Αν δεν πας στο μαγαζί του Πρέκα, δεν έχεις πάει στη Σύρο

Το καλοκαίρι για εμένα μπορεί να ξεκινάει αλλού, όμως πάντα τελειώνει στη Σύρο. Συμβαίνει νομίζω με το κάθε παιδί που περνάει τους ξέγνοιαστους μήνες του χρόνου σε ένα εξoχικό με θάλασσα και μεγαλώνοντας δεν μπορεί να νιώσει πραγματικές διακοπές χωρίς μεσημεριανό ύπνο στο παλιό του κρεβάτι και κόκκους άμμου στα σεντόνια να τον γαργαλούν.

Σε ένα τέτοιο τέλος καλοκαιριού πριν από πολλά χρόνια βρέθηκα για πρώτη φορά στο μαγαζί του Κώστα Πρέκα, συνοδεύοντας τη μαμά μου στα ψώνια της για χαλβαδόπιτες και λουκούμια που έπρεπε να γυρίσει πίσω στην Αθήνα ως δώρα στους συγγενείς.

Όσο εκείνη διάλεγε τι θα αγοράσει, εγώ χάζευα τα ψηλά ράφια και τα περίεργα βαζάκια (δεν ήξερα ακόμα να διαβάζω τις ετικέτες τους) και τελικά την προσοχή μου τράβηξε ένα μεγάλο, οβάλ, λευκό αντικείμενο που δεν μου θύμιζε τίποτα. Το βλέμμα μου πρέπει να ήταν γεμάτο περιέργεια, καθώς το πρόσεξε ο ίδιος ο κύριος Κώστας και με πληροφόρησε πως κοιτούσα ένα αβγό στρουθοκαμήλου. Γούρλωσα τα μάτια και αναφώνησα «ΟΥΑΟΥ!».

Δεν το αγοράσαμε, παρόλες τις προσπάθειές μου.

Από τότε κάθε φορά που μπαίνω στο μαγαζί, πρώτα κοιτάω στο ίδιο σημείο που είχα δει τότε το αβγό και έπειτα διαλέγω τι θέλω να ψωνίσω.

Υπάρχει λοιπόν ένα μαγικό παντοπωλείο στην αγορά της Σύρου όπου μπορείς να βρεις ό,τι τραβάει η όρεξή σου, ακόμα και αβγά στρουθοκαμήλου. Οι μυρωδιές και τα ζωηρά χρώματα δεν περιορίζονται στα κουτάκια και τα μπουκάλια ενώ με το που διαβείς το κατώφλι θα αισθανθείς σαν να έχεις μπει σε μία περίεργη μηχανή του χρόνου, όπου το παλιό βασιλεύει αλλά ταυτόχρονα ζει σε πλήρη αρμονία με το σύγχρονο με απόλυτο σκοπό να ικανοποιήσουν εσένα, τον τυχερό πελάτη.

Μαέστρος σε όλο αυτό είναι ο Κώστας Πρέκας, ο οποίος σπούδασε φυσιοθεραπευτής, πέρασε από σερβιτόρος και τελικά στις αρχές της δεκαετίας του '90 αποφάσισε να μετατρέψει ένα προπολεμικό συριανό μπακάλικο στην προσωπική του γευστική όαση.

Η ιδέα του να ανοίξει ένα μπακάλικο με παραδοσιακά ελληνικά προϊόντα ήταν τελείως αντίθετη με την τάση της εποχής, όπου η διαφήμιση μεσουρανούσε και οι περισσότεροι είχαν στραφεί σε οτιδήποτε ξενόφερτο, κυρίως αμερικάνικο. Κι όμως εκείνος ταξίδευε από νησί σε νησί και τόπο σε τόπο, αναζητώντας τις πιο νόστιμες ντόπιες λιχουδιές για να φέρει μαζί του πίσω στην Σύρο.

Οι μόνιμοι κάτοικοι τον στήριξαν, παρόλες τις επιφυλάξεις τους («Τι εννοείς δεν πουλάς κόκα κόλα, Κώστα; Δεν θα φτουρίσει αυτό το μαγαζί.») και έπειτα ακολούθησαν οι επισκέπτες με όρεξη να ανακαλύψουν νέες γεύσεις και να θυμηθούν παλιότερες.

Σήμερα δεν υπάρχει ένας Έλληνας σεφ που σέβεται τον εαυτό του και δεν γνωρίζει τα προϊόντα Πρέκα, από τον πολτό μάραθου που κάνει κάθε συνταγή να μοσχοβολάει μέχρι τις αξεπέραστες λιαστές ντομάτες (τις οποίες ξεκίνησε να πουλάει before it was cool), την κάπαρη, το σουσάμι που καλλιεργεί ο ίδιος στην Ορεστιάδα και αμέτρητα άλλα καλούδια που προκαλούν μία ταχυπαλμία σε κάθε λάτρη του καλού φαγητού.

Εμείς οι γλυκατζήδες έχουμε ιδιαίτερη αδυναμία στη βυσσινάδα της γιαγιάς (της κανονικής γιαγιάς του κυρίου Κώστα), στις πεντανόστιμες μαρμελάδες, στα κλασσικά και αξεπέραστα λουκούμια του Κορρέ, ενώ μία νέα ιδέα με όνομα «συριανά γλυκοπαντρέματα» είναι ο λόγος που δεν κοιμάμαι τα βράδια. Πρόκειται για την ένωση δύο παραδοσιακών γλυκών της Σύρου σε ένα καινούριο «υβρίδιο» που συνδυάζει τις γεύσεις με τρόπο τέτοιο ώστε ο ουρανίσκος σου να γεύεται κάτι τελείως πρωτόγνωρο, ακόμα και αν έχεις φάει χαλβαδόπιτα εκατοντάδες φορές στο παρελθόν.

Προσωπικό αγαπημένο είναι η μαρμελάδα σύκο με παστελαριά, η οποία αλείφεται πάνω σε ψωμί με βούτυρο και απογειώνει το καλοκαιρινό πρωινό, ενώ το πάντρεμα παστελαριάς (ξανά) με γέμιση χαλβαδόπιτας δημιουργεί ένα έδεσμα που θυμίζει στην όψη γκοφρέτα και σε κάνει να βγάζεις περίεργους ήχους απόλαυσης όσο το γεύεσαι. Καλύτερα να μην είσαι κοντά σε άλλα άτομα για την πρώτη δοκιμή.

O κύριος Κώστας με πληροφορεί με βεβαιότητα και περηφάνια πως ακόμα και χωρίς την καλοκαιρινή σεζόν, το μαγαζί θα επιβίωνε. To εργοστάσιο βιομηχανίας Πρέκας είναι το μοναδικό του νησιού που έχει αντέξει την κρίση και συνεχίζει να ευδοκιμεί. Η στροφή του κόσμου προς το υγιεινό και το ελληνικό έχει υπάρξει άκρως βοηθητική ενώ η άριστη ποιότητα των προϊόντων κάνουν όχι μόνο τους μόνιμους κατοίκους της Σύρου να τον εμπιστεύονται με δεμένα τα μάτια, αλλά και πολλούς παθιασμένους foodies να τον αναζητούν από όλες τις γωνίες της χώρας.

Αφού τελειώσαμε την κουβέντα μας και με εφοδίασε με τις αγαπημένες μου νοστιμιές, με ρώτησε αν μαγειρεύω. Εγώ κορδώθηκα, απάντησα πως έχω γίνει φίνα μαγείρισσα από τότε που μετακόμισα στο δικό μου σπίτι και πως ψάχνω τρόπους να κάνω τα πιάτα μου νόστιμα αλλά υγιεινά ταυτόχρονα. Μου έδωσε το τηλέφωνό του και μου επέτρεψε να τον καλέσω για ότι συμβουλή χρειαστώ.

«Ακόμα και αν έχεις υλικά που δεν ταιριάζουν καθόλου μεταξύ τους, πάρε με να σου πώς θα τα μαγειρέψεις».

Έφυγα από το μαγαζί και αισθανόμουν πως έχω μπει σε κάποιο club που σου επιτρέπεται η είσοδος μόνο αν είσαι σε λίστα VIP. Αναρωτιέμαι αν πρέπει να το παίξω δύσκολη και να περιμένω τρεις μέρες πριν του στείλω το πρώτο μήνυμα.