Κάτι γίνεται στην Πλάκα κι εκεί που ήταν γεμάτη ταβέρνες «Zorbas» και «Καρυάτιδες» αποκτά τώρα κι αυτή τα δικά της «καλά» εστιατόρια. Τέτοιο είναι και το 2Μαζί (προτεινόμενο και από τον οδηγό Michelin, παρακαλώ) του Ηλία Γώγου που εδώ είναι ο επιχειρηματίας του εστιατορίου, χωρίς αυτό να ακυρώνει ότι πάντα είναι και ένας πολύ δυνατός σεφ. Την κουζίνα έχει αναλάβει ο νεαρός (μόλις 28 χρονών) Χάρης Νικολούζος – έχω ακούσει τα καλύτερα και σπεύδω.
Μεσημέρι με λιακάδα κάθομαι στην ήσυχη και άκρως ρομαντική αυλή του παλιού πλακιώτικου νεοκλασικού, πρασινάδες, μπαλκονάκια, γλαστράκια, λουλουδάκια, στήνουν τέλειο σκηνικό. Μιλάμε με τον Ηλία για την ελληνική κουζίνα και το μέλλον της, μου λέει πως το 2Μαζί δέχεται συχνά τουρίστες και πιστεύει πως όλοι μας και κυρίως ο ξένος πρέπει να τρώμε και κάτι πέρα από σουβλάκι – η γαστρονομία είναι στοιχείο του πολιτισμού μας, isn't it?. «Στο μενού μας θέλω να υπάρχει ταυτότητα γι' αυτό και έχω έναν νέο σεφ που, ενώ της... αλλάζει τα φώτα της παράδοσης, τα πιάτα του είναι ευθέως αναγνωρίσιμα. Κάτσε να δοκιμάσεις να μου πεις».
Ταραμοσαλάτα μοντέρνα στην όψη, «παλιά» στη γεύση. Μαζί με ωραία ψωμιά
Ξεκινάμε με ωραία ψωμιά και ταραμοσαλάτα. Είναι αέρινη και ξινούτσικη, ακριβώς όπως μου αρέσει. Στη «σαλάτα σπανακόπιτα» σκάει μύτη ο σεφ κι εγώ περιπαιχτικά του λέω πως βαρέθηκα τις αποδομημένες σπανακόπιτες, το έκανε ένας και το ξεπατικώσατε όλοι. Ναι, μου λέει, αλλά «εγώ είμαι ο πρώτος που την έκανε»... και με αποστομώνει. Συνεχίζουμε με καλαμάρι με σελινόριζα, crumble φουντουκιού, πράσινο μήλο και σάλτσα ταραμά, πιάτο ντελικάτης νοστιμιάς. Περνάμε σε ριζότο με σύγκλινο Μάνης, παντζάρι, πράσο και πορτοκάλι. Είναι ένα από τα καλύτερα που έχω δοκιμάσει.
Στο διάλειμμα με κρασί και κουβέντα με τον Χάρη, μαθαίνω ότι έχει δουλέψει στον Διόνυσο, στο Squirell της Χαλκιδικής με τον Ερβέ Προνζάτο, στην Κέρκυρα με τον Έκτορα Μποτρίνι και τον πατέρα του τον Ετρούσκο, και τους θεωρεί μεγάλους δασκάλους. Μου λέει ακόμη πως πέρα από τους πειραματισμούς που πολύ του αρέσουν, αυτό που αναζητά είναι ένα πιάτο παραδοσιακό της ελληνικής κουζίνας. Γι' αυτό και έχει εντάξει στο μενού πιάτα που «αναφέρονται» στην κουζίνα της Κέρκυρας, του νησιού του που τόσο αγαπάει. Όπως η περίφημη μπακαλιαρόπιτα «που ακόμα και στην Κέρκυρα δεν θα τη δεις σε εστιατόριο, μόνο στα σπίτια», και αυτός την φτιάχνει με αφρό πατάτας, κρόκο αυγού, τυλιγμένη σε dumpling, πασπαλισμένη με τρίμμα αυγοτάραχου τρικαλινού – ύψος σας λέω!
Την κουζίνα έχει αναλάβει ο νεαρός (μόλις 28 χρονών) Χάρης Νικολούζος
Φτιάχνει και κοτόπουλο τεμπούρα με μαγιονέζα από σπετσιερικά (σ.σ. mix μπαχαρικών που οι Κερκυραίοι βάζουν στην παστιτσάδα και το αγοράζουν από τα φαρμακεία) και αρνί σοφρίτο με αγκινάρες Ιερουσαλήμ. «Μη κάνεις έτσι, στην Κέρκυρα τις λέμε κανκιόφολες, τις είχαν φέρει οι Γάλλοι και παίζει σε πολλά παραδοσιακά μας πιάτα». Έφαγα εξαιρετικά στο 2Μαζί του φίλου μου του Ηλία. Και απέκτησα και έναν ακόμη, τον Χάρη Νικολούζο, μάγειρα άξιο από αυτούς που χαίρεσαι να τρως και να ξανατρώς. Να ξέρετε πως εκτός από τα πιάτα a la carte υπάρχουν 2 μενού degustation με €50 και €60 και, ναι, τα αξίζουν τα λεφτά τους, πως αν η αυλή είναι ρομαντική ο μέσα χώρος είναι πιο πολυτελής και... παθιάρης έτσι όπως κυριαρχούν το μαύρο και το κόκκινο, πως είναι ανοιχτά μεσημέρι-βράδυ όλη την εβδομάδα.
«Θυμάμαι τον εαυτό μου πιτσιρικά να πίνω καφέ φίλτρου, όταν τον πρωτογνώρισα στην Ελλάδα τη δεκαετία του ʼ60. Αγαπούσα και τον ελληνικό, αλλά όσο να πεις, το ξενόφερτο και το νέο είχε τη χάρη του»
Η μυρωδιά των φρεσκοαλεσμένων κόκκων, η πλούσια γεύση τους και η μοναδική τους δυνατότητα να εμπλουτίζουν γλυκά και επιδόρπια, καθιστούν τον καφέ αναπόσπαστο κομμάτι της γαστρονομίας και ιδιαίτερα της ζαχαροπλαστικής
Aναρωτηθήκατε ποτέ απο πού προήλθε ο καφές, απο που ξεκίνησε αυτό το μικρό φρούτο καφεόδεντρου; Ετοιμαστείτε για ένα ταξίδι στον χρόνο και τις ηπείρους.
8°
