Πριν 90 χρόνια η Πλατεία Θεάτρου με τη Διπλάρειο Σχολή που δεσπόζει (και ήταν το πρώτο σκεπαστό θέατρο της πόλης) ήταν το εμπορικό κέντρο της Αθήνας και έσφυζε από ζωή. Κάτω από τη Βαρβάκειο Αγορά και δίπλα από τα δερματάδικα και τσαγκαράδικα του Ψυρρή, ταβέρνες όπως το Δίπορτο, η στοά του Βαγγέλη, ο Τσιμπούκας της Ευριπίδου, ο Μπαρμπα Τάσος της Σωκράτους και η γνωστή Κληματαριά, ήταν για τους ανθρώπους του εμπορίου και των συντεχνιών, φιλικά στέκια με απλά, μαγειρευτά φαγητά, φασολάδα, ρέγγα, γαρδούμπες και κρασί από τις μάννες, τα δρύινα βαρέλια. Μερικές φορές, τα μεσημέρια του Σαββάτου, μετά τη δουλειά, το φαγητό εξελισσόταν σε μικρό αυτοσχέδιο γλέντι. Τότε που ο κόσμος ακόμα εκτιμούσε το βαρελίσιο κρασί και τα κρασοπουλιά.
Στα τέλη του Αυγούστου, οι ταβερνιάρηδες της περιοχής έβγαζαν τα μεγάλα βαρέλια στην Πλατεία για να τα πλύνουν.
Φωτο: Κωνσταντίνα Γκαντέλα
Φέτος, στις 29 και 30 Αυγούστου, η Κληματαριά γιορτάζει τα 90 χρόνια της και το τέλος του καλοκαιριού με ένα μεγάλο διήμερο γλέντι, από τις 8 μ.μ. μέχρι τις 2 τη νύχτα, με φιλοξενούμενους δεκάδες μουσικούς που έχουν περάσει από τα τραπέζια της και έχουν στήσει παρόμοια γλέντια. Ανάμεσα τους ο απαστράπτων σταρ του κλαρίνου Γιώργος Μάγκας, η Φωτεινή Βελεσιώτου, ο «Χαίνης» Δημήτρης Αποστολάκης, ο Μανώλης Πάππος, ο κιθαρίστας Δημήτρης Λάππας, οι Ρεμπελέτικο, ο θρύλος της παραδοσιακής μουσικής Νίκος Σαραγούδας, η Κατερίνα Τσιρίδου και άλλοι. Ακριβώς εκεί που ήταν κάποτε το ιερό του Απόλλωνα…
Φωτο: Κωνσταντίνα Γκαντέλα
…και αργότερα το καφενείο για τα μνημόσυνα της διπλανής εκκλησίας του Άη Γιάννη. Που από το 1927, εξελίχθηκε σε ένα από τα πιο γνωστά οινομαγειρεία της Αθήνας, την Κληματαριά. Ο πρώτος ιδιοκτήτης, ο Γεροδήμος, είχε δεχθεί μηνύσεις από τη Χωροφυλακή γιατί το είχε μετατρέψει σε «Διασκεδαστήριο» - μάλιστα στα αρχεία της ταβέρνας (ό,τι γλύτωσε από τη μεγάλη πυρκαγιά του 2005) υπήρχε και η παλιά ταμπέλα «Απαγορεύονται τα τραγούδια» που, όταν έρχονταν μερακλήδες πελάτες με το μπαγλαμαδάκι τους όπως ο Βαμβακάρης και ο Παπαϊωάννου και άρχιζαν να «μελώνουν», γύριζαν απλώς την ταμπέλα από την ανάποδη.
Φωτο: Κωνσταντίνα Γκαντέλα
Το 1961 το εστιατόριο «Κοσμικό» στην Ομόνοια (όπου Hondos Center σήμερα) κατεδαφίστηκε και αναζήτησε στέγη στην Κληματαριά με την επωνυμία «Νέο Κοσμικό» η οποία όμως δεν καθιερώθηκε. Ούτε και οι νέοι ιδιοκτήτες, το 1996, που προσπάθησαν να το βαφτίσουν «Νέα Αγορά» τα κατάφεραν. Η «Κληματαριά» έχει γερές ρίζες και έναν όμορφο, ευωδιαστό μύθο να την περιβάλλει.
Φωτο: Κωνσταντίνα Γκαντέλα
Σήμερα, με τους τοίχους φορτωμένους ιστορία και τα κιτρινωπά, καμένα χρώματα της πυρκαγιάς άθικτα, με τις τεράστιες γάστρες-ευρεσιτεχνία του κυρίου Περικλή, που σιγοψήνουν κρέατα και φαγητά (το κότσι ενθουσιάζει τους γερμανούς πελάτες), με μικρές, τρυφερές λεπτομέρειες στις γωνιές, τα πυκνά φυλλώματα της κληματαριάς και τη γλυκιά αίσθηση του παρελθόντος, η Κληματαριά είναι γεμάτη με παρέες νεαρών τουριστών και Αθηναίους που γυρεύουν να φάνε και να ξαποστάσουν. Και όπως οι αρχαίοι Αθηναίοι να αποχαιρετίσουν το καλοκαίρι με μία γιορτή.
«Θυμάμαι τον εαυτό μου πιτσιρικά να πίνω καφέ φίλτρου, όταν τον πρωτογνώρισα στην Ελλάδα τη δεκαετία του ʼ60. Αγαπούσα και τον ελληνικό, αλλά όσο να πεις, το ξενόφερτο και το νέο είχε τη χάρη του»
Η μυρωδιά των φρεσκοαλεσμένων κόκκων, η πλούσια γεύση τους και η μοναδική τους δυνατότητα να εμπλουτίζουν γλυκά και επιδόρπια, καθιστούν τον καφέ αναπόσπαστο κομμάτι της γαστρονομίας και ιδιαίτερα της ζαχαροπλαστικής
Aναρωτηθήκατε ποτέ απο πού προήλθε ο καφές, απο που ξεκίνησε αυτό το μικρό φρούτο καφεόδεντρου; Ετοιμαστείτε για ένα ταξίδι στον χρόνο και τις ηπείρους.
