Γιατί η πίτσα είναι το καλύτερο φαγητό του κόσμου.
Την προηγούμενη εβδομάδα η συντρόφισσα Κατερίνα Βνάτσιου δημοσίευσε ένα συγκλονιστικό exposé στο οποίο καταγγέλλει ορισμένα από τα πιο υπερτιμημένα γλυκά που έχουν ποτέ δημιουργηθεί από ανθρώπινα χέρια, κερδίζοντας έτσι το δέος και τον απέραντο θαυμασμό μου (αν και ξέχασε να συμπεριλάβει τα κοκ). Εμπνευσμένη από το θάρρος της, αποφάσισα να σπάσω κι εγώ την σιωπή μου και να θίξω ένα ζήτημα για το οποίο έχω πολύ ισχυρά συναισθήματα, γνωρίζοντας φυσικά πως πρόκειται να εκτεθώ δημοσίως και να περιθωριοποιηθώ από συνεργάτες, φίλους και μέλη της οικογένειάς μου. Καμία μάχη όμως δεν κερδίζεται χωρίς θυσίες.
Έτσι σήμερα δηλώνω συνειδητά πως η πίτσα είναι το καλύτερο φαγητό του κόσμου και μπροστά της το σουβλάκι μοιάζει σαν τον φτωχό συγγενή που ισχυρίζεται ότι έχει πιάσει την καλή ενώ στην πραγματικότητα κλέβει κονσέρβες από την κουζίνα σου.
Κυρίες και κύριοι αναγνώστες θα ήθελα να σας προκαλέσω να βρείτε έστω και ένα ακόμα φαγητό εκτός της πίτσας που να είναι εξίσου νόστιμο (αν όχι νοστιμότερο) αφού έχει περάσει ώρες μέσα σε ένα χαρτονένιο κουτί και έχει κρυώσει εντελώς. Λογικά υπάρχει μία επιστημονική εξήγηση για το συγκεκριμένο φαινόμενο, εγώ το θεωρώ απλή μαγεία.
Πίτσα με χοντρή ζύμη, πίτσα με λεπτή ζύμη, πίτσα από το Σικάγο (deep dish την λέμε στο χωριό μου), πίτσα τετράγωνη, πίτσα με γεμιστές άκρες, πίτσα σε χωνάκι, πιτσάκια, πίτσα με ζύμη από κουνουπίδι για τους φιτ, πίτσα calzone, πίτσα σε rolls, πίτσα πάνω σε πίτα από σουβλάκι γιατί μπορούμε. Πίτσα κατεψυγμένη, πίτσα του δρόμου, πίτσα σε ιταλικό εστιατόριο, πίτσα σπιτική της μαμάς σου. Σε όποια εκδοχή της και να την πετύχεις, θα είναι μονίμως νόστιμη.
Τι δηλαδή, μπορείς να αλλάξεις στο σουβλάκι όταν έχεις όρεξη να γευτείς κάτι διαφορετικό; Να κάνεις τον γύρο, κεμπάμπ και το τζατζίκι, ρώσικη; Να χάσεις όλο σου τον αυτοσεβασμό και να δοκιμάσεις vegetarian με μανιτάρι αντί για κρέας; Ότι και να προσπαθήσεις, πάλι την ίδια λαδίλα θα καταλήγεις να τρως. Ενώ η πίτσα είναι ένας καμβάς επιλογών, που μπορεί να ικανοποιήσει κάθε γούστο, ακόμα και τους ανώμαλους που κοτσάρουν από πάνω ανανά.
Ο φαγητοτουρισμός είναι η πιο απολαυστική μορφή ταξιδιού που μπορείς να κάνεις και η πίτσα είναι από μόνη της όλη η παρακίνηση που χρειάζεσαι για να κλείσεις εισιτήρια για Ιταλία. Όταν προσθέτουμε δε και τα μακαρόνια στο μενού, απορώ γιατί όλοι μας δεν έχουμε απλώς εγκατασταθεί έξω από ένα εστιατόριο της Ρώμης, περιμένοντάς το να ανοίξει. Επόμενη στάση: Νέα Υόρκη για την one dollar pizza μέχρι να χρεοκοπήσω χαρούμενη.
Δεν υπάρχει κάτι άλλο που να ενώνει τον κόσμο και να χαρίζει περισσότερα χαμόγελα από μία πίτσα, εκτός και αν είναι ακόμα περισσότερες. Μόνο μοιράζοντάς την απλόχερα θα μπορέσουμε να αποκτήσουμε παγκόσμια ειρήνη.
Τιμητική αναφορά στην γλυκιά πίτσα με νουτέλα, γιατί όλα σου τα όνειρα μπορούν να πραγματοποιηθούν, αρκεί να πιστεύεις.
«Θυμάμαι τον εαυτό μου πιτσιρικά να πίνω καφέ φίλτρου, όταν τον πρωτογνώρισα στην Ελλάδα τη δεκαετία του ʼ60. Αγαπούσα και τον ελληνικό, αλλά όσο να πεις, το ξενόφερτο και το νέο είχε τη χάρη του»
Η μυρωδιά των φρεσκοαλεσμένων κόκκων, η πλούσια γεύση τους και η μοναδική τους δυνατότητα να εμπλουτίζουν γλυκά και επιδόρπια, καθιστούν τον καφέ αναπόσπαστο κομμάτι της γαστρονομίας και ιδιαίτερα της ζαχαροπλαστικής
Aναρωτηθήκατε ποτέ απο πού προήλθε ο καφές, απο που ξεκίνησε αυτό το μικρό φρούτο καφεόδεντρου; Ετοιμαστείτε για ένα ταξίδι στον χρόνο και τις ηπείρους.
18°
