Στην Madame Gâteaux για τσάι, γλυκά και ένα ταξίδι στον χρόνο

Λίγα είναι τα πράγματα που μπορούν να πείσουν ένα κορίτσι του κέντρου να ξυπνήσει το πρωί, να βάλει τα παπούτσια της και να ταξιδέψει μέχρι τα Βόρεια Προάστια με τα μέσα. Η υπόσχεση ενός tea room (μάλλον του μοναδικού στην χώρα) με vintage διακόσμηση, μουσική υπόκρουση από τα 50s και 60s και μίνι λεμονόπιτες είναι ένα από αυτά.
Το ραντεβού μου με την Καλλιόπη Αναγνώστη ήταν μία επιτυχία από την στιγμή που δώσαμε τα χέρια. Με υποδέχτηκε σε έναν καλαίσθητο χώρο γεμάτο με παστέλ τοίχους και pop αντίκες, πορτρέτα και εξώφυλλα από  παλιά περιοδικά, Beatles στο ραδιόφωνο και τον αέρα να μυρίζει scones. Όσο περιμέναμε το τσάι να ωριμάσει, καθίσαμε στην αίθουσα υποδοχής αυτού του υπέροχου κουκλόσπιτου και ξεκινήσαμε μία κουβέντα, με θέμα τα γλυκά, το Λονδίνο, τα γλυκά και τα γλυκά.

Εκείνη είναι ζαχαροπλάστης με την βούλα, απόφοιτη του τμήματος ζαχαροπλαστικής του Le Cordon Bleu και με ένα πλούσιο βιογραφικό γεμάτο «βαριές» συνεργασίες, όπως το πεντάστερο Savoy και το Harrods (εκείνο το μαγαζάκι με τα τουριστικά). Ξεκινάει να εξηγεί πώς έστησε την επιχείρησή της στην Αθήνα, όμως την διακόπτω διότι προφανώς έχω χάσει επεισόδια. Πώς μία καταξιωμένη κοπέλα με δουλειά στην κουζίνα του Λονδρέζικου high class, τα αφήνει όλα πίσω της και γυρίζει εδώ;
«Εκεί ήταν που ερωτεύτηκα την διαδικασία του afternoon tea, έμαθα όλα τα μυστικά του και πώς ακριβώς τιμάται η ιεροτελεστία του. Έπειτα ήθελα να επιστρέψω για να κάνω τις εμπειρίες μου πράξη και ίίίίσως να εμπλουτίσω την food σκηνή της Αθήνας με κάτι καινούριο.»

Πράγματι η Καλλιόπη, ή η Madame Gâteaux όπως έχει ονομάσει το τραγανιστό alter ego της, έχει απίστευτες γνώσεις γύρω από το θέμα. Μας εξηγεί τις ρίζες της ποικιλίας τσαγιού που πίνουμε με τρομερή άνεση, ενώ διακόπτει την ιστορία για να μας δείξει τον σωστό τρόπο που πρέπει να κρατάμε το φλιτζάνι. Τα δάχτυλα οφείλουν να είναι ενωμένα σηκώνοντας το χερούλι, πράγμα πιο δύσκολο από ό,τι ακούγεται (γιατί τα φλιτζάνια είναι βαριά!).
Οι συζητήσεις σταματάνε μαχαίρι όταν αρχίζουν να βγαίνουν οι δίσκοι με τα διάφορα γλυκά και αλμυρά που έχει μαγειρέψει για να συνοδέψουν τις γουλιές μας. Ατομικά lemon pies (με χειροποίητο lemon curd βεβαίως-βεβαίως).

Quiches με καπνιστό σολομό, κατσικίσιο τυρί και κρεμμυδάκι. Σαντουιτσάκια με αγγούρι. Αχνιστά scones με μαρμελάδα και clotted cream (πλούσια και κρεμώδης, παραδοσιακό βρετανικό αριστούργημα).

Και το προσωπικό highlight: ταρτάκια με φρέσκα σύκα, ganache λευκής σοκολάτας, χειροποίητα σοκολατάκια και τραγανές ασημένιες μπαλίτσες. Φρουτένιος, γλυκοπικρόξινος συνδυασμός γεύσεων που σε κάνει να θέλεις να αδειάσεις τον δίσκο.
Ο έρωτάς της με τα γλυκά είναι εμφανής και πλημμυρίζει τον χώρο. Μας δείχνει φωτογραφίες από τότε που αναδημιούργησε ολομόναχη το πολύχρωμο choux της  ταινίας The Grand Budapest Hotel (κατασκευάζοντας και το χαρακτηριστικό κουτάκι!). Αναλύει τις γεύσεις των cakes της (δάκρυσα λίγο όταν άκουσα το «βουτυρόκρεμα με αλατισμένη καραμέλα, καραμελωμένο ποπκόρν και maltesers») σαν να περιγράφει τα παιδιά της. Την βάζω να μου πει το τοπ 5 των αγαπημένων της γλυκών και περνάει ένα μισάωρο πριν καταλήξει στο ότι δεν μπορεί να διαλέξει, πάντως τα εκλέρ είναι πρώτα.

Αφού χωνέψουμε, γίνεται και η απαραίτητη ξενάγηση στα υπόλοιπα δωμάτια. Παμπάλαιοι τσελεμεντέδες και βιβλία του σαβουάρ βιβρ στολίζουν την βιβλιοθήκη. Στα κάδρα υπάρχουν πορτρέτα του προηγούμενου αιώνα τα οποία έχει βρει ψάχνοντας κάθε αντικοφωλιά της Αθήνας. «Από εδώ το αίσθημά μου» λεει και μας δείχνει το πορτρέτο ενός άγνωστου μουστακαλή κυρίου που πέτυχε στο Μοναστηράκι.

Η Καλλιόπη και το tearoom της μπορούν επίσης να γίνουν φορητά και να έρθουν στον δικό σου χώρο, μαζί με τις τούρτες και  τα scones, αν και κατά την ταπεινή μου άποψη έτσι χάνεται η μισή μαγεία.

Έφτασε η ώρα για τσάι.