Είναι αυτό που ανεβαίνεις την Κηφισίας και μετά το Ζηρίνειο, βία μετά το δαχτυλίδι, νιώθεις κάτι να αλλάζει. Είναι το πράσινο των ΒΠ; Η ησυχία; Οι μονοκατοικίες; Δεν ξέρω τι ακριβώς είναι αλλά κάτι σε κάνει να κάθεσαι λίγο πιο στητά και να βηματίζεις πιο ανάλαφρα αναπνέοντας επιτέλους οξυγόνο. Στη στροφή βρίσκεις ευκαιρία για περίπατο, κάνεις βόλτες κάτω από τα πλατάνια και τα παλιά αρχοντικά και σεργιανίζεις δρόμους που διηγούνται ιστορίες από τα παλιά. Δεν ξέρω αν τη λες Manhattan ή ακριβό προάστιο Γενεύης, αλλά ένα πέρασμα για καφέ, βόλτα και φαγητό στα λημέρια της δίνει την αίσθηση αληθινού city break.
Ακόμα κι αν αδιαφορείς για τα κοσμικά, πριν ακόμα κάνεις δεξιά για κέντρο στην Κασσαβέτη, δεν μπορεί να μη λατρέψεις το προάστιο με τα χίλια πρόσωπα. Ήσυχοι δρόμοι με μεγάλες κίτρινες λάμπες και κήπους, πολλούς καταπράσινους κήπους και μαγαζιά με ό,τι θελήσεις. Ρούχα, παπούτσια, κοσμήματα, φροντισμένες γωνιές που δεν βρίσκεις εύκολα και μετά καφές, φαγητό και ποτό σε στέκια ωραία και φινετσάτα. Μακριά από τη βαβούρα του κέντρου ή άλλων πυκνοκατοικημένων προαστίων της Αττικής, η Κηφισιά είναι πρόταση κι έχει επιλογές για όλους.
Σεργιάνισα πρώτη φορά στη Λεβίδου και την Κολοκοτρώνη στην εφηβεία μου. Αρχικά με τους γονείς, μέχρι που αργότερα αυτονομήθηκαν οι βόλτες μου κι άρχισα να δίνω ραντεβού στον Τροχονόμο, να περνάω απέναντι στα McDonald’s και καρφωτή να θρονιάζομαι στα Starbucks. Ήξερα ότι εκεί θα έβρισκα αυτούς που έψαχνα, εκείνους που ο 15χρονος εαυτός μου ήξερε ότι είχαν κάνει ακριβώς την ίδια διαδρομή για να βρεθούν στο πιο ωραίο ξύλινο και σπιτίσιο υποκατάστημα της αμερικανικής αλυσίδας στην Αθήνα. Ήταν γνωστό ότι για να φορέσεις μάρκες του εξωτερικού και να δοκιμάσεις πρώτος τα νέα φαστφουντάδικα η Κηφισιά ήταν must. Παρ’ όλες τις ξενικές αναφορές που αύξησαν τη δημοτικότητά της, κατάφερνε να διατηρεί αναλλοίωτες τις σταθερές της αξίες. Την 24ωρη κρεπερί στο Άλσος, τον Βάρσο και τα θερινά, ενώ από τη μια στιγμή στην άλλη νέα στέκια ξεπετάγονται. Κι αν τώρα έκλεισαν πια τα McDonald’s, τα ραντεβού συνεχίζουν να δίνονται «εκεί που ήταν παλιά τα McDonald’s» και ο Βορράς εξακολουθεί να γεμίζει τις ζωές μας αναμνήσεις. Οι καφέδες μπορεί να μετακόμισαν στη Μέντα (στο πανέμορφο εξοχικό του Σικελιανού) και στο Αμαρυλλίς, αλλά τα σινεμά μας σταθερά στην Μπομπονιέρα και τη Χλόη, και Σάββατο πρωί στον Βασιλόπουλο, κλασικά Κασσαβέτη και Λεβίδου γωνία από το 1978.
Εκεί λίγο πιο πάνω, αν και στην καρδιά του κέντρου, απλώνεται μία από τις ομορφότερες γωνιές της Κηφισιάς. Κι εκεί που είσαι όλη τη μέρα στο πόδι, στο λόφο του Αγίου Δημητρίου, η Πλάκα Κηφισιάς σού δίνει ανάσες. Πήρε το όνομά της από την Πλάκα του Κέντρου χάρη στα γραφικά στενάκια και τα ιδιαίτερα μαγαζιά που δεν θυμίζουν τη mainstream πλευρά των μεγάλων μαγαζιών και των απρόσωπων στιγμών. Δροσίνη, Κυριάκου, Αγ. Θεοδώρων, Αγ. Δημητρίου και Κασσαβέτη γίνονται γειτονιά απ’ τα παλιά και η καλύτερη εναλλακτική για ιδιαίτερα μαγαζιά, μαγαζάτορες που καλημερίζονται και ομορφιά που θυμίζει περισσότερο εξοχή παρά πόλη. Από αυτούς τους δρόμους ξεκίνησε η εμπορική Κηφισιά με σιδηρουργεία και χρωματοπωλεία για τους εργάτες και τους κηπουρούς που φρόντιζαν τις βίλες των πλούσιων Αθηναίων. Από εδώ έφευγαν και τα ξακουστά κεράσια και οι φράουλες Κηφισιάς κι εκεί που άλλοτε καλλιεργούνταν χωράφια σήμερα καλλιεργείται πνεύμα.
Ο Σπόρος, σπάνιο βιβλιοπωλείο, από αυτά που δεν συναντάς συχνά, οργανώνει συχνά παρουσιάσεις και πολιτιστικές εκδηλώσεις που συνήθως επιλέγουν το κέντρο της Αθήνας. Παρακάτω η εξαιρετική Μέντα με τη μυστική γκαλερί που κρύβει στο υπόγειο, το Valsamo με τα υπέροχα έλαια και τα αρώματα, το Falafeladiko με τα live, το Όνειρο με τους φοιτητές, το αγαπημένο αρωματοπωλείο Perfume & Soap, το καφέ-μπιστρό Αμαρυλλίς απέναντι ακριβώς από τη βίλα του Δροσίνη και μία μεγάλη ενεργή κοινότητα με events, δράσεις, πολιτιστικές εκδηλώσεις σε μια παραδοσιακή, γραφική γειτονιά με χαρακτήρα. Είναι άλλωστε μοναδικό να βλέπεις τα σκαλιά του Πολιτιστικού Κέντρου και να φαντάζεσαι τον Παλαμά και τον Δροσίνη να ανεβαίνουν και να κατεβαίνουν χαμένοι στις συζητήσεις τους.
Μιλώντας για την Κηφισιά δεν θα μπορούσε ποτέ να παραλειφθεί μία αναφορά στο ενδοξότερο γλυκοπωλείο της. Σημείο αναφοράς για μικρούς και μεγάλους, ο Βάρσος είναι σαν να μην μπορεί να υπάρξει σε φράση χωρίς το συμπλήρωμα «Κηφισιά». Θα είναι πάντα εγγύηση για μπεζέδες, ρυζόγαλο και γλυκά παλιού καλού ελληνικού ζαχαροπλαστείου. Για όλες τις ηλικίες η Κηφισιά σημαίνει σίγουρα και τα παρακάτω: πρώτα τσιγάρα και φιλιά στο Άλσος, burger και πίτσα στην Capricciossa και το Pappas, νύχτες μαγικές κι ονειρεμένες στο Εscoba στο Κεφαλάρι, και λίγο παρακάτω φαγητό στα πρωτοφερμένα Palmie και Fridays. Να σε πηγαινοφέρνουν στον ΑΟΚ μετά το σχολείο για μπάσκετ, από ποδόσφαιρο μέχρι και σκάκι στον Αθλητικό Όμιλο Κηφισιάς και τα Σαββατοκύριακα με τους γονείς να βρίσκετε συνέχεια γνωστούς στη Λεβίδου. Οι μαμάδες για shopping Κολοκοτρώνη και Κυριαζή και μετά όλοι για μπρουσκέτες στο Sotto Voce, που σήμερα δεν υπάρχει. Όπως το καφέ Έπος που έγινε J και τόσα ακόμα μαγαζιά που ο καθένας έχει να θυμάται τα δικά του. Σταθερές αξίες και κυμαινόμενες που έρχονται και φεύγουν για να δώσουν τη θέση τους σε κάτι πιο τρέντι. Γιατί στην Κηφισιά όλα πρέπει να είναι τρέντι και πριν γίνουν τρέντι ήταν στην Κηφισιά. Η ανανέωση στα στέκια είναι χαρακτηριστικό της, παραμένει όμως σταθερή αξία για βόλτες και περιπάτους.
Για αρχοντικές διαδρομές με τσάι και συμπάθεια ανάμεσα σε πύργους και νεοκλασικά χωμένα στα δέντρα σημείωσε: Ραγκαβή, Πεσματζόγλου, Εμμανουήλ Μπενάκη και Παναγή Τσαλδάρη. Για ποδηλατάδα ή βόλτα από τα Ανάβρυτα και την έπαυλη Συγγρού προς το Ζηρίνειο, το Άλσος και τον Σταθμό. Από εκεί στον πύργο Αποστολίδη, στο ρέμα της Πύρνας, στο σπίτι της Πηνελόπης Δέλτα προς το Δημαρχείο. Για αμαξάδα στην οδό Λεβίδου κάθε Σαββατοκύριακο τα παϊτόνια περιμένουν για ξενάγηση στους κεντρικούς δρόμους έως το Κεφαλάρι.
Αν αναζητάς το πιο «λαϊκό» πρόσωπο της περιοχής, θα το βρεις στα λεγόμενα Αλώνια. Εκεί βρίσκονται μερικά από τα πιο παλιά σπίτια της Κηφισιάς και στην Αγίου Τρύφωνος θα βρεις τα πιο ψαγμένα μαγαζιά, από παραδοσιακούς φούρνους και κρεοπωλεία μέχρι νεο-παντοπωλεία τύπου deli και μπαχάρια. Πριν μεταφερθεί και η λαϊκή αγορά με τα βιολογικά στη Νέα Κηφισιά, τα Αλώνια ήταν και επισήμως η πιο γευστική συνοικία της περιοχής.
Παρά τα ωραία και ζηλευτά, η Κηφισιά έχει κι άλλα πρόσωπα όσο απομακρύνεσαι από το κέντρο της. Οι εργατικές πολυκατοικίες της Κάτω Κηφισιάς δεν θυμίζουν σε τίποτα το κοσμοπολίτικο προάστιο που έχουμε όλοι στο νου και ο Δήμος των «πλουσίων» φροντίζει με συσσίτια και παροχές για τους μη προνομιούχους δημότες των Βορείων Προαστίων.
Κι αν όλα αυτά είναι μια μικρή γεύση από την Κηφισιά του παρόντος, εκείνη του παρελθόντος παραμένει σίγουρα πιο γοητευτική. Άλλωστε σήμα κατατεθέν της είναι η ηλικία που δεν κρύβεται – τη μαρτυρούν τα πλατάνια και οι επαύλεις. Το 1977 λένε ότι η περιοχή ήταν γεμάτη πεύκα, μποστάνια, στάνες και τρεχούμενο νερό. Στους φράχτες των σπιτιών ανέβαιναν παγώνια και ανά εποχή οι επισκέψεις εναλλάσσονταν με χελώνες και κουκουβάγιες. Σε αυτό που συμφωνούν όλοι οι παλιοί Κηφισιώτες είναι ότι το χειρότερο που συνέβη στην περιοχή ήταν η κίνηση, που αυξήθηκε απότομα σε όλα τα επίπεδα. Όπως είχε πει παλαιότερα στην A.V. o συγγραφέας Χρήστος Αστερίου «στο κέντρο της Κηφισιάς παλιά η κίνηση ήταν αραιή, όλα περιστρέφονταν γύρω από το γαλακτοπωλείο του Βάρσου και το διπλανό ζαχαροπλαστείο του Νικολέλη. Πιο ψηλά στο Κεφαλάρι δέσποζε το ημιφωτισμένο, μυστηριώδες Alt Berlin, μέχρι τα τέλη της δεκαετίας του ’80 που έκαναν την εμφάνισή τους οι μεζονέτες δηλητηριάζοντας την αύρα της περιοχής. Κόπηκαν δέντρα, χτίστηκαν αλάνες και όσα οικόπεδα είχαν απομείνει. Υπάρχουν ακόμα, ωστόσο, λιγοστοί θύλακες της αληθινής Κηφισιάς, τόποι στους οποίους επιστρέφουμε κάθε τόσο για μια αυθεντική ανάσα».
Το πάρκινγκ φαίνεται να αποτελεί για όλους μεγάλο πρόβλημα, ενώ τα αυτοκίνητα που βρίσκουν θέση στενεύουν τους δρόμους και οι σημερινοί κάτοικοι παραπονιούνται για ασφυξία από νέα μαγαζιά, κόσμο, αυτοκίνητα και δρόμους με λακκούβες. Από την άλλη στους ποδηλατόδρομους βολτάρουν συχνά οι νταντάδες των ΒΠ που σέρνουν καροτσάκια, αλλά παρά τα όποια προβλήματα οι 43.929 κάτοικοι και οι φανατικοί θαμώνες της έχουν άλλους τόσους λόγους να την αγαπούν. Δεν είναι τυχαίο άλλωστε που στην Κηφισιά έζησαν η Πηνελόπη Δέλτα, ο Εμ. Μπενάκης, ο Θ. Δηλιγιάννης, ο Δροσίνης, ο Σικελιανός, ο Μαγκλής, ο Πετσάλης και άλλοι νεότεροι κοσμοπολίτες. Το 1941 άφησε εκεί την τελευταία του πνοή ο Ιωάννης Μεταξάς στο σπίτι όπου αρνήθηκε την υποταγή της Ελλάδας στους Ιταλούς και η οικεία του δεν είναι η μόνη έπαυλη που μαρτυρά την αίγλη που γνώρισε η Κηφισιά σε περασμένες εποχές.
Στο ύψος του Ζηρίνειου δημοτικού σταδίου υπάρχει ένα εκπληκτικό κτίριο με επιβλητικό τρούλο που «κρύβεται» πίσω από πυκνή βλάστηση. Στον αριθμό 241 της Κηφισίας η βίλα Καζούλλη είναι συνδεδεμένη με την ελληνική ιστορία από τις αρχές του 20ού αιώνα. Χτισμένη πάνω σε τούρκικο νεκροταφείο, στην κατοχή έγινε φρουραρχείο των SS και στον εμφύλιο στρατηγείο του ΕΛΑΣ, ενώ μεταπολεμικά στέγασε σεισμόπληκτους, έγινε το πρώτο ΚΑΤ, μετατράπηκε σε στέκι τοξικομανών, στην πορεία βανδαλίστηκε, αλλά αυτό δεν την εμπόδισε να πρωταγωνιστήσει σε αρκετές σκηνές της ταινίας «Υπολοχαγός Νατάσα». Η Βουγιουκλάκη και ο Παπαμιχαήλ φιλοξενήθηκαν στο κτίσμα ιδιοκτησίας Νικόλαου Καζούλλη, εμπόρου της Αλεξάνδρειας, που υποδέχτηκε κάποτε σπουδαίες προσωπικότητες, από τον αιγύπτιο βασιλιά Φαρούκ μέχρι τον Γώργιο τον Α΄. Λίγα χρόνια πριν πολλοί πίστευαν ότι η έπαυλη είναι στοιχειωμένη, αλλά μετά από όσα πέρασε βρίσκεται πλέον σε καλά χέρια και στεγάζει το Εθνικό Κέντρο Περιβάλλοντος και Αειφόρου Ανάπτυξης.
Με τα χρόνια, το καταπράσινο χωριό της Κηφισιάς υποδέχτηκε πολλά τρανταχτά ονόματα της εποχής. Οι Σούτσοι, η Δούκισσα της Πλακεντίας, η οικογένεια Ραγκαβή, οι Μαυρομιχάληδες και η οικογένεια Μπότσαρη αλλά και ο Όθωνας αγάπησαν την παραδεισένια αύρα της, ενώ το 1841 κατάφερε να συγκινήσει μέχρι και τον Χανς Κρίστιαν Άντερσεν. Έφτασε εκεί το Πάσχα της ίδιας χρονιάς και στο «Οδοιπορικό στην Ελλάδα» περιγράφει την Κηφισιά των μέσων του 19ου αιώνα με αναφορές στην Πλατεία Πλατάνου και άλλα χαρακτηριστικά σημεία. Σήμερα, στην οικία Δέλτα στεγάζεται από το 1994 το Τμήμα Ιστορικών Αρχείων του Μουσείου Μπενάκη και στην Τατοΐου, στον αριθμό 50, το σπίτι του Παύλου Μελά, παντελώς ερημωμένο και ανεκμετάλλευτο αντέχει ακόμα, όρθιο από το 1904.
Ένας παράγοντας που έπαιξε καθοριστικό ρόλο στην ανάπτυξη της Κηφισίας, πριν το 1900 με τη συμβολή των μεγάλων ευεργετών, ήταν η σιδηροδρομική σύνδεσή της με την Αθήνα το 1882. Ο σημερινός ηλεκτρικός λεγόταν τότε «Θηρίο» και στην αρχή ήταν ατμοκίνητος. Τερμάτιζε από τότε στην Κηφισιά, αλλά «ηλεκτρικός» μπόρεσε να αποκαλεστεί το 1902 όταν έγινε ηλεκτροκίνητος. Την ίδια χρονιά ιδρύθηκε με βασιλικό διάταγμα το πρώτο ταχυδρομείο, που αντιμετώπισε γρήγορα πολλά προβλήματα καθώς οι 700 μόλις απογεγραμμένοι κάτοικοι της Κηφισιάς δεν επαρκούσαν για τη λειτουργία του.
Εκείνη περίπου την εποχή έκαναν την εμφάνισή τους και τα πρώτα ξενοδοχεία: Το Ξενοδοχείον Μελά ή Grand Hotel de Kifissia, όπως το αποκαλούσαν τότε, το Renaissance, η Αίγλη και το Πλάζα, η Πύρνα. Όλα βρίσκονταν μία ανάσα από την Πλατεία Πλατάνου επειδή οτιδήποτε βρισκόταν σε ακτίνα μεγαλύτερη των 2 χλμ. θεωρούνταν μη τουριστικά εκμεταλλεύσιμο. Με εξαίρεση την Πύρνα που ήταν πιο μακριά, Κοκκιναράς, Κεφαλάρι και Οδός Τατοΐου απείχαν από την εξοχή και σύμφωνα με τους ξενοδόχους δεν προσέλκυαν πελάτες. Λίγες δεκαετίες όμως αργότερα το Κεφαλάρι θα έπαιρνε τα πρωτεία με το ξενοδοχείο του Απέργη, το Σεσίλ, το Πεντελικό, το Θεοξένια και το Σεμίραμις. Γνώρισαν όλα στιγμές δόξας και εγκατάλειψης, πέρασαν πολλά και τα περισσότερα στεγάζουν σήμερα δημόσιες υπηρεσίες. Άλλα ανήκουν στην οικογένεια Λάτση, ενώ το Grand Hotel είναι σήμερα το Εμπορικό Κέντρο Μελά.
Εκτός από τους επιφανείς παραθεριστές που κατέφθαναν στην Κηφισιά τη δεκαετία του ’30, κατέφυγαν εκεί και πολλοί πρόσφυγες στα χρόνια του Α΄ Παγκοσμίου και της μετέπειτα Μικρασιατικής Καταστροφής, αφού είχε μεροκάματα στα κτήματα και τις καλλιέργειες. Τη δεκαετία του ’60 οι ομογενείς της Αιγύπτου έπαψαν να έρχονται στα Βόρεια Προάστια ως τουρίστες κι ευεργέτες και αναζήτησαν εκεί καταφύγιο όταν ξεριζώθηκαν από την Αλεξάνδρεια και άλλες πόλεις της Αιγύπτου. Μάλιστα το Άστυ Αιγυπτιωτών, στην περιοχή του Ναού της Αγίας Παρασκευής, είναι σήμερα μία από τις ομορφότερες συνοικίες της πόλης.
ΙΝΤΙΜΙSSIMI ΤΗΕ LINGERIE SPOT
Η γοητεία με ιταλική υπογραφή μάς συστήνεται σε ένα πρόσφατα ανακαινισμένο χώρο με εκλεπτυσμένη αισθητική και απόλυτα μοντέρνο fresh ύφος, με προσοχή στη λεπτομέρεια από τα δοκιμαστήρια μέχρι τα δάπεδα, στην καρδιά της Kηφισιάς. Στο νούμερο 10 της Κολοκοτρώνη (Εμπορικό Κέντρο Κερασιές), η Intimissimi boutique, με την εντυπωσιακή πάντα βιτρίνα της, επικοινωνεί το ιδιαίτερο, ελκυστικό μήνυμά της με αποδέκτη το βασικό καταναλωτικό μας ένστικτο. Γι’ αυτή τη σεζόν επικρατεί ένα ύφος πολυτέλειας και στιλ Diva. Οι κούκλες προβάρουν το σεξαπίλ των εσωρούχων νέας σοδειάς της σεζόν, κεντρίζουν το μάτι και προϊδεάζουν για τα μοναδικά σχέδια των συλλογών του κορυφαίου Italian Lingerie brand.
Η λιτή αλλά ζεστή διακόσμηση παραπέμπει σε ένα μοντέρνο και κλασικό ταυτόχρονα μπουντουάρ, αναδύοντας μία cosy ατμόσφαιρα. Oι μεγάλοι κι αδιαμφισβήτητοι πρωταγωνιστές είναι, όμως, τα εσώρουχα και τα ρούχα της Intimissimi. Εδώ βρίσκουμε ό,τι πιο αισθησιακό κυκλοφορεί κι ανεβάζει τον εσωτερικό κόσμο της γυναίκας. Lingerie sets με τα πιο sexy υλικά, όπως διαφάνειες, πούλιες, δαντέλα και μετάξι που δίνουν σάρκα και οστά σε baby doll, κορμάκια, bras – όλα αυτά που λέμε underwear. Εδώ θα ανακαλύψετε το «Τέλειο Σουτιέν» για το στιλ και το μέγεθός σας – μη χάσετε τη νέα άφιξη που ακούει στο όνομα Irina. Aνακαλύψτε τις δύο βασικές τάσεις: Oriental Heart και Romantic Tale. Τις εντυπώσεις κερδίζει και η συλλογή knitwear με τις μπλούζες, τα φορέματα, τις ζακέτες, που διακρίνονται για τη ρομαντική θηλυκότητά τους και τις διακριτικές sexy λεπτομέρειές τους.
Oύτε ο άντρας μένει, όμως, παραπονεμένος, είτε είναι κλασικός, μοντέρνος ή πιο funky στα εσώρουχα και το easywear ντύσιμό του.
Κολοκοτρώνη 10 (Εμπορικό Κέντρο Κερασιές), 2106232377
TGI Fridays
Τελετουργία απόλαυσης στα Fridays Κηφισιάς, όπου ήρθε το αυθεντικό, αμερικάνικο BBQ, με τρία είδη κρέατος (Beef Brisket, Pork Belly και Turkey). Aκολουθείται η πολύωρη αυθεντική διαδικασία βήμα βήμα, όπου τα κρέατα μαρινάρονται 5 με 10 ώρες και ψήνονται αργά και μεθοδικά σε ειδικό φούρνο, ώστε να πάρουν τα αρώματα του δρυ, που καίει εμποτισμένος με Jack Daniel’s®. Συνοδεύονται με 4 επικές sauce, παραλλαγές της κλασικής BBQ sauce. Ποτέ το BBQ δεν ήταν τόσο νόστιμο , ποτέ η Αμερική δεν ήταν τόσο κοντά, ποτέ οι Πέμπτες δεν ήταν τόσο καπνιστά χορταστικές και νόστιμες.
Κολοκοτρώνη 35, 210 6233947
Θεσσαλία
Το αγαπημένο εστιατόριο της Κηφισιάς με τις εξαιρετικές ελληνικές γεύσεις και τα εκπληκτικά μαγειρευτά, τα οποία εναλλάσσονται στο μενού σχεδόν καθημερινά. Διαθέτει μεγάλη ποικιλία κρεάτων στη σχάρα, λαχταριστά ορεκτικά και σαλάτες, προτάσεις εμπνευσμένες από την ιταλική κουζίνα, αλλά και πιάτα ανάλογα με την εποχή. Ζεστός και προσεγμένος χώρος στο εσωτερικό και ένας κήπος-έκπληξη με πλατάνια, ιδανικός για τις ηλιόλουστες ημέρες. Κάνει και delivery.
Έγινε γρήγορα το στέκι της πόλης για τα απίστευτα, κρεμώδη, χειροποίητα παγωτά του. Ανεξαρτήτως εποχής, ουρές σχηματίζονται για αυτό το παγωτό-θρύλο, χωρίς κρέμα γάλακτος, βούτυρο και αυγά. Και σαν να μην έφτανε αυτή η υφή, που λιώνει σαν σύννεφο, έρχονται τα εξωτικά φρούτα από τη Βραζιλία, το φουντούκι από το Πιεμόντε της Ιταλίας, η καλύτερη σοκολάτα του κόσμου από την Αφρική να απογειώσουν κάθε γεύση και να μας κάνουν να μισοκλείνουμε ηδονικά τα μάτια κάθε φορά που… λυγίζουμε στη γοητεία του. Αυτή όμως είναι μόλις η μισή εκδοχή της ιστορίας που θέλει το Ninnolo να είναι το meeting point της Κηφισιάς. Η άλλη μισή κρύβεται στο ζυμάρι της πίτσας, που ψήνεται σε φούρνο από πέτρα και σε μεταφέρει στα σοκάκια της Νάπολης, στις πλούσιες μακαρονάδες που μας κάνουν να αναστενάζουμε κάθε φορά που τις σκεφτόμαστε, στα χειροποίητα γλυκά ημέρας και σε όλες αυτές τις λαχταριστές λιχουδιές με το πληθωρικό ιταλικό ταμπεραμέντο. Να έρθετε από νωρίς, δεν υπάρχει καλύτερο ξεκίνημα της ημέρας από αυτό που έχει συντροφιά έναν φρεσκοαλεσμένο καφέ Taf…
Αγαπημένο all day café bar της Κηφισιάς, για τη διακριτικότητά του, το φιλικό του περιβάλλον, τις ωραίες του μουσικές, τη ζεστή εξυπηρέτηση. Δέκα με τόνο για τον εξαιρετικό καφέ του που είναι ο Del Doge (των Δόγηδων), αλλά και για τα ευφάνταστα κοκτέιλ που επιμελείται ο Γιώργος Λύσκας. Δοκιμάστε και την καταπληκτική σπιτική λεμονάδα, αλλά και τα νόστιμα σάντουιτς, τις τορτίγιες, τις φρέσκες σαλάτες. Με dj κάθε Πέμπτη, Παρασκευή και Σάββατο και επιλογές από τα καλύτερα ξένα μουσικά ακούσματα.
Ο Ανθός των Γεύσεων έγινε γνωστός από το κατάστημα της Καλλιθέας και, πλέον, τυχεροί είναι οι κάτοικοι και επισκέπτες των βορείων προαστίων. Θα τον βρείτε σε μια ανακαινισμένη παλιά μονοκατοικία, με πεύκα και μουριές στην πολύ όμορφη αυλή του και με το ξύλο και τα ζεστά χρώματα να κυριαρχούν στο φιλόξενο εσωτερικό του χώρο. Ο Γιώργος Γεράρδος, που θα τον θυμάστε από τη συμμετοχή του στο Master Chef, αγαπάει την ελληνική κουζίνα και την εξελίσσει, χρησιμοποιώντας αμιγώς ελληνικά προϊόντα, κυρίως από μικρούς παραγωγούς. Θα απολαύσετε κάποια πολύ ιδιαίτερα πιάτα (με βουβάλι, κόκορα, κουνέλι, εκτός από τα πιο συνηθισμένα), η κουζίνα είναι ανοιχτή, το μενού ανανεώνεται συχνά, ανάλογα με την εποχή. Μη χάσετε τα brunch του Σαββατοκύριακου από τις 10.30, με ελληνικές γεύσεις (αυγά καγιανά, μάτια, τηγανίτες), τα εξαιρετικά burgers με βουβάλι και λουκάνικο, τους τονωτικούς χυμούς με μέλια, γκότζι μπέρι και άλλα πολλά. Τις καθημερινές από τις 18.30.
Πλατεία Αγίου Δημητρίου 17, 2114087758, fb: Ανθός Γεύσεων
Common Secret
Στο Common Secret θα νιώσετε σαν το σαλόνι του σπιτιού σας. Η λέξη φιλοξενία ειναι αυτή που χαρακτηρίζει το χώρο. Δεν είστε απλά πελάτης, είστε «καλεσμένος» της πανταχού παρούσας ιδιοκτήτριας Μαριλένας Κοριζή. Η φροντίδα δεν περιορίζεται στην ιδιαίτερη διακόσμηση του χώρου αλλα επεκτείνεται στις πρώτες ύλες στις οποίες βασίζεται το μενού, τις καθημερινές.
Εδώ θα πάρετε δυνάμεις απο το brunch του Σαββατοκύριακου με κρουασάν και ψωμάκια από το φούρνο του Common Secret, πολλές παραλλαγές πιάτων με αυγά –ξεχωρίζουν τα eggs Benedict– αλλά και σάντουιτς ή burgers κάθε είδους. Το Common Secret ειναι μια όαση πολιτισμού και χαλάρωσης στη μέση της κοσμοπλημμύρας που χαρακτηρίζει την Κηφισιά. Είναι το καλύτερο αντίδοτο στην πίεση των ημερών που βιώνουμε στην Ελλάδα. Ανοιxτά 7 μέρες την εβδομάδα, όλη μέρα.
Το μικρό, ανεξάρτητο και εναλλακτικό βιβλιοπωλείο της Μαρώς και της Κορίνας, οι οποίες θα σας υποδεχτούν πάντα με το χαμόγελο, έτοιμες να σας εξυπηρετήσουν. Ο Σπόρος δεν κινείται στη λογική των best sellers αλλά σε τίτλους που κι εκείνες έχουν αγαπήσει, οργανώνει πολλές εκδηλώσεις, από παρουσιάσεις βιβλίων μέχρι αφηγήσεις παραμυθιών για ενήλικες και τάι τσι, ενώ συχνές είναι και οι αφορμές για ένα παρτάκι. Θα βρείτε και δημιουργίες Ελλήνων designers.
Η απόλυτη εμπειρία στο street food. Αυθεντικό λιβανέζικο που θα απολαύσετε σε μία street ατμόσφαιρα στεκιού στα τραπεζάκια του πεζόδρομου της Δροσίνη. Στο μικρό και όμορφο Falafeladiko σεφ είναι ο Μιχάλης Γιαννόπουλος, ο οποίος έχει μάθει όλα τα μυστικά στη σχολή του Alain Duccasse στο Παρίσι. Θα σας προτείνει τραγανά φαλάφελ, χούμους, ταμπουλέ, λαχματζούν, μπουκιές κοτόπουλου και οπωσδήποτε το πεντανόστιμο φαλάφελ burger με 3 επιλογές ψωμιού. Από τις 12 το μεσημέρι έως αργά το βράδυ. Κάνει και ντελίβερι.
Αν οι αισθήσεις είχαν πρόσωπο, τότε κάθε βράδυ θα τις έβρισκες στο Bronco να κάνουν γιορτή. Γιατί είναι τόσο σπάνιο να συμφωνούν μεταξύ τους. Και όμως, σε αυτό το κεντρικό μα καλά κρυμμένο σημείο της Κηφισιάς, οι αισθήσεις κάθε βράδυ συμφωνούν. Γιατί ακούς τους ήχους που σου έλειψαν. Γεύεσαι τις γεύσεις που φαντάστηκες. Μυρίζεις τον φρέσκο αέρα στο πλακόστρωτο και τη γλυκιά μυρωδιά του ξύλου. Βλέπεις τους φίλους που έχασες και βρίσκεις τους καινούργιους που πάντα ήθελες. Και αισθάνεσαι, πιάνεις και νιώθεις πώς είναι η διασκέδαση που εδώ και καιρό ξέχασες. Το Bronco δεν είναι πια νέο. Δεν είναι η νέα άφιξη, δεν είναι είδηση, δεν είναι καινοτομία, δεν είναι ευχάριστη έκπληξη, δεν είναι το φαινόμενο που κλείνει δρόμους και μαζεύει τη μεγαλύτερη παρέα της πόλης. Το Bronco είναι πλέον συνήθεια. Είναι ανάγκη. Είναι μέρος της ζωής μας. Είναι η στάση στο βράδυ μας, η επιλογή μας, το ραντεβού μας. Είναι η παρέα μας. Εκεί που όλοι μαζεύονται και όλοι γνωρίζονται. Και κάθε μέρα αυτή η παρέα μεγαλώνει. Μακριά από τη μόδα και το δεδομένο, το κατεστημένο και κάθε τι επίκαιρο, το Bronco δημιουργήθηκε στα σπλάχνα της Κηφισιάς από ανθρώπους της Κηφισιάς και έδωσε έναν όρκο. Να παραμείνει στέκι, να κάνει φίλους, να δίνει τον καλύτερό του εαυτό καθημερινά και να είναι καλός οικοδεσπότης. Και αυτό τον όρκο τον ανανεώνει καθημερινά.
Το Bronco γυρνάει την πλάτη στη μόδα της εποχής, στα μαγαζιά κονσέρβες, στη μαγνητοσκοπημένη διασκέδαση, στα τυχάρπαστα cocktails, στα ίδια και τα ίδια, στα μαγαζιά χωρίς προφίλ, με δήθεν και αντι-δήθεν στοιχεία, χωρίς ταυτότητα, τόνο, ύφος, προσωπικότητα. Το Bronco είναι το κοινό μας σημείο.
«Θυμάμαι τον εαυτό μου πιτσιρικά να πίνω καφέ φίλτρου, όταν τον πρωτογνώρισα στην Ελλάδα τη δεκαετία του ʼ60. Αγαπούσα και τον ελληνικό, αλλά όσο να πεις, το ξενόφερτο και το νέο είχε τη χάρη του»
Η μυρωδιά των φρεσκοαλεσμένων κόκκων, η πλούσια γεύση τους και η μοναδική τους δυνατότητα να εμπλουτίζουν γλυκά και επιδόρπια, καθιστούν τον καφέ αναπόσπαστο κομμάτι της γαστρονομίας και ιδιαίτερα της ζαχαροπλαστικής
Aναρωτηθήκατε ποτέ απο πού προήλθε ο καφές, απο που ξεκίνησε αυτό το μικρό φρούτο καφεόδεντρου; Ετοιμαστείτε για ένα ταξίδι στον χρόνο και τις ηπείρους.
8°
