Τση γης μας τους γλυκούς καρπούς κοπιάστε για να δείτε
μαζί μας να γλεντήσετε, να φάτε και να πιείτε
Είναι δύο (από τα πολλά) δίστιχα της μαντιν(ι)άδας που συνέθεσαν οι Σητειακοί για να μας καλωσορίσουν στη γιορτή τους. Και τι γιορτή… Στο ανατολικό άκρο της Κρήτης, σ’ έναν τόπο πανέμορφο, άγριο και μαζί γλυκό, με ανθρώπους περήφανους, αγνούς (ακόμη) από την τουριστική λαίλαπα που έχει αφήσει έντονο το αποτύπωμά της σε άλλα σημεία της Μεγαλονήσου, με προϊόντα καταπληκτικά που κατακτούν βραβεία σε διεθνείς διαγωνισμούς.
Η κυρία Κατερίνα Περάκη από το χωριό Παπαγιαννάδες τυροκομεί μόνη της το πιο νόστιμο ξύγαλο (το ντόπιο μαλακό τυρί) που δοκιμάσαμε στο ταξίδι μας.
Το 2ο Φεστιβάλ «Τόπων Ευφορία» διοργανώθηκε από τον Οργανισμό Ανάπτυξης Σητείας σε συνεργασία φέτος και με τη Χίο, αλλά και με τις κοινότητες του όρους Τρόοδος της Κύπρου. Στο απολαυστικό τριήμερο 20-22 Σεπτέμβρη οι εκδηλώσεις ήταν πολλές. Γευσιγνωσίες, ξεναγήσεις, μουσικές βραδιές με ντόπιους λυράρηδες αλλά και… τενόρους, καζανέματα, βοτανικοί περίπατοι. «Θέατρο» στις περισσότερες ήταν η κεντρική πλατεία και το πανέμορφο λιμανάκι της Σητείας, ενώ εκδηλώσεις έγιναν και σε άλλα μέρη της επαρχίας. Τι μου έμεινε; Οι ίδιοι οι άνθρωποι, η θρυλική των Κρητικών κουλτούρα και φιλοξενία, τα προϊόντα. Λάδι, μέλι, κρασί, τσικουδιά και βότανα, αλλά και γαλακτοκομικά (ξύγαλο, το καταπληκτικό μαλακό τυρί), παραδοσιακά γλυκά, σαπούνια.
Στα… new entries κρέμες ομορφιάς και περιποίησης με βάση τα τοπικά προϊόντα, λικέρ με τσικουδιά, χαρουπόμελο, μαρμελάδα από φραγκόσυκα, λάδι με βαλσαμόχορτο, ροφήματα και κοκτέιλ με χρήση αρωματικών φυτών και βοτάνων, όλα τους να δείχνουν τη διάθεση των ντόπιων μικρών παραγωγών να βγουν έξω από τα σύνορα της πατρίδας τους και να κατακτήσουν τον κόσμο όλο. Ιδιαίτερη αναφορά αξίζουν οι άνθρωποι των χωριών Μόχλος, Μυρσίνη και Παπαγιαννάδες που μας περίμεναν με τραπέζια στρωμένα με χίλια δυο καλούδια και τσικουδιές (από το πρωί), οι ταβέρνες της Σητείας «Οινωδείον», «Μεράκι» και «Τζιβαέρι» με τους καταπληκτικούς ντόπιους μεζέδες, η Ελίνα Μικρουλέα, ψυχή της οργάνωσης, ο Παύλος Καπετανάκης που αν δεν ήταν πυροσβέστης θα ήταν ο καλύτερος ξεναγός του τόπου του, το μετόχι του Στέλιου Πετράκη.
Στο παλιό λιοτρίβι, την «φάμπρικα» για τους ντόπιους ο κύριος Περογιαννάκης μας εξήγησε πως φτιαχνόταν παλιά το λάδι. Στη συνέχεια το δοκιμάσαμε μαζί με τοπικά παξιμαδάκια και υπέροχες ελιές
Εκεί, στο χωριό Πισκοκέφαλο και μέσα σε ένα τοπίο γεμάτο ελιές και μεθυστικές μυρωδιές από βότανα της κρητικής γης μάς έκαναν ένα απίστευτο φαγοπότι με καταπληκτικούς ντόπιους μεζέδες, με τσικουδιά που «ψήθηκε» μπροστά μας και πιώθηκε απ’ όλους μας ζεστή, με λύρες και χορούς. Ένα γλέντι για να το θυμόμαστε εδώ στην Αθήνα και να αποζητάμε τον τόπο τους ξανά και ξανά…
Το μεγάλο φαγοπότι στο μετόχι στο χωριό Πισκοκέφαλο. Ξύγαλο, μαραθοπιτάκια, ομελέτες, ανθοί γεμιστοί, χοχλιοί μπουμπουριστοί και χοχλιοί με χόνδρο, ντάκοι, ελιές και πατάτες οφτές…Και δεν έχει ακόμη βγει το ψητό…
Νοστιμιές σε παραλιακή ταβέρνα στη Ζάκρο
Κεντρική Φωτό: Ο σεφ Γιάννης Μπαξεβάνης συμμετείχε στο Φεστιβάλ μαθαίνοντας σε μικρούς επίδοξους…γκουρμέδες πώς να μαγειρεύουν με νόστιμα και σωστά διατροφικά υλικά από τον τόπο τους
«Θυμάμαι τον εαυτό μου πιτσιρικά να πίνω καφέ φίλτρου, όταν τον πρωτογνώρισα στην Ελλάδα τη δεκαετία του ʼ60. Αγαπούσα και τον ελληνικό, αλλά όσο να πεις, το ξενόφερτο και το νέο είχε τη χάρη του»
Η μυρωδιά των φρεσκοαλεσμένων κόκκων, η πλούσια γεύση τους και η μοναδική τους δυνατότητα να εμπλουτίζουν γλυκά και επιδόρπια, καθιστούν τον καφέ αναπόσπαστο κομμάτι της γαστρονομίας και ιδιαίτερα της ζαχαροπλαστικής
Aναρωτηθήκατε ποτέ απο πού προήλθε ο καφές, απο που ξεκίνησε αυτό το μικρό φρούτο καφεόδεντρου; Ετοιμαστείτε για ένα ταξίδι στον χρόνο και τις ηπείρους.
14°
