Άνοιξε το καλοκαίρι, στο «κέντρο-απόκεντρο» Παγκράτι, χωρίς πολλές τυμπανοκρουσίες. Ο χώρος του είναι απλός, μικρός, όμορφος και μοντέρνος. Μαρμάρινα τραπέζια, ξύλινες καρέκλες και στους μαύρους τοίχους ζωγραφιές με κιμωλία – «το μαύρο πρόβατο έχει λευκή ψυχή» και άλλα χαριτωμένα. Έξω στο πεζοδρόμιο της Αρριανού έχει κι άλλα τραπεζάκια, ντεκόρ εδώ είναι οι γλάστρες με τα ελληνικά μυριστικά, δυόσμοι, βασιλικοί και δεντρολίβανα, αλλά και η κίνηση της ήσυχης γειτονιάς. Μετά την προχτεσινή μου επίσκεψη να σας πω ότι είναι το πιο συμπαθητικό, νόστιμο, και προσιτό σε τιμές εστιατόριο που έχω πάει τον τελευταίο πολύ καιρό. Η κουζίνα του είναι ελληνική και έχει όλα αυτά που ξέρουμε και αγαπάμε, φτιαγμένα σαν από την παινεμένη για τη μαγειρική της μαμά μας, η οποία όμως έχει εντάξει στην κουζίνα της και καινούργιες ιδέες. Τα υλικά είναι πολύ καλά – λάδι από το Άστρος, ρακή από τις Αρχάνες, ξινομυζήθρα και ρακόμελο από τα Χανιά, λουκάνικα από τη Δράμα.
Δοκίμασα προχτές και αναφέρω: φάβα με κρεμμύδι, λαδάκι, κρεμμυδάκι (€ 2,5), λουκάνικο βοδινό καραμαλίδικο και πικάντικο (€ 4,20), μελιτζανοσαλάτα καταπληκτική (€ 4,20), σαρικόπιτα με ξινομυζήθρα, μέλι και σουσάμι (€ 4,80) με πλούσια γέμιση και πλούσια γεύση επίσης, σουτζουκάκια σμυρνέικα και άφθαστα έτσι όπως παίρνανε παραπανίσια νοστιμιά από την ξινομυζήθρα που έπεφτε πάνω στη σάλτσα φρέσκιας ντομάτας (€ 5,80), «ζουμάτη», δηλαδή μακαρόνια με φρέσκο βούτυρο και ξερή μυζήθρα που έρχονται μαζί με το ζουμί τους και μπόλικο πιπέρι (€ 6), χουνκιάρ μπεγεντί, δηλαδή μοσχαράκι κοκκινιστό που έλιωνε στο στόμα με συνοδεία πουρέ μελιτζάνας, που και τώρα που το γράφω θυμάμαι την απίστευτη νοστιμιά και το άρωμά του, κι αυτό στην τιμή των € 5,80. Ήπιαμε ωραιότατο χύμα λευκό του Τσέλεπου (€ 4,50 το μισόκιλο) και κλείσαμε με το ένα από τα γλυκά (το άλλο είναι γιαούρτι με γλυκό του κουταλιού), τέλειο σουφλέ σοκολάτας που περιλούσαμε με κρέμα γάλακτος (€ 3,50).
Έχει και πολλά άλλα το Μ.Π., όπως κεφτεδάκια με δυόσμο και ούζο, γαύρο σε κριθαροκουλούρα με μαριναρισμένη ντομάτα, χταποδάκι ξυδάτο, χοιρινή τηγανιά, αρνάκι στη λαδόκολλα με πατατούλες, ποικιλία κρεατικών με τζατζίκι, ξεροψημένες πιτούλες και πατάτες τηγανητές, πιάτα που κάνουν ακόμη και έναν καθημερινό πελάτη να μη βαριέται ποτέ. Να πω ακόμη πως το σέρβις είναι πολύ φιλικό, συμπαθέστατο και γρήγορο, και πως η Ευδοξία Πάντου (δικό της και το γνωστό σε όσους κινούνται κέντρο Press Café delivery food & gourmet catering με 17χρονη συνεπέστατη παρουσία) μαζί με το συνεργάτη της Νίκο Κρασσά είναι τα πρόσωπα πίσω από τη «βιτρίνα» και πολύ τους εκτιμώ γι’ αυτή τη φρέσκια, τίμια, απόλυτα εναρμονισμένη με τους καιρούς πρόταση. Δηλώνω ενθουσιασμένη και συστήνω κάτι παραπάνω από ανεπιφύλακτα.
Από τις πρώτες μέρες που άνοιξε έκανε μεγάλη επιτυχία χάρη στο πολύ καλό φαγητό και μάλιστα σε τιμές που σε κάνουν να αποζητάς απανωτές επισκέψεις! Ελληνική δημιουργική κουζίνα με έμφαση στις πρώτες ύλες, παραδοσιακά πιάτα με σύγχρονες πινελιές, ατμόσφαιρα χαλαρή και οικεία που ενθουσιάζει το πολυπληθές κοινό από το οποίο συχνά δεν λείπουν οι διασημότητες. Σουξέ τα κοτομπριζολάκια, το χιουνκιάρ μπεγεντί, το συκώτι με τα κρεμμύδια και τη γλυκιά πάπρικα, το αρνί-λουκούμι με το γαμοπίλαφο και τις πατάτες φούρνου. Τα πιάτα αλλάζουν αρκετά συχνά, ανάλογα με τα εποχικά προιόντα. Καλη και σε πολύ καλές τιμές η λίστα των κρασιών, πολλές επιλογές σε αποστάγματα, τέλεια και τα γλυκά. Τραπέζια μέσα και έξω στο πεζοδρόμιο, φρόντισε να κάνεις κράτηση. Κάθε μέρα από το μεσημέρι, Κυριακή μόνο μεσημέρι.
«Θυμάμαι τον εαυτό μου πιτσιρικά να πίνω καφέ φίλτρου, όταν τον πρωτογνώρισα στην Ελλάδα τη δεκαετία του ʼ60. Αγαπούσα και τον ελληνικό, αλλά όσο να πεις, το ξενόφερτο και το νέο είχε τη χάρη του»
Η μυρωδιά των φρεσκοαλεσμένων κόκκων, η πλούσια γεύση τους και η μοναδική τους δυνατότητα να εμπλουτίζουν γλυκά και επιδόρπια, καθιστούν τον καφέ αναπόσπαστο κομμάτι της γαστρονομίας και ιδιαίτερα της ζαχαροπλαστικής
Aναρωτηθήκατε ποτέ απο πού προήλθε ο καφές, απο που ξεκίνησε αυτό το μικρό φρούτο καφεόδεντρου; Ετοιμαστείτε για ένα ταξίδι στον χρόνο και τις ηπείρους.
17°
