Ταβέρνα Τσομπανάκος, το καλά κρατημένο μυστικό της Καισαριανής

Η ταβέρνα Τσομπανάκος στην Καισαριανή βρίσκεται από το 1954 –κοντά στα 70 χρόνια- πίσω από το Σκοπευτήριο, Ανακρέοντος 2, στην περιοχή που αναφέρονται οι στίχοι του Μάνου Ελευθερίου στη «Θητεία» του Γιάννη Μαρκόπουλου:

Και τα ανοικτά του κόσμου τα καμιόνια που ξεφορτώνουν στην Καισαριανή,
Πώς έγινε σε τούτο τον αιώνα και γύρισε καπάκι η ζωή,
Πώς το ‘φερε η μοίρα και τα χρόνια να μην ακούσεις έναν ποιητή.

Οι καιροί άλλαξαν, η Καισαριανή της λαϊκής Αντίστασης έγινε από τη δεκαετία του ’80 η συνοικία «πίσω από το Χίλτον», όλα τα χαμηλά προσφυγικά σπιτάκια της γίνηκαν οκταόροφες πολυκατοικίες και τα δεκάδες λαϊκά ταβερνάκια εξαφανίστηκαν. Ο Τσομπανάκος είναι ένα καλά κρατημένο μυστικό, έτσι όπως είναι «χωμένο» το μαγαζί, πίσω από το παλιό ποδοσφαιρικό γήπεδο της Καισαριανής και το γήπεδο μπάσκετ της Νήαρ Ηστ.

Το μαγαζί είναι κάτι σαν το μουσείο της διακόσμησης της ελληνικής ταβέρνας. Όλοι οι τοίχοι σκεπασμένοι με κάδρα, φωτογραφίες και διακοσμητικά αντικείμενα. Και τι δεν βρίσκεις εκεί μέσα… Έξι μεγάλα βαρέλια κρασιού ζωγραφισμένα με έντονα χρώματα, δεκάδες μπακίρια, ξερές κολοκύθες, σταμνιά και τσουκάλια, φωτογραφίες της παλιάς Αθήνας, αλλά και της Σμύρνης (τόπος  καταγωγής), πίνακες ζωγραφικής, αποκόμματα εφημερίδων με αφιερώματα στην ταβέρνα, γελοιογραφίες και σκίτσα του Μεσοπολέμου, πολλά ξυπνητήρια στη σειρά, μπάλες ποδοσφαίρου και μια μεγάλη συλλογή από παλιές μάρκες τσιγάρων.

Από τις διαφημίσεις των τσιγάρων της εποχής ξεχωρίζει αυτή που απεικονίζει μια παρέα ανδρών να πίνουν και να τρώνε. Αφορά το «Νούμερο 7» της «Παπαστράτος» που είχε ως σλόγκαν: «Καλό κρασί, καλός μεζές και καλό τσιγάρο».

Δεν λείπουν οι φωτογραφίες από τη ζωή στην ταβέρνα με αρκετές να αφορούν παίκτες του Ολυμπιακού που είχαν περάσει από εκεί (Τζιοβάνι, Καρεμπέ, Τζόρτζεβιτς). Μάλιστα μία φορά είχα συναντήσει τμήμα της ομάδας μπάσκετ του Ολυμπιακού (Βασιλόπουλος, Μπουρούσης, Τομιτς) με 10 κιλά παϊδάκια μπροστά τους!

Βέβαια το κορυφαίο στοιχείο της ταβέρνας είναι το μοναδικό εν ενεργεία τζουκ-μποξ της Αθήνας. Έχω συναντήσει κάμποσα σε γραφικά ταβερνάκια, αλλά εν λειτουργία κανένα! Οπόταν και ρίχνεις το νόμισμα και χτυπάς τη «Ζωή μου όλη είναι ένα τσιγάρο» του Άκη Πάνου, καπνίζεις και ένα στριφτό για το καλό και πας δέκα χρόνια πίσω, όταν γνώρισα τον συγχωρεμένο.

Ο Κυριάκος Κανονιέρης, ο ιδιοκτήτης του Τσοπανάκου... Θυμάμαι την πρώτη μας συνάντηση, όπου μ’ έπιασε από τα μούτρα: «Βρε φίλε, κάνεις έρευνα για τα κουτούκια της Αθήνας και καταπιάνεσαι είκοσι χρόνια μ’ αυτά, γνωρίζεις κατά πώς λες την Καισαριανή και δεν έχεις πατήσει ποτέ στη ζωή σου στον Τσομπανάκο;». Ένιωσα αμήχανα. Ευτυχώς εκείνη την ώρα μια γλυκιά γερόντισσα τον πλησίασε και του είπε με αυστηρό ύφος: «Τα ραδίκια που σου έδωσαν χθες ήταν αναμμένα. Να προσέχεις άλλη φορά». Ο Κυριάκος απόλυτη σούζα στην κυρία Βάσω, τη μάνα του που κουμάνταρε τότε (2009) ακόμα την κουζίνα, του έσπασε τον τσαμπουκά και μαλακωμένος καθώς ήταν, ήρθε και με κέρασε τη ρετσινούλα του.

Ο Τσοπανάκος τελευταίος των Μοϊκανών φημίζεται για τα άκρως γευστικά «παϊδάκια», τα φρούτα του δάσους, όπως τα αποκαλούν οι άνθρωποι του μαγαζιού. Μην περιμένετε μενού, εμφιαλωμένα κρασιά και όλα τα σύγχρονα. Παϊδάκια, ατμόσφαιρα, Άκης Πάνου και καλή καρδιά. Περισσότερα.

*Για το Μαγειρείο Μαρτίνης διαβάστε εδώ.

**Για την ταβέρνα του Οικονόμου διαβάστε εδώ.