Αυτόν τον Αύγουστο η Αθήνα μού φάνηκε πιο γεμάτη από κάθε άλλη φορά: δύο φορές προσπάθησα να πάω τα παιδιά μου σε μέρη που δεν είχε, όχι θέση, ούτε γωνίτσα, στο Αστεροσκοπείο του Θησείου και στο Πλανητάριο της Πεντέλης. Το Μοναστηράκι ήτανε κάθε μέρα τίγκα στον τουρίστα ΚΑΙ στον Αθηναίο, που έβγαινε βόλτα με το σκεπτικό «έλα μωρέ, Αύγουστος, άδεια θα είναι…»
Αλλά δεν ήταν (άδεια). Οι αντιπροσωπείες ήτανε όλες κλειστές, έτσι και σου χαλάσει το πλυντήριο Αύγουστο (καλή ώρα), την έβαψες. Ή το αυτοκίνητο, το λάπτοπ, το καζανάκι, το ίντερνετ, το τσερβέλο, το τηλέφωνο. Υδραυλικοί, ηλεκτρολόγοι, γκαραζιέρηδες και πλαστικοί χειρουργοί, τα επαγγέλματα που δεν έχουνε γονατίσει δηλαδή, την κοπάνησαν. Υπάρχει μια χαλαρότητα όμως στη θερινή Αθήνα, μια ηρεμία: ό,τι και να σου χάλασε, συμβιβάζεσαι με την ιδέα. Σκέφτεσαι ότι μπορείς, άμα θέλεις, να πας για μπάνιο στη θάλασσα. Μπορείς να κοιμηθείς μισή ωρίτσα το απόγευμα ακούγοντας τα τζιτζίκια με το ένα σου αυτί, σίγουρος/η ότι έχεις καιρό ακόμα, η μέρα είναι μεγάααααλη, θα ισχύει ακόμα, ως μέρα, όταν ανοίξεις τα μάτια.
Ή μπορείς να πας για ένα ποτήρι παγωμένο άσπρο κρασί – το «By the Glass wine bar & bistrot» έχει όλα τα κρασιά του κόσμου στη σωστή θερμοκρασία, ξηρά και φρουτώδη, γλυκά και καπνιστά και ό,τι του καπνίσει του καθενός. Έχει βγάλει τραπεζάκια απέναντι, στη μικρή δροσερή πλατεία μπροστά στην εκκλησία της Αγίας Τριάδας, ανάμεσα στη Σουρή, τη Φιλελλήνων και την Αμαλίας… αισθάνεσαι λίγο σαν να βρίσκεσαι σε νησί εκεί, όπως (αισθάνεσαι) και σε άλλες πλατείες, ή γωνίες, της Αθήνας. Τη νύχτα πέφτει η θερμοκρασία, και η κίνηση. Ανεβαίνει η διάθεσή σου να κουνηθείς από τη θέση σου, να συζητήσεις. Ίσως και να πιεις.
Το «By the Glass» έχει λοιπόν πλούσια κάβα και συνοδευτικά νόστιμα πιάτα, κεφτεδάκια, σαλάτες, μπρουσκέτες, ελαφρά καλοκαιρινά πράγματα που σηκώνουν κρασί. Καθίσαμε στη στοά Ράλλη, που έχει επιπλέον δροσιά (ανεμιστήρες ή ερκοντίσιον), κι ένα μικρό ξενοδοχείο στο βάθος στο οποίο μπαινοβγαίνουν ενθουσιασμένοι κινέζοι τουρίστες. Τους έβλεπα να περνάνε πίσω από την πλάτη των φίλων μου, χαμογελαστούς που βρίσκονται στην Ελλάδα, ίσως έτοιμους να φύγουνε για κάποιο νησί… ο τουρίστας συνήθως είναι διερχόμενος, ένα-δυο βράδια στην Αθήνα πριν ορμήσει στο Αιγαίο με το μαγιό στα δόντια…
Μια άλλη μέρα, πιο δροσερή, πήρα «μαντύ» και παστουρμαδόπιτα από τον «Νώε, εργαστήριο χειροποίητων γεύσεων» – φτιάχνουν συγκλονιστικά πράγματα, όλα σπιτικά, παραδοσιακά και με τα καλύτερα υλικά, πίτες, λεχματζούν, ισλί κεφτέ, σινί κεφτέ, τα πάντα. Σε φρέσκα ή φρεσκο-κατεψυγμένα, τα αριστουργήματα του «Νώε» έχουν πολύ καλές τιμές (€1,50 το λεχματζούν με κιμά π.χ.) και το μαγαζί το ίδιο είναι χαριτωμένο, λαμπερό… σε προδιαθέτει να ψωνίσεις περισσότερα από όσα μπορείς να φας σε μια καθισιά, σίγουρα.
Η γιαγιά μου έφτιαχνε το παραδοσιακό αρμένικο φαγητό «μαντύ»: μικρά φιογκάκια ζύμης γεμιστά με κιμά, ψημένα στο ταψί με ζωμό ή σάλτσα – η κάθε ανατολίτισσα ή/και αρμένισσα νοικοκυρά τα φτιάχνει με τον δικό της τρόπο. Η γιαγιά είχε συνταγή Καισάρειας (=με ζωμό). Τα «μαντύ» του «Νώε» είναι πεντανόστιμα, τραγανά από πάνω και μαλακά από κάτω όπως τους πρέπει, όπως φτιάχνει ο φίλος Γιώργος Ευσταθίου το αριστουργηματικό του ρεβανί (τραγανό και σφουγγάτο ταυτόχρονα). Το «Νώε» λοιπόν έχει ξεχασμένες γεύσεις που δεν τις ξεχνάς ποτέ, και που τα παιδιά σου τις ανακαλύπτουν λες κι είναι καινούργιες με ενθουσιασμό κινέζου τουρίστα, έτοιμου να φάει τις Κυκλάδες για πρωινό…
Στον Άγιο Παντελεήμονα, επίσης, άνοιξε μέσα στο καλοκαίρι ένα «Κουρδικό πιτάδικο - Ο Νάρκισσος»: φτιάχνει παραδοσιακές σκέτες κουρδικές πίτες, άσπρες, μεγάλες και πολύ λεπτές, τις οποίες γεμίζεις με ό,τι θέλεις και τις ψήνεις ή τις τρως ωμές, ως wrap, τυλιχτές πίτες δηλαδή με λαχανικά, ψιλοκομμένο κοτόπουλο κ.λπ. κ.λπ. Οι Κούρδοι τις τρώνε όπως εμείς το ψωμί, ή αντί για ψωμί.
Μη σας ακούγονται χειμωνιάτικα όλα αυτά τα φαγώσιμα, τα προτείνω να σας βρίσκονται ασχέτως εποχής – έχουμε καιρό ακόμα μέχρι να μαζέψουμε κλαίγοντας με μαύρο δάκρυ τα βατραχοπέδιλα, έρχονται μεγάλες μέρες, ζεστά βράδια, με ωραίο ήλιο και, γιατί όχι, και με θάλασσα…
«By the Glass wine bar & bistrot», Σουρή 3, Στοά Ράλλη, Σύνταγμα, 2103232560
«Νώε - Εργαστήριο Χειροποίητων Γεύσεων», Αγίου Πολυκάρπου 6, Νέα Σμύρνη, 2114100041
«Θυμάμαι τον εαυτό μου πιτσιρικά να πίνω καφέ φίλτρου, όταν τον πρωτογνώρισα στην Ελλάδα τη δεκαετία του ʼ60. Αγαπούσα και τον ελληνικό, αλλά όσο να πεις, το ξενόφερτο και το νέο είχε τη χάρη του»
Η μυρωδιά των φρεσκοαλεσμένων κόκκων, η πλούσια γεύση τους και η μοναδική τους δυνατότητα να εμπλουτίζουν γλυκά και επιδόρπια, καθιστούν τον καφέ αναπόσπαστο κομμάτι της γαστρονομίας και ιδιαίτερα της ζαχαροπλαστικής
Aναρωτηθήκατε ποτέ απο πού προήλθε ο καφές, απο που ξεκίνησε αυτό το μικρό φρούτο καφεόδεντρου; Ετοιμαστείτε για ένα ταξίδι στον χρόνο και τις ηπείρους.
7°
