Πίσω στην Αθήνα, πρώτη εβδομάδα του Σεπτέμβρη, κάνω τάχα πως πεθύμησα τα αθηναϊκά μου στέκια και συλλέγω πληροφορίες για όσα έγιναν τον καιρό που έλειπα από την πόλη. Όμως στην καρδιά μου και κυρίως στη μνήμη μου επικρατούν όλα τα ωραία που έζησα εκεί μακριά, στις θάλασσες του Νότου, στα μικρά χωριά της πατρίδας, στα μαγευτικά ειρηνικά ακρογιάλια, εκεί που όλα μοιάζουν αλλά και είναι αυθεντικά. Από όσα έζησα εγώ αλλά και όσα μου μεταφέρουν οι φίλοι που μιλάμε και αλλάζουμε εντυπώσεις, η ελληνική κουζίνα μεσουράνησε, άλλες φορές μένοντας πιστή στην παράδοση, κι άλλες παίρνοντας το δρόμο του γκουρμέ. Το μόνο σίγουρο, πάντως, είναι ότι τις κρύες νύχτες του χειμώνα θα θυμόμαστε εκείνη την ολόδροση ντομάτα που ο ταβερνιάρης σέρβιρε κατευθείαν από τον μπαχτσέ, το νεκταρίνι που πλύναμε στη θάλασσα ή τον σαργό που πιάστηκε ένα τέταρτο πριν την άφιξή μας στην παραθαλάσσια ταβέρνα. Αυτό που τελικά μένει από τα καλοκαίρια του Αιγαίου είναι η γεύση της ξεγνοιασιάς όταν όλα, προϊόντα, άνθρωποι και ζωές είναι λίγο πιο αληθινά.
Κύθνος
Το πρωί ξεκινάγαμε με κάτι κομψό. Σπιτική γκαζόζα στη Gazoza. Μέσα στη Χώρα. Μετά ερχόντουσαν οι πίτες, οι σφουγγατόπιτες και οι ρακές.
Δονούσα 1
Γίγαντες τηγανητοί με σκορδαλιά ντομάτας, σε δεύτερο πλάνο η πιπερόπιτα και η θάλασσα. Στην Κόρη του Μιχάλη, την πιο ωραία ταβέρνα του νησιού (και δεν σας δείξαμε το τρίπατο παστίτσιο…).
Λακωνία
Χαμένοι σε road trip μεταξύ Ταίναρου και Ελαφονήσου, τρώγαμε φρούτα από τα μποστάνια και κάναμε σχέδια επί χάρτου.
Δονούσα 2
Σαλάτα με ντόπια ρόκα και σταφύλια, ξινοτύρι Νάξου, σος λεμόνι-μουστάρδα-μέλι, κόκκινα πιπέρια-έπος! Μια βουτάγαμε στη πιατέλα, μια ρίχναμε ματιές στην πανσέληνο που έβγαινε πίσω από το βουνό. Και πάλι στην ταβέρνα Η Κόρη του Μιχάλη.
Κυρά Ποθητή
Σχοινούσα
Καλαμάρι που σπαρταράει με πουρέ ντόπιας φάβας. Ανάρπαστο, στην ταβέρνα Κυρά Ποθητή.
Τήνος
Στο νησί που έχει εκτοξευτεί γαστρονομικά (ε, και μια στάλα τις τσίμπησε τις τιμές), φάγαμε στο έξοχο Θαλασσάκι σαλάτα με ντομάτα από το μποστάνι τους, τηνιακό λαδοτύρι να ξεχνάς το όνομά σου και λιαστή ντομάτα. Πάνω στο κύμα.
Ψαρά
Ψαρά
Στην ταβέρνα Σπιτάλια από νωρίς το μεσημέρι για ουζάκια, σαρδελίτσες και θέα στων Ψαρών την (ολο)Μαύρη Ράχη.
Λειψοί
Ξυπόλητοι γκουρμέ με ταμπουλέ και ταρτάρ τόνου, στην παραλία Κατσαδιά και στην ταβέρνα Dilaila.
Μεσσηνία
Όταν ο ταβερνιάρης είναι και ψαράς, τρώγαμε σάλπες και σαργουδάκια ψαρεμένα μπροστά μας εκείνη την ώρα! Ταβέρνα Μπάμπης, στη μαγευτική παραλία της Σάντοβας.
«Θυμάμαι τον εαυτό μου πιτσιρικά να πίνω καφέ φίλτρου, όταν τον πρωτογνώρισα στην Ελλάδα τη δεκαετία του ʼ60. Αγαπούσα και τον ελληνικό, αλλά όσο να πεις, το ξενόφερτο και το νέο είχε τη χάρη του»
Η μυρωδιά των φρεσκοαλεσμένων κόκκων, η πλούσια γεύση τους και η μοναδική τους δυνατότητα να εμπλουτίζουν γλυκά και επιδόρπια, καθιστούν τον καφέ αναπόσπαστο κομμάτι της γαστρονομίας και ιδιαίτερα της ζαχαροπλαστικής
Aναρωτηθήκατε ποτέ απο πού προήλθε ο καφές, απο που ξεκίνησε αυτό το μικρό φρούτο καφεόδεντρου; Ετοιμαστείτε για ένα ταξίδι στον χρόνο και τις ηπείρους.
11°
Κυρά Ποθητή
Θαλασσάκι
Ψαρά
