Πόσο νόστιμη μπορείς να είσαι, καινούργια μου χρονιά;

Κάθε αρχή του νέου χρόνου όλοι κοιτάμε να είμαστε καλόβολοι, ευχάριστοι, αισιόδοξοι. Ίσως για να τον καλοπιάσουμε... (μετά ξεχνιόμαστε και αρχίζουμε τις μουρμούρες). Γι’ αυτό κι εγώ αρχίζω με γλύκες, χαρές και προσδοκίες και για το 2017 εύχομαι.

▷ Να ταξιδέψει η ελληνική κουζίνα, αμ παλιά, αμ σύγχρονη, στα πέρατα του κόσμου και να κατακτήσει τη θέση που της αξίζει. Δεν της λείπει τίποτα. 

▷ Να μάθουμε ως Έλληνες να εκτιμάμε τα φαγητά που μας μεγάλωσαν. Και να τα προβάλλουμε, και να τα υποστηρίζουμε, και να τα αποθεώνουμε. Μας λείπει η αυτοπεποίθηση.

▷ Να είμαστε ανοιχτοί και δεκτικοί και περίεργοι σε όλα τα καινούργια, ναι, το λέω και στον εαυτό μου, πολλές φορές με κατηγορώ ως συντηρητική. Είναι ωραίο να γνωρίζεις τι γίνεται σε όλες τις γειτονιές του κόσμου. Μετά, διαλέγεις και παίρνεις.

▷ Να μην αντιλαμβανόμαστε το φαγητό σαν μόδα. Το φαΐ δεν είναι παλτό. Και κάθε φορά που αναζητάμε το αλλιώτικο, το «ιντριγκαδόρικο» που θα μπει στο πιάτο μας, να θυμόμαστε πως ζούμε σε εποχές που πολλοί δεν έχουν να βάλουν τίποτα απολύτως στο δικό τους. Κλισέ, αλλά ας μην το αποσιωπούμε γιατί τότε το ξεχνάμε.

▷ Να ταξιδέψουν στα πέρατα και τα ωραία μας ελληνικά κρασιά. Και το κράτος να μην βάζει στους οινοπαραγωγούς τρικλοποδιές, και αυτοί οι τελευταίοι να μας λυπηθούν και να βγάζουν τα κρασιά τους σε τιμές που να μπορούμε να τα αγοράζουμε. 

▷ Να μη φανατιζόμαστε για ένα πιάτο, για ένα σεφ, για ένα εστιατόριο. Για τις απόψεις και τις προτιμήσεις που έχουμε στο φαγητό. Το φαγητό είναι αγάπη, και φροντίδα, και επικοινωνία, και χαρά. Δεν του αξίζει.

▷ Να ερωτευόμαστε το άγνωστο, αλλά να αγαπάμε αυτό που ξέρουμε. Έτσι δεν γίνεται πάντα;