Η μάνα μου, μου το έλεγε πάντα. Όλες καριόλες είναι αγόρι μου. Να πάρουν έρχονται, όχι να δώσουν. Να θυμάσαι πάντα ποιος κάνει κουμάντο. Να θυμάσαι πάντα ότι εσύ είσαι ο άντρας. Έτσι μου έλεγε και μου έφτιαχνε το αγαπημένο μου γλυκό. Είτε η πληγή ήταν στο γόνατο όταν ήμουν παιδί, είτε μετά από ένα ακόμα χωρισμό, αφού μεγάλωσα. Ο πόνος ο ίδιος και ίδια και η γλυκιά της παρηγοριά.
Την κοιτούσα να σπάει με τα χέρια της τα μπισκότα και μαζί τους έσπαγε στο τέλος και τις αμφιβολίες μου. Δίκιο είχε. Δεν έπρεπε να ξεχνάω ποιος είμαι. Δεν έπρεπε ποτέ να ξεχνάω ποιος είναι ο εχθρός. Ακόμα και αν αυτός κρύβεται πίσω από μυρωδάτες τούφες μαλλιών και όμορφα χαμόγελα με κραγιόν.
Γιατί νομίζεις βάφονται, με ρωτούσε και ανακάτευε το γιαούρτι με το ζαχαρούχο γάλα, μέχρι να γίνουν μια ομοιόμορφη κρέμα. Για να κρυφτούν, βάφονται. Εγώ γυναίκα είμαι και ξέρω. Την κόλαση μπορεί να την παγώσεις. Τον ήλιο μπορείς να κάνεις να δύσει τρεις φορές. Την πουτανιά από τη γυναίκα όμως δεν την παίρνεις. Είναι στη φύση της. Είναι στο dna της. Είναι η Εύα που φτιάχνει αιώνιες μηλόπιτες δηλητηριασμένες με αμαρτία για να στις ταΐσει με μελιστάλαχτα λόγια. Είναι ο όφις, πίσω από τη σκουληκιασμένη μπουκιά, που θα σε βγάλει από τον παράδεισο της ανδρικής σου κυριαρχίας και θα σε βάλει μέσα σε στενά ροζ στρινγκ, να σε κοροϊδεύει όλο το σόι και η κοινωνία ολόκληρη.
Μην τις εμπιστεύεσαι τις Εύες,τις Θεοδώρες, τις Άννες Καρένινες. Το μήλο θα είναι πάντα φαρμακερό. Το παραμύθι έχει πάντα το ίδιο τέλος. Μη γίνεις ο πρίγκιπας καμιάς. Στρατηλάτης να γίνεις, να χτυπάς το πόδι σου γερά στη γη και να φεύγεις μόνος και υπερήφανος με το άλογο σου. Να μην εμπιστεύεσαι καμιά, γιατί όλες θα σε προδώσουν.
Μα πώς θα κρατηθεί μια σχέση αν δεν δίνω, τη ρώταγα, ενώ τακτοποιούσε την πρώτη στρώση από μπισκότα στον πάτο του πυρέξ. Ποια θα δεχτεί να μείνει με κάποιον που μόνο θέλει να φεύγει; Γελούσε και με κοιτούσε πονηρά. Μικρός είσαι ακόμα αγάπη μου. Πέρνα καλά τώρα να ανδρωθείς. Να γεμίσεις εμπειρίες. Τι σε νοιάζει η μια και η άλλη; Νομίζεις θα τις θυμάσαι μετά;
Πέρνα καλά, λιοντάρι είσαι και τα λιοντάρια είναι της ζούγκλας βασιλιάδες. Δεν έχουν υποχρέωση σε κανέναν. Πέρνα καλά και όταν έρθει η ώρα σου το ξανασυζητάμε. Οι αναλύσεις είναι για τις γυναίκες. Οι πονεμένες απορίες είναι για τις γυναικούλες. Εσύ δεν θα αναλύεις και δεν θα απορείς ποτέ. Εσύ είσαι άντρας. Είναι στη φύση σου να μετράς τη ζωή με γυναίκες που άφησες πίσω.
Όλες θα προσπαθήσουν να παίξουν με το μυαλό σου,παίζοντας με τα απόκρυφα σου. Θα προσπαθήσουν να σε τυλίξουν, να σε αλλάξουν, να σε φέρουν στα μέτρα τους. Να σε κάνουν να βαδίσεις με τα δικά τους πιστεύω. Όλες θα σε μπερδέψουν με χάδια και φιλιά, καλοπιάσματα και ορμόνες. Θα σου φτιάξουν μουσακάδες και θα σου ορκιστούν ότι μόνο εσένα αγάπησαν. Ψέματα λένε, αγάπη μου. Μην τις πιστεύεις. Όλες ίδιες είναι. Και όλες είναι καριόλες. Να το θυμάσαι, είπε και άπλωσε άλλη μια στρώση μπισκότα. Κρέμα. Μπισκότα. Κρέμα.
Και εσύ ρε μάνα; Εσύ τι είσαι; Και εσύ γυναίκα δεν είσαι;
Θρυμμάτισε τα τελευταία μπισκότα και στόλισε το γλυκό, λίγο πριν το βάλει στο ψυγείο για να σφίξει. Άλλο εγώ αγόρι μου. Έλα να σε φιλήσω. Λίγη ωρίτσα να παγώσει και έτοιμη η παρηγοριά σου, να τη φας όπως σου αρέσει. Μην μπερδεύεσαι αγοράκι μου γλυκό. Δεν είναι το ίδιο. Ποτέ δεν θα είναι το ίδιο. Άλλο εγώ.
«Θυμάμαι τον εαυτό μου πιτσιρικά να πίνω καφέ φίλτρου, όταν τον πρωτογνώρισα στην Ελλάδα τη δεκαετία του ʼ60. Αγαπούσα και τον ελληνικό, αλλά όσο να πεις, το ξενόφερτο και το νέο είχε τη χάρη του»
Η μυρωδιά των φρεσκοαλεσμένων κόκκων, η πλούσια γεύση τους και η μοναδική τους δυνατότητα να εμπλουτίζουν γλυκά και επιδόρπια, καθιστούν τον καφέ αναπόσπαστο κομμάτι της γαστρονομίας και ιδιαίτερα της ζαχαροπλαστικής
Aναρωτηθήκατε ποτέ απο πού προήλθε ο καφές, απο που ξεκίνησε αυτό το μικρό φρούτο καφεόδεντρου; Ετοιμαστείτε για ένα ταξίδι στον χρόνο και τις ηπείρους.
