Πικ νικ: The old fashioned outing

Της Μαριαλένας Δ. Φραντζή* Chef de Cuisine

---

Με το θερμόμετρο ήδη να ξεπερνά τους 30 βαθμούς, είναι η πλέον κατάλληλη εποχή για εξορμήσεις στην εξοχή. Είναι επίσης εποχή να θυμηθούμε παλιές συνήθειες, τότε που το φαγητό ήταν ιεροτελεστία απόλαυσης. Η απολαυστική ιεροτελεστία που σήμαινε περνάω χρόνο με τον εαυτό μου και την παρέα μου, απολαμβάνοντας τις αρετές της μίας εκ των πέντε αισθήσεων: αυτή της γεύσης!

Η όλη φιλοσοφία του πικ νικ είναι βασισμένη στο όνομά του. Στα γαλλικά συναντήθηκε πρώτη φορά το 1692 ως pique-nique, που μεταφράζεται ως «διαλέγω μικρά πράγματα»... Τα picnics, διεθνώς, έχουν συχνά οικογενειακό προσανατολισμό, αλλά μπορούν επίσης να είναι μεταξύ δύο ανθρώπων ή μιας μεγάλης παρέας φίλων ή συναδέλφων, ακόμα και εκδρομέων που αποσκοπούν στο να παρακολουθήσουν ένα γεγονός/δραστηριότητα στην εξοχή (ναι, οι αγώνες ράλι είναι τέτοιες περιπτώσεις!). Έχει δε, στην εποχή μας, επίσης μερικές φορές τη μορφή ενός «διευρυμένου» μπάρμπεκιου.

Στη χώρα μας, η ιστορική καταγραφή ορίζει την Πρωτομαγιά σαν την ημέρα με τις περισσότερες εξορμήσεις για πικ νικ, στη Γαλλία την ημέρα της εορτής της Βαστίλης, στις ΗΠΑ την 4η Ιουλίου, ενώ στην Ιταλία τη δεύτερη ημέρα του Πάσχα.

Ξεκινώντας από την προετοιμασία του εξοπλισμού μας, χρειαζόμαστε ένα ψυγείο ταξιδιού, παγοκύστες και παγούρια τύπου «thermos» ώστε να μην αλλοιωθούν τα τρόφιμα και τα ποτά μας. Οπωσδήποτε πλαστικά ή χάρτινα ποτήρια και πιάτα, χαρτοπετσέτες, σακούλες για να μαζέψουμε μετά τυχόν σκουπίδια (μην ξεχνάμε τον σεβασμό στον χώρο που μας φιλοξενεί!) και φυσικά το σήμα κατατεθέν του πικ νικ: το καρό τραπεζομάντηλο!

Για όλους όσοι κατατάσσετε τον εαυτό σας στους μερακλήδες, διατίθενται σε ειδικά καταστήματα, και φυσικά μέσω διαδικτυακών καταστημάτων, ειδικά ψάθινα καλαθάκια που σε μία αποθέωση της εργονομίας μπορεί να «κρύβουν» μέσα τους έναν εξαιρετικά και άρτια τακτοποιημένο κόσμο εξοπλισμού εστίασης!

Το νερό είναι απαραίτητο και καλό θα ήταν να υπάρχει σε μεγάλη ποσότητα, μπορούμε να έχουμε μαζί μας καφέ για το πρωί ή κάποιο κρασί που θα συνοδεύει το γεύμα μας και φυσικά να φτιάξουμε μόνοι μας σπιτική λεμονάδα ή βυσσινάδα που, αν έχουμε παιδιά, σίγουρα θα τα ξετρελάνει.

Στη δράση

Προχωράμε στο αγαπημένο μου μέρος του άρθρου, που δεν είναι άλλο από το φαγητό! Αν προσέξατε, στον εξοπλισμό δεν ανέφερα πουθενά μαχαιροπήρουνα. Όχι, δεν το ξέχασα… Έγινε διότι πολύ απλά δεν τα χρειαζόμαστε. Το πικ νικ, όπως μου αρέσει να λέω, είναι  ένα χαστούκι στο savoir vivre και αυτό γιατί οι παρασκευές μας θα είναι όλες finger food. Λέγοντας τη λέξη πικ νικ, το πρώτο που μας έρχεται στο μυαλό είναι τα κλασικά και αγαπημένα κεφτεδάκια.

 

 

Προτείνω: 
1) Κεφτεδάκια από κιμά κοτόπουλου με δυόσμο και ανθότυρο.
2) Κεφτεδάκια αρνίσια με καπνιστή πάπρικα και θυμάρι.
3) Κεφτεδάκια μοσχαρίσια με τρίμα φέτας.

Σε καμία περίπτωση δεν θα μπορούσαν να λείπουν οι παραδοσιακές πίτες ή τα ατομικά πιτάκια. Εδώ οι επιλογές μας είναι πραγματικά ατέλειωτες. Πίτες με τυρί, με κρέας που ενδεχομένως έχει περισσέψει στο ψυγείο μας, χορτοφαγικές κ.τ.λ. Προτείνω μία από κάθε είδος ώστε να καλυφθούν όλα τα γούστα.

1) Τυρόπιτα με χειροποίητο φύλλο, ανάλατα τυριά όπως μανούρι ή ανθότυρο, ρίγανη και καραμελωμένα κρεμμύδια.
2) Κοτόπιτα με χρωματιστές πιπεριές. 
3) Χορτόπιτα με σέσκουλα, μυρώνια, φρέσκο κρεμμύδι και πλιγούρι. 

Εύκολα και νόστιμα mini σουβλάκια, είτε κρεατικών είτε λαχανικών.

Για το τέλος αφήνουμε τα γλυκά. Αποφεύγουμε τη σοκολάτα και τα παγωτά. Σε αυτή την περίπτωση θα ήταν καλό να φτιάξουμε κάποιο κέικ, διάφορα βουτήματα, όπως κουλούρια κανέλας ή μπισκότα βρώμης με καρύδα.

Φεύγοντας μαζεύουμε τον χώρο που μας φιλοξένησε και τον αφήνουμε τακτοποιημένο, και καθαρό. Φοράμε την καλή μας διάθεση, δένουμε τη ζώνη μας και φύγαμε! Καλές εξορμήσεις!