Επειδή δεν υπάρχει λάθος ώρα για σουβλάκι (με πίτα εννοείται) και τα σουβλατζίδικα είναι πολλά, υπάρχουν 5 και καλά για να μείνεις μακριά από κακοτοπιές. Το παραδοσιακό που έχει μόνο μία ψησταριά και την τσίκνα χρόνων, το ορθάδικο, εκείνο με τα τραπεζάκια, το λίγο ιδιαίτερο και αυτό που θα σε ξημερώσει, έχουν όλα ξεχωριστή θέση στην καρδιά και μας γεμίζουν «εθνική υπερηφάνεια».
Γιώργος – Mάνος
Ανοίγει λίγες ώρες, αλλά κάνει χαμό. Τις καθημερινές μένει ανοιχτό ως τις 17.00, αλλά για να προλάβεις (και) το φημισμένο κοντοσούβλι πρέπει να είσαι εκεί στις 14.00 το αργότερο. Προσωπική αδυναμία, φημίζεται ως το καλύτερο των Εξαρχείων και κάτω από τα δέντρα, Θεμιστοκλέους και Κωλέττη γωνία, θυμίζει χωριό. Ωραία πίτα, νόστιμα κρεατικά και σταθερή αξία. (Θεμιστοκλέους 39 & Κωλέττη)
Κώστας
Δεν είναι καν μυστικό, είναι απλά διάσημο. Βέβαια όλη η τσαχπινιά κρύβεται στην ξακουστή κόκκινη σάλτσα του, το γνωστό «φάρμακο» για τους φανατικούς. Μπορεί γύρω στις 16.00 να τελειώνει το τζέρτζελο και όποιος πρόλαβε, αλλά ο Κώστας είναι για σένα, που το σουβλάκι το θέλεις μερακλίδικο. Χειροποίητο χοιρινό καλαμάκι, ζουμερό μπιφτέκι και κεμπάπ που θα στο προσέξουν στο ψήσιμο, από πάνω θα σου βάλουν το κρεμμυδάκι και το μαϊντανό και θα το απογειώσουν με καυτερή ή γλυκιά πιπερόσαλτσα. Κόλαση ο Κώστας, καταλαβαίνεις. (Πλατεία Αγ. Ειρήνης 2)
Το ακαταμάχητο γειτονάκι μας. Το τιμάμε δεόντως γιατί έχει κι αυτό κάτι που το κάνει να ξεχωρίζει. Ο γύρος είναι τηγανιά (όχι ο κλασσικός) και το σουβλάκι του διαχρονικό. Στην πιάτσα εδώ και 10 χρόνια τα Μπριζολάκια δύσκολο να σε απογοητεύσουν. Το light τυλιχτό με χαλούμι και ψητά λαχανικά, είναι τέλειο, αλήθεια. (Ακαδημίας 61)
Το μαστόρικο σουβλάκι, το κλασικό, το παραδοσιακό. Η ψησταριά που ξέρεις και αγαπάς είναι ο βασικός τροφοδότης των Εξαρχείων. Συνοδεύεται με μπίρα και άραγμα στην πλατεία, έχει μικρή τιμή και μεγάλη γεύση. Aν έχεις χρόνο κάνεις στάση και το τρως καθιστός στον πεζόδρομο, παραγγέλνεις και μια σπέσιαλ χωριάτικη κι απολαμβάνεις σουβλάκι με ψυχή, όπως το ξέρεις με τζατζίκι και απ’ όλα. (Βαλτετσίου 50-52 & Εμμ. Μπενάκη)
Το ματς στο Καλοψημένο
Καλοψημένο
Δεν κλείνει ποτέ και γι’ αυτό έχει μια μόνιμη θέση στην καρδιά της μεταμεσονύκτιας Αθήνας. Ησυχάζει μόνο 5.00-11.00 το πρωί και το τυλιχτό του είναι πολύ δυνατό. Ποικιλία, ωραίος, βολικός χώρος, όταν έχει ματς γίνεται χαμός και στο πεζοδρόμιο της Ιπποκράτους γίνεται το αδιαχώρητο. Έχει καλές προσφορές, έχει τζατζίκι αυθεντικό και σνομπ (και καλά χωρίς σκόρδο), έχει φρέσκιες πατάτες, κάνει και βρώμικα σε ψωμάκι, τι άλλο θέλεις; (Ιπποκράτους 37 & Ναυαρίνου)
«Θυμάμαι τον εαυτό μου πιτσιρικά να πίνω καφέ φίλτρου, όταν τον πρωτογνώρισα στην Ελλάδα τη δεκαετία του ʼ60. Αγαπούσα και τον ελληνικό, αλλά όσο να πεις, το ξενόφερτο και το νέο είχε τη χάρη του»
Η μυρωδιά των φρεσκοαλεσμένων κόκκων, η πλούσια γεύση τους και η μοναδική τους δυνατότητα να εμπλουτίζουν γλυκά και επιδόρπια, καθιστούν τον καφέ αναπόσπαστο κομμάτι της γαστρονομίας και ιδιαίτερα της ζαχαροπλαστικής
Aναρωτηθήκατε ποτέ απο πού προήλθε ο καφές, απο που ξεκίνησε αυτό το μικρό φρούτο καφεόδεντρου; Ετοιμαστείτε για ένα ταξίδι στον χρόνο και τις ηπείρους.
15°
