Πέθανε ο μάγος του Σαντορινιού αμπελώνα

Η Σαντορίνη και ολόκληρος ο οινικός κόσμος της Ελλάδας θρηνεί τον χαμό του Χαρίδημου Χατζηδάκη, του μάγου του Σαντορινιού αμπελώνα. Ο Κρητικός που ερωτεύτηκε την Σαντορίνη, αγάπησε και παντρεύτηκε μια Σαντορινιά, οινοποίησε το 1992 τα πρώτα κρασιά του δασκάλου του Γιάννη Μπουτάρη και αποφάσισε να γίνει οινοποιός. Και έγινε ο καλύτερος, ο μάγος του Σαντορινιού αμπελώνα. Ανθρωπος ιδιόρυθμος, εσωστρεφής,  έβγαζε τη δημιουργικότητα του και την εξωστρέφειά του στα κρασιά. Κι αν γνώριζε κανείς τις συνθήκες και τις εγκαστάσεις του -υποτυπώδεις-, την εμμονή του να παλεύει μόνος του, χωρίς επενδυτές, χωρίς ξένα κεφάλαια και να δημιουργεί τέτοιας ποιότητας κρασιά -για μένα τα καλύτερα- δικαίως θα τον αποκαλούσε μάγο.

Η ιστορία του Χαρίδημου Χατζηδάκη στη Σαντορίνη, ξεκινά το 1992, όταν ως οινολόγος συνέβαλε αποφασιστικά στη δουλειά του Γιάννη Μπουτάρη, στο εγχείρημα του τελευταίου να αλλάξει τα οινικά δεδομένα του νησιού…

Στο οινοποιείο του Μπουτάρη, o Χαρίδημος γνώρισε την Κωνσταντίνα Χρυσού που δούλευε στο λογιστήριο της εταιρείας, ερωτεύτηκαν και είπαν να αξιοποιήσουν το οικογενειακό της αμπέλι στον δρόμο για το μοναστήρι του Προφήτη Ηλία, που ήταν παραμελημένο, γιατί οι γονείς της Κωνσταντίνας είχαν φύγει από τη Σαντορίνη μετά το σεισμό του 1956, για να εγκατασταθούν στην Αθήνα. Ο Χαρίδημος ξεκίνησε την αναμπέλωση και σε μια σπηλιά στο βάθος του κτήματος φτιάξαν ένα «καναβάκι» -ένα μικρό υπόσκαφο οινοποιείο- που έγινε η βάση του οινοποιείου Χατζηδάκη.

Θυμάμαι μια αφήγηση της γυναίκας του Κωνσταντίνας Χρυσού -βρίσκονταν εν διαστάσει- πριν τρία χρόνια: «Tόχε βάλει στο μυαλό του ο Χαρίδημος να αναζωογονήσει το παλιό μας αμπελάκι, το είχα πιστέψει και εγώ. Ως ερωτευμένοι πάμε στην Κρήτη για να παντρευτούμε. Και νάσου οι γονείς του Χαρίδημου, πήγαν να με χρυσώσουν, όπως γίνεται σύμφωνα με τα έθιμα. Τότε τους λέω αφοπλιστικά, ότι θα προτιμούσα το χρυσάφι να γίνει βαρέλια, που ήταν ακριβά εκείνη την εποχή, για να ξεκινήσουμε την οινοποίηση!»

Έτσι, με μοναδικά κεφάλαια την τέχνη του και την τρέλα του ξεκίνησε τον δρόμο του.

Γύρω στο 1997 ο Χαρίδημος κάνει την πρώτη του οινοποίηση με 10.000 φιάλες, κι από τότε χρονιά με τη χρονιά βελτιωνόταν, ώσπου στις μέρες μας τα κρασιά του θεωρούνται ίσως τα καλύτερα της Σαντορίνης. Οι ποσότητές του μικρές, συνήθως δεν ξεπερνούσαν τα 100.000, αλλά η ποιότητα μαγική.

Γιατί στόχος του Χαρίδημου, δεν ήταν οι ποσότητες, αλλά το ποιοτικό κρασί. Να διερευνήσει τις γηγενείς ποικιλίες της Σαντορίνης, και να αναδείξει τον πλούτο του Σαντορινιού αμπελώνα που είχε κατά τη γνώμη του, ακόμα πολλά «κρυμμένα μυστικά», ενώ μεγάλο μέρος της παραγωγής του θα αφορούσε βιολογικά κρασιά.

Το 2016, μετά από 20 χρόνια, το όνειρο του Χαρίδημου γίνεται πραγματικότητα. Το νέο Οινοποιείο Χατζηδάκη ολοκληρώνεται μέσα σ’ ένα καταπληκτικό υπόσκαφο οινοποιείο, που βρίσκεται στα σύνορα των αμπελώνων του Πύργου Καλλίστης και του Μεγαλοχωρίου. Περισσότερα. 

*Για το οινοποιείο Μπουτάρη διαβάστε εδώ.

 **Για το οινοποιείο Χατζηδάκη διαβάστε εδώ.