Πες της ότι αν την πετύχω πουθενά μαζί του θα γίνει χαμός. Καθόλου δεν με νοιάζει να αναλύσω λογικά και παράλογα. Ας κάτσει αυτή να τα αναλύσει που τη βρίσκει και με τις αναλύσεις. Εγώ της το είπα από την αρχή. Όποιος και αν είναι θα τον φάω ζωντανό. Γιατί;
Γιατί είναι δικιά μου. Και ας μην είναι στην τελική. Και ας μην είμαι καν σίγουρος αν θέλω να είναι πια. Εκείνη πρέπει να θέλει να είναι. Ποιος της έδωσε το δικαίωμα να δώσει αλλού κάτι που είναι δικό μου; Ναι δικό μου. Εκείνη μου το έδωσε. Εκείνη μου το χάρισε. Και τώρα το παίρνει πίσω; Από πού και ως πού;
Πες της ότι θα γίνει χαμός. Πες της ότι θα τα διαλύσω όλα. Πες της ότι είμαι οριακά. Ότι το έχω τερματίσει. Μην της πεις όμως ότι το ξέρω ότι την άφησα να φύγει. Μην της πεις ότι όταν πίνω, πίνω γιατί ξέρω ότι ούτε το τηλέφωνο δεν σηκώνω για να την αντιμετωπίσω ευθέως. Ότι να μου πάει να κάτσω να μιλήσω λογικά μαζί της. Ότι κατουριέμαι πάνω μου στη σκέψη του να αναγνωρίσω έστω και μια ευθύνη δική μου.
Μην της πεις ότι το ξέρω. Το ξέρω όμως. Ξέρω ότι δεν της άφησα και κανένα σοβαρό περιθώριο. Ούτε καν το περιθώριο να πονάει και εκείνη επειδή χωρίσαμε. Έπρεπε να πονάει γιατί πονάω εγώ. Μια θάλασσα ήμουν και τα κύματα μου μέχρι το Θεό μπορώ να τα ανεβάζω. Γιατί; Γιατί μπορώ.
Όχι ούτε αυτό μην της πεις. Πες της ότι, ναι, πήγα με άλλη αλλά δεν έχει σημασία. Δεν είχε σημασία για μένα. Δεν μέτραγε. Μεθυσμένος ήμουν δεν ήξερα τι έκανα. Για να την τιμωρήσω το έκανα. Στην ουσία μαζί της ήταν σαν να ήμουν και πάλι. Δεν άντεχα όμως να γίνω αυτός που ήθελε. Δεν άντεχα άλλο την πίεση και τις απαιτήσεις.
Είναι αυτός λόγος για να είναι με άλλον τώρα; Θα τον γδάρω ζωντανό. Όχι δεν είναι το ίδιο. Οι γυναίκες είναι πιο συναισθηματικές. Εκείνη αν είναι με άλλον είναι σοβαρό. Σημαίνει κάτι. Τα δικά μου δεν σημαίνουν τίποτα. Τα δικά μου είναι αμελητέες ποσότητες. Όχι ούτε αυτό μην της πεις. Θα τη θυμώσεις.
Πες της ότι μου λείπει. Ότι μου λείπει να κοιμηθούμε μαζί. Ότι τη σκέφτομαι, σκέφτομαι συνέχεια να είμαι μέσα της, να τη γεμίζω και μετά να την παίρνω αγκαλιά και να κοιμόμαστε. Πες της ότι θέλω να την πιω ολόκληρη. Να πιω το αίμα της θέλω.
Πες της ότι φοβάμαι. Όχι μην της το πεις. Πες της ότι μου λείπει η γεύση της. Μου λείπει. Να με κοιτάει στα μάτια και να με αγαπάει. Να με προσέχει. Να με φροντίζει, να με υποστηρίζει, να με ξυπνάει το πρωί για να πάω στη δουλειά, να ηρεμεί τους χτύπους της καρδιάς μου τα βράδια που δεν μπορώ να κοιμηθώ. Να με ταΐζει το αγαπημένο μου παγωτό στο στόμα.
Σοκολάτα μερέντα με σπασμένα μπισκότα. Εκείνη το έφτιαχνε. Τώρα μισώ το παγωτό. Μισώ τη σοκολάτα. Μισώ και εκείνη. Όχι μην της το πεις. Πες ότι δεν θα γυρίσω, αλλά δεν μπορώ να το πιστέψω. Δεν μπορώ να πιστέψω ότι δεν με περιμένει πια.
Πες της ότι την αγαπάω. Πες της ότι δεν τη θέλω πια. Πες της ότι θέλω να της κάνω μωρά. Πες της ότι είμαι πιο ήρεμος χωρίς αυτήν. Πες της ότι δεν έχω ιδέα τι θέλω. Αλλά θα τον σκοτώσω τον πούστη. Πες της το. Τίποτα άλλο δεν με νοιάζει. Του έχει ήδη δώσει να δοκιμάσει το παγωτό της; Έχει ήδη δοκιμάσει ο ξεφτίλας το παγωτό μου; Το δικό μου παγωτό; Θα τον σκοτώσω. Θα τον φάω ζωντανό. Αυτό να της πεις.
(Προετοιμασία παράνοιας: Βάζουμε το γάλα ένα δίωρο στην κατάψυξη. Χτυπάμε στο μίξερ το εβαπορέ καλά μέχρι να γίνει αφράτο και προσθέτουμε το ζαχαρούχο χτυπώντας μέχρι να γίνουν ομοιόμορφα. Βάζουμε τη μερέντα και τη βανίλια και συνεχίζουμε το χτύπημα για να αναμιχθούν όλα τα υλικά καλά. Τοποθετούμε το μίγμα στην κατάψυξη και κάθε τρεις ώρες ανακατεύουμε ξανά. Στο τελευταίο ανακάτεμα, θρυμματίζουμε τα μπισκότα και τα ρίχνουμε και αυτά μέσα στην παράνοια.)
Υλικά και άνθρωποι, ιστορία και παράδοση, γεύσεις και συνταγές δημιουργούν το κατάλληλο σκηνικό ώστε κάθε τόπος να αποτελεί έναν γαστρονομικό προορισμό
«Στην Ελλάδα, το φαγητό δεν είναι απλώς τροφή – είναι ιστορία, πολιτισμός, συναίσθημα.. Κάθε γεύμα φέρνει κοντά τους ανθρώπους και κάθε τραπέζι είναι μια γιορτή ζωής»
26°
