Όλα όσα θα φας φέτος στις Κυκλάδες

Γιώργος Σαμοΐλης, Σίφνος*

Η κυκλαδίτικη γεύση είναι η αρμύρα της θάλασσας στην κάπαρη και το κρίταμο. Ο καυτός ήλιος που ωριμάζει τις άνυδρες τομάτες και τα αμπελοφάσουλα στα περιβόλια. Το βοριαδάκι που ξεσταχίζει το στάρι και το κριθάρι στα αλώνια. Οι βουτυράτες ξινομυζήθρες που δίνουν τα ανέμελα κατσίκια. Η μεθυστική μυρωδιά των ανθισμένων ξεροβότανων που την τρως με το κουτάλι μέσα από ένα βάζο μέλι. Η γλυκιά πίκρα των αγριόχορτων που φυτρώνουν με τα πρωτοβρόχια. Η Σίφνος βγάζει τυριά φρέσκα και ωρίμανσης από κατσικίσιο και πρόβειο γάλα (ξινομυζήθρα, χλωρομανούρα, γυλωμένη μανούρα). Ρεβίθια, φάβα από λαθούρι, κουκιά και αμπελοφάσουλα. Κάπαρη, καπαρόφυλλα και κρίταμα. Βότανα άγρια και μέλι από αυτά. Και τα παραδοσιακά πιάτα της είναι ρεβιθάδα φούρνου, μαστέλο (αρνί ή κατσικάκι με κρασί και άνηθο στο πήλινο αργοψημένο στον ξυλόφουρνο), καπαροσαλάτα, ρεβυθοκεφτέδες, μελόπιτα, αμυγδαλωτά. Μου αρέσει να κάνω μια ρεβιθάδα με ζωμό ψαριού ή να παντρεύω την καπαροσαλάτα με ένα καπνιστό θαλασσινό ή το ζεστό μπισκότο γυλωμένης μανούρας με καπνιστή ρέγγα που κάνουμε στο Ω3. Δεν γίνεται να υπάρξει νέο χωρίς το παλιό. Είναι και τα δύο κομμάτια της ίδιας συλλογικής συνείδησης. Όποτε πετυχαίνω κανέναν «παλιό» του νησιού με όρεξη τον βάζω κάτω και τον ξεζουμίζω, τον πεθαίνω στις ερωτήσεις!

Όσες «ψαγμενιές» κι αν προσπαθούμε να κάνουμε εμείς οι σεφ μέσα στις κουζίνες μας, κάτω από το αρμυρίκι μετά από μια μεσημεριανή βουτιά στο Αιγαίο, τίποτα δεν μπορεί να νικήσει μια πιρουνιά φρεσκοτηγανισμένες πατάτες βουτηγμένη στη σάλτσα από ένα λεμονάτο κατσικάκι με λίγη ξινομυζήθρα.

Αμπελοφάσουλα με μους μανούρας, τρίμα αυγοτάραχο και άνθη αμάραντου 

*Τον Γιώργο Σαμοΐλη θα βρείτε στο Ω3, 2284072014, στον Πλατύ Γιαλό Σίφνου.

Αντωνία Ζάρπα, Τήνος*

Η νοστιμιά στις Κυκλάδες τρώγεται με το μάτι, μεταφέρεται με τον άνεμο και γειώνεται στα χέρια κάθε συνειδητοποιημένου και αισθηματία μάγειρα. 

Όπου στέκομαι και κοιτώ θάλασσα το μάτι σκοντάφτει σε χαμηλές θαλασσινές βουνοκορφές.

Οι Κυκλάδες είναι ο ορίζοντάς μας, είναι η πρωινή μας θέα...

Ο πλούτος του τόπου μας μεγάλος... πατάτες, μπαρμπούνια, σκάροι, τσαουλιά φασόλια, κολοκυθάκια, ρεβύθια, άνυδρα ντοματάκια, μέλι, σταφύλι, αμπελοφάσουλα, γλιστρίδα, κάπαρη, γάλα. Οι μνήμες και οι αναφορές μου, παιδικές! Πατάτες μπλουμ, κατσικάκι λεμονάτο, μελιτζανοπίλαφο, μπακαλιάρος βραστός, φρέσκο τυρί, λουκάνικα στη γλύνα, μπεζέδες στον μπουφέ, λαχανόριζο, γλυκιά τυρόπιτα, μοσχαράκι λεμονάτο.

Κάθε σπίτι έχει τη δική του κουλτούρα στο φαγητό. Κάθε νοικοκύρης ορίζει το χωράφι του και την παραγωγή του. Κάθε νοικοκυρά κατά πώς έχει μάθει μαγειρεύει και «παραδίδει». Δεν γνωρίζω σε βάθος τη γαστρονομία των Κυκλάδων. Γνωρίζω ότι θέλω να συνδεθώ με το σημείο που ζω και να περνάω καλά. Τα συστατικά αυτής της παρέας συνθέτουν το παρόν. Αφού σκεφτούν το παρελθόν και ακούσουν το μέλλον. 

Ζήτησα πεπόνι και αγγούρι. Τα φόρτωσα γύρη και μαλαθούνι και τα παρέδωσα στη γεύση σας. Με ελάχιστο λάδι και σταφίδα η Σύρος και τα Γιούρα που απλώνονται μπροστά γίνονται κομμάτι αυτής της νόστιμης ιστορίας που ξεκινά από μεράκι και καταλήγει στην απόλαυση.

*Την Αντωνία Ζάρπα θα βρείτε στο Θαλασσάκι, 2283031366, στα Υστέρνια Τήνου

Αντώνης Ψάλτης, Τήνος*

Το νησί μου παράγει γεωργοκτηνοτροφικά προϊόντα κάθε εποχή του χρόνου. Κατσικίσιο και μοσχαρίσιο κρέας, μέλι, αγκινάρες, άνυδρα όσπρια, μεγάλη ποικιλία εξαιρετικών τυριών, τοπική μπίρα, μοναδικά και πολύ ιδιαίτερα κρασιά και φυσικά χοιρινά και παραδοσιακά αλλαντικά.

Τα παραδοσιακά μας πιάτα και οι συνταγές είναι συνδεδεμένα με τις εποχές του χρόνου αλλά και τα πανηγύρια μας και τις γιορτές μας. Ψάρια σαβόρι, πιτσούνια, αμπελοφάσουλα με σκορδαλιά, καπαροσαλάτα, πολλούς τηγανητοί μεζέδες, παστά και τουρσιά. Γλυκά τυροπιτάκια, παστέλια και πολλά άλλα.

Ωραίο και ενδιαφέρον είναι το ότι συνταγές για το ίδιο φαγητό διαφέρουν από χωριό σε χωριό και από πανηγύρι σε πανηγύρι. Από το μενού μας θα ξεχωρίσω ένα γλυκό. Με εντυπωσιάζει πως με μόλις 3 υλικά εξαιρετικής ποιότητας (μέλι, τυρί και αυγά), χωρίς εξεζητημένες και ιδιαίτερες τεχνικές βγαίνει κάτι τόσο πολύ νόστιμο. Η τυρόπιτα αυτή που προσφέρουμε σαν επιδόρπιο, καθρεφτίζει την ποιότητα των πρώτων υλών του τόπου αλλά και την λιτότητα και την οικονομία του γαστρονομικού μας πολιτισμού.

Οι δικές μου αγαπημένες γεύσεις από τον τόπο μου είναι το μέλι από ρείκι, τα άγρια χόρτα του χειμώνα και οι πασχαλινές τυρόπιτες.

Τι πρέπει να δοκιμάσει κανείς στην Τήνο; Μα φυσικά τα πάντα. Σε ταβέρνες και εστιατόρια, ακόμη και σε καφενεία πιάτα και μεζέδες με παραδοσιακές ή και πιο δημιουργικές συνταγές, αλλά μπορεί και να προμηθευτεί τοπικά προϊόντα από παντού. Μια βόλτα σε όλο το νησί μας είναι ολοκληρωμένη γαστρονομική εμπειρία

Η τηνιακή γεύση έχει την βαθιά νοστιμιά των εξαιρετικών τυριών μας, την πίκρα των άγριων χόρτων, την αλμύρα της θάλασσας, την ένταση των άνυδρων οσπρίων και την γλυκιά σαν θυμαρίσιο μέλι, φιλοξενία αυτών που την προσφέρουν.

Καπνιστό χέλι με πουρέ άγριας αγκινάρας

*Τον Αντώνη Ψάλτη θα βρείτε στο Ήταν ένα Μικρό Καράβι, 2283022818, στη Χώρα Τήνου

Γιάννης Γαβαλάς, Μύκονος*

Με καταγωγή από την Ηρακλειά, η γεύση των Κυκλάδων είναι για μένα βιωματική. Μπορεί να είναι μια ξερική τομάτα, μια τσιμπιά κοπανιστή και ένα παξιμάδι, ένα τσαμπί σταφύλι , ένα κομμάτι τυρί του σανιδιού και μια φέτα ζυμωτό ψωμί, ένα κομμάτι προφούρνας από το ξυλόφουρνο με μια κουταλιά θυμαρίσιο μέλι και μυζήθρα, μια γουλιά κακκαβιάς, μια κουταλιά φάβας με ένα σπασμένο κρεμμύδι και μια στάλα λάδι, ένα λιαστό ψητό χταπόδι με ένα δάκρυ ξύδι και ρίγανη, ένα ξεροτήγανο με μέλι και σπασμένο σουσάμι...

Η Μύκονος έχει ξακουστά προϊόντα όπως η λούζα και η κοπανιστή κι άλλα λιγότερο γνωστά όπως τυροβολιά, ξινότυρο, λουκάνικα ριγανάτα, καφεμάτικο φασούλι, κρίταμο, θρούμπη, κάπαρη, κρασί και σούμα. Και τα παραδοσιακά της αναγνωρίσιμα πιάτα είναι η μόστρα με τομάτα και κοπανιστή ή λιγότερο γνωστά όπως φασούλια καφεμάτικα με την τηγάνιση, χοιροσφαϊσια κεφτεδάκια, λαρδί με λαχανίδες, ήλιος (αυγά με τομάτα), κρεμμυδόπιτα, μελόπιτα, καλαθάκια. Τα πιάτα που φτιάχνω μπορεί να μην είναι αμιγώς παραδοσιακά κυκλαδίτικα στηρίζονται όμως στα τοπικά προϊόντα από εννέα νησιά των Κυκλάδων: Σύρο, Τήνο, Μύκονο, Νάξο, Πάρο, Σαντορίνη, Ίο, Ηρακλειά και Αμοργό. Ο κόσμος έρχεται στο Bakalo γιατί του αρέσουν τα τοπικά προϊόντα και εκτιμά την παράδοση. Σε εμάς βρίσκει μια δημιουργική έκφρασή της, αυτό άλλωστε μου αρέσει, να επικοινωνώ την γεύση του τόπου μας, των Κυκλάδων μας.

Λατρεύω μια φρέσκια κακαβιά καϊκίσια δεν μπορώ όμως να μη θυμάμαι τη γεύση από το μοσχάρι με ρύζι στο πανηγύρι της Παναγιάς στην Ηρακλειά του θείου του Γιώργη, τις τηγανητές πατάτες με αυγά στα ξύλα της γιαγιάς της Φεγγούς, τα μοσχοβολιστά γεμιστά της μάνας Σοφίας, την γεύση ενός αχινού φρεσκοανοιγμένου στο τουρκοπήγαδο της Ηρακλειάς, τους καραβόλους με τα κρεμμύδια, το πασχαλινό γεμιστό της Αννίτσας με το δενδρολίβανο ή το ζουμί με το στυμμένο λεμόνι στη Χάρη του Αη-Νικόλα στη Ρήνεια του Γιώρη, γιατί για μένα οι γεύσεις συνδέονται με τους ανθρώπους και τους τόπους.

Χταπόδι σχάρας πάνω σε κρέμα φάβας Σαντορίνης, ροβίτσα μαριναρισμένη με κυκλαδίτικα μυρωδικά και βινεγκρέτ από τους χυμούς του χταποδιού με πετιμέζι και λαδόξυξο. 

*Τον Γιάννη Γαβαλά θα βρείτε στο Bakalo, 2289078121 στη Λάκκα, στη Χώρα Μυκόνου

Μαρία Διακάτου, Σύρος*

Γεννήθηκα και μεγάλωσα στον Πειραιά. Η μάνα μου από πατέρα Μυκονιάτη και μάνα Συριανή. Στη Σύρο με έφερε ο νόστος της γιαγιάς μου. Αγάπησα τον τόπο, όσο εκείνη. Για μένα κυκλαδίτικη γεύση είναι η άρμη η θαλασσινή, τα ξερικά μποστάνια, το χταποδάκι απλωμένο στον ήλιο, τα ψαροκάικα με την ψαριά τους, το λίγο αλλά δυνατό, το φτωχικό που σε κάνει πλούσιο, η ευρηματικότητα της θρέψης! Η Σύρος, εκτός από λουκούμια και χαλβαδόπιτες, έχει ζυμαρικά (με πολύ αγαπημένο τον φιδέ), μέλι θυμαρίσιο, λουκάνικα με μαραθιά, λούζες, πηχτή, ξινότυρο, τυροβολιά, γραβιέρα Σα Μιχάλη, κοπανιστή. Φημισμένο φασκόμηλο, κάππαρη, και άλλα βότανα και μυρωδικά. Τα πιο παραδοσιακά της πιάτα είναι μαϊντανοσαλάτα, τιριτιτίμ, ψάρι με ξερή κάπαρη, στραπατσάδα, κολοκυθοκεφτέδες, μαραθόπιτες, μακαρόνια με σάλτσα λουκάνικου, φραγκοκεφτέδες (κεφτέδες με τον κιμά του λουκάνικου), ντελαγκρατσιάνο (μελιτζάνες με σάλτσα ντομάτας, Σα Μιχάλη, αυγά και γάλα) φούρνου, γεμιστά με σταφίδες και κουκουνάρι. Η δική μου αγαπημένη κυκλαδίτικη γεύση είναι χταποδάκι λιαστό, στραπατσάδα, ντομάτα στα τέσσερα με κάππαρη λάδι και θαλασσινό αλάτι. Κι ένα πιάτο που φτιάχνω εγώ και στηρίζεται στην παράδοση είναι μουσακάς με κολοκύθι και πάστα λουκάνικου.

Η κυκλαδίτικη κουζίνα είναι πόλος έλξης για τους τουρίστες. Αντικατοπτρίζει την κουλτούρα, τον πολιτισμό, την ίδια τη φύση του τόπου. Η ιδιαιτερότητα αυτών των ξερών τοπίων, που έθρεψαν γενιές ολόκληρες είναι στην ουσία, ο τρόπος που ο άνθρωπος μπορεί να διαχειρίζεται τα μέσα που του παρέχει το περιβάλλον και να αναπτύσσεται, να ζει, να απολαμβάνει! Στη σημερινή κοινωνία της πληθώρας, αυτό από μόνο του, είναι ένα θαύμα. Είναι η απάντηση πως στην πραγματικότητα, δεν χρειαζόμαστε πολλά. Λίγα και απλά. Μόνο να είναι αληθινά.

Κυκλαδίτικη σαλάτα «Πολυσπόρια» με ρόκα και μαραθόριζα/Φωτογραφία:Στέφανος Μαμίδης

* Η Μαρία Διακάτου είναι σεφ στο εστιατόριο Ευ Ζην στην Ερμούπολη, 2281086030 και στην ταβέρνα Αμπέλα στην ομώνυμη παραλία του Μέγα Γιαλού, 2281045110, Σύρος.

Κώστας Μπουγιούρης, Σύρος*

Γεννήθηκα πάνω από την ταβέρνα του παππού μου στην Πάρο από Μυκονιάτη πατέρα (καπετάνιο) και Παριανή μάνα. Παραλίγο να γεννηθώ μέσα... Μεγάλωσα και ζω στη Σύρο από παιδί (γιατί είχε σχολείο η Σύρος) και περνούσα στην Πάρο τα καλοκαίρια. Η κυκλαδίτικη γεύση για μένα είναι ένας κουβάς με αχινούς. Ανοιγμένοι ένας ένας στη σειρά – κουταλιά και βουτιά στη θάλασσα στα 20 μέτρα χωρίς αναπνευστήρα. Χταποδάκι στα κάρβουνα, παρέα με σούμα. Μια ντομάτα μποστανίσια ανοιγμένη στη μέση με χοντρό αλάτι και δυο σταγόνες λάδι. Ένα μάτσο άγρια μάραθα, μια χούφτα κάππαρη, μια χεριά κρίταμα μαζεμένα απ' τα βράχια. Ένα πιάτο σαντορινιά φάβα και στο... λάκκο γούνα παριανή. Ένα μπουκάλι παγωμένο ασύρτικο.

Η Σύρος βγάζει κάππαρη, κρίταμο, μέλι θυμαρίσιο, τυριά (Σαν Μιχάλη, γραβιέρα, μυζήθρα) αλλαντικά (λούζα και λουκάνικα χοιρινά με μαραθόσπορο) κηπευτικά (υπάρχει και ποικιλία μελιτζάνας Σύρου), ψάρια. Λουκούμια και χαλβαδόπιτες, παστελαριές (ξερά σύκα ανοιγμένα και κολλημένα ανά δύο με σουσάμι. Τα πιο παραδοσιακά της πιάτα είναι η μαϊντανοσαλάτα (σαν καταπράσινη σκορδαλιά με ένα μάτσο μαϊντανό), η καπαροσαλάτα (με βάση την πατάτα), το μοσχαράκι με κυδώνια, το χοιρινό με τις τσίμπες από τα λάχανα, η στραπατσάδα, το τιριτιτίμ (στραπατσάδα με κολοκύθια). Οι παιδικές αγαπημένες μου γεύσεις είναι γεμιστά ψημένα στον ξυλόφουρνο του Κώστα του Πόλου στην Πάρο, ορφανά με σταφίδες. Κοφτό μακαρονάκι με μοσχοχτάποδα, καραβιδάκια (γιατί αυτά δεν τα έπαιρνε ο ψαρομανάβης, έτσι λέγαμε τον ιχθυοπώλη) και φρέσκια ντομάτα. Σαλιγκαράκια της θάλασσας βρασμένα στο μπρίκι του καφέ.

Στο εστιατόριό μου εκτός από την κακαβιά δεν φτιάχνω τίποτε άλλο παραδοσιακό. Όμως χρησιμοποιώ συριανά προϊόντα στις συνταγές μου. Για τους τουρίστες ακόμα και οι πρώτες ύλες μας είναι πόλος έλξης. Από το φρέσκο ψάρι, το ελαιόλαδο και την ντομάτα μέχρι τα παραδοσιακά μας προϊόντα. Από την άλλη, τα γούστα ποικίλουν και τα budget επίσης. Άλλες απαιτήσεις έχεις στα 20, άλλες στα 40. Άλλες στο ενοικιαζόμενο κι άλλες στο 5άστερο. Άλλες απαιτήσεις από ένα παραδοσιακό καφενέ ή ένα ταβερνάκι κι άλλες από ένα εστιατόριο. Κάποιος που έρχεται στη Σύρο πρέπει οπωσδήποτε να δοκιμάσει τυριά και λούζα συριανή, λουκούμι τριαντάφυλλο, χαλβαδόπιτα και παστελαριά. 

Αλμύρα τσιγαριαστή με αχινούς/ Φωτογραφία: Purple Sheep

*Τον Κώστα Μπουγιούρη θα βρείτε στο εστιατόριο Ηλιοβασίλεμα στο Γαλησσά Σύρου, 2281043325

Βασίλης Παπικινός, Μήλος*

Η κυκλαδίτικη γεύση είναι μύηση! Μύηση στα άνυδρα μποστάνια, στο κρέας το ποτισμένο με το αλμυρό νερό των βράχων της θάλασσας, στα μεθυστικά αρώματα των κλημάτων που μεγαλώνουν κάτω από τον κυκλαδίτικο καυτό ήλιο. Η Μήλος βγάζει άνυδρα μποστανικά –ντοματίνια, ατζούρια, μελιτζάνες, κολοκύθες πομοντόρια. Κι ακόμη, ελαιόλαδο, κρασί, νοστιμότατα κρέατα (κατσίκια και αρνιά), την πιο φημισμένη κάπαρη. Εξαιρετικά τυριά, σύκα και φραγκόσυκα. Τα πλέον γνωστά πιάτα της Μηλέικης κουζίνας είναι τα πιταράκια, τα σκορδολάζανα, το κατσικάκι φούρνου με μηλέικο τοματοπελτέ, οι τηγανιτές ντόπιες λευκές ή μαύρες μελιτζάνες με τη σάλτσα ντομάτας σκόρδου και βασιλικού, η μανούρα με τα αυγά και πολλά ακόμη. Σε έναν ξένο θα έλεγα να δοκιμάσει οπωσδήποτε πιταράκια, Λαδένια, κατσικάκι με τοματοπελτέ, μανούρα με τα αυγά, στραπατσάδα, σκορδολάζανα, Λυχναράκια (Μελετίνια), παστέλι, το περίφημο γλυκο Κουφέτο, καρπουζόπιτα

Τα τελευταία χρόνια η κυκλαδίτικη κουζίνα αποτελεί πόλο έλξης για τους επισκέπτες των Κυκλάδων. Έχει συμβάλλει σε καθοριστικό βαθμό τόσο το Επιμελητήριο Κυκλάδων με το πρόγραμμα του Αegean Cuisine όσο και οι ίδιοι οι κυκλαδίτες μάγειρες και chef που έχουν κάνει στροφή προς την κουζίνα των νησιών μας. Διαπιστώνω ότι ο επισκέπτης«διψάει» για την παραδοσιακή μας κουζίνα αλλά και για πειραγμένες γεύσεις που βασίζονται σε αμιγώς κυκλαδίτικα υλικά. Στο εστιατόριό μου σερβίρω ένα πιάτο που συνδυάζει μελιτζάνα, φάβα, κρίταμο, κάπαρη, το ψήνω στον φούρνο και το ονομάζω Γεμιστά Κουπάκια Μελιτζάνας. Και ένα αλμυρό κέικ απο πολτοποιημένα ρεβίθια με φυλλαράκια σχοίνου και ξινομυζήθρα.

Η δική μου αγαπημένη γεύση δύσκολο να περιοριστεί σε ένα πιάτο! Ας πω τα μηλέικα σκορδολάζανα και το κολατσιό που εκαντοταετίες τώρα μεγαλώνει παιδιά και μου χει μείνει στο μυαλό: ψωμί με ντόπιο λιαστό τοματοπελτέ ή φρέσκια ντομάτα και ελαιόλαδο ή (αν μας το κάναν γλυκό με γλίνα χοίρου και ζάχαρη...

Μουσακάς με μανούρα Μήλου και μπεσαμέλ-φάβα

*Τον Βασίλη Παπικινό θα βρείτε στο εστιατόριο Αλευρόμυλος στον Παρασπόρο Μήλου, 2287023117

Δημήτρης Γιγίνης, Άνδρος*

Η κυκλαδίτικη κουζίνα είναι μοναδική! Δεν μοιάζει με καμιά άλλη της ηπειρωτικής Ελλάδας αλλά ούτε και με των άλλων νησιών. Μικροί τόποι οι Κυκλάδες, με γη λίγη και ξερική, ανεμοδαρμένη και θαλασσοβρεγμένη, η καθημερινή επιβίωση ήταν πάντα δύσκολη υπόθεση. Πάνω απ’ όλα είναι η κουζίνα, της φτώχειας που μέσα από τη φαντασία, την ανάγκη και την ευρηματικότητα γίνεται πλούτος και υψηλή γαστρονομία. Η Άνδρος έχει αυτή ακριβώς τη δυσκολία «ριζωμένη» στην κουζίνα της. Αλλά είχε πάντα και τη ναυτιλία που την διαφοροποιούσε. Εμείς στην Άνδρο είχαμε πάντα ζάχαρη, την έφερνε ο πλούτος από τα ταξίδια των ναυτικών μας. Μαζί και ξενόφερτες –γαλλικές κυρίως–, συνταγές. Γι’ αυτό στο νησί είναι πολύ ανεπτυγμένη και η ζαχαροπλαστική ενώ η… νουγκατίνα και το μιλφέιγ θεωρούνται ντόπια γλυκά!

Το νησί έχει φημισμένη τυροκομία – φτιάχνει το περίφημο βολάκι Άνδρου και πολλά ακόμη εξαιρετικά τυριά. Έχει πεντανόστιμα λαχανικά, άνυδρα φασόλια και όσπρια, πολλά φρούτα, πολύ λεμόνι κυρίως, τα ξακουστά κρεμμύδια του Απροβάτου, κάπαρη, ντόπια χοιρινά, πολύ καλά αλλαντικά. Τα παραδοσιακά μας πιάτα είναι φουρτάλια, τραχανάς, λαζάνια, χυλοπίτες, λαμπριάτης (το κατσίκι γεμιστό με ρύζι, αυγά και μυρωδικά), σιγκαθουρόπιτα ή και σισιρόπιτα, μπακαλιάρο πλακί. Στο Sea Satin Nino δεν φτιάχνω τόσο παραδοσιακά πιάτα όμως χρησιμοποιώ πολύ τα ντόπια προϊόντα. Φτιάχνω αυγά benedict με ανδριώτικο τυρί και σιγκάθουρο και αρέσει σε όλους πολύ! Η δική μου ανδριώτικη αγαπημένη γεύση είναι η λούζα και το σιγκάθουρο (παράγωγο από την κρέμα του αγελαδινού γάλακτος) και το τυρί της μπουρνιάς, η ανδριώτικη εκδοχή της κοπανιστής. Σε έναν ξένο που έρχεται στην Άνδρο θα έλεγα να μη φύγει από το νησί χωρίς να δοκιμάσει φουρτάλια, μπαμπιλόνι, ένα εσπεριδοειδές που βγαίνει μόνο εδώ και το κάνουμε γλυκό του κουταλιού, αμυγδαλωτά, καλτσούνια, γλυκά του κουταλιού.

Χειροποίητα στριφτάρια με σιγκάθουρο και κοπανιστή/ Φωτογραφία: Studio Antonellos

*Τον Δημήτρη Γιγίνη θα βρείτε στο Sea Satin Nino στο Κόρθι Άνδρου, 2282061196