Αθηναϊκή ταβέρνα, η πιο παλιά λαϊκή διασκέδαση

Οι περισσότερες ταβέρνες παίρνουν τ’ όνομά τους από το επώνυμο ή το παρατσούκλι του ταβερνιάρη, που είναι και ο άνθρωπος που σφραγίζει την προσωπικότητα της ταβέρνας.

Όχι μόνο γιατί πρέπει να διεκπεραιώσει τις καθημερινές εργασίες, να διαλέξει τις καλές πρώτες ύλες, τα τρόφιμα και το κρασί, να κάνει το κουμάντο για τις προετοιμασίες και τα μαγειρέματα, άλλα πρέπει να είναι πάντα απίκο για την πελατεία του.

Ταβέρνα σημαίνει ταβερνιάρης. Αυτός με μια ματιά θα ψυχολογήσει τους πελάτες του, θα δει στο βλέμμα τους τις στενοχώριες τους και θα προσπαθήσει να τους παρηγορήσει και να τους εμψυχώσει. Δεν θα αμελήσει όμως να τους κάνει και τη σχετική καζούρα, όταν θα χάσει η ποδοσφαιρική τους ομάδα. Γιατί μην ξεχνάμε ότι οι πολιτικές πεποιθήσεις, οι ποδοσφαιρικές προτιμήσεις και ο τόπος καταγωγής του ταβερνιάρη, μαζί με τις μουσικές του επιλογές, είναι τα κριτήρια που θα διαμορφώσουν την πελατεία μιας ταβέρνας.

Στις μικρές λαϊκές ταβέρνες ο ταβερνιάρης είναι ο άνθρωπος που κάνει όλες τις δουλειές, ο άνθρωπος λάστιχο. Από τις προμήθειες, τις προετοιμασίες του μαγειρέματος, μέχρι τα ψησίματα στη θράκα, τις παραγγελίες, το σερβίρισμα και τον λογαριασμό. Σ’ αυτή τη φάση, συνήθως, η γυναικά του τον βοηθά αναλαμβάνοντας την κουζίνα και το μαγείρεμα. Κάποια βοηθός βοηθάει στη λάντζα.

Όσο η ταβέρνα μεγαλώνει και ανάλογα τις ώρες που δουλεύει, τόσο και αυξάνεται το προσωπικό. Σερβιτόροι, μάγειροι, βοηθοί μάγειρων, περισσότεροι λαντζέρηδες αποτελούν το προσωπικό του ταβερνιάρη που κάνει πια το κουμάντο. Σε κάθε περίπτωση πάντως, ο ταβερνιάρης, οποιοσδήποτε και αν είναι ο ρόλος του στην παραγωγική διαδικασία, εκεί που πρέπει να είναι πάντα παρόν, είναι στην υποδοχή της πελατείας.

*Για την ταβέρνα το Δίπορτο διαβάστε εδώ.

**Για την ταβέρνα ο Πλάτανος διαβάστε εδώ.