400γρ. πένες ή φαρφάλες, 250γρ. μπρόκολο (μόνο τις κορφές ), 1 ξεφλουδισμένη και σχεδόν λιωμένη σκελίδα σκόρδο, 1 καθαρισμένο ξερό κρεμμύδι, 1μεγάλο ζουμερό λεμόνι, ½ κ.κ. νιφάδες chili (όχι σκόνη), 3κ.σ. κουκουνάρι, 5 κ. σ. ελαιόλαδο, 3κ.σ. τριμμένη παρμεζάνα.
Πως το φτιάχνουμε:
Βράζουμε την πάστα σε αλατισμένο νερό, ακολουθώντας τις οδηγίες της συσκευασίας. Στο μεταξύ σε μια μικρότερη κατσαρόλα με αλατισμένο νερό βράζουμε το μπρόκολο με το κρεμμύδι για περίπου 4’.
Αφαιρούμε το κρεμμύδι και σουρώνουμε το μπρόκολο. Λιώνουμε ελαφρά με ένα πιρούνι το μπρόκολο, ρίχνουμε το σκόρδο, το χυμό από το μισό λεμόνι και στο τέλος προσθέτουμε τις νιφάδες chilli, τα κουκουνάρια και ανακατεύουμε.
Στραγγίζουμε την πάστα και την ρίχνουμε πάλι στην κατσαρόλα μαζί με 1κ.σ. περίπου από το νερό που έβραζε και ρίχνουμε επάνω το «πέστο» μπρόκολου, μαζί με το χυμό από το υπόλοιπο λεμόνι. Προσθέτουμε το ελαιόλαδο αλατοπιπερώνουμε και κουνάμε την κατσαρόλα ώστε να ανακατευτούν καλά τα υλικά. Ρίχνουμε την παρμεζάνα και σερβίρουμε.
Μάθε ιστορία: Μέχρι πρόσφατα οι ιστορικοί δυσκολεύονταν να προσδιορίσουν με ακρίβεια από που κρατάει η σκούφια της καυτερή κόκκινη πιπεριάς chilli του γένους Capsicum. Τα μικρά κόκκινα chilli ήταν δύσκολο να διατηρηθούν και έτσι τα αρχαιολογικά ευρήματα ήταν σπάνια. Τα τελευταία χρόνια όμως, ανακαλύφθηκαν υπολείμματα 6000 ετών στην κοιλάδα Tehuacan του Μεξικού και 4000 ετών στο Περού. Επιβεβαιώνεται έτσι η άποψη ότι είναι γηγενές φυτό της Κεντρικής και Νοτίου Αμερικής. Στην Ευρώπη το έφεραν ο Κολόμβος και οι Ισπανοί θαλασσοπόροι. Πιστεύεται, αν και υπάρχει μεγάλο debate, ότι οι Πορτογάλοι μετέφεραν φορτία chilli στις Ινδίες και από εκεί εξαπλώθηκε στην Ασία. Το γεγονός πάντως είναι ότι το chilli με τον ερχομό του προκάλεσε μια μίνι επανάσταση στην ευρωπαϊκή κουζίνα της εποχής. Τον 18ο αι. το συναντάμε σε πολλές συνταγές και ιδιαίτερα στα πιάτα της Βικτοριανής Αγγλίας. Το chilli από τότε παραμένει το hot υλικό της γαστρονομίας.
Σκονάκι: Για περισσότερη γεύση καλύτερα να καβουρδίσουμε σε χαμηλή φωτιά τα κουκουνάρια, πρέπει όμως να τα κουνάμε συνέχεια γιατί καίγονται εύκολα.
«Θυμάμαι τον εαυτό μου πιτσιρικά να πίνω καφέ φίλτρου, όταν τον πρωτογνώρισα στην Ελλάδα τη δεκαετία του ʼ60. Αγαπούσα και τον ελληνικό, αλλά όσο να πεις, το ξενόφερτο και το νέο είχε τη χάρη του»
Η μυρωδιά των φρεσκοαλεσμένων κόκκων, η πλούσια γεύση τους και η μοναδική τους δυνατότητα να εμπλουτίζουν γλυκά και επιδόρπια, καθιστούν τον καφέ αναπόσπαστο κομμάτι της γαστρονομίας και ιδιαίτερα της ζαχαροπλαστικής
Aναρωτηθήκατε ποτέ απο πού προήλθε ο καφές, απο που ξεκίνησε αυτό το μικρό φρούτο καφεόδεντρου; Ετοιμαστείτε για ένα ταξίδι στον χρόνο και τις ηπείρους.
18°
