Με επιτυχία πραγματοποιήθηκε στο Τορίνο στις 22-26 Σεπτεμβρίου η έβδομη εκδήλωση της Terra Madre και το ενδέκατο Salone del Gusto. Ο Carlo Petrini πρόεδρος της ΜΚΟ Slow Food, συνιδρυτής του πριν τριάντα χρόνια και παλιά καραβάνα της πολιτικής, υποδέχθηκε τους χιλιάδες αντιπροσώπους και μέλη των αποστολών με την ακόλουθη εισαγωγή:
«Βρισκόμαστε σε μια περίοδο όπου χειροτερεύει το κλίμα της έντασης, έλλειψης κατανόησης και συγκρούσεων σ’ όλον τον κόσμο. Είμαστε μάρτυρες τεράστιων μεταναστευτικών ροών που δεν μπορούν να απορροφηθούν από σκοπιμότητες με αποτέλεσμα να προκαλούνται φαινόμενα ξενοφοβίας και ανθρωπιστικές καταστροφές. Εμείς σ’ αυτή την περίσταση δηλώνουμε τη συμπαράσταση μας στην οικουμενική αλληλεγγύη και στον διάλογο για μια κοινωνία δίκαιη και όμορφη».
Ο Κάρλο Πετρίνι συνεχίζοντας εντόπισε το πρόβλημα της σύγχρονης διατροφής και γεωργίας στη λογική της βιομηχανίας που εφαρμόστηκε στη γεωργία. Τόνισε ότι πρέπει να μπει ένα φρένο στη βιομηχανοποίηση της γεωργίας και προφανώς στην κατάργηση των μεταλλαγμένων. Η επιδίωξη της μεγιστοποίησης της παραγωγής οδήγησε στη χρήση των χημικών λιπασμάτων με σοβαρές επιπτώσεις τόσο στη φύση όσο και στην υγεία μας.
«Είναι επιτακτική η ανάγκη μιας πολιτιστικής επανάστασης, γιατί πλέον δεν υπάρχει χρόνος. Πρέπει να ξανασυζητήσουμε το διατροφικό ζήτημα, η γαστρονομία πρέπει να αντιμετωπιστεί διεπιστημονικά. Είναι ανάγκη να αποβιομηχανοποιήσουμε τη γεωργία. Πρέπει να αξιοποιηθούν οι παραδοσιακές γνώσεις των αγροτών, οι οποίες πρέπει να μπουν σε ισότιμο διάλογο με τις επιστημονικές γνώσεις. Και πρέπει εμείς οι ευαισθητοποιημένοι καταναλωτές και όσοι ασκούν επιρροή στο γαστρονομικό γίγνεσθαι να στρέψουμε τον κόσμο στους τοπικούς παραγωγούς που υποστηρίζουν την βιοποικιλότητα».
Το Slow Food παρουσίασε τα επιτεύγματα του με νούμερα όπως: Τους 1.000.000 ακτιβιστές του, τα 100.000 μέλη του, τις 3.000 διατροφικές κοινότητες, τις 160 χώρες, τα 3.800 προϊόντα στην Κιβωτό της γεύσης, και τους 2.600 κήποι στην Αφρική κλπ.
Ταυτόχρονα με συνθήματα και με στατιστικά στοιχεία επεδίωξε να υποστηρίξει την στρατηγική του. Συνθήματα όπως: Let’s defend the Future (Ας υπερασπισθούμε το μέλλον), είναι παντού αναρτημένα όπως και ο απολογισμός της καταστροφής της βιοποικιλότητας της γης:
«Τα τελευταία 10.000 χρόνια ο άνθρωπος γνώρισε εκατομμύρια είδη. Τα τελευταία 70 χρόνια χάσαμε το 75% απ’ αυτά. Κάθε χρόνο χάνονται 27.000 ζωικά και φυτικά είδη, 72 την ημέρα και 3 την ώρα».
Καθημερινά σε διάφορα palazzo έγιναν διάφορες συνεδρίες με θέματα διαλεκτά που είχα την τύχη να παρακολουθήσω κάποια:
Loro sono Giganti, ma noi sono moltitudine
(Αυτοί είναι γίγαντες μα εμείς είμαστε εκατομμύρια).
Ιl nostro cibo quodidian: Veleno o medicina;
(Η καθημερινή διατροφή μας: Δηλητήριο ή φάρμακο;)
Se I grandi chef si alleano con I condadini
(Και αν οι σεφ ταχθούν με τους αγρότες;)…προνομιούχο θέμα που θα επανέλθουμε προσεχώς…!
Σχετικά με την έκθεση, τα εκατοντάδες ομοιόμορφα κάτασπρα περίπτερα που ήταν απλωμένα στο 800 στρεμμάτων Parko del Valentino αλλά και σ’ άλλα σημεία της πόλης, σε δρόμους, πλατείες και ιστορικά κτίρια υποδέχθηκαν τους ανθρώπους και τα προϊόντα του Salone del Gusto και δεκάδες χιλιάδες επισκέπτες
Slow Food
Για όσους είναι νεότεροι υπενθυμίζουμε κάποια γεγονότα: Αφορμή για την ίδρυση του Slow Food ήταν η δημιουργία στα τέλη της δεκαετίας του 1980, ενός καταστήματος φαστ φουντ στην Piazza di Spagna, την πλατεία της Ρώμης, σύμβολο του ιταλικού πολιτισμού.
Το Slow Food έβαλε από την αρχή ως στόχο του την προστασία των τοπικών διατροφικών παραδόσεων και των τοπικών γαστρονομικών πολιτισμών όλου του κόσμου, απέναντι στη βιομηχανοποίηση της γεωργίας και την πολιτιστική ομογενοποίηση που προσπαθεί να επιβάλει η οικονομική παγκοσμιοποίηση.
Μέσα στο μανιφέστο του επιχειρείται να συνδυασθεί «η ηθική με την ευχαρίστηση, η οικολογική γαστρονομία, η ποικιλία των γεύσεων, η βιοτεχνική παραγωγή τροφής μικρού μεγέθους και οι βιώσιμες προσεγγίσεις στο ψάρεμα και την κτηνοτροφία».
Σε συνεργασία με το Πανεπιστήμιο των Γαστρονομικών Επιστημών στο Pollenzo και το Colorno της Ιταλίας (www.unisg.it) το Slow Food καταγράφει τα απειλούμενα με εξαφάνιση είδη φυτών και ζώων και τα εντάσσει στη λεγόμενη Κιβωτό της Γεύσης. Υποστηρίζει τις παραδοσιακές καλλιεργητικές μεθόδους, προσπαθεί να σώσει ονομαστά προϊόντα διατροφής και τους τόπους προέλευσής τους, ιδίως στις αναπτυσσόμενες χώρες.
Απονέμει το Βραβείο για την Υπεράσπιση της Βιοποικιλότητας σε άτομα ή ομάδες για την παραδειγματική εργασία τους για την προστασία της βιοποικιλότητας και τέλος επιχειρεί τις αρχές να της περάσει στις νέες γενιές οργανώνοντας σεμινάρια για εκπαιδευτικούς για το πώς να προωθήσουν τη βιοποικιλότητα, τη διατροφική κουλτούρα και τις τοπικές παραδόσεις στα σχολεία.
«Θυμάμαι τον εαυτό μου πιτσιρικά να πίνω καφέ φίλτρου, όταν τον πρωτογνώρισα στην Ελλάδα τη δεκαετία του ʼ60. Αγαπούσα και τον ελληνικό, αλλά όσο να πεις, το ξενόφερτο και το νέο είχε τη χάρη του»
Η μυρωδιά των φρεσκοαλεσμένων κόκκων, η πλούσια γεύση τους και η μοναδική τους δυνατότητα να εμπλουτίζουν γλυκά και επιδόρπια, καθιστούν τον καφέ αναπόσπαστο κομμάτι της γαστρονομίας και ιδιαίτερα της ζαχαροπλαστικής
Aναρωτηθήκατε ποτέ απο πού προήλθε ο καφές, απο που ξεκίνησε αυτό το μικρό φρούτο καφεόδεντρου; Ετοιμαστείτε για ένα ταξίδι στον χρόνο και τις ηπείρους.
13°
