Το καλύτερο βέβαια είναι να το προλάβουμε. Μη ξεχνάτε να δοκιμάζετε σε όλη τη διαδικασία του μαγειρέματος, για να μπορέσετε να ελέγξετε τα αλατοπίπερά σας.
Γενικά θεωρείται καλύτερη η επιλογή, το να βγει σχετικά ανάλατο το φαγητό και να προσθέσει ο καθένας το αλάτι του μετά –όσο θέλει-, παρά να ρισκάρουμε να βγει ένα πολύ αλμυρό φαγητό.
Οι μαμάδες μας λένε ότι το λίγο παραπάνω αλάτι το διορθώνει η λίγη παραπάνω οξύτητα, ή μία μικρή ιδέα πικρής γεύσης, ή μία δόση γλυκιάς γεύσης.
Επίσης μπορείτε να ρίξετε το επίπεδο του αλατιού στο συνοδευτικό του πιάτου σας – δηλαδή να κάνετε ανάλατο το ρύζι ή τα ζυμαρικά αν έχετε βγάλει αλμυρή τη σάλτσα σας.
Αν πρόκειται για ψητό κρέας τότε πραγματικά είναι δύσκολο να το βρει κανείς ποτέ, «υπερβολικά αλατισμένο».
Κίνδυνος υπερβολικού αλατιού όμως, μπορεί να υπάρξει σε περίπτωση που έχουμε κρέας κομμένο σε πολύ λεπτές φέτες.
Μία από τις πιο δημοφιλείς λύσεις για την πολύ αλμυρή σάλτσα είναι η ωμή πατάτα: κόψτε σε φέτες μία ωμή πατάτα και ρίξτε την μέσα στη σάλτσα την ώρα που μαγειρεύεται. Θα τραβήξει αρκετά το αλάτι και τα υγρά αλλά προσοχή, δεν πρέπει να στεγνώσει η σάλτσα σας – ίσως χρειαστεί να ρίξετε λίγο νερό.
Καλή ιδέα είναι να ρίξετε λίγο σέλινο το οποίο θεωρείται ουδέτερο σα γεύση και τραβάει το αλάτι.
Ρίξτε στην αλμυρή σάλτσα λίγη πάστα τομάτας. Θα τη γλυκάνει και θα την ισορροπήσει.
Ρίξτε στην αλμυρή σάλτσα λίγο από το (ζεστό) νερό στο οποίο βράσατε τα ζυμαρικά.
Στάξτε λίγο λεμόνι – αλλά με προσοχή. Μη ξεχνάτε να δοκιμάζετε.
Δεν έχουν άδικο όσοι λένε ότι «ο μαϊντανός πάει με όλα». Πάει με όλα γιατί ισορροπεί το αλάτι με την πράσινη γεύση του, τη δροσερή και φρέσκια του μυρωδιά, ειδικά μέσα σε κάποια σάλτσα ή ζυμαρικά.
Ένα πολύ αλμυρό κρέας όμως, δεν θα το σώσει ο μαϊντανός. Ίσως μία sauce με βότανα, μυρωδικά και μαϊντανό μεταξύ άλλων. Αυτό, ναι.
Η άλλη λύση είναι: βάλτε περισσότερο φαγητό μέσα στο ήδη πολύ αλατισμένο. Ισορροπήστε με ποσότητα, την ένταση της γεύσης.
Και στο φινάλε, άνοιξτε μια μπύρα, φίλοι μου. Είναι η ιδανικότερη λύση στη λύσσα (γεύση φαγητού).
«Θυμάμαι τον εαυτό μου πιτσιρικά να πίνω καφέ φίλτρου, όταν τον πρωτογνώρισα στην Ελλάδα τη δεκαετία του ʼ60. Αγαπούσα και τον ελληνικό, αλλά όσο να πεις, το ξενόφερτο και το νέο είχε τη χάρη του»
Η μυρωδιά των φρεσκοαλεσμένων κόκκων, η πλούσια γεύση τους και η μοναδική τους δυνατότητα να εμπλουτίζουν γλυκά και επιδόρπια, καθιστούν τον καφέ αναπόσπαστο κομμάτι της γαστρονομίας και ιδιαίτερα της ζαχαροπλαστικής
Aναρωτηθήκατε ποτέ απο πού προήλθε ο καφές, απο που ξεκίνησε αυτό το μικρό φρούτο καφεόδεντρου; Ετοιμαστείτε για ένα ταξίδι στον χρόνο και τις ηπείρους.
14°
