Brunch me up

Τις Κυριακές ξυπνάς αργά (hangover λέγεται). Σου παίρνει κανένα 10λεπτο να καταλάβεις ότι είναι Κυριακή και δεν χρειάζεται να κάνεις κουτσό μέχρι το ασανσέρ προσπαθώντας να βάλεις και το άλλο παπούτσι (true story) για να τρέξεις στη δουλειά. Άλλο τόσο σου παίρνει για να φτιάξεις καφέ και υπολογίζω περίπου δύο ώρες ακόμα μέχρι να προσαρμοστείς σε θερμοκρασία περιβάλλοντος, να συντονιστείς με τη συχνότητα του πλανήτη Γη και να πάρουν μπροστά και τα γρανάζια των υπόλοιπων αισθήσεων.

Πριν μερικά χρόνια σε αυτό το σημείο, όπου είχες πια επίσημα ξυπνήσει χωρίς-καθόλου-να-το-θες, κοίταζες το ρολόι, γούρλωνες το μάτι και συνειδητοποιούσες ότι είχες ήδη αργήσει για το κυριακάτικο γιουβέτσι της μαμάς. Τώρα, ακούς φούσκες να σκάνε («ποπ») και βλέπεις απανωτά μηνύματα στο Messenger. Έχεις ήδη αργήσει για το καθιερωμένο brunch με την παρέα. Τι έγινε, ρε παιδιά, και ξαφνικά όλη η Αθήνα κάνει socializing τις Κυριακές τα μεσημέρια;

Κάπου χαμένο ανάμεσα στο πρωινό και στο μεσημεριανό (πολύ αργά για breakfast, πολύ νωρίς για lunch), το brunch κάνει δυναμική έφοδο στις Κυριακές της Αθήνας με αυγά benedict, αφράτα bagels, παραφουσκωμένα burgers και pancakes, όπως στο America. Γενικώς βρίσκεις ό,τι τραβάει η ψυχή σου (και το ανήσυχο από τα χθεσινά τσιγάρα/ποτά/ξενύχτια στομάχι σου) και σ’ αρέσει γιατί το τσιμπολογάς αργά, λέγοντας παράλληλα τα κουτσομπολιά της εβδομάδας και ακούγοντας ταιριαστή μουσική να παίζει κάπου στον ορίζοντα (μέχρι και το «Κασετόφωνο» έχει κατηγορία «Brunch» πια). Ενίοτε (κι αν δεν ανήκεις στην κατηγορία δεν-ξαναπίνω-μετά-τα-χθεσινά) παίρνεις και μια Mimosa αγκαζέ, μην κατεβούν ξεροσφύρι τα scrambled eggs. 

48 Urban Garden

7 Food Sins

Cocktail αγαπά brunch

Bloody Merry. Βότκα, χυμός ντομάτας, χυμός λεμονιού. Το Tabasco και η σάλτσα Worcestershire χαρίζουν πιπεράτη γεύση και είναι το τέλειο αλατοπίπερο σε όλα τα πιάτα του Brunch. Οπωσδήποτε σέλερι αντί για αναδευτήρα.

Mimosa. Φινετσάτη και «κιουρία», η Mimosa είναι ένα cocktail που έχει σαν βάση τη σαμπάνια (ή άλλο αφρώδες κρασί) και χυμό εσπεριδοειδών. Σερβίρεται σε ψηλό ποτήρι σαμπάνιας στην αρχή του brunch. Μη σε ξεγελά η απαλή γεύση της και το κομψό παρουσιαστικό της. Από πίσω έχει η αχλάδα την ουρά. Με 2-3 τέτοιες έχεις βγει εκτός πίστας.

Bellini. Γεννήθηκε κάπου μεταξύ του 1930 και του 1940 στη Βενετία. Μπαμπάς του ήταν ο Ιταλός Giuseppe Cipriani, bartender στο Harry’s Bar. Πήρε το όνομά του από τον αναγεννησιακό ζωγράφο Giovanni Bellini. Κι αυτό, όπως η Mimosa, έχει σαν βάση τη σαμπάνια, αλλά τα μάγουλά του ροδίζουν ελαφρώς από τον πουρέ ροδάκινου.

Rosebud

La Esquina

Τα περίεργα του είδους

Το Brunch Ohayou του Rakkan. Αν κάποιος Ιάπωνας τύχει και σου πει Ohayou, δεν στην πέφτει, καλημέρα σου λέει. «Καλημέρα» λοιπόν εύχεται και το εστιατόριο με τη fusion ιαπωνική κουζίνα κάθε Κυριακή 12.00-17.00. Αυγά Benedict με σπανάκι και σολομό σιγοβρασμένο σε miso, tacos μοσχαριού με wasabi, σάντουιτς καβουριού με onion rings και μαρμελάδα ντομάτας τσίλι, burgers με κοτόπουλο, rib eye ή σολομό και άλλα τέτοια εξωτικά κι ωραία. Λ. Κηφισίας 238-240, Κηφισιά, 2108087941

Το Brunch του It. Χαλασμό κάνει. Όχι μόνο για το τεράστιο και χορταστικό μενού, που έχει τα (βιολογικά) αυγά σε περίοπτη θέση, ούτε για τα σούπερ-ντούπερ-ουάου φαντασμαγορικά κοκτέιλ, ούτε για το χάζι της Σκουφά. Brunch με συνοδεία live jazz έχεις ξανακούσει; Ούτε και οι υπόλοιποι που κάνουν ουρά εδώ κάθε Κυριακή 12.00-18.00. Σκουφά 29, Κολωνάκι, 210 3635773

To Brunch του Ninnolo. Από τον τεράστιο μπουφέ διαλέγεις (με δυσκολία είναι η αλήθεια) ό,τι θες και μετά κατευθύνεσαι προς τη… ζυγαριά. Μην αγχώνεσαι, δεν ζυγίζεσαι εσύ αλλά το πιάτο σου. Εδώ, πληρώνεις με το ζύγι (€20/kg). Bonus Tip: Είναι άγραφος κανόνας, μετά το πληθωρικό brunch όλοι πέφτουν με τα μούτρα στα χειροποίητα, καταπληκτικά παγωτά του Ninnolo. Ακόμα και αν έξω χιονίζει! Αγ. Δημητρίου 8, Κηφισιά, 210 8012765

Στο La Esquina κάθε μέρα είναι Κυριακή! Καθημερινό Βrunch (13.00-18.00) με πολύ οικονομικές τιμές. Χάρητος 43, Κολωνάκι, 210 7232575

2-3 πράγματα που δεν ήξερες για το brunch

● Εμείς το ανακαλύψαμε τα τελευταία χρόνια, όμως το Brunch, όσο να πεις, την έχει την ιστορία του. Η πρώτη αναφορά στον όρο Brunch γίνεται το 1895, όταν ο Βρετανός συγγραφέας Guy Beringer δημοσιεύει ένα άρθρο στο περιοδικό «Hunter’s Weekly» με τίτλο «Brunch: Μια έκκληση». Σε αυτό ο Mr. Guy προτείνει να αντικατασταθεί το πατροπαράδοτο βαρύ καθολικό γεύμα που ακολουθούσε την καθιερωμένη κυριακάτικη επίσκεψη στην εκκλησία με κάτι πιο ελαφρύ, κάτι μεταξύ πρωινού και βραδινού. «Το Brunch», γράφει, «ενθαρρύνει την ομιλία. Σας βάζει σε μια καλή διάθεση, σας κάνει να είστε ικανοποιημένοι με τον εαυτό σας και τους συνδαιτυμόνες σας, διώχνει μακριά τις ανησυχίες και τα προβλήματα της εβδομάδας». Στο ίδιο άρθρο παρατηρεί επίσης ότι ένα γεύμα που θα γινόταν πιο αργά από το καθιερωμένο της Κυριακής, θα ήταν πολύ βολικό για αυτούς που τους αρέσει να πίνουν τα βράδια του Σαββάτου (Τότε, Τώρα, Πάντα). Γράφει: «Εξαλείφοντας την ανάγκη να σηκωθείτε νωρίς την Κυριακή, το brunch θα έκανε πιο φωτεινή τη ζωή αυτών που θέλουν να γλεντήσουν τις νύχτες του Σαββάτου». Σοφός ανθρωπος.

● Η Αμερική συστήθηκε με τα Brunch τη δεκαετία του 1930. Μερικοί λένε ότι η μόδα φούντωσε στη Νέα Υόρκη, άλλοι ότι άρχισε στο Σικάγο. Μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, το Brunch απέκτησε και μία πιο κοινωνική χροιά. Ήταν η περίοδος που οι γυναίκες άρχισαν να εντάσσονται στο εργατικό δυναμικό και το Brunch έγινε το γεύμα που αντιπροσώπευε για αυτές ένα διάλειμμα, μία ράθυμη Κυριακή. Χαρακτήρα που το brunch κρατά ακόμα (για αυτό άλλωστε είναι και τόσο αγαπητό).

● Τα αυγά Benedict δημιουργήθηκαν όταν ένα πρωινό του 1894 ένας χρηματιστής της Wall Street ονόματι Lemuel Benedict ξύπνησε με πονοκέφαλο. Για να συνέλθει από το hangover, παρήγγειλε ένα συνδυασμό από αυγά ποσέ, καναδέζικο μπέικον, αγγλικά muffins και σος Hollandaise. O σεφ του εστιατορίου, όμως, έκρινε ότι το πιάτο είχε δυνατότητες και το ενέταξε στο μενού. Από τότε τα αυγά Benedict παραμένουν κλασικό πιάτο του Βrunch.

Chez Violette

ZAF