεργάτης του ομίλου Πανά, ξεδιπλώνει τη μεγάλη εμπειρία του στα πιάτα που όλοι μας αγαπάμε να τρώμε. Δοκίμασα λευκό carpaccio λευκού ψαριού (πέτυχα λαβράκι) μαριναρισμένο σε ελαιόλαδο, λεμόνι και μάραθο –θα ήθελα λίγη παραπάνω οξύτητα–, tagliatelle με μοσχαράκι ραγού και φρέσκια μαύρη τρούφα, που αποδείχθηκε ένα νόστιμο και comfort πιάτο, και λαβράκι με crispy skin πάνω σε (ωραίο) ριζότο αρωματισμένο με λεμονόχορτο και μυρωδικά. Για γλυκό κατέληξα στο φημισμένο Fondant σοκολάτας με πορτοκάλι και passion fruit, το αγαπημένο –όπως διαβάζω στον κατάλογο– των Valentino και G.G. Άνετα γίνεται και το δικό μου.
Όταν, αργά πια, αποφασίζω να πάρω τον δρόμο της επιστροφής, σκέφτομαι ότι το Athénée συνεχίζει να είναι ένα σταθερό meeting point των Αθηναίων (και όχι μόνο), για cocktail, φαγητό ή ένα γρήγορο διάλειμμα. Και χαίρομαι που και μετά την καραντίνα συνεχίζει να γράφει την πολυετή ιστορία του…
Κανένας δεν έχει πολλή όρεξη να φάει την γαλοπούλα που περίσσεψε, και ποτέ δεν περισσεύει κάτι το οποίο έχει πολλή όρεξη να φάει κανένας, άλλος ή ο ίδιος
10°
