Με αφορμή το Αuthentic Big Blue, τη μεγαλειώδη αυτή αθλητική και γαστρονομική διοργάνωση που διοργανώνεται τον Σεπτέμβριο 2017, η Αμοργός κινητοποιείται, οργανώνεται και δημιουργεί. Όλα τα πολιτιστικά προικιά του νησιού βάζουν τα καλά τους και προετοιμάζονται να υποδεχθούν τους προσκαλεσμένους. Πρωταγωνιστές στην ανάδειξη του μαγικού κόσμου της Αμοργού είναι τα καφενεία της, οι θεματοφύλακες της αγίας καθημερινότητας του νησιού. Σας παρουσιάζουμε 5 από τα πιο ξεχωριστά καφενεία της Αμοργού. Καθένα του έχει τον μύθο του, τους φανατικούς πελάτες του και έχει και κάποιο ρόλο να παίξει (υπομονή μέχρι να βγει το πρόγραμμα των εκδηλώσεων). Αναλυτικότερες πληροφορίες για την ιστορία των καφενείων υπάρχουν στα σχετικά link και προέρχονται από την έκδοση μου τα «Καφενεία της Ελλάδας» (2013).
Καφενείον η Ναυτιλία στα Κατάπολα
Το 1960 Νίκος Πρέκας ανέλαβε το μαγαζί από τον πατέρα του. Ήταν η εποχή που κατέφθαναν οι πρώτοι τουρίστες. Ο καφενές γίνεται ναυτιλιακό πρακτορείο – καφενείο η Ναυτιλία – αλλά και ταβέρνα το βράδυ. Εκείνη την εποχή στρώθηκαν τα καταπληκτικά μωσαϊκά και έγινε η ανεπανάληπτη διακόσμηση…Οι πιο συνήθεις πελάτες, μισόν αιώνα αργότερα, το 2010, ήταν οι τρεις μύθοι της Αμοργού: ο Νίκος Πρέκας ο «καφετζής», ο φημισμένος καπετάνιος ∆ήμητρης Σκοπελίτης και ο Λεωνίδας Βλαβιανός, μεγαλοκτηνοτρόφος και περίφημος λαγουτιέρης… Σήμερα, τώρα που κι οι τρεις ταξίδεψαν, ο ένας μετά τον άλλον στους ουρανούς, το καφενείο το λειτουργεί η κόρη του, που το συντηρεί όπως ήταν παλιά για να θυμούνται οι παλιοί και να γνωρίζουν οι νέοι κάποια ίχνη από τα υπέροχα χρόνια της αθωότητας...
Καφενείον ο Πάρβας στη Χώρα
Το καφενείο του Πάρβα και η ζωή του ∆ημήτρη Γιαννακού, στη χώρα της Αμοργού έχει εμπνεύσει την ταινία «Πάρβας, άγονη γραμμή» του Γεράσιμου Ρήγα. Το θέμα της απλό. Η ζωή του γέροντα καφετζή Πάρβα στην Αμοργό. Η καθημερινή επανάληψη των ίδιων κινήσεων επί χρόνια. Το ψήσιμο του καφέ, δυο κοφτές κουβέντες με τους πελάτες του μαγαζιού, ατελείωτες σιωπές, το σκάψιμο στο χωράφι, το πότισμα των ζαρζαβατικών, το πήγαινε έλα στο καφενείο…
…Σήμερα δυο νέα παιδιά ο Χρήστος και η Νίκη, βάστηξαν το πνεύμα του μαγαζιού, ως στέκι των ηλικιωμένων της Χώρας -των λεγόμενων «χαμπαρέλων»- που σχολιάζουν την τοπική καθημερινότητα και αποτελούν ταυτόχρονα ένα ενδιαφέρον θέαμα για τους επισκέπτες, που με χαρά ανακαλύπτουν ότι ο μύθος του καφενείου του Πάρβα με κάποιο τρόπο συνεχίζεται.
Καφενείο του Μάκη στην Αρκεσίνη
Στο εσωτερικό του καφενείου του Μάκη μόλις είκοσι τετραγωνικά χώρος, τέσσερα τραπεζάκια, η κουζίνα και σ’ ένα εκθετήριο λιγοστά είδη μπακάλικου, το τεζιάκι -η ξύλινη κατασκευή με τον μπλε χρωματισμό της- θυμίζει σκηνικό τέμπλου ταπεινής αιγαιοπελαγίτικης εκκλησιάς. Ο καφετζής αφού ετοιμάσει ιεροτελεστικά τον καφέ, με την ίδια ευλαβική τελετουργία τον φέρνει στο τραπέζι, κάθεται πλάι μου και λέει την ιστορία του…Ο Μάκης Λούδαρος, μέχρι το 1975 εργαζόταν σερβιτόρος στο καφενείο «Ελλάς» στο Κολωνάκι δίπλα στο «Βυζαντινό» και γνώριζε καλά τη ζωή της Αθήνας…
Το καφενείο του Νικήτα, εσωτερικά είναι ευρύχωρο, έχει ένα όμορφο μωσαϊκό για πάτωμα και αρκετά τραπέζια. Το βλέμμα σου κλέβει ένας παλιός μπλε νησιώτικος καναπές –χαρακτηριστικός τύπος Αμοργιανού καναπέ, με τους κυματισμούς στην πλάτη, τα κομψά μπράτσα και τον αποθηκευτικό χώρο κάτω από το κάθισμα, και από πάνω η αφίσα της ταινίας που έκανε διάσημη την Αμοργό, Το «Απέραντο γαλάζιο». Υπέροχος συνδυασμός… Περισσότερα.
«Θυμάμαι τον εαυτό μου πιτσιρικά να πίνω καφέ φίλτρου, όταν τον πρωτογνώρισα στην Ελλάδα τη δεκαετία του ʼ60. Αγαπούσα και τον ελληνικό, αλλά όσο να πεις, το ξενόφερτο και το νέο είχε τη χάρη του»
Η μυρωδιά των φρεσκοαλεσμένων κόκκων, η πλούσια γεύση τους και η μοναδική τους δυνατότητα να εμπλουτίζουν γλυκά και επιδόρπια, καθιστούν τον καφέ αναπόσπαστο κομμάτι της γαστρονομίας και ιδιαίτερα της ζαχαροπλαστικής
Aναρωτηθήκατε ποτέ απο πού προήλθε ο καφές, απο που ξεκίνησε αυτό το μικρό φρούτο καφεόδεντρου; Ετοιμαστείτε για ένα ταξίδι στον χρόνο και τις ηπείρους.
12°
