Σ’ ένα οινομαγειρείο του 1812 γεμάτο αναμνήσεις ήλθε το 1995 η Ελένη Θεοδώρου, -Τηνιακή στην καταγωγή- από την Αθήνα στην Τήνο με την οικογένειά της για να φτιάξει τη φωλιά της.
Αυτό το κουτούκι, που κάποτε ήταν στέκι φαγητού και έμπνευσης περιηγητών, συγγραφέων και καλλιτεχνών, που τη δεκαετία του 60-70 ήταν πατσατζίδικο, ένα μαγαζί με ιστορία και αναμνήσεις – που αποτυπώνονται σε φωτογραφίες στον τοίχο από παρέες που την εποχή του Μεσοπόλεμου έπιναν το κρασάκι τους ή από φιγούρες γερόντων με τραγιασκάκια που κρατούν καλαθάκια με ντόπια υλικά -, εδώ λοιπόν έστησε το Κουτούκι της Ελένης, έναν χώρο μαγικό!
Το μαγαζί, δύο μακρόστενα δωμάτια που ενώνονται αναμεταξύ τους με μια καμάρα, οι τοίχοι από τηνιακή πέτρα με τις εσωτερικές παραθύρες, ιστορικές μαρτυρίες και αντικείμενα (πιπεριές και μπαχαρικά, κουτάλες και κατσαρολικά κρεμασμένα από το ταβάνι, μουσικά όργανα και πυροφάνια) με το προσωπικό γούστο της Ελένης δημιουργούν μια νοσταλγική ατμόσφαιρα. Κι ανάμεσά τους, εδώ και 20 χρόνια χειμώνα-καλοκαίρι (πάντα εκτιμώ ιδιαιτέρως τα μαγαζιά που δεν απευθύνονται μόνο στους τουρίστες του καλοκαιριού) η Ελένη με το χαμόγελο πάντα στα χείλη να εξυπηρετήσει και να μοιραστεί τις εμπειρίες της.
Αλλά και στο κατηφορικό σοκάκι μπροστά στο μαγαζί της το περιβάλλον είναι πανέμορφο χάρη στις ορτανσίες και τα λουλούδια που στολίζουν τα πεζούλια και τις γωνιές.
Από μεζέδες και φαγητά σερβίρονται αυτά που θυμίζουν την κουζίνα της επαρχίας, την κουζίνα των παιδικών μας χρόνων, τις γεύσεις των παλιών μαγέρικων. Λαχανοντολμάδες (η Ελένη περηφανεύεται για αυτούς), κουνελάκι στιφάδο, πιτσουνάκια με πιλάφι, αρνάκι με θυμάρι, μοσχάρι λεμονάτο, μπακαλιάρος σκορδαλιά. Δεν λείπουν βέβαια και οι ντόπιες συνταγές με τις μαραθοτηγανίτες, τις τηγανητές λιαστές ντομάτες, τις αρναδκιές (άγρια μανιτάρια), την αγκιναρόπιτα, τις λαδερές αγκινάρες (κλασική γεύση να γλείφεις τα δάχτυλά σου!), φρουτάλιες, τηνιακιά λούζα και σαλτσίσι, λουκάνικο ντόπιο, μελιτζάνα γεμιστή, και ντόπια τυράκια. Αν βοηθήσει ο καιρός, σερβίρονται μπαρμπουνάκια ή ό,τι άλλο θαλασσινό προκύψει. Ο ιστορικός πατσάς και η ψαρόσουπα παραμένουν τα εμβληματικά σπεσιαλιτέ του καταστήματος! Περισσότερα.
«Θυμάμαι τον εαυτό μου πιτσιρικά να πίνω καφέ φίλτρου, όταν τον πρωτογνώρισα στην Ελλάδα τη δεκαετία του ʼ60. Αγαπούσα και τον ελληνικό, αλλά όσο να πεις, το ξενόφερτο και το νέο είχε τη χάρη του»
Η μυρωδιά των φρεσκοαλεσμένων κόκκων, η πλούσια γεύση τους και η μοναδική τους δυνατότητα να εμπλουτίζουν γλυκά και επιδόρπια, καθιστούν τον καφέ αναπόσπαστο κομμάτι της γαστρονομίας και ιδιαίτερα της ζαχαροπλαστικής
Aναρωτηθήκατε ποτέ απο πού προήλθε ο καφές, απο που ξεκίνησε αυτό το μικρό φρούτο καφεόδεντρου; Ετοιμαστείτε για ένα ταξίδι στον χρόνο και τις ηπείρους.
12°
