Γλυκό παιδί, όνομα και πράμα: ο Αλέξανδρος Αλεξίου είναι ο pastry chef του Hyatt Regency Thessaloniki, ζαχαροπλαστάρα ολκής θα τον αποκαλέσω, μιας και με όποιους δασκάλους καθίσεις, τέτοια γράμματα θα μάθεις, σαντιγί και σοκολάτες και ταρτούλες λεμονάτες: ο Στέλιος Παρλιάρος μπορεί να καυχιέται πως ο νεαρός, κάποτε μαθητευόμενός του, σήμερα μεγαλουργεί. Ο Στέλιος Παρλιάρος μαζί με τον Δημήτρη Χρονόπουλο γαρ επιμελήθηκαν την αισθητική, γευστική και εκπαιδευτική αγωγή του.
Προσφάτως έπεσε στα χέρια μου το περιοδικό QZINE, όπου συμμετέχει στη συντακτική του ομάδα. Είναι το πρώτο περιοδικό στην Ελλάδα που εξειδικεύεται στη σύγχρονη δημιουργική κουζίνα α λα γκρεκ, με αναγνώστες μερακλήδες ερασιτέχνες αλλά και επαγγελματίες του χώρου.
Μεγάλη παρένθεση, μιας και ξεκίνησα να γράφω για τον Αλέξανδρο, μα αδύνατον να μη σταθώ σ' αυτό το περιοδικό: το τελευταίο του τεύχος, μαρινάρει πάνω στη γεύση του ελληνικού καλοκαιριού, με φοβερές τρούφες, τοματίνια, ψάρια του Αιγαίου και τυριά των Κυκλάδων να σκαρώνουν και να συνομολογούν την τέλεια αφήγηση. Ο Jean Charles Metayer, ο διευθυντής του και βραβευμένος σεφ του εστιατορίου Premiere Intercontinental, με τα έξι συλλεκτικά τεύχη που κυκλοφορεί τον χρόνο, έφτιαξε τη φιλοσοφική Βίβλο της ελληνικής δημιουργικής κουζίνας, μιας κι όλο το κόνσεπτ προάγει τη γευστική εποχικότητα, τις κλασικές αλλά και τις πρωτοποριακές τεχνικές, τις τάσεις, τις έρευνες επί του αντικειμένου, και όλα τούτα με μια εικονοκλαστική αφήγηση επιπέδου Wallpaper και λίγα λέω.
And guess what: ποιος επιμελείται τα γλυκά! Σωστά μάντεψες, ο Αλέξανδρος Αλεξίου, αυτός, ένα - μηδέν. Ή μάλλον δέκα - μηδέν, μιας και η Θεσσαλονίκη το έχει τούμπανο, άρα κι ο Αλεξίου πρέπει να πάψει να το έχει κρυφό καμάρι, εφόσον αποτελεί τον υπέρτατο pastry master στην πόλη. Γάλατα, σοκολάτες, βανίλιες, παραδοσιακές ζάχαρες μα και νέες γενιές α-θέρμιδων γλυκαντικών, μαρμελάδες, πέταλα βιολέτας, μους γιαουρτιών, πραλίνες feullete, γλασάζ ivoire και σαμπλέ Βρετάνης, αρώματα ρόδων και αμπαρόριζας στα χέρια του μετατρέπονται σε ανατρεπτικά καινοτόμα πιάτα, μα προσοχή: δεν είναι μόνο το ιντελεκτουέλ της προσέγγισης και η παραμυθένια ντιζαϊνάτη εικόνα που αναδύεται από τα πιάτα - κολεξιόν του. Είναι η γεύση, ω θεοί, αυτή η 100% Αλεξίου γεύση.
Εξομολόγηση: η πρώτη φορά που έφαγα γλυκό με την υπογραφή του ήταν η μους με βατόμουρο και σος Remy Martin, κι έπαθα αυτό που λέμε… εθίστικα. Tip: μικρή πόλη η Θεσσαλονίκη και τα νέα κυκλοφορούν γρήγορα, άσε που και λόγω χωροταξίας/γεωγραφίας όλοι συγκλίνουμε στο κέντρο, αναπόφευκτα, μιας και δεν γνωριζόμασταν, τρακάραμε ο ένας τον άλλο αυτό το καλοκαίρι. Γνωριστήκαμε, ανταλλάξαμε φιλοφρονήσεις. Εγώ: Δεν υπάρχεις. Αυτός: Σ' ακούω στον Fly 104 καθώς μελετώ ή παρασκευάζω. Εγώ: Πες μου για σένα. Αυτός: Δεν ήταν μόνο οι Παρλιάρος και Χρονόπουλος οι μέντορές μου, μαθήτευσα δίπλα και στον Chislain Gaille, ενώ παρακολουθώ συχνά κι εκ του σύνεγγυς τους Gianluca Fusto και Oriol Balanguer. Ταξιδεύω τακτικά σε Μιλάνο, Βιέννη και Κωνσταντινούπολη και πλιζ, πάψε να με κάνεις να αισθάνομαι αμήχανα, οκ, προσπαθώ, πειραματίζομαι, απέκτησα αυτό που λένε ταυτότητα και προσωπικό στιλ «γραφής», τέλος.
Ναι, είναι σεμνότατος και χαμηλόφωνος τούτος ο παις. Τον βλέπεις από το πώς κινείται στον χώρο, μέχρι το πώς παρουσιάζει τα «νέα» του στον προσωπικό του λογαριασμό στο fb. Τελειώνω και... λιώνω, μιας και ακόμα θυμάμαι τη γεύση από τα εκλέρ και το σοκολά μιλφέιγ με ντακουάζ φουντούκι, που δοκίμασα με την υπογραφή του και ανέκραξα, σήκω, Τσάρλι Γουόνκα, για να δεις τα παιδιά της αλλαγής. Ναι, ο Αλέξανδρος Αλέξίου είναι ο καλύτερος pastry chef στη Θεσσαλονίκη. Αναδομημένα γαλατομπούρεκα με κρέμα από βουβαλίσιο γάλα, κομποτέ φράουλας και ραβέντι αρωματισμένα με παγωτό γιαούρτι και μαλλί της γριάς, παγωτό τριαντάφυλλο με άρωμα κάρδαμου και μους ελληνικού καφέ, σφαίρες σοκολάτας με dulcey, μπισκότο μαστίχας και γλυκό από άνθη λεμονιάς: χτύπα κι άλλο (στο πολυμίξερ), θα το αντέξω!
«Θυμάμαι τον εαυτό μου πιτσιρικά να πίνω καφέ φίλτρου, όταν τον πρωτογνώρισα στην Ελλάδα τη δεκαετία του ʼ60. Αγαπούσα και τον ελληνικό, αλλά όσο να πεις, το ξενόφερτο και το νέο είχε τη χάρη του»
Η μυρωδιά των φρεσκοαλεσμένων κόκκων, η πλούσια γεύση τους και η μοναδική τους δυνατότητα να εμπλουτίζουν γλυκά και επιδόρπια, καθιστούν τον καφέ αναπόσπαστο κομμάτι της γαστρονομίας και ιδιαίτερα της ζαχαροπλαστικής
Aναρωτηθήκατε ποτέ απο πού προήλθε ο καφές, απο που ξεκίνησε αυτό το μικρό φρούτο καφεόδεντρου; Ετοιμαστείτε για ένα ταξίδι στον χρόνο και τις ηπείρους.
6°
