Άκουγα τα «Νέα μέτρα» του Λουκιανού Κηλαηδόνη τελευταία, μετά το «Οικονομία κάνε», ολόκληρο αφιέρωμα δηλαδή που δεν το έκανε ένα ραδιόφωνο, όπως θα φανταζόταν κανείς, αλλά ράντομ ταρίφας από το ταξί του οποίου δεν ήθελα να βγω: έπαιξε το «Ψυχραιμία παιδιά» όλο το δίσκο, και τα «Μικροαστικά» επίσης συνολικό πακέτο. Ο πρώτος είναι του ’73 σε διαχρονικούς στίχους του Γιάννη Νεγρεπόντη, ο δεύτερος του ’79 σε αναλόγου φυράματος στίχους-μουσική-τραγούδι Λουκιανού. Και τα δύο, επίκαιρα μέχρι δακρύων («οικονομία κάνε/τι θες τα περιττά», καθώς και «δεν μας τρομάζουν τα νέα μέτρα/εμείς περάσαμε τόσα και τόσα/θα μας τρομάξει τώρα ο καπιταλισμός». Ήταν η μέρα με την απεργία των ΜΜΜ, την τρέναρα την κούρσα που λίγο έλειψε να με πάει Λαμία άνευ λόγου, βγήκα πανευτυχής με τα τραγούδια να κουδουνάνε μέσα στο κεφάλι μου.
Στο σπίτι, τα έβαλα στο Γκουγκλ και… εντελώς αναπάντεχα (αγαπημένη άθλια λέξη!), αναπάντεχα λοιπόν γράφοντας «Μικροαστικά» έπεσα πάνω σε ένα σάιτ (Hit&Run) με φάτσα φόρα μια τουριστική φωτογραφία αγαπημένη70s καβαλιώτικης παραλίας, του Μπάτη, λίγο έξω από την πόλη. Έχω φάει πολλά καλοκαιρινά μεσημέρια στον Μπάτη στην παιδική και εφηβική ηλικία μου, αλλά πέρασαν πολλά χρόνια από τότε. Τα πατώματα στους εξωτερικούς χώρους ήταν στρωμένα με χρωματιστά χαλίκια, ένθετα μέσα στο μπετόν – περπατούσες πάνω σε ανάγλυφη επιφάνεια που γυάλιζε σε όλες τις αποχρώσεις του γκρίζου κι έμοιαζε σαν να κινείται, με την έννοια της κινούμενης άμμου…
Τέλος πάντων, έχει γράψει καταπληκτικά πράγματα ο Κηλαηδόνης και μας δίνει κουράγιο στις δύσκολες εποχές αφού τα τραγουδήσαμε χοροπηδηχτά στις εύκολες. Τώρα ψάχνουμε φθηνά-και-καλά μέρη για φαγητό, με έμφαση στο «καλά», γιατί άμα είναι σκέτο τσέτουλο υπάρχει πολύ πράμα εκεί έξω. Για ψάρι φρέσκο και ωραία ψημένο/τηγανισμένο, τσεκάρετε το Ψαράδικο-Ψαροφαγείο «Ο Βλάσσης» στη Φωκίωνος Νέγρη. Το σκεπτικό του «Βλάσση» είναι απλό: πουλάει ψάρια όλη μέρα, αλλά έχει και μερικά τραπεζάκια ώστε αν κάποιος θέλει να φάει επιτόπου το ψάρι που μόλις αγόρασε, μπορεί να το παραγγείλει μαγειρεμένο με τον τρόπο που προτιμάει… με 5 ευρώ. Δηλαδή στην τιμή που πουλιέται το ψάρι, απλώς προσθέτεις 5 ευρώ για να στο ψήσουν ή να στο τηγανίσουν. Τα ψάρια ημέρας είναι φρεσκότατα, τα βλέπεις να σου μιλάνε κανονικά, και τόσο το τηγάνισμα όσο και το ψήσιμο γίνονται πολύ σωστά. Κι ενώ ο «Βλάσσης» είχε ξεκινήσει ως «της γειτονιάς» τώρα μαζεύει κόσμο από όλες τις γειτονιές της Αθήνας.
Σε ανάλογο ύφος είναι ο «Νικηφόρος»,ωραία παραδοσιακή ταβέρνα λίγο 70s στην εμφάνιση με σπιτικά φαγητά και εξαιρετικές τιμές, που όταν δοκιμάζεις τα πιάτα του δεν τις περιμένεις. Η κουζίνα είναι βασικά Κρητική, με αγνά υλικά και παραδοσιακές γεύσεις – φτιάχνει τα νοστιμότερα ντολμαδάκια με Κρητικό αμπελόφυλλο (8 ευρώ), μικρούτσικα και υπέροχα όσο κανένα άλλο ντολμαδάκι της Υφηλίου. Οι μερίδες είναι άνετες, το «δικό του» κρασί πολύ καλό και μπορείς να φας μια χαρά με 10-16 ευρώ.
Κρητική κουζίνα έχει και το «Ραέτι», σπιτικώτατη, με μεγάλο σουξέ το κοτόπουλο-χυλοπίτες (7 ευρώ) σε τεράστιες μερίδες που χορταίνουν δύο άτομα. Οι μαραθόπιτες κι οι άλλες πίτες, τα αλείμματα και οι σαλάτες είναι σούπερ, με ανάλογες λογικές τιμές – το μόνο κακό είναι ότι δεν καταφέρνεις να τα φας όλα και στάνταρ φεύγεις με πακετάκι για το σπίτι. Μια μέρα παίρνοντας φαγητό σε πακέτο ρώτησα την κυρία πίσω από τη βιτρίνα με τα ορεκτικά ταψιά, «είναι φρέσκα τα γεμιστά, να πάρω;» και μου απάντησε τσαντίλω, «όχι, είναι μπαγιάτικα!» Όλα είναι σημερινά, μου εξήγησε μετά, και να μην έρχεσαι στο «Ραέτι» αν δεν το ξέρεις αυτό. Οπότε, σας το λέω για να είστε προετοιμασμένοι. Κι εδώ, καλοτρώς αλλά μιλάμε του σκασμού με 15-18 ευρώ.
Τέλος μου είπε μια φίλη που ξέρει από βέσπα ότι έχει ενδιαφέρον το «Ρακί μεζέ» στις Τζιτζιφιές, που βγάζει μενού θαλασσινών με 13-16 ευρώ – τρως όσες φορές θέλεις, απλώς πρέπει λέει όλοι στο τραπέζι να πάρετε το μενού, όχι να παραγγέλνουνε διάφοροι Απάτσι ό,τι τους κατέβει. Τα τηγανητά γαριδάκια, καβουρόψιχα και γαυράκια σερβίρονται με τη σέσουλα και είναι τραγανά, νόστιμα και άφθονα. Η μελιτζάνα καπνιστή και τα μύδια επίσης είναι πολύ καλά – αυτά είναι τα πιάτα για τα οποία ήταν διθυραμβικές οι κριτικές. Δεν έχω πάει αλλά ακούγεται καλή ιδέα, και οικονομική.
Ξανακούστε όμως τα τραγούδια του Λουκιανού και θα τα θυμηθείτε, γιατί όντως «δεν μας τρομάξανε τόσα και τόσα» κι είναι κρίμα να ζούμε τρομαγμένοι, δεν λέει καθόλου…
· Ο Βλάσσης, Ψαράδικο-Ψαροφαγείο, Φωκίωνος Νέγρη 47, Κυψέλη, 2110125263
«Θυμάμαι τον εαυτό μου πιτσιρικά να πίνω καφέ φίλτρου, όταν τον πρωτογνώρισα στην Ελλάδα τη δεκαετία του ʼ60. Αγαπούσα και τον ελληνικό, αλλά όσο να πεις, το ξενόφερτο και το νέο είχε τη χάρη του»
Η μυρωδιά των φρεσκοαλεσμένων κόκκων, η πλούσια γεύση τους και η μοναδική τους δυνατότητα να εμπλουτίζουν γλυκά και επιδόρπια, καθιστούν τον καφέ αναπόσπαστο κομμάτι της γαστρονομίας και ιδιαίτερα της ζαχαροπλαστικής
Aναρωτηθήκατε ποτέ απο πού προήλθε ο καφές, απο που ξεκίνησε αυτό το μικρό φρούτο καφεόδεντρου; Ετοιμαστείτε για ένα ταξίδι στον χρόνο και τις ηπείρους.
15°
