Όχι, όχι σου λέω. Δεν θα μιλήσω άλλο γι΄ αυτόν σήμερα. Το ξέρω ότι σου έχω πάρει το κεφάλι και υπόσχομαι θα βγάλω το σκασμό. Δεν θα πω τίποτα. Θα πλύνω τα φιλεταρισμένα μπουτάκια του κοτόπουλου και θα τα αφήσω να στραγγίξουν. Θα ανάψω τη φωτιά, θα βάλω το λάδι στο τηγάνι να κάψει, θα ρίξω τα αλάτια και τα πιπέρια και θα τα σοτάρω μέχρι να αποκτήσουν το χρώμα που πρέπει. Δεν μιλάω. Μαγειρεύω. Δεν λέω λέξη για εκείνον.
Δεν πρόκειται να απαριθμήσω ξανά τους λόγους για τους οποίους ονειρεύομαι το δέρμα του μέρα-νύχτα. Δεν υπάρχει περίπτωση να σε πρήξω ξανά με τις ώρες για τους τρόπους που με κρατούσε ξύπνια τόσες νύχτες. Δεν παίζει να φλυαρήσω για το πώς η ανατομία κάποιες φορές απλά ταιριάζει, ούτε για το ότι συχνά έρχεται και υπερτερεί της επικοινωνίας.
Να, άκουσε με. Σταματάω. Σβήνω τα ροδισμένα μου φιλετάκια με λευκό κρασί. Περιμένω να εξατμιστούν οι πρώτες σταγόνες για να προσθέσω τις επόμενες. Ναι, και αυτόν τον περιμένω. Ας έρθει το βράδυ. Ας έρθει αύριο. Ας έρθει και τώρα αν θέλει, σκασίλα μου τα κοτόπουλα, ας καεί και η κουζίνα. Ας έρθει όποτε θέλει, αλλά να έρθει.
Όχι, δεν μιλάω άλλο γι΄ αυτόν λέμε. Στην τελική εσύ με ρώτησες. Δεν με ρώτησες; Δεν έχει σημασία. Τι έχει σημασία; Να χαμηλώσω τη φωτιά και να έρθει. Γίνεται να έρθει; Να έρθει και να βάλω τα χέρια μου στο πρόσωπο του και εκείνος να τα πιάσει, να τα φιλήσει και να με γυρίσει προς τον τοίχο. Όχι, καθόλου δεν θέλω να μιλήσουμε, ούτε να συζητήσουμε. Να τον νιώσω θέλω. Να κινηθεί μέσα μου με τον τρόπο που θέλω. Ναι. Τον ξέρει τον τρόπο.
Ρίξε λίγη μουστάρδα, αφού μιλάω τώρα. Όχι, όχι για εκείνον. Για τον τρόπο. Είναι οι ανάσες του, οι λέξεις όπως τις λέει. Πες μου για τον Θεό πως μπορεί να γλείφει και να τα λέει όλα αυτά που λέει; Καλά ναι, χάρισμα. Τι; Καλά σταματάω. Όχι άστα λίγο να μελώσουν μέσα στη σάλτσα τους. Να σιγοβράσουν εκεί. Τι σε ενοχλούν τώρα τα κοτόπουλα; Για τα κοτόπουλα λέγαμε;
Όχι, δεν έχω πάθει εμμονή μαζί του. Όχι, δεν είναι μόνο το κρεβάτι σου λέω. Βλέπεις πως το υποτιμάς; Αυτός δεν είναι για κρεβάτι μανούλα μου. Όλα τα έπιπλα δικά του είναι. Και τα έπιπλα μόνο; Τα μπαλκόνια, οι ταράτσες, όλα. Μισόκλεισε το καπάκι. Τις τελευταίες του βράσεις να πάρει.
Ναι οκ. Μιλάω γι΄ αυτόν τι θα γίνει τώρα; Ναι, έχω πάθει εμμονή μαζί του. Όχι μόνο με αυτό. Κάνεις λάθος. Μα κάνεις λάθος. Με όλα του έχω φάει κόλλημα. Με όλα του πηδάει σου λέω αυτός. Ε, μόνο αν το ζήσεις το καταλαβαίνεις. Δεν το ξεχνάς εύκολα. Βασικά το σκέφτεσαι διαρκώς. Δεν είναι απλό σεξ, πώς να στο πω αλλιώς; Να έρθει όμως. Ας έρθει το βράδυ. Ας έρθει αύριο. Ας έρθει και τώρα αν θέλει. Ναι, Σκορπιός. Πού το ’ξερες; Όχι δεν πιστεύω στα ζώδια. Αλλά ναι. Σκορπιός.
«Θυμάμαι τον εαυτό μου πιτσιρικά να πίνω καφέ φίλτρου, όταν τον πρωτογνώρισα στην Ελλάδα τη δεκαετία του ʼ60. Αγαπούσα και τον ελληνικό, αλλά όσο να πεις, το ξενόφερτο και το νέο είχε τη χάρη του»
Η μυρωδιά των φρεσκοαλεσμένων κόκκων, η πλούσια γεύση τους και η μοναδική τους δυνατότητα να εμπλουτίζουν γλυκά και επιδόρπια, καθιστούν τον καφέ αναπόσπαστο κομμάτι της γαστρονομίας και ιδιαίτερα της ζαχαροπλαστικής
Aναρωτηθήκατε ποτέ απο πού προήλθε ο καφές, απο που ξεκίνησε αυτό το μικρό φρούτο καφεόδεντρου; Ετοιμαστείτε για ένα ταξίδι στον χρόνο και τις ηπείρους.
19°
