Οι τρεις από την παρέα ξεκινήσαμε τις φετινές διακοπές συνολικά 60 (!) κιλά… λιγότεροι (οk, το αγόρι, ο Σ., «ευθύνεται» για τα περισσότερα), αποτέλεσμα επιτυχημένης δίαιτας που μας έβγαλε ασπροπρόσωπους στην παραλία. Γυρίσαμε λόγγους, βουνά, ραχούλες και νησιά και με την άνεση στομαχιών που πια διέθεταν και επιπλέον χώρο κατατροπώσαμε ωραιότατα πρωινά με φρέσκα αυγά από κοτέτσια, τυριά ντόπια νησιώτικα σε τόνους, λαδερά με ζαρζαβατικά από μποστάνια, κρεατικά ελευθέρας βοσκής, ψάρια και θαλασσινά σε όλες τις εκδοχές. Πίσω στην πόλη, μιλάμε στα τηλέφωνα, τρώμε και πάλι γιαούρτι-μήλο και στα γλέντια κονσέρβα τόνο με σαλάτα, αναπολούμε τις γεύσεις που μας συγκλόνισαν τον Αύγουστο και ανακηρύσσουμε το τοp 10 των ταβερνών που μας κατέστρεψαν προσθέτοντας 10 τον αριθμό κιλά (και οι τρεις) στα κορμιά που τόσο ασπροπρόσωπους μας έβγαλαν στις αρχές καλοκαιριού…
Κέρκυρα: Ταβέρνα Fisherman στο τέρμα της παραλίας του Αγ. Γεωργίου με ξύλινους μεγάλους πάγκους σπαρμένους μέσα σε ελαιώνα που κρέμεται πάνω από τη θάλασσα. Από θαλασσινά ό,τι τραβάει η ψυχή σου, σουξέ το κοκκινιστό πικάντικο χταποδάκι.
Νάξος: Ταβέρνα Χάρης στην είσοδο του χωριού Εγγαρές. Όλα τα σαλατικά από το μποστάνι, ομελέτες παιδικής ηλικίας και κρεατικά από δικά τους ζώα. Στο τέλος ο Σπύρος κερνάει σύκα και ρακές, άμα τα βρείτε σε πάει και βόλτα στα after του νησιού!
Σαντορίνη: Πιτσαρία Gioiello στο Μεγαλοχώρι, πάνω σε πλακόστρωτο, με τραπεζάκια δίπλα σε γραφικό εκκλησάκι, υπέροχες πίτσες, ραβιόλια και λοιπά ιταλικά. Νέο και ωραίο είναι και το Ψαράκι στη Βλυχάδα, με θέα και γκουρμέ γεύσεις σε καλές τιμές.
Λευκάδα: Ταβέρνα Ράχη στο ορεινό χωριό Εξάνθεια, με συγκλονιστική θέα στο Ιόνιο, κινηματογραφικό ηλιοβασίλεμα, καταπληκτικά μαγειρευτά και ντόπια κρασιά.
Καλαμάτα: Ταβέρνα Ακρογιάλι του Βαγγέλη Κλείδωνα, στο υπέροχο χωριό Ακρογιάλι Αβίας. Δεν βλέπει θάλασσα (είναι 50 μέτρα πιο μπροστά) αλλά η αυλή της έχει όλη την παλιά πελοποννησιακή γλύκα. Λαδερά κολασμένα, κρεατικά, χωριάτικες… βουνό, αυγά με πατάτες και τα πιο φρέσκα και ελληνικά ψάρια όλης της περιοχής.
Πήλιο: Ταβέρνα τα 5φ στο χωριό Κισσός. Εξαιρετικές ντόπιες πίτες, ανυπέρβλητο σπετζοφάι. Εκεί είδαμε και τον Δημήτρη Σκαρμούτσο να δοκιμάζει τα μαγειρευτά των Πηλιορειτών master chefs!
Μυτιλήνη:Η φωλιά του κούκου, στη Σκάλα Συκαμιάς πάνω στη θάλασσα με φόντο το μικρό εκκλησάκι της Παναγιάς της Γοργόνας. Ψαρομεζέδες και το ωραιότερο λιαστό χταπόδι του Βορείου Αιγαίου.
Αντίπαρος: Πιτσαρία Lollo’s στη Χώρα με τέλεια ιταλική κουζίνα, πίτσα με Νutella, το ιδανικότερο γλυκό κλείσιμο της βραδιάς.
Αργολίδα: Η ταβέρνα της Γαλλίδας Mαρί-Υβόν στο ορεινό χωριό Hλιόκαστρο. Σκέψου ότι κάθε φθινόπωρο η γαλλική πρεσβεία εκεί, μαζί με καταπληκτικά κρεατικά δοκιμάζει τα γαλλικά «φρέσκα» Beaujolais. Στο τέλος παγωτό πικραμύγδαλο με σαφράν και σορμπέ κασίς, όλα τα λεφτά!
Σέριφος: Καφενείο του Στρατή στη Χώρα με τεράστιες ποικιλίες που έχουν και άρωμα Κρήτης (απάκι από τα καλύτερα) και για το τέλος σοκολατένιος κορμός, το επονομαζόμενο και «σαλαμάκι».
«Θυμάμαι τον εαυτό μου πιτσιρικά να πίνω καφέ φίλτρου, όταν τον πρωτογνώρισα στην Ελλάδα τη δεκαετία του ʼ60. Αγαπούσα και τον ελληνικό, αλλά όσο να πεις, το ξενόφερτο και το νέο είχε τη χάρη του»
Η μυρωδιά των φρεσκοαλεσμένων κόκκων, η πλούσια γεύση τους και η μοναδική τους δυνατότητα να εμπλουτίζουν γλυκά και επιδόρπια, καθιστούν τον καφέ αναπόσπαστο κομμάτι της γαστρονομίας και ιδιαίτερα της ζαχαροπλαστικής
Aναρωτηθήκατε ποτέ απο πού προήλθε ο καφές, απο που ξεκίνησε αυτό το μικρό φρούτο καφεόδεντρου; Ετοιμαστείτε για ένα ταξίδι στον χρόνο και τις ηπείρους.
11°
