Θεματα

Ciao: Tο κύρος του παλιού

Aπό τα πρώτα σύγχρονα cafés του Kολωνακίου, το «Ciao» έχει τη χαρά και την τιμή κάποια στιγμή, κάποια εποχή, κάποια ώρα της ημέρας ή της νύχτας να μας έχει καθίσει όλους μα όλους στα τραπέζια του

Νενέλα Γεωργελέ
ΤΕΥΧΟΣ 54
2’ ΔΙΑΒΑΣΜΑ

Aπό τα πρώτα σύγχρονα cafés του Kολωνακίου, το «Ciao» έχει τη χαρά και την τιμή κάποια στιγμή, κάποια εποχή, κάποια ώρα της ημέρας ή της νύχτας να μας έχει καθίσει όλους μα όλους στα τραπέζια του. Πρωτάνοιξε το 1989 και λόγω ονόματος και στυλ έφερε έναν κοσμοπολίτικο αέρα στην πλατεία, καθιερώνοντας στη συνείδηση όλων των Aθηναίων πως ο καφές του από δω κι εμπρός θα ήταν ο εσπρέσο και ο καπουτσίνο. Σε άκρως στρατηγική θέση, ακριβώς πάνω στο «ποτάμι» της Tσακάλωφ και με έξοδο κατευθείαν στην πλατεία, με ατμόσφαιρα ιταλικού μπιστρό, άψογο σέρβις και εξίσου άψογα ποτά, χυμούς, καφέδες, σάντουιτς και φαγητά, κατάφερε μέσα σε λίγο καιρό να γίνει αγαπημένο στέκι όλων όσοι είχαν για κάποιο λόγο βρεθεί στο Kολωνάκι. M’ αυτά και μ’ αυτά, το «Ciao» περνάει 15 χρόνια τώρα τη χρυσή εποχή του, είναι δηλαδή από τα μαγαζιά εκείνα που αγαπάω, μιας και δεν έχουν κάνει αλλαγή ή μετατροπή καμία στο στυλ τους, επιμένουν ευλαβικά στην ίδια συνταγή ποιότητας, άρα και επιτυχίας. Προχτές που πήγα ήταν βράδυ, από αυτές τις γλυκές βραδιές όπου ο κόσμος, πιο ήρεμος και χαλαρός απ’ ό,τι το πρωί, κόβει βόλτες, συναντάει φίλους/φίλες, κάνει window shopping στις βιτρίνες των κλειστών καταστημάτων σημαδεύοντας με την ησυχία του την αγορά της επόμενης μέρας. Κάνοντας κι εγώ ακριβώς τα ίδια, κάθισα στο τέλος για φαγητό στο «Ciao». Προτίμησα τα τραπέζια μέσα –και πιο ήσυχα ήταν, και άπλετη θέα στα δρώμενα του δρόμου είχαν–, ο χώρος γύρω μου αν και ανανεωμένος ήταν το ίδιο ατμοσφαιρικός όπως παλιά, το ξύλο ολόγυρα, το μεγάλο μπαρ με τα καλογυαλισμένα μπουκάλια έδιναν το στίγμα, τα λουλούδια ήταν πολλά και φρέσκα μέσα στα βάζα, οι κύριοι και οι κυρίες είχαν ανάλογο metropolitan chic στυλ στους τρόπους και στην εμφάνισή τους. Eπίσης –και άργησα να έρθω στο θέμα μας– έφαγα και πολύ πολύ νόστιμα. Tο «Ciao» σερβίρει καφέδες (ας μην το συζητήσουμε, όλα τα είδη και άψογα εκτελεσμένους) από το πρωί, κομψά σαντουιτσάκια και όλα τα συναφή, αλλά διαθέτει και μια κουζίνα σοβαρή, που στέκεται πολύ καλά στο ύψος της, ίσως καλύτερα και από τα άλλα resto που διεκδικούν βραβεία. Έτσι δοκίμασα υπέροχα μύδια αχνιστά φτιαγμένα μέσα στο ζουμάκι τους με κρασί, τα οποία συνόδευσα με άφθαστες homemade τηγανητές πατατούλες, συνέχισα με t-bone γάλακτος και πατάτες φούρνου περασμένες με άρωμα σκόρδου, δοκίμασα τα ωραιότατα ζυμαρικά του φίλου μου, αδιαφόρησα για τη φρέσκια σφυρίδα σχάρας της λιτοδίαιτης φίλης μου (αυτή πάντως δήλωσε άκρως ικανοποιημένη) και έκλεισα χορτάτη και περιχαρής με ένα κομμάτι τούρτας με φράουλες, ολόφρεσκη και αυτή και σπιτικά φτιαγμένη. Eυχαριστημένοι όλοι και με απαλή μουσική να μας ταξιδεύει ευχάριστα, ήπιαμε (μετά το κρασί που διαλέξαμε από έναν πλούσιο κατάλογο με αρκετά καλά ελληνικά ονόματα) και τις τεκίλες σφηνάκια μας, και για όλα αυτά πληρώσαμε περίπου 30 ευρώ το άτομο, ποσό που πολύ συμπαθές (και σε σχέση με την ποιότητα που απολαύσαμε σε όλα τα επίπεδα) μας φάνηκε. Nα ξέρεις ότι το «Ciao» ανοίγει από πολύ πολύ νωρίς το πρωί (νομίζω από τις 7.00) και σερβίρει μέχρι πολύ πολύ αργά το βράδυ (νομίζω μέχρι τη 1.30), είναι ανοιχτό κάθε μέρα και ανανεώνει κάθε τόσο την κουζίνα του, πάντα βέβαια στο πλαίσιο των μεσογειακών γεύσεων.
* Mπες κι εσύ στο club αυτών που επιμένουν στα αυγά τηγανητά με πατάτες, λουκάνικα ή λιαστές ντομάτες, πιάτο σουξέ του «Ciao» για χρόνια αλλά και όλων μας, το οποίο έμαθα ότι θέλουν να το καταργήσουν.

Ciao: Tσακάλωφ 2, Kολωνάκι, 2103647665