Είναι Δευτέρα και δεν το έχω πάρει καθόλου καλά. Ο καιρός δεν μπορεί να αποφασίσει αν θα κάνει ήλιο ή θα βρέξει, με αποτέλεσμα η μέρα να στέκεται μετέωρη ανάμεσα στη μουντίλα και το φως και η διάθεσή μου να είναι θύμα αυτής της εκνευριστικής κατάστασης. Περπατάω στο κέντρο αναζητώντας το Milk and Cookies ως την τελευταία ελπίδα προς βελτίωση του mood και πάλι καλά όλα φτιάχνουν με το που βλέπω τα ροζ φλαμίνγκο και τους γαλάζιους τοίχους. Το μέρος μοσχομυρίζει μπισκότο και σοκολάτα ενώ στο βάθος ο Τάσος Καλοφωλιάς ετοιμάζει κάτι αμαρτωλό και φωτογενές σε ένα ποτήρι.
Το χαμόγελό μου γίνεται ολοένα και πιο πλατύ όσο προσέχω τις Technicolor λεπτομέρειες του μαγαζιού, από τη μονοκεροδιακόσμηση μέχρι τις φωτογραφίες με τα milkshakes στον τοίχο.
Όσο ο Τάσος συναρμολογεί ένα Cotton Candy με έξτρα μαλλί της γριάς, ο φίλος και συνέταιρός του Διονύσης Κατσώνης βάζει στη σειρά κάποια υπερτεράστια μπισκότα και μας εξηγεί πώς ακριβώς ξεκίνησε και υλοποιήθηκε η ιδέα του Milk and Cookies. Η αλήθεια είναι ότι δυσκολεύομαι να συγκεντρωθώ γιατί τα κομματάκια λευκής σοκολάτας μπροστά κοντεύουν να μου βγάλουν τα μάτια, αλλά η αναφορά του Λονδίνου και της Νέας Υόρκης με επαναφέρουν σε τάξη.
Ο Διονύσης λοιπόν είναι φοβερός γνώστης της επιστήμης του μπισκότου καθώς έχει δουλέψει για καιρό στο λονδρέζικο μαγαζί Ben’s Cookies, εξαιρετικό στο είδος του και ένα άντρο ακολασίας για τους γλυκατζήδες παγκοσμίως. Ο Τάσος από την άλλη είναι σεφ χρόνια και βρέθηκε να δουλεύει στη Νέα Υόρκη, όπου και ξεσήκωσε όλα τα κόλπα των milkshakes - υπερπαραγωγή μαγαζιών όπως το Black Tap. Κάλεσε και τον Διονύση για μία βόλτα προς τα εκεί, έκαναν περαιτέρω έρευνα (εγώ γιατί δεν έχω φίλους σεφ να με καλούν να ταξιδεύω και να τρώω;!) και αποφάσισαν να σφραγίσουν τη φιλία τους με έναν γλυκό και τραγανό τρόπο.
Μασκότ του μαγαζιού είναι ο μονόκερος που ποζάρει στις περισσότερες γωνίες και εξυπηρετεί το instagrammable ύφος στο οποίο σκόπευαν εξ αρχής, με τσαχπίνικες λεπτομέρειες όπως ένα χάρτινο κουτί με «unicorn milk» και unicorn cupcakes με ροζ μάγουλα για την έξτρα χαριτωμενιά.
Το Cotton Candy milkshake μου έχει παγωτό φράουλα, λευκή σοκολάτα στο ποτήρι και από πάνω σαντιγί, μαλλί της γριάς, glitter και γεύση που μπορώ μόνο να χαρακτηρίσω ως «ροζ». Για τους μεγαλύτερους φαν της σοκολάτας υπάρχει το Willy Wonca (σιρόπι σοκολάτας, αλειμμένη πραλίνα στο ποτήρι, chocolate chips, σαντιγί και έξτρα σοκολάτα στην κορυφή για σίγουρο overdose) και επιλογές όπως Milk and Cookies με μπισκότα οreo ή το Caramel Macchiato για τους λάτρεις του καφέ.
Όσο εγώ σκέφτομαι το σχέδιο επίθεσης στο cupcake μονόκερο που με γλυκοκοιτάζει, μία ακόμα κοπέλα μπαίνει στο μαγαζί και ζητάει λεμονάδα με γεύση μπισκότο. Κανένας δεν φαίνεται να παραξενεύεται με την παραγγελία εκτός από εμένα που ρωτάω «τι ακριβώς εννοείς;» μπουκωμένη.
Όσο και να προσπαθώ να καταλάβω με ποιον τρόπο ακριβώς προκύπτει η παραπάνω (λίγο διεστραμμένη) δημιουργία, κανείς δεν αποκαλύπτει τη μυστική συνταγή, απλώς μου δίνουν στο τέλος να δοκιμάσω. Και όντως ισχύει. Είναι μία λεμονάδα με γεύση μπισκότο. Και μου αρέσει, μέσα στη γλυκιά ξυνίλα της.
Μέσα στις επόμενες μέρες θα προστεθούν κάποια καινούρια πράγματα στο μενού εμπνευσμένα από το Halloween επομένως, αν σου αρέσει η κολοκύθα, το pumpkin spice και τα spooky πράγματα έχεις ακόμα έναν λόγο να πας.
Η μυρωδιά των φρεσκοαλεσμένων κόκκων, η πλούσια γεύση τους και η μοναδική τους δυνατότητα να εμπλουτίζουν γλυκά και επιδόρπια, καθιστούν τον καφέ αναπόσπαστο κομμάτι της γαστρονομίας και ιδιαίτερα της ζαχαροπλαστικής
«Θυμάμαι τον εαυτό μου πιτσιρικά να πίνω καφέ φίλτρου, όταν τον πρωτογνώρισα στην Ελλάδα τη δεκαετία του ʼ60. Αγαπούσα και τον ελληνικό, αλλά όσο να πεις, το ξενόφερτο και το νέο είχε τη χάρη του»
Aναρωτηθήκατε ποτέ απο πού προήλθε ο καφές, απο που ξεκίνησε αυτό το μικρό φρούτο καφεόδεντρου; Ετοιμαστείτε για ένα ταξίδι στον χρόνο και τις ηπείρους.
22°
