Πριν 12 χρόνια ο Αλέξανδρος Φουρούλης πήρε μια γενναία απόφαση. Στην πιο αρχαία γειτονιά της πόλης, κάτω από τη σκιά της Ακρόπολης, έστρωσε τα λευκά τραπεζομάντιλα, κρέμασε μια ασπρόμαυρη φωτογραφία της Μάνης στη φωτεινή σάλα και μπήκε στην κουζίνα να μαγειρέψει τις συνταγές του άγριου τόπου ιδωμένες με τη δική του ματιά. Αρνάκι γάλακτος ψημένο σε κενό αέρος με άγρια χόρτα, παραδοσιακές «τσουχτές» με καβουρδισμένη μανιάτικη μυζήθρα και σκεπασμένες με τηγανιτό αβγό, καγιανά με σύγκλινο Μάνης και πολλές ακόμα γευστικές ιστορίες.
Σήμερα, που ζούμε μια αναβίωση της τοπικής ελληνικής κουζίνας ακόμα και στα πιο λαμπερά εστιατόρια, κάτι τέτοιο δεν μοιάζει παράξενο. Τότε όμως κυνηγούσαμε ακόμα το ξενόφερτο, το περίεργο, το μακρινό, εξωτικό και παραδεισένιο. Ο Αλέξανδρος Φουρούλης όμως με το εξαιρετικό του ταλέντο στοιχημάτισε στον τόπο του και βγήκε κερδισμένος.
Φέτος, το αγαπημένο πια εστιατόριο Αθηναίων και ξένων (επί 6 έτη λαμβάνει από το Trip Advisor το Certivicate of Excellence ενώ το 2015 σύμφωνα με τους επισκέπτες της ίδιας πλατφόρμας, βρήκε τη θέση του στην πρώτη δεκάδα με τα καλύτερα εστιατόρια της Ευρώπης) συμπληρώνει 12 χρόνια ζωής. Με αφορμή τα γενέθλιά του παρουσιάζει τα καινούργια του πιάτα.
Δίπλα στις κλασικές-αγαπημένες προτάσεις του καταλόγου, βρίσκουμε και αρκετές λαχταριστές νέες προσθήκες: χταπόδι δουλεμένο με βαλσάμικο, φάβα και φρέσκια ρίγανη, φιλέτο ψαριού σε ταμπουλέ φρέσκων λαχανικών και σάλτσα άγριου μάραθου, χειροποίητο τυλιχτό σουβλάκι με πανσέτα και σάλτσα γιαούρτι, οσομπούκο με πουρέ πατάτας και σάλτσα αρωματισμένη με φρέσκα βότανα, μοσχαρίσιο συκώτι με παντζάρια και σάλτα από οξύμελο, αλλά και έναν πλούσια γευστικό κόκορα, γεμιστό με μανιτάρια και πεκορίνο Αμφιλοχίας, σε σπασμένη πατάτα με καπνιστό χοιρινό και πράσο. Είναι και δύο νέα γλυκά όμως που κάνουν το ντεμπούτο τους: Μανιάτικη Γαλατόπιτα (σε…ελεύθερη μετάφραση), και δίπλες (κατεξοχήν μανιάτικο γλυκό) σε ποτήρι με κρέμα, αρωματισμένη με θυμαρίσιο μέλι και καρύδια. Μια ωραία αφορμή να τα δοκιμάσουμε όλα σε μια ανοιξιάτικη βόλτα στα στενά της περιοχής γύρω από την Ακρόπολη.
«Θυμάμαι τον εαυτό μου πιτσιρικά να πίνω καφέ φίλτρου, όταν τον πρωτογνώρισα στην Ελλάδα τη δεκαετία του ʼ60. Αγαπούσα και τον ελληνικό, αλλά όσο να πεις, το ξενόφερτο και το νέο είχε τη χάρη του»
Η μυρωδιά των φρεσκοαλεσμένων κόκκων, η πλούσια γεύση τους και η μοναδική τους δυνατότητα να εμπλουτίζουν γλυκά και επιδόρπια, καθιστούν τον καφέ αναπόσπαστο κομμάτι της γαστρονομίας και ιδιαίτερα της ζαχαροπλαστικής
Aναρωτηθήκατε ποτέ απο πού προήλθε ο καφές, απο που ξεκίνησε αυτό το μικρό φρούτο καφεόδεντρου; Ετοιμαστείτε για ένα ταξίδι στον χρόνο και τις ηπείρους.
14°
