Από το μεσημέρι αρχίζει η τσίκνα. Το απόγευμα δυναμώνει, το βράδυ απλώνεται σαν την «Ομίχλη» του Κάρπεντερ πάνω από τον ουρανό και όλο το Παγκράτι μεταμορφώνεται σε μια τεράστια σουβλακερί. Κάθε γωνιά και σουβλατζίδικο, κάθε πλατεία και ψητοπωλείο!
Συναντηθήκαμε με τον Σταύρο Κούλα και με κίνδυνο της ζωής μας (γιατί είμαστε μεγάλοι άνθρωποι και πρέπει να προσέχουμε τη χοληστερίνη και τα τριγλυκερίδια) επισκεφτήκαμε όλα τα σουβλακερί της περιοχής και τα δοκιμάσαμε.
Η αρχή έγινε από την «Πλατεία Καλαμακίου» (Αμύντα 6, πλατεία Προσκόπων, 210 7238.405). Ανοίξαμε το μπλε σχολικό τετράδιο που είναι ο κατάλογος και παραγγείλαμε σουβλάκι χοιρινό (€ 1,60), σουβλάκι χαλούμι (€ 3,80), σουβλάκι μανιτάρι (€ 2,80) και μοιραστήκαμε και ένα σουβλάκι αρνί (€ 2,80). Ήταν τέλεια ψημένα και πεντανόστιμα. Όπως μας εξήγησε ο Δημήτρης Γάκης, ο ιδιοκτήτης του μαγαζιού, τα κρέατα προτού ψηθούν μπαίνουν σε ειδική μαρινάδα για να μαλακώσουν και να νοστιμέψουν. Ο Δημήτρης είναι ψωνισμένος με τη δουλειά του, μας λέει τα σχέδιά του για το χειμώνα ενώ εγώ μπεκροπίνω παγωμένη μπίρα Fix (€ 2,50 το μεγάλο ποτήρι). «Μα πού θα παρκάρουν τα αυτοκίνητα; Το Παγκράτι έχει μεγάλο πρόβλημα» ρωτάει ο Σταύρος. «Όλοι οι πελάτες θα μπορούν να παρκάρουν μέχρι αργά το αυτοκίνητό τους στο διπλανό πάρκινγκ του Κορακιανίτη με € 5» μας λέει και παραγγέλνουμε λουκουμάδες σουβλάκι (€ 3,80) για να γιορτάσουμε το ευχάριστο αυτό νέο.
Φεύγουμε από την πλατεία Προσκόπων και ανηφορίζουμε την Αρχελάου προς το Άλσος Παγκρατίου. Στο Piggy-Πόπουλο (Αρχελάου 16, 210 7237.100) μια κυρία καθαρίζει φρέσκιες πατάτες στη δροσερή αυλόπορτα. Ένας κύριος κάθεται μπροστά στα αναμμένα κάρβουνα και ψήνει σουβλάκια, ενώ ένα παλικάρι και μια κοπέλα σερβίρουν τους πελάτες. Σκηνές απλές, αγνές, ελληνικές, με τα καρό τραπεζομάντιλα και τις ψάθινες καρέκλες. Συγκινηθήκαμε, κάτσαμε και παραγγείλαμε σουβλάκι χοιρινό (€ 1,60) που ήταν ζουμερό και καλοψημένο. «Να πάρουμε και ένα σουβλάκι κοτόπουλο (€ 1,80) να δούμε πώς είναι;» ρώτησα τον Σταύρο. Με κοίταζε με εκείνο το βλέμμα της μανιάτικης δεντρογαλιάς και κατάλαβα ότι είχε ήδη τουμπανιάσει από το πολύ φαΐ. Πληρώσαμε μάλλον ακριβά (δύσκολες εποχές για Piggy-πόπουλα…) και σηκωθήκαμε να φύγουμε.
Αγκομαχώντας φτάσαμε στο Άλσος Παγκρατίου, στρίψαμε αριστερά και συναντήσαμε τη «Γυροκατάσταση» (Πρατίνου 44, 210 7234.004) κοντά στο Αστυνομικό Τμήμα Παγκρατίου. Το κατάστημα προσφέρει 20% έκπτωση στα σώματα ασφαλείας και σκέφτηκα ότι τα σουβλάκια θα πρέπει να είναι καλά γιατί κανείς δεν ρισκάρει να τα βάλει με ένα βαρυστομαχιασμένο μπάτσο. «Πάρε το σουβλάκι να φύγουμε!» με διέταξε ο Σταύρος που απεχθάνεται οποιονδήποτε φοράει στολή, δεν πάει να είναι και ο πυροσβέστης που θα τον σώσει. Δοκίμασα ένα σουβλάκι χοιρινό (€ 1,60) που ήταν νόστιμο αλλά μου φάνηκε λίγο λιπαρό και στον κατάλογο είδα ότι υπήρχαν καλαμάκι κοτόπουλο (€ 1,70), καλαμάκι κοτομπέικον (€ 1,90), καλαμάκι λουκάνικο (€ 1,60). Οι τιμές της «Γυροκατάστασης» είναι καλές, ελπίζω τα υπόλοιπα κρέατα να μην είναι λιπαρά γιατί τότε τα σώματα ασφαλείας θα μετατραπούν σε σώματα παχυσαρκίας.
Προχωράμε στην Πρατίνου, «θα σε πάω μέχρι το σπίτι σου» λέω του Σταύρου γιατί θέλω να χωνέψω λίγο αυτά που έφαγα. Κι εκείνη τη στιγμή περνάμε μπροστά από την «Τύχη της… Ροδούλας» (Πρατίνου 7, 211 4022.128) δίπλα στον αγαπημένο θερινό κινηματογράφο «Όασις». Το μαγαζί παλαιότερα ήταν ένα κακοφωτισμένο ψητοπωλείο με ένα μίζερο γύρο να περιστρέφεται αενάως και κάτι γλιτσιασμένα σουβλάκια. «Τι κρίμα!» έλεγα κάθε φορά που πέρναγα από μπροστά του. «Να μην έχει υπέροχα καλαμάκια, να τα παίρνεις και να μπαίνεις στο σινεμά να βλέπεις μια υπέροχη ταινία!» Η «Τύχη της…Ροδούλας» άνοιξε πρόσφατα, δεν έχει αρχίσει να δουλεύει, της εύχομαι καλή τύχη και ρόδινα ψητά.
Στην Υμηττού όλη η πρόσοψη της ψησταριάς «Ο Πάνος» (Υμηττού 114, 210 7015.222) καλύπτεται από την επιγραφή «Έκτακτο! Προσφορά λόγω κρίσης! Καλαμάκι χοιρινό € 1!» Πριν προλάβει να αντιδράσει ο Σταύρος και ενώ βρίσκομαι στα πρόθυρα εμφράγματος, μπαίνω μέσα και παίρνω ένα χοιρινό σουβλάκι. Είναι χορταστικό αλλά στεγνό, ίσως επειδή «Ο Πάνος» τα ψήνει από πριν και απλώς τα ζεσταίνει όταν τα παραγγέλνεις. Έχει όμως πολλά μαγειρευτά και μια μέρα θα πάω να τα δοκιμάσω.
Περνάμε απέναντι στο ψητοπωλείο «Ο Χρήστος» (Υμηττού 129, 210 7562.400) που από το 1982 προσφέρει τα πιο νόστιμα σουβλάκια (€ 1,50) και τον πιο τραγανό γύρο-πίτα (€ 2) της περιοχής. Δεν αντέχω στον πειρασμό, παίρνω δύο καλαμάκια, το ένα το τρώω εγώ, το άλλο το δίνω στον Σταύρο, «Με κατέστρεψες!» μου λέει. «Πάω σπίτι να πιω ακουαφόρτε, μπας και διαλύσω τα σουβλάκια στο στομάχι μου!». Ταΐζει έναν αδέσποτο σκύλο, με καληνυχτίζει, τον καληνυχτίζω και χωρίζουμε Χρεμωνίδου και Φιλολάου γωνία.
Έρημος, βαρύς και μόνος κατεβαίνω τη Φιλολάου, φτάνω στο «Dafi’s Grill» (Φιλολάου 87, 210 7561.100) που στον κατάλογό του μας υπενθυμίζει ότι «το σουβλάκι κατάγεται από την αρχαιότητα, λεγόταν κάνδαυλος και σερβιριζόταν με ζωμό». Παραγγέλνω έναν κάνδαυλο χοιρινό (€ 1,50), είναι πλούσιο σε ποσότητα και φτωχό στη γεύση, λίγο σκληρό, ίσως θα έπρεπε να σερβίρεται με ζωμό όπως στην αρχαιότητα. Όμως το «Dafi’s Grill» έχει χιλιάδες μπέργκερς και σαντουίτσες και το βάζω στα υπ’ όψη για να το επισκεφτώ μετά από κάνα μεθύσι, μένει ανοιχτό μέχρι και τις 3 μετά τα μεσάνυχτα.
Έχω πρηστεί από τα σουβλάκια, σκέφτομαι πως ήταν λάθος που τα έτρωγα ολόκληρα, οι γευσιγνώστες τρώνε μια μπουκιά και αφήνουν το υπόλοιπο, έτσι έπρεπε να κάνω κι εγώ, με παρέσυρε ο ενθουσιασμός. Βλέπω την επιγραφή από την «Πίτσα του Καράφλα» (Φιλολάου 142, 210 7010.332) που είναι χρόνια στο Παγκράτι και διευκρινίζει ότι «τα κοτόπουλα δεν είναι προψημένα και χρειάζονται 55 λεπτά για να ψηθούν». 55 λεπτά; Μήπως τα κοτόπουλα είναι ζωντανά και τα σφάζουν και τα ξεπουπουλιάζουν παρουσία του πελάτη; Τες πα, δεν είναι τα κοτόπουλα το θέμα μας, το αναφέρω επειδή μου έκανε εντύπωση. Το χοιρινό σουβλάκι (€ 1,50) νόστιμο, αλλά δεν μπορώ να φάω παραπάνω από ένα κομματάκι, ψάχνω για μια γωνιά να αφήσω το υπόλοιπο για κάνα αδέσποτο, με βλέπει ένας τύπος. «Φίλε, άμα θέλεις να πετάξεις το σουβλάκι, δώσ’ το σε μένα!» λέει, το δίνω, πάω να του δώσω και κάτι ψιλά, «όχι, ρε φίλε, δεν είμαστε ζητιάνοι» και χάνεται στο σκοτάδι. Μαύρες σκέψεις με κυκλώνουν προς στιγμήν, αλλά δεν τις αφήνω να με πάρουν από κάτω. «Αυτό το ρεπορτάζ από κάπου ξεκίνησε και κάπου πρέπει να καταλήξει» λέω σαν την Αλίκη Βουγιουκλάκη και σφίγγω τη γροθιά μου.
Λίγο πιο πάνω «Οι πρωταθλητές» (Φιλολάου 98, 210 7524.361) υπόσχονται τιμές ΔΝΤ με σουβλάκι χοιρινό στα € 1,30. Είναι εδώ πέρα από το 1987 και θα έπρεπε να πάρω μια γεύση από τα ψητά τους, αλλά μου είναι αδύνατον να φάω έστω και μια μπουκιά. Πάντως είδα κίνηση στο μαγαζί, κάτι που σημαίνει ότι είναι καλό.
Από τη Φιλολάου βγαίνω ξανά στην Υμηττού και συναντάω το «Grill Bar» (Υμηττού 52, 210 7299.777). Εδώ προσφέρουν το κρητικό σουβλάκι (€ 1,40) και όπως είναι φυσικό στο εξώφυλλο του καταλόγου υπάρχει μαντινάδα «Γεύση, ποιότητα θα βρεις στο κρητικό σουβλάκι / τα πάντα είναι εκλεκτά φτιαγμένα με μεράκι». Όχι, δεν δοκίμασα το κρητικό σουβλάκι. Αν με ρωτούσε εκείνη τη στιγμή ο ιδιοκτήτης για ποιο λόγο δεν έφαγα, θα του απαντούσα με μαντινάδα: «Φίλε μου, το σουβλάκι σου θέλω να δοκιμάσω / όμως απόψε δεν μπορώ, νομίζω πως θα σκάσω!»
Με την ψυχή στο στόμα (πήγα να πω με το σουβλάκι στο στόμα) και με τη kάμψη (του εγκεφαλικού) στα μάτια, έφτασα στο σπίτι, τα ρούχα μύριζαν τσίκνα και τηγανίλα, γδύθηκα και σε μια στοίβα καλαμάκια αποκοιμήθηκα…
«Θυμάμαι τον εαυτό μου πιτσιρικά να πίνω καφέ φίλτρου, όταν τον πρωτογνώρισα στην Ελλάδα τη δεκαετία του ʼ60. Αγαπούσα και τον ελληνικό, αλλά όσο να πεις, το ξενόφερτο και το νέο είχε τη χάρη του»
Η μυρωδιά των φρεσκοαλεσμένων κόκκων, η πλούσια γεύση τους και η μοναδική τους δυνατότητα να εμπλουτίζουν γλυκά και επιδόρπια, καθιστούν τον καφέ αναπόσπαστο κομμάτι της γαστρονομίας και ιδιαίτερα της ζαχαροπλαστικής
Aναρωτηθήκατε ποτέ απο πού προήλθε ο καφές, απο που ξεκίνησε αυτό το μικρό φρούτο καφεόδεντρου; Ετοιμαστείτε για ένα ταξίδι στον χρόνο και τις ηπείρους.
12°
